Chapter 2

Chapter 2(The sleepless night)

She can't help but lick her dry lips, dahil narin sa kaba.

Yes, it was a pressure dahil sa titig ni Izekiel.

Na hindi na sumusubo at nakamasid lang sa kanilang tatlo.

"Mr. Izekiel can we go and look around?" Malambing na sabi ni Megan.

His aqua blue eyed focus on Megan. Na tila kinilig naman ito pati si Natalie.

"Wherever you want to go you can ask Lance "

Bahagya naman tumango si Lance na nasa tabi ni Izekiel.

" Oh really, Mr. Izekiel..the other dress didn't suit my taste., Can I choose my own? "Napabaling naman ito kay Natalie.

He nodded.

" Lance let Ms. Natalie choose"

Tumango naman si Lance at ngumiti.

At hindi kagaya ng dalawabay hindi siya umimik.

And his aqua blue eyes are settled on her.

" How about you Ms. Armani.? "

Inubos muna niya ang laman ng bibig.

At bahagyang nilingon ito.

" Hm,, nothing.. all that I need and all that you gave to me is just enough, thank you "at nag iwas ulit siya ng tingin at itinuon sa pagkain ang atensyon.

Ayaw niyang makipagtitigan dito masyadong nakaka distract ang mga titig nito.

" Really?"

Na mukhamg hindi naniniwala sakanya.

Ngunit di na siya kumibo.

That's all enough for her at kung pagbibigyan siya nito ay gusto niya sana ay mas maliit lang na kwarto.

Lumapit si Lance dito at may binulong.

At dahil medyo malayo ay hindi niya marinig ang pinag uusapan nito.

But his lips dance with a amusement.

The two women open a topic at doon nagsimula ang kwentuhan, it's all about the business.

Syempre wala siyang alam sa business kaya naman hindi siya nakikisalo sa usapan ng nga ito.

Mas pinili niyang mag focus sa pagkain, sa totoo ay gustong gusto na niyang umalis. It was so boring for her, kahit minsan ay hindi siya nakinig sa mga meeting ng daddy niya at ate Adira because she's not interested.

"I'm a model, in Reality for almost five years and living independently now" pagmamayabang ni Megan.

Reality is a most famous brand of clothes. It was actually a luxury brand na sikat sa buong mundo.

"I've been managing my dad's business, and I also established my own business"Natalie said with a head high.

Kilala kasi ang mga Casino ng pamilya nito dahil sa nagkalat.

Kaya hindi nakakapagtakang meron din itong sarili.

Nakagat niya ang labi sa sinabi nito.

"Good for you then "Bumaling ito sakanya.

" So.. how about you Ms. Armani? "His aqua blue eyes is now on her.

She hates questions and answers.

Gustong gusto niyang umalis na at wag ng sumagot sa mga payabangan ng mga kasama.

Pero wala siyang choice.

She lives in a condo alone trying to be independent, she is working as a secretary in a telecommunications company.

It was actually the family company.

But she choose the answer she wanted,

"I'm still living with my parents and brother, because I like how my mom and dad, take care of me"that's the truth,she is not afraid to be independent but those nightmares keep hunting her every night.

Rinig niya ang pagtawa ng dalawang babae but she doesn't care.

"You are at the right age yet still living with them?" Natatawang sabi ni Natalie sakanya.

"You mean, you never experienced a life outside because until this very moment you're living with your parents ? "They are mocking her and it starts pissing her off.

She glared at them.

" I don't care about your opinion we all have personal reasons, I have mine so mind your own business "

Matapang niyang sabi.

But she heard Izekiel chuckled.

Kanina pa nag uusap ang mga ito ngunit ngayon lang niya nakitang tumawa ito.

Napamaang siya habang nakatitig dito.

So he has a one dimple in his left cheek na lalong nakapag padagdag sa charisma nito.

"So.. Ms. Armani what is that personal reason, care to share with us?"sarcastic nitong sabi, they are actually a bitch.

Nakataas ang kilay na tanong ni Megan na tila natutuwa sakanya.

Kaya naman napabaling siya dito.

