CHAPTER TWENTY ONE

AGAD namang pumalahaw ng iyak ang sanggol matapos na makuha ito ni Rodel sa mga bisig ni Carl. Tila hindi nito nagustuhan ang pagkakalayo nito sa ama.

"Maari ka ng umuwi Carl, baka naiisturbo ka na namin..."lantaran na taboy ni Rodel.

"Okay lang naman Kuya, maari pa naman akong mag-stay. Tutal parating na si Szuttete, kasama niya ang mga magulang ni Dhalia, "tugon ni Carl.

Natahimik naman si Rodel, hindi na siya pinansin nito. Maging si Dhalia'y tinapunan na lamang siya ng nagpapaunawang tingin. 

Hindi naman niya masisisi ang Kuya niya na ganoon ang maging reaksiyon nito. Dahil nangako na siya dati na hindi na siya magpapakita sa mga ito, pero paano?

Sa mga nakalipas na Buwan ay nakikita na lamang niya ang sarili na naroroon sa labas ng bahay ng mga ito. Minsan ay sinusundan pa niya ang hipag, kaya nga naitakbo niya ito sa ospital.

Magkagayunman nakaramdam ng labis na panghihinayang si Carl matapos na kuhan