Warning: Read at your own risk.
Mabilis na lumipas ang mga araw. Lahat ay naging abala dahil sa paparating na finals, sinabayan pa ito ng Architecture Week. Ngunit hindi iyon ang dahilan kung bakit ako naubusan ng mga oras at panahon, kundi ang Health Care 101 ni Zeidan.
"Panlimang araw na 'to, Zeidan!" I hissed. "Hanggang kailan pa ba 'to?"
Naiinis akong nagreklamo rito. My head is lying flat on the patient bed in his condominium. It has been five days since I started to agree on being his patient for his requirement in HC-101. Limang araw na rin akong pabalik-balik dito sa condominium niya na sa kasamaang palad, sobrang layo naman mula sa CEU.
"I'm practicing, okay?" He shot back. "I'll give you whatever you want after this."
While watching him, realizations have crossed my mind. He is just like me. We are eager to achieve the dream we want for ourselves, not minding the consequences that await us.
"Please, stop moving a lot!" He glared at me. Sinusubukan niya akong buhatin mula sa pagkakahiga. Kanina ay sinubukan ako nitong itagilid, ngayon naman ay binubuhat na ako nito.
"What exactly is this for? Do doctors carry their patients?" I frowned.
"It's the practice of patient lifting and turning. Yes, doctors do that." He shot an eyebrow. "Now, keep quiet or else I'll drop you on the floor."
Tumahimik na lang ako ngunit nanatili ang masamang tingin ko rito. Akala ko ay malapit nang lumapat ang likod ko sa kama kaya gumalaw na ako nang maramdaman ang pangangalay ng likuran. Mabilis bumilog ang mga mata ko at mahigpit na pumulupot ang mga braso ko sa leeg niya nang maramdaman ko ang paglayo ng katawan ko sa braso niya at walang nakapang kama ang likuran.
I heard a curse coming out of Zeidan's lips and his hand tightened around my waist. Ngunit dahil pareho kaming nabigla ay kaagad siyang nawalan ng balanse hanggang sa mabilis na bumagsak ang katawan ko sa kama. It was behind me, but I was too high above it. Malakas ang naging puwersa ng pagkakabagsak ko kaya maging si Zeidan ay natangay ng braso ko.
Nanatili akong nakapikit nang gumalaw na si Zeidan at akmang aalis na sana ngunit sumabit sakaniya ang tube ng intravenous fluid na inilagay niya sa'kin kanina. Muli itong napabalik sa kaniyang puwesto at nanlaki ang mga mata ko nang maramdaman ang labi nito na lumapat sa gilid ng akin.
I almost emptied my lungs when I held my breath, allowing my heart to race in its fastest way. Akala ko ay hihiwalay na si Zeidan, ngunit nakatitig lang ang mga mata nito sa'kin na para bang may hinihintay na salita mula sa'kin.
Since the day he went to Casa Estrella University as a medical student, everything has changed. I watched the world around me turned from black to rainbow. There was an absence of color in it before he stepped on it, and I am certain that he was the same person who painted colors in it.
My eyes shut close. Dahan-dahang umikot ang mga braso ko sa batok niya hanggang sa gumalaw ang katawan ko. I waited for his lips to brush mine, and it did.
"Isla," Nanghihina ang boses nito.
Idinilat ko ang mga mata ko at sinalubong ang mga tingin niyang nakikiusap. May humaplos sa puso ko nang marinig ang pagtawag nito sa'kin. Long ago, I have cursed that name. It was a nightmare that sang lullaby in my ears every day until my ball of happiness and freedom fell asleep. And for the first time, it sounds so good. A nightmare to me in the past suddenly became the softest music I heard, and it calms my soul.
I gave in. I surrendered to him.
"I won't regret this, Zeidan." Sambit ko sa mahinang boses at halos mabingi ako sa sobrang ingay ng bawat pagtibok ng puso ko.
I heard a soft chuckle from his lips before claiming mine for the second time.
I gasped for an air when the kiss took longer, but he took that as an opportunity to enter my mouth. His tongue roamed inside my lips, searching for my sweetest spot and tasting every inch of me.
Nakipaglaban ang dila ko sakaniya ngunit binawi niya iyon. He sucked my lips from bottom to top, licking each of its corner. Impit na kumawala ang mahina, ngunit matinis na pag-ungol mula sa bibig ko nang buhatin ako nito at siya ang pumalit sa puwesto ko.