"Did you go to school? Because if yes you can now understand the word personal"sarcastic niyang banat dito.

" What the-"kita niya ang pamumula ng mukha nito sa hiya.

Kahit si Lance ay natawa.

" At your age? You mean nakasandal kaparin sa parents mo? "Ulit din ni Natalie na tila ba nang aasar pa.

Her jaw tightened parang siya yata ang anging sentro ng usapan ngayon.

She smirked" Are you for real Ms.Natalie?or you're a deaf? Maybe try to clean those ears of yours or should I say, use your brain to constuct more sarcastic question and not to copy"inirapan niya ito.

Her lips parted open, siguro nga kung wala sila sa dining room ay baka sinabunutan na siya ng dalawang ito.

Hindi na niya sinabi na she was living alone in a condo pero umuuwi siya lagi sa magulang.

She still has a trauma, hindi siya makatulog ng ayos sa gabi thinking na nag iisa lang siya.

Kaya naman umuuwi siya pag naiisipan niya to get a enough rest.

But this time Izekiel didn't respond sa mga sinabi niya.

He keep quiet as if he was thinking of something.

And she was afraid na, na offend niya ito sa mga nasabi niya sa mga babae nito.

She just sighed heavily.

Ibinaba na niya ang hawak na kubyertos.

"Sir I'm full can I go back to my room?" Bumaling siya kay Izekiel sino ba naman mabubusog?

His aqua blue eyes is focused on her, ngunit hindi na siya nagsalita at tumayo na.

"Thank you for this wonderful dinner" at naglakad paalis.

Bahala na sila kung anong gusto nilang isipin.

"Ms. Armani..!"

Napatigil siya sa paghakbang.

"Next time, maybe we can get our dinner just the two of us in peace, para makakain ka ng maayos." His deep and baritone voice sends chill in her stomach.

But she didn't believe, na maririnig niyang magsalita si Izekiel ng ganun.

She turned around and smiles at him.

Kita niya ang pag titig nito sakanya.

"I'm looking forward for that dinner,Mr. Izek" at tumalikod na siya at naglakad palabas ng dining room.

Nahiga siya sa kama niya.

Katatapos lang niyang mag babad sa bathtub.

It was a empty room para sakanya at napaka tahimik.

Pinikit niya ang mata, ayaw niyang mag isip ng kung ano-anu ngayon she needs a rest.

Hanggang tuluyan na siyang nilamon ng dilim.

They were running fast, habang hawak ang kamay niya ng isang batang lalaki.

Just like her this boy who is holding her hands is abducted at bago lang salta ito.

Habang hinahabol sila ng isang lalaki.

Pinagnakawan nila.

Pareho silang walang sapin ang paa at kinakalyo na sa haba ng mga lansangang tinatakbuhan nila.

Ganito ang buhay nila ngayon magnakaw at tumakbo.

"una volta che vi avrò presi entrambi chiamerò la polizia! "

(once i caught both of you I will call the cops!)

Sigaw ng lalaking humahabol sakanila ngunit nagulat siya ng tumigil ang batang lalaking kasama niya sa pagtakbo si Enzo halos ka edad niya lang ito.

At hinarap ang lalaking humahabol sakanila.

Hinihila niya ito, para tumakas ngunit pinigilan siya nito.

She can't understand the words they're saying pero ang kasama niyang bata ay mukhang nakakaintindi.

"per favore, signore, chiami la polizia, per favore! "

(please mister call the cops please)

He almost beg habang magkadaop ang mga palad.

Kita niya ang pagkagulat sa mukha ng lalaking humahabol sa kanila.

At tila naguluhan.

Ngunit isang malakas na braso ang humila sa kanilang dalawa.

Isinakay sila nito sa sasakyan at piniringan.

Nawalan siya ng malay at nagising sa isang madilim na lugar.

Nakatali ang kamay at paa niya ganun din ang batang lalaking kasama niya.

Ngunit wala itong malay at tumutulo ang dugo mula sa ulo nito.

Puro dugo na ang kanang mukha nito.

Nahintatakutan siya, isipin palang na patay na ito.

"Enzo! Enzo svegliati! ''wake up!

