Madeline's P. O. V.Pagsapit ng uwian, magkakasabay kami ni Roselle at Catalina na naglalakad sa hallway."Okay ka na ba talaga?" tanong ni Catalina."Oo, binigyan naman ako ng nurse ng gamot. Saka vitamins din, gumaan pakiramdam ko after." Ngumiti ako sa kaniya."Kabadong-kabado ako kanina, akala ko dadalhin ka na sa hospital." Umiiling na sabi ni Roselle habang nakabusangot ang mukha nito.Inakbayan ko siya."Akala ko rin mamamatay na ako.""See? Nakakamatay talaga ang love. Kaya ayoko talaga ma-fall in love," sabat ni Catalina at napa-cross arms."Sinasabi mo lang 'yan, pero kapag nandoon ka na sa scenario na kaharap mo taong mapupusuan mo, talagang kusang titibok ng malakas 'yang puso mo," sabi ko kay Catalina."Pipigilan ko--""At hindi mo 'yon mapipigilan!" mabilis na sabi ni Roselle.Nag-high five kami ni Roselle. Sumimangot naman si Catalina."Pero kanina, bakit hindi dumating si Raven? Akala ko ba ni-report na ng teacher natin na nahimatay ka?" tanong ni Catalina.Napaiwas ak
Raven's P. O. V.All of the burden I felt turned into hope. Nagbabakasakali na baka siya nga ang babaeng matagal ko nang hinihiling na makitang muli matapos ang lahat, ang ilang taon na lumipas."A-Anong ibig mong sabihin?" tanong nito.Hinawakan ko ang pisngi niya at lumapit sa kaniya. Tinitigan ko ang mga mata niya."Tell me, it's you. Ikaw ang babaeng binu-bully sa labas ng gate ng Bataan National Highschool..." Kita ko ang paglaki ng mga mata niya, bakas ang gulat sa mukha nito. Alam ko na agad, siya nga 'yon. Kahit hindi niya sabihin, nararamdaman kong siya nga 'yon. The way she looks to shocked for me, knowing about it."N-Nag-aral ka rin ba sa Bataan National Highschool?" nauutal niyang tanong."Ikaw nga... Maddy. Ang matagal ko nang hinahanap..." Hinila ko ang braso niya para yakapin ito.Napasubsob siya sa aking dibdib at bigla na lamang humagulgol. Hindi ko na rin napigilan pang umiyak, hindi dahil sa sakit kundi dahil sa saya. Ang imposible ay naging posible."The girl I d
Raven's P. O. V.When I woke up, pakiramdam ko walang maling mangyayare. I smelled my wife's hair dahil nakahiga ito sa dibdib ko. Napangiti ako sa bango nito. Dahan-dahan akong umalis sa kinahihigaan ko dahil kailangan ko magluto ng almusal. Napatitig ako kay Maddy na mahimbing ang tulog."Woah... Best boobies ever..." bulong ko nang makita ang dibdib nito dahil nakasuot lamang siya ng sando.Napakunot naman ang noo ko. Pansin ko ang biglaang paglaki nito, parang ang huli naming make love ay hindi naman ganito kalaki? Siguro dahil sa pagdadalaga niya. I think it will more developed, mas lalaki pa. Hinila ko ang kumot at tinakpan ang kaniyang katawan. Naglakad na ako patungo sa kusina, walang suot kundi boxer lamang. Mas komportable ako matulog nang walang pang-itaas. Kumuha ako ng apron at sinuot ito. Naghanda ako ng ingredients para sa omelette. Mapayapa akong nagluto, ngunit nang lumipas ang oras ay napansin ko ring hindi pa gumigising si Maddy. Inihain ko na ang pagkain sa lames
Madeline's P. O. V.Gumaan na ang pakiramdam ko kaya nakapasok na ako sa school. Kinuwento ko kala Roselle at Catalina ang mga nangyare, pati na rin ang big revelation sa pagitan namin ni Raven."Small world, parang sobrang imposible na mapangasawa mo pa ang lalakeng dahilan kung bakit ka naging si Maddy ngayon," kumento ni Roselle.Nakaupo kami sa cafeteria at tapos nang kumain. Uminom ako ng soft drinks at napatingin sa paligid."Baka mamaya maging bagong issue na 'to kung may makarinig man," bulong ko at mahinang tumawa."Mas mapapatunayan niyo naman na mahal niyo talaga ang isa't isa. Para kayong tinadhana ni Lord na magtagpo, siguro kayo talaga ang end game." Binitawan ni Catalina ang kutsara at tinidor niya."Siguro nga, sana... Kahit na magkaroon pa kami ng maraming LQ, sana kami pa rin talaga sa bandang dulo," sabi ko at ngumiti."Pero alam mo." Tinuro ako ni Roselle. "Depende rin kasi talaga sa mag-partner 'yan. Kung mag-stay ba sila o hindi, kung pipiliin ka pa rin nila kahi
Madeline's P. O. V."R-Raven.. ano bang sinasabi mo?" nauutal kong sambit.Nanghihina akong lumapit sa kaniya. Sobrang lakas ng tibok ng puso ko na para bang kahit anong oras ay babagsak ako sa lupa dahil sa nangyayare."Madeline, hanggang kailan mo ba ako lolokohin?" tanong nito habang nakatitig sa mga mata ko.Napaawang ang labi ko. Sobrang dilim ng awra niya at ang sama nito kung tumingin, para bang gusto na niya akong saktan. Nakita ko ang kamao niyang nakatikom na. Napalunok ako ng ilang beses. Naramdaman ko ang pagtulo ng luha ko."I-I'm not. Raven, please listen to me again. This time hindi ko talaga---" "Pangatlo na 'to, Maddy. Or baka mayroon pang ibang mga lalake pero hindi ko lang nalalaman, ano nga ba talaga, Maddy?" sarcastic ang boses niya ngunit gasgas ito na para bang maiiyak na siya.Dahan-dahan akong lumapit sa kaniya, wala akong pakialam kung may makakita man. Kailangan kong makausap si Raven at makumbinsi siya ulit dahil alam kong nasira ang tiwala niya sa akin."