He sat on the bed, resting his head on its board without breaking the kiss. Ipinatong ako nito sa ibabaw niya at kusang pumulupot ang mga hita ko sa katawan niya. Ang mga kamay niya ay dahan-dahang bumaba mula sa bewang ko hanggang sa balakang. Naramdaman ko ang pag-aalinlangan nito na hawakan ako sa mas mababang parte kaya ako na ang nag-angat sa katawan ko upang bigyan ang kamay niya ng daan patungo doon.
A soft moan escaped my lips when his kisses travelled down to my jaw until it reached my neck. Tumatama ang paghinga niya sa leeg ko habang patuloy na dinidilaan at sinisipsip nito ang balat ko. Mariin akong nakapikit, nakatingala habang patuloy niyang nilalasap ang bawat parte ko. Gumapang ang palad ko sa likuran ng ulo niya upang mas igiit siya sa leeg ko hanggang sa tumaas iyon sa ulo niya. Nang panggiggilan niya ang leeg ko ay humigpit ang pagsabunot ko sa buhok niya, lalo nang maramdaman ko ang pagbaba ng mga labi niya patungo sa dibdib ko.
I'm giving in to him regardless of knowing that tomorrow is uncertain. But for now, wrapped in the fire of his mouth, the heat of his hands, the ache between every breath, I don't mind burning. If this is how falling feels like, I'm happy to fall in his presence.
"You taste good, Isla." He moaned in his husky voice. "I want to mark you, own you."
"I want you to take me." I almost pleaded. Halos hindi ko na makilala ang sarili ko sa sobrang kasabikan sakaniya. "Own me, Zeidan."
Halos pabulong, ngunit malutong na pagmumura ang narinig ko rito. It was as if a complaint, telling me that he's having a hard time.
Humigpit ang pagkakahawak niya sa puwitan ko, maingat akong iniangat habang ang mga labi niya ay sumunggab muli sa akin. Impit na ungol ang pinakawalan ko sa biglaan niyang paghalik. Kinakagat nito ang labi ko, kumakatok na pagbuksan. To give in, I opened my mouth and allowed his tongue to enter. Mas lumalim ang mga halikan namin, gutom na gutom at uhaw na uhaw para sa isa't isa.
Gumapang ang mga kamay niya sa katawan ko. Ang isang kamay ay abala sa paglamas sa hita ko, gumapang pabalik-balik sa itaas at ibaba habang ang isang kamay niya ay patuloy na naglalakbay sa likuran ko. Nang makapa niya ang hinahanap ay kaagad niyang hinila ang tali ng suot kong tela. Madaling bumagsak ang suot ko dahil manipis at isang tela lang iyon. It was a hospital gown for patients that he made me wear earlier.
Nang malaglag ang tela ay kaagad bumungad sakaniya ang masaganang hinaharap ko. Dumilim at lumalim ang mga mata nito nang humiwalay sa halikan. There was a hint of burning desires in his eyes. Nakakapaso, ngunit nakakatukso.
"Wala pala akong aasarin na ubas," He smirked, but his eyes were screaming lust. "Such a blessed woman."
Hindi pa 'man ako nakakatugon ay napahiyaw na ako at mariing pumikit nang hawiin nito ang suot kong brassiere pababa at pinanood ang mga bundok ko na tumalbog palabas, animo'y sinasalubong siya.
"They couldn't wait for me," He chuckled. Umangat ang kamay niya upang abutin ang mga bundok ko habang gumagapang ang init at kahihiyan sa buong sistema ko. "Mahilig ako sa melon, Isla. Pero hindi ko alam na may mas kahihiligan pala ako bukod do'n."
His eyes returned to its usual dark and deep stares. Sinunggaban nito ang mga bundok ko, dinilaan at sinipsip. Bumagsak ang ulo ko palikod, napatingala ako sa kakaibang sarap na nararamdaman. Paulit-ulit na kumawala ang mga ingay sa bibig ko sa hindi ko makilalang boses. His hand that was travelling in my legs suddenly reached my most secluded area. Gumapang ang isang daliri niya sa bandang singit ko, dahan-dahan ngunit bumibilis sa paglipas ng mga oras.
