Akasia’s Point of View
I came running out of my car as soon as I saw my Dad waiting for me at the front door. I hugged him and buried my face on his chest as I tried to stop myself from crying, but I failed. He eventually hugged me back and tightened his embrace.“What’s wrong, hija?” He asked curiously. I did not utter a word until we went inside the house.Kinuwento ko lahat nung nalaman ko kay Caleb. Kasama na rin ‘yung nabasa ko ‘yung message ng lawyer niya sa kaniya.Nakikinig lang sa akin si Daddy at hindi muna nagsasalita. Napatigil lang ako nung malapit na ako sa kuwento na buntis ako. Hindi ko pa sinabi at hinintay muna ang magiging sagot ni Daddy sa naikuwento ko tungkol kay Caleb.“I’m sorry if you got hurt by Caleb. If I just did my best to handle our company, we wouldn’t need their offer.” Sabi ni Daddy sa akin at siya na ang naghihinga ng tawad ngayon.“Don’t worry, you can live here again, hija. Take a rest now, anAkasia's Point of ViewThe next morning was nothing but the usual routine we kept doing for months. I gathered the twins’ snacks for later, and I fixed my bag before waking them up.Nakapunta kami ng daycare nang mas maaga kaysa noong mga nakaraang araw dahil hindi ko rin alam. Pumunta na ako kaagad sa office para naman magawa na ang mga trabaho. May pupuntahan din akong meeting mamaya pero mabilis lang naman at hindi maaapektuhan ang pagsundo ko sa twins.Habang nagtratrabaho ay may biglang tumunog sa phone ko. Napatingin naman ako rito at may mga nag-text.Kilalang-kilala ko kung sino dahil hindi ko pa rin pinapalitan ang Name ID o binlock man lang ang number.From: CalebIs this still your number? It’s Caleb, can we meet?Napatitig lang ako sa phone ko habang nag-iisip na ngayon ng mga posibleng bagay kung bakit gusto makipagkita ni Caleb.Alam na niya talaga na nandito pa rin ako, at alam na niya na alam kong nakauwi na siya rito sa Pilipinas. Bakit ba hindi na lang siya mag-stay
Akasia's Point of ViewNasa office lang ako ngayong araw dahil nasa daycare pa rin naman 'yung twins. Sinabihan din ako ni Migo na susunduin niya raw 'yung twins. Pumayag din naman ako dahil bukod sa malaki ang tiwala ko sa kaniya ay marami pa akong kailangang tapusin. Hindi ko nga rin alam kung bakit ba nagdadalawang isip na ako kay Migo ngayon.Dahil na rin siguro sa pagkikita namin ni Caleb noon kaya ngayon ay medyo kinakabahan na ako sa mga posibleng mangyari. Hanggang sa maaari ay gusto ko siyang iwasan at hindi siya makilala ng mga anak ko.I might be seen as the selfish person but I think I can be that type after all the things that I have been through. From feeling that pain every night, that betrayal, and every hope that I have built for Caleb. Kung ano-ano na ang naiisip ko ngayon kaya naman pinagtuunan ko na lalo ng pansin ang ginagawa kong trabaho para naman malibang ako. Pinapa-handle na kasi sa akin ni Daddy 'yung stocks, wala na siya masyado rito sa company, at ako ang
Akasia's Point of View"Lucila, ano nang gagawin ko?" Pagmamaktol ko kay Lucila habang nandito kami sa bench ng isang park.Umalis kami kasama 'yung mga twins na ngayon ay abalang naglalaro sa playground habang kami ni Lucila ang nagbabantay at nagkuwe-kuwentuhan."Totoo ba 'yang nakita mo? Baka naman kamukha lang?" Pampapalubag loob sa akin ni Lucila."Sana nga, eh. Pero hindi! Paano ko na itatago 'tong twins? Nandoon din si Migo sa company nila kaya malaki ang chance na magkita sila ulit." Naiinis kong saad dito."Naririnig mo ba ang sarili mo? Ano? Habang buhay mo na lang itatago 'yung mga anak niyo?" Tanong niya nanaman sa akin. Wala naman talaga sa plano ko 'to, pero paulit-ulit kong sasabihin na rerespetuhin ko 'yung desisyon ni Caleb na ayaw muna niyang magkaanak. Hindi ko naman mapipilit ang isang tao kung hindi niya talaga ginusto 'yon. Tsaka una pa lang ay ako na ang lumayo."Should I let him know about the twins even though in the first place he never wanted them?" I asked
Akasia's Point of ViewToday I have a very important meeting, so I picked up the twins and decided to head to Migo's workplace so that I can drop the twins off.Napag-usapan na kasi namin kahapon na siya na muna ang magbabantay sa twins habang may meeting ako buong hapon. Kahit na nahihiya ako ay kailangan ko pa rin na may magbabantay sa twins kaya hindi na ako tumanggi."Glau and Gaiu behave, okay?" Paalala ko sa kanilang dalawa."Yes, Mommy," Sabi naman ni Gaiu."I'll pick you two up after the meeting," Sabi ko ulit."Okay, Mommy, take your time, we'll have fun." Saad naman ni Glau kaya nginitian ko sila.Naglakad na kami patungong elevator para makaakyat na sa floor nila Migo. Sakto naman na nakita naming lumalabas si Migo sa office niya. Agad namang nagtakbuhan ang twins papunta sa kaniya."Dada!" Sigaw nila Glau at Gaiu.Ang mas kinagulat ko ay may isa pang tao na lumabas sa likuran niya.It's Cal
Akasia’s Point of ViewI decided to take an early break so that I can pick up the twins. I want to take them both on a date since we don’t have to go to daycare and work tomorrow.Hindi naman sa lahat ng oras ay dapat akong babad sa trabaho, kailangan ko ring bigyan ng oras ‘yung mga anak ko, lalo na ngayon na malalaki na sila at madaling makaalala ng mga bagay-bagay.Bakas ang saya at ngiti ni Glau at Gaiu nang makita akong nasa labas na ng daycare nila. Kinuha ko na sila kaagad at binibigay naman nung mga in charge kapag nakita na ‘yung parents nung mga bata.“Mommy, are we going home na?” Gaiu asked. “We’re going out,” Sabi ko sa kanila at sumakay na kaming tatlo sa kotse ko.“Where are we going, Mommy?” Si Glau naman ang nagtanong.Ang daming tanong ng mga batang ito. Hindi na sila naubusan ng mga tanong.Sinabi ko na sa mall kami pupunta at maglalaro kami sa isang play place. Nakita ko kasing bagong bukas
Akasia's Point of ViewAbala lang ako sa pagtratrabaho at binabantayan din ang oras. Biglang bumukas ang pinto ko at nakitang si Lucila ang pumasok."Ano wala ng katok?" Pagbibirong tanong ko rito."Jusko! Nasaan na ang mga anak ko? Sinong nagbabantay sa kanila?" Mangiyak-ngiyak niyang tanong habang papalapit sa akin. Feeling nanay nanaman 'to."Nasa daycare, susunduin ko rin sila mamaya para sabay-sabay na kaming makauwi." Sabi ko rito."Sure ka ba na okay lang sila roon?" Tanong ni Lucila sa akin. Kanina ko pa nga iniisip 'yan, pero pilit kong pinapakalma ang sarili ko dahil alam ko namang mapagkakatiwalaan ang daycare na 'yon. Marami na rin kasi ang nag-recommend sa akin na maganda raw doon at sobrang hands-on nila sa mga bata."Ano kaya ba na wala si Precy?" Umupo na si Lucila sa tapat na upuan ko at alam ko na ang ibig sabihin nito, makikipag-chismisan siya sa akin hangga't hindi siya napapagalitan."Malalaman natin kasi unang ar