Ang aga-aga siyang hinatid ng mommy niya sa school. Agad siyang tumungo sa room niya dahil iniiwasan niyang magkita na naman sila ng daddy niya. Sinabihan siya ng mommy niya kagabi na gumising ng umaga dahil nga ay may importante itong lalakarin.Kahit bata pa ay balisa nitong nagdaang mga araw si Megumi. Palagi niyang iniisip ang sinabi ng daddy niya. Kukunin siya nito. Ilalayo siya nito sa mommy niya. Minsan ay napapapikit na lang siya at napapahiling na sana ay hindi iyon mangyayari. Hiling niya rin na hindi siya ilalayo sa kaniyang mommy.She couldn't imagine her life without her mommy. Ang mommy niya ang naging best friend niya simula noong minulat niya ang mata niya. Now, her father is making moves to take her from her mommy. Bata pa siya at hindi niya alam ang kalakaran ng batas. Kung siya lang ang makakapasya ay mananatili siya sa tabi ng ina niya. Ayaw niya sa puder ng daddy niya."Early bird ang anak sa labas." Hindi na niya kailangan pang hulaan kung sino ang nagsalita. It'
Hindi niya na matiyak kung luha pa ba o dugo na ang lumabas mula sa kaniyang mga mata. Nasa publiko sila. Malakas ang pagsigaw ni Greta at masakit ang sampal nito. "Sinabihan na kita na hindi ka namin kailangan. Hindi kailangan ni Megumi ang kademonyohan mo, Parker!"Hinila ni Greta ang bata."At ikaw, Megumi, ilang beses ba kitang dapat pagsabihan na iwasan mo ang mga Sherlock dahil hindi sila nakalabuti sa atin! Gulo lang ang makukuha natin sa kanila! They are evil!""Greta, huwag mong saktan ang bata! Hindi niya kagustuhan ang—""You shut up, demon! Huwag mong demonyohin ang anak ko!"Nanginginig na tinuro ng babae ang kaniyang mukha. Hiyang-hiya siya sa mga tao na nasa paligid. Nakita pa ni Keila at Megumi ang nangyari. Nakita niya kung paano nagulat ang dalawang bata. "D-Demonyo ba talaga ako para sa anak ko? O d-demonyo ako sa mga mata niya dahil ito ang sinabi mo sa kaniya na dapat niyang maramdaman at pananaw tungkol sa akin? G-Greta, inaamin ko na nagkamali ako noon. Pinagsi
Walang-lakas siyang umupo sa dulo ng kama. Nakatulog na ang anak niya pero siya ay hindi pa alam kung paano siya makakatulog. Hinatid sila ni Nate pauwi. Ayaw siyang pagmanehohin ng lalaki dahil ayon dito ay baka mapaano pa siya. Diniin niya ang kaniyang mga palad sa magkabilang gilid ng kaniyang ulo. Puwersa niyang binagsak ang kaniyang likod sa kama. Pinagsisisihan niya ang kaniyang ginawa kanina. Her eyes witnessed how the man saved Megumi. Para tuloy siyang tinapay na tinapon sa mga langgam na unti-unting inubos ng mga ito. "Greta, naman. Masyado kang nagpadala sa galit mo," paninisi niya sa sarili niya. Hanggang mag-umaga ay panay sisi lang siya sa kaniyang sarili. Pakiramdam niya ay siya mismo ang naglagay kay Parker sa kapahamakan. They were now having breakfast. Nakaharap siya sa anak niya na panay subo na walang pahinga. Kagabi pa siya hindi kinakausap ng bata. Ayaw niyang malayo sa kaniya ang loob ng bata pero siya itong gumawa na mangyari ang bagay na kinatatakutan n
Kinaumagahan ay nagkita sila ni Lish Anne. Mabuti na lang dahil siya ang naghatid kay Megumi sa paaralan.Natuwa si Greta dahil kinausap na naman siya ng anak niya. "Bakit mo binugbog ang anak mo?" "Greta, dinisiplina ko lang si Keila dahil nag-mamalabis na siya. Hindi na niya ako ginalang bilang nanay niya. Can you please step aside? I'm in a hurry. Nakaharang ka sa dinadaanan ko," sabi ni Lish Anne sabay irap."Hindi ganoon ang tamang pagdisiplina sa bata, Lish Anne! Sobra na iyon. Alam mo ba na against the right of a woman and a child ang ginawa mo sa kaniya?""Ano ang alam mo sa pagdisiplina, Greta? If you are a disciplined woman you would not ride another woman's husband!"Tinuro ni Greta ang mukha ni Lish Anne. "Hindi ako ang pinag-uusapan natin dito, Lish Anne, kun'di ang anak mong si Keila! Babae ka at alam ko na alam mong mabigat na kaso ang ipapatong sa iyo kapag nag sumbong ang bata sa awtoridad," gigil na sabi ko. Binigyan lang ng mapang-insultong ngiti ni Lish Anne si