"Fuck, Zeidan," I moaned when his tongue played with my nipple while half of my mound was in his mouth. Lumamlam ang mga mata ko, nanghihina sa sarap at pagkasabik.
Hindi ko na natiis ang init na nararamdaman. I arched my back that caused him to suck my mound deeper as I unclasped my brassiere and took off the entire gown that was hanging on my waist. Nang tuluyan na itong matanggal ay mas lalong nanggigil si Zeidan at walang pasabing hinila pababa ang cycling na suot ko kasama ang manipis na telang natitirang nakaharang sa pagkababae ko.
Mabilis lumipad ang kamay nito sa suot kong IV tube, inalis niya ang pagkakadikit noon sa kamay ko at madilim ang mga tingin sakin na binuhat ako. Wala na akong saplot na natitira kahit isa, lahat ay naiwan sa sahig.
"No, Zeidan," I almost cried. "I-I can't, ugh---,"
I couldn't continue talking when he claimed my lips and placed me on top of his study table. Ang kamay niya ay hindi na nagpaligoy-ligoy, inabot na nito ang kaselanan ko at doon nagtuon ng pansin. He brushed his finger on my entrance, spreading its wetness until my sensitive bud.
Dumako ang kamay ko sa matipuno niyang braso at walang pag-aalinlangan na tinanggal ang damit niya hanggang sa bumaba ang mga ito sa pambaba niyang kasuotan. Patuloy na naglalaban ang mga dila namin habang ilang mura ang pinakawalan niya sa bibig ko nang maramdaman ang mga kamay kong tinatanggal ang mga kasuotan niya.
He pulled out from the kiss and helped me take off all his clothes. Dahan-dahang bumaba ang mga mata ko, at halos mahugot ko ang buong hininga ko nang makita ang kahabaan niya.
"That won't fit in," I whispered in fear and temptation. Akala ko ay hindi niya narinig, ngunit tumawa ito at mabilis akong ginawaran ng halik sa labi.
"It will, baby." He assured. "Do you want to continue?"
He was asking me while his eyes showed a hint of worry and concern, as if examining my soul through my eyes. A stranger in my life weeks ago who argued with me over a mere can of coffee turned out to be the man who would make my life breathable and livable.
"Do doctors also do this to patients?" I chuckled in my softest whisper, raising a brow at him. Mabilis na umangat ang gilid ng labi niya at inilapat ang labi niya sa leeg ko.
"Not for patients," He hardly said. "But with a woman we want."
Bumaba ang mga labi niya mula sa kabundukan ko hanggang sa naabot nito ang tiyan ko. He planted soft kisses on it and left a few marks. Halos hindi na ako makahinga nang maramdaman ko ang labi nito na bumaba na sa bandang kaselanan ko habang ang mga palad ko ay bumagsak sa bandang likuran ko.
My body bent as my head lifted to face the ceiling. Lalo akong nanghina nang sinimulan niyang dilaan ang pagkababae ko. Pumulupot ang mga braso niya sa hita ko, pinapabuka ito sa mas malaking pagitan at hinahapit palapit sakaniya. Inabot ko ang buhok niya at sinabunutan ito upang kumuha ng lakas at mas hilahin siya palalim sa pagkababae ko.
"Ang sarap mo, Isla." He moaned before cursing. "Moan for me. No one will hear you, baby."
Mas lumakas pa lalo ang bawat pag-ungol ko nang maramdaman ko ang daliri nitong kumatok sa pagkababae ko at dahan-dahang pumasok. Napadilat ako at pinanood siya, nakaawang ang mga labi ko habang mas humihigpit ang kamay sa buhok niya.
"Zeidan, ugh," I moaned louder. "F-Faster, please."
His tongue traced my femininity. Sandaling lumubog ang dila nito sa butas ng pagkababae ko bago nito hinagod ang buong kaselanan ko. When finally contented with my wetness, he sucked my clit and he doubled his fingers inside me. Ilang beses siyang umulos sa loob ko nang maramdaman ko na may nabubuo na sa bandang puson ko.
"F-Faster, Zeidan. I'm almost there, ugh." I pleaded. "A-Ang sarap, ugh!"
Mas bumilis ang bawat pag-ulos ng daliri niya sa kaselanan ko hanggang sa tuluyan nang sumabog ang katas na pinaghirapan niya. I reached my climax and he licked my femininity, sucking the clear liquid I released. Mabilis siyang tumayo at sinalubong ang mga mata ko.