Raven's P. O. V.All I want is to get drunk, thinking that it would help me forget all the pain I've been feeling right now. Little din I know, that everything will get worse. "Maddy!" Sinalo ko siya at napaupo ako sa sahig.Narinig kong sumisigaw ang dalawang strippers at nanghihingi ng tulong. Para akong lumulutang sa kawalan, tila ba wala ako sa sarili at nananalangin na isa lamang itong panaginip."M-Maddy, open your eyes... Please..." bulong ko sabay tapik ng mahina sa kaniyang pisngi.No response."Sir! May ambulance na sa labas, dalhin na natin siya sa hospital!" sabi ng isang lalake, may nakasulat na bouncer sa damit nito."Y-Yes please... Help me..." nanghihina kong sambit habang tumutulo ang aking luha. Binuhat ng bouncer si Maddy habang ako ay nanghihina.Hindi ako makapaniwala. She's bleeding, where? She doesn't have gunshots, wounds in her stomach. Bigla na lang sumakit ang puson niya, this can't be a menstruation sa sobrang daming dugo. She bleed, like having a miscarri
Madeline's P. O. V.Wala na akong gana magpatuloy sa buhay ko, hindi ko na alam kung paano pang pagbangon ang gagawin ko ngayong nagkagulo na ang lahat. May buhay na nawala, pakiramdam ko pati ang buhay ko nasama niya. "Anak ko..." bulong ko habang hawak ang litrato ng fetus na nilabas sa akin kahapon. Ito ang una at huli niyang litrato. Mabilis kong pinunasan ang luha ko dahil ayokong mabasa ang hawak kong picture."M-Maddy... Kumain ka na, kagabi ka pa hindi kumakain. The doctor said that you need to gain strength again..." hinawakan ni Mommy ang magkabilang balikat ko."Paano pa, Mom? I was pregnant and I didn't know that. It's already too late for everything, lalo na sa relasyon namin ni Raven---" "Maddy, you can still fix everything if you wanted to. Ang amin lang, may pagkakamali rin kami ng Daddy mo. Actually, he texted me that he felt guilty na hinayaan ka naming makasal in a young age. It's because we needed to, akala rin namin mapapabuti sa 'yo 'yon. We didn't see this co
Madeline's P. O. V.Umuwi na ang dalawa dahil malapit nang dumilim at ayoko rin namang mapagalitan sila dahil sa akin kaya hinayaan ko na silang umalis. Kahit papaano ay gumaan ang loob ko at nakaramdam ako ng kaunting lakas. "Kailangan ko kumain, uminom ng gamot, magpalakas, para bukas..." bulong ko.Muli akong napatingin sa litrato ng baby ko na nakapatong sa desk. Dahan-dahan akong tumayo nang biglang bumukas ang pinto ng silid ko."Anak! Why are you standing up, you should be laying down--"."Mom, don't panic. Iihi lang ako," ani ko."Tara, tutulungan kita. Kakagaling mo lang sa surgery, paniguradong masakit pa ang private part mo," ani Mommy."Actually, makirot nga kapag naglalakad, kaya pala bed rest ako," sabi ko at hinawakan ang braso ni Mommy.Inakay niya ako, dinala niya ako sa banyo at nahihiya naman ako magpakita sa kaniya ng pribadong parte ko kaya hindi ako agad makaupo sa toilet."Why, anak?" "Mom, can you turn around?" nahihiya kong sambit."Ow.. sure!" Hawak niya pa