Sumisigaw siya para magising ito ngunit wala parin itong malay.

Nagulat siya ng dumating si Signore Arturo.

Ito ang lalaking nag uutos sa kanila at namamalakad ng bahay na tinitirhan nila.

"che ti ha detto di chiamare la polizia? Who told you to ask for help!?" Labasan ang litid sa leeg nito sa sobrang galit.

At dahil doon ay naalimpungatan si Enzo.

" Aria.. "bulong nito na tila hinang hina.

Umiling siya habang umiiyak.

Lumapit si Signore Arturo kay Enzo at hinila ang buhok nito para itapat sakanya ang mukha.

"Tell me Enzo..? Who told you to ask for a help.. huh?" Kita niya ang galit sa mata ni Arturo.

"The cops will get us you will sent to jail!" Sigaw ni Enzo na tila ba nag ipon pa ng lakas.

"Enzo no!" Dumaloy ang mga luha sa pisngi niya.

Mala demonyo ang tawa ni Arturo.

At lalong sinabunutan si Enzo napa igik naman ito.

At nagsimula ulit magdugo ang ulo nito.

Sinuntok ito ni Arturo sa tiyan.

Rinig niya ang pagsigaw ni Enzo.

" S-stop please.. it's me.. it's me.. who called the man... "Pag ako niya hindi na niya kaya pang makitang sinasaktan si Enzo.

Sa dami ng mga batang nakasama niya ay ito lang ang naging malapit sakanya.

" Is that the truth? "Bumaling ito kay Enzo na tila lambot na lambot pa.

Umiling si Enzo..

" It's me... It's me.. signore Arturo.. "she begged while crying.

Binitawan nito ang buhok ni Enzo at lumapit ito sakanya.

Inilabas nito ang swiss knife nito.

At nakaramdam siya ng takot.

" Really? "

Tinitigan siya nito habang nakatawa.

Nangingilabot ang katawan niya sa itsura nito.

Malalalim na paghinga ang nagagawa niya sa takot.

Baka patayin siya nito.

Napapikit siya habang nag uusal ng panalangin.

" So.. it's you.. and you are praying?" Tila hindi ito makapaniwala dahil sa nagdadasal siya.

She keeps on praying and she closed her eyes.

"Aria! Aria! Stop that,!" Sigaw ni Enzo until she feel a sharp object na tila hinihiwa ang tagiliran niya.

Ramdam niya ang dahan dahan pagkahiwanng balat niya.

"Aria!" Enzo's terrifying shout.

She opened ber eyes at nakita niya ang dugo niyang umaagos.

At tila hindi pa ito nakuntento ginawa nitong krus ang hiwa sa tagiliran niya.

She feel numb.

While Enzo was crying.

Napabalikwas siya ng bangon habang habol ang hininga, and she touch her ribs subconsciously.

That's the reason kaya meron siyang tattoo sa tagiliran para matakpan ang nakaraan niya.

Bumangon siya at napasilip sa orasan mag aalas onse na ng gabi.

She wanted to drink cold water, ngunit nahihiya siyang gamitin ang bell dahil baka tulog na ang mga katulong.

Kaya naisipan niyang lumabas.

There are only two rooms in this area at medyo malayo lang sa kwarto niya iyon, at mukhang may tao din dahil nasilip niya sa veranda na may ilaw.

It means merong natutulog sa kabilang room.

Naglakad siya sa mahabang pasilyo na nakaapak lang ng paa sanay na kasi siya.

Total fully carpented naman ang buong hallway.

Until she reach the stairs pababa sa first floor kung nasaan ang dining area.

Napakatahimik ng paligid.

Binuhay niya ang ilaw at pumasok sa loob.

She was looking for a refrigerator pero wala siyang mahanap.

Ngunit napansin niya ang dalawang pinto.

At napangiti siya.

Walk in refrigerator pala ang gamit dito.

Pagpasok niya ay parang nasa malaking refrigerator siya.

Napakaraming pagkain sa loob ngunit napadaku ang tingin niya sa mga bote at tila nag ningning ang mga mata niya.

It was a drink alcohol beverage.

Kumuha siya ng isang bote she needs it para makatulog.

Lumabas siya at dahan dahang sinara ang pinto.

Ngunit nagulat siya ng bigla siyang pumihit muntik na niyang maibato ang bote.

The aqua blue eyes were looking straight in her eyes.

Nakatayo ito sa dulo ng dining table habang naka krus ang mga braso sa dibdib.

He walked towards her habang yakap niya ang bote.

Her hearts beat fast at hindi niya maintindihan kung bakit.

Kanina naman hindi siya ganito why is her heart starts pumping load.

His thick brow's moved as if he was confused.

At saka lang niya naalala, na hinubad niya ang lenses niya.

His eyes settled on hers.

"You're wearing a lenses?"

Umiling siya.

"I have a heterochromia"

Nagpapalit palit ang tingin nito sa mga mata niya.

At ngayon lang niya nakita ng malapitan ang mata nito.

He has a dark hair, and dark brows but a aqua blue eyes, na napakandang combination dito.

He also has a red and thin lips na bagay na bagay dito. His fair light skin.

"I'm -I'm just thirsty.."

"Thirsty? For alcohol?" Bumaling ito sa alak na yakap parin niya.

Alanganing ngiti ang pumaskil sa mga labi niya.

"Oh, is this a alcohol.. ahm akala ko soda lang.." she glanced sideways para iwasan ang mga mata nito.

"If you wanted to drink, come with me" tumalikod ito at naglakad.

Iniisip naman niya kung susundin ba ito o hindi.

Pero mas naisip niya ang una.

She needs to know kung nasaan ang nga alak para pag hindi siya makatulog ay siya nalang ang kukuha.

While he walks ay malaya niyang napagmasdan ang katawan nito, maybe his height is around six feet two or three, he had a broad shoulders like her dad, a v-shape torso and napabaling siya sa pang upo nito at lihim na napangiti.

Cute talagang tingnan pag medyo matambok ang pang upo ng lalaki.

Until they reach the fifth door in the first floor.

It was a brown door, at hindi iyon naka lock he pushed the door open at namangha siya sa dami ng alak na nakadisplay doon.

"This is the bar room in my house, you can choose whatever you prefer to drink, you can drink here or in your room"

Naglakad siya paikot meron itong dalawang high chair at mataas na table at ilang estante ng mga alak iba-iba may mga champagne wine, vodka at kung ano-anu pa.

"I don't know much about drinks, but.. can you recommend me something hard?but not so bitter? "

" There are so many, but you can choose,Fireball Cinnamon Whisky,Grey Goose Vodka,Don Julio Blanco, Smirnoff Peach,Hennessy V.C Cognac,Absolut Citron.

Jack Daniel's Old No.7 Tennessee Whisky,Bacardi Choose any.. that's all available here"

Sa lahat ng sinabi nito ay wala siyang natandaan.

Kaya naman napakamot siya.

" Ahm, that's so many,..what can you suggest? "Yun nalang ang naitanong niya dito.

Tumalikod ito at kinuha ang isang bote na kulay brown.

"Here's the Fireball Cinnamon Whisky,

It's certainly very cinnamony, and it's not too sweet, which is a plus"

Inilapag nito sa harap niya.

" C-can I have this? "

Napatitig siya sa alak na nasa harap niya.

He nodded.

" Ok.. thanks.. Mr. Izek"dinampot niya ang alak at tumalikod na siya.

"I-I have to go.. bye see you tomorrow.."

Hindi na niya narinig ang sagot nito dahil nagmamadali na siyang lumabas.

It feel like she was being suffocated, dahil silang dalawa lang ang nasa loob.

Dumiretso siya sa kwarto niya.

At ininom niya ang alak na dala niya at nilagay naman niya sa drawer ng bedside table niya ang whiskey na bigay nito.

And she drinks hanggang makatulog siya ulit.

Naalimpungatan siya sa mahinang katok sa pinto. At napag tanto na umaga na pala.

She stands to open the door at bumungad si Alice sakanya na nakangiti.

"Good morning ma'am"

"Good morning.. Alice" and she smiles.

*End of chapter 2*