"Daliri pa lang 'yon, pero ang sikip mo na." His eyes darkened, then placed his finger inside my mouth. Naglabas-pasok ang daliri niya sa bibig ko, ipinapatikim sa'kin ang sariling katas. "Napakaganda mo, Isla. My name sounds better when you're moaning it."
That awakened my desires again. Mabilis kong inabot ang pagkalalaki niya. When I found it difficult to move my hand on his shaft, I jumped down from his table and knelt in front of him.
"That's not---," He couldn't continue talking when I licked my palm while staring at him with a smirk plastered on my lips. Mabilis na pumulupot ang mga daliri ko sa kahabaan niya habang ang mga labi ko ay sumalubong sa mga bola niya. "Oh, god, Isla! That's it, ugh."
He lost it the moment I moved my hands on his shaft. Hindi ko malinaw na napagmasdan ang pagkalalaki niya kanina nang tanggalin niya ang mga telang bumabalot sa katawan niya dahil nakadikit ang katawan niya sa'kin. Ngunit ngayon ay mas napagmasdan ko ito. Mas malaki ito kumpara sa nasilayan ko kanina. Masiyadong malaki, mataba, mahaba, at maugat ang pag-aari niya.
My lips gently licked his balls while my hand was busy stroking his shaft. Nang bitawan ko ito ay ipinalit ko ang mga labi ko. Nagsimulang magbaba-taas ang ulo ko sa kahabaan niya na sumasabay sa ritmo ng bawat pag-ungol niya. His hand gathered my hair and pushed me deeper, but I could feel is gentleness.
"W-Where did you learn that, Isla." He was hardly talking. "Oh, baby. That's it, ugh!"
Namangha ako nang maramdaman ko ang mas lalong paglaki nito sa loob ng bibig ko at ang mga ugat nito ay halos pumutok sa bawat sulok ng labi ko. Ilang pag-ulos pa ay itinayo ako nito at binuhat. Pumulupot ang mga binti ko sa balakang niya at tumama ang pagkalalaki nito sa basang-basa kong pagkababae.
"I won't come for your mouth the first time we make love. Do you want me to release inside or outside?" Mariing sambit nito. When I told him it was the latter, he did not hesitate to continue talking. "Then, I'll fucking bury myself in your deepest, spill every ounce of my blood, and fill you up."
Dahan-dahan akong tumango. Pagod na ang katawan ko, pero mas nangingibabaw ang pagkasabik ko sakaniya.
"Siguraduhin mo lang na walang masasayang." I teased him.
Sinalubong nang malambot niyang kama ang likuran ko habang nakapulupot ang mga binti ko sa balakang niya. Isang mabilis at mapupusok na halik ang iginawad niya sa labi ko habang ang kamay niya ay lumalamas sa kabundukan ko ngunit ako mismo ay hindi na makapaghintay. Hinawakan ko ang kahabaan niya at dinala iyon sa bukana ng lasugan ko. Impit akong napaungol nang maramdaman ko ang pagdaloy ng kuryente sa katawan ko dala ng kakaibang sarap at kasabikan.
"Fuck, Isla." He growled. Hindi niya ako pinigilan, bagkus ay tinitigan lang ako nito gamit ang madilim at malalim niyang mga mata.
Dahan-dahan kong ikiniskis ang ulo ng pagkalalaki niya sa bukana ko at sumasabay ang galaw ng balakang ko rito.
"Take me already, Zeidan." I pleaded. Mariin akong pumikit at sinubukang ipasok ang kahabaan niya sa pagkababae ko na kaagad niya namang pinigilan.
"Enough, Isla." Hirap na hirap nitong sambit.
Magaan ang kamay nitong itinulak ako at inalalayan ang likuran kong tumama sa kama. Muli niya akong hinalikan sa pagitan nang bawat pagmumura at pag-ungol niya. Hindi nagtagal ay umayos siya mula sa pagkakaluhod at itinutok ang pagkalalaki sa lagusan ko.
"Are you taking pills?" He asked.
Sandali akong nag-isip at kaagad din na tumango sakaniya. Nang dumulas ang pagkalalaki niya sa lagusan ko ay impit akong napadaing sa hapdi at kirot na bumalot sa buong sistema ko.