"P-Parker? Hindi mo ako kilala? A-Ako ito," aniya.Nakatingin lamang sa kaniya ang lalaki. Halata sa lalaki na hindi na nga niti nakikilala si Greta. Greta was denying the fact that she could sense what's going on. "I don't really know who you are, miss." Tumingin ang lalaki kay Lish Anne. Pati si Greta ay tumitig na rin kay Lish Anne na pinipigilan ang matuwa dahil sa nangyari. "Lish Anne? Ano ang nangyari?!" tanong niya kay Lish Anne. Tumungo si Lish Anne sa kama at inalalayan nito si Parker. Hinahagod ni Lish Anne ang balikat ni Parker. Nakatitig lang sa mag-asawa si Greta habang nanatiling nakabuka ang kaniyang bibig at halos lumuwa na ang kaniyang mga mata. She tried her best to compose herself properly in the midst of this obvious situation. "Parker, ako ito, si Greta. May anak ka ka sa akin, si Megumi. T-Tama, Parker. Si Megumi ay anak natin. Sa katunayan ay nandito ka ngayon sa ospital dahil sa ginawa mong pagligtas sa anak natin," aniya na pilit pinapasok sa kokote ng l
Tinawagan niya si Nate pero hindi sinagot ng lalaki ang kaniyang tawag. Hindi niya masisi ang lalaki. Maraming negosyo si Nate. Busy malamang ito sa mga negosyo. Ayaw niyang tumungo sa lugar na ito pero wala siyang magawa dahil pakiramdam niya ay dito niya matatagpuan ang nais niyang kaginhawaan. Nakailang bote na siya ng alak pero pakiramdam niya ay kulang pa ito. Sinabihan niya si Lexi na dalawin ang dalawang bata. Mabuti na lang talaga dahil mapakikiusapan ang kaibigan niya. Hindi siya inyawan ni Lexi muna noong naging magkaibigan na sila.Tumunog ang smartphone niya kaya ay sumulyap siya sa screen nito. Sinagot niya ang tawag mula kay Lexi."Greta, nasaan ka ba?" tanong ng kaibigan niya. Gusto niya naman talagang pumunta sa kaibigan niyang si Lexi pero hiyang-hiya na siya. Alam niya na hindi siya huhusgahan ng kaibigan niya kapag iiyak na naman siya sa tapat nito at sasabihin ang mga poot at sakit sa puso niya pero siya na kasi ang naawa kay Lexi na palagi na lang nagiging pa
She was obviously drunk. Kung kanina ay hindi niya ramdam ang matinding epekto ng alak sa kaniya, ngayon ay dama niya na ito nang lubusan. Nakangiti siyang tumingin sa lalaking nakatayo sa harapan niya. Nagpapaka-hero na naman ang lalaki. "Kanina ay tinawagan kita pero hindi mo man lang sinagot ang tawag. Ngayon nandito ka na at nilatag mo na naman sa mesa ang iyong hero-like card. Stupid. Kanina pa kita kailangan," sabi niya kay Nate. Umupo ang lalaki sa tapat niya. "May ginawa lang ako kanina na importante ng bagay, Greta. Ikaw, bakit ka nandito?" "Baliw. Ano pa bang ginagawa mo rito?""Una sa lahat, hindi ako baliw, Greta. Pangalawa, nandito ako dahil ako ang nagmamay-ari ng bar na ito.""Lahat na lang ay pagmamay-ari mo, Nate. Ikaw ang may-ari ng beach kung saan nagfieldtrip ang mga bata. Tapos ikaw rin ang may-ari nito? Really?" natatawang sabi niya sa lalaki. Humalakhak ang lalaki. The man leaned forward. "Yes, Greta. Ikaw na lang ang hindi ko pagmamay-ari," bulong ng lala
Dinala siya ng lalaki sa guestroom. Kahit na komportable at malinis ang kuwarto ay hindi siya makatulog sa dami ng kaniyang iniisip. Lumakas ang takot sa puso nisa na baka hindi na maalala ng lalaki ang anak nila at baka hindi na siya maalala nito. Ilang taon niyang niloko ang kaniyang sarili sa pagsabi niya na galit siya sa lalaki. All of that was not anger but regrets for not making the man choose her and the child she was carrying. She was wishing that her sorrow that turns into happiness. Sinubukan niyang e-let go ang lalaki noon pero pagdurusa lang ang kaniyang natamo. Napabuga na lamang siya ng hangin nang kaniyang maalala ang reaction ng lalaki nang siya ay makita nito. Puno ng pagkalito at pagkagulat ang lalaki kanina nang sinabi niya rito na may anak sila.Nais niyang sabihin kung paano sila nagkita noon. Kung bibigyan lang siya ng pagkakataon na ipaliwanag pa nang mas maigi ang mga bagay ay ginawa niya na ito.Tunog ng pagkatok sa pinto ang pumukaw sa kaniyang nakalutang