"You were a virgin?" Biglang lumitaw ang pag-aalala sa mga mata ni Zeidan nang makita ang luhang lumandas sa mga mata ko. "I'm sorry, baby." It was his softest and calmest tone I've heard so far.
Mabilis itong tumungo at inabot ang pisngi ko. Paulit-ulit niyang dinampian ng halik ang bawat parte ng katawan ko habang naghihintay ng pahintulot ko. His lips travelled from my forehead down to my nose, then to my cheeks, until it reached my eyes. When his lips claimed mine again, I responded to it again with no hesitation and doubts.
Nang masanay ang pagkababae ko sa kalakihan ng pagkalalaki niya ay ako na ang kusang gumalaw. Sunod-sunod ang naging pagbayo ni Zeidan habang ang kamay nito ay patuloy na lumalamas sa kabundukan ko at ang isang kamay ay humihimas sa binti ko.
"Zeidan, ang sarap, ugh." Impit kong ungol. "Deeper, please."
"Sobrang sikip mo," He thrusts deeper in my command. "Heaven, Isla."
Inangat niya ako at pinatalikod sakaniya. Sumandal ang likuran ko sa matipuno at matigas niyang dibdib habang patuloy niyang pinapalalim ang bawat pag-ulos. Halos kalahati lang ng pagkalalaki niya ang kinaya ng pagkababae ko dahil sa sobrang kahabaan at kalakihan niya, ngunit pinilit niyang mapagkasiya 'yon sa loob ko.
The back of my head fell on his shoulder while his hand continued massaging my mounds alternately. Ang isang kamay niya ay bumaba sa pagkababae ko at nilaro ang kaselanan ko habang walang tigil na bumabayo sa pagkababae ko.
Mas lalo akong nasabik sakaniya at ang init ng katawan ko ay mas nadagdagan nang baguhin niya ang ritmo at ang bilis ng bawat pagbayo. Dahan-dahan niyang hinugot ang pagkalalaki mula sa lagusan ko at mabilis na ipinasok. Paulit-ulit niyang ginawa iyon at mas lumalakas ang bawat pag-ungol naming dalawa. Naramdaman ko ang pananakit ng kaibuturan ko, hudyat na malapit ko nang marating ang kasukdulan.
"That's better," I almost cried. "Zeidan, ugh! Malapit na ako, ugh!"
"Ang sarap mo, fuck!" He bowed his head and sucked every inch of my neck. Pabulong itong umuungol sa balat ko habang mas ibinabalik sa normal na bilis ang pagbayo. "Come for me, Isla. Fill my manhood with all your juices, baby."
"I'm coming, Zeidan!" I screamed. "Ugh, ugh, ugh!" Sunod-sunod ang naging pag-ungol ko hanggang sa tuluyan nang nanginig ang mga hita ko.
"Damn, ugh!" He growled. "Napakainit mo, Isla."
Hindi tumigil si Zeidan sa pag-ulos. Nagpatuloy ang bawat pagbayo niya hanggang sa tuluyan ko nang naramdaman ang malagkit at mainit niyang likido na siyang pumuno sa bandang puson ko.
His head dropped on my shoulder and his arms wrapped around my waist. Naramdaman ko ang pagbilis ng tibok ng puso niya dahil nakalapat ang likuran ko sa dibdib niya. Makalipas ang ilang minuto ay bumitaw na siya sa pagkakayakap at naramdaman ko na lang ang paglutang ko mula sa kama.
I was too exhausted to speak, until I found myself in the bathtub. Nagtatakang tumingin ako kay Zeidan, ngunit tahimik lang itong nakatitig sa'kin habang kumukuha ng sabon. He joined me in the bathtub and opened the shower.
"I'm not a kid." I frowned. Tumawa lang ito at binuhat ako upang paupuin sa kandungan niya.
Nakatagilid ako sakaniya habang siya naman ay nakasandal sa malamig na sulok ng bathtub.
"I just finished owning you, Isla." He started. "Mamaya ka nang makipag-away ulit."
Umangat ang isang kilay ko at masamang tumitig sakaniya. I wasn't picking fights with him, I'm merely stating a fact.
"Because I'm really not a kid." I scoffed which made him chuckle.
"From now on, you are." He uttered with a hint of amusement in his eyes while pushing my hair back. "You are my baby, Isla."
Words left my mouth. Weeks ago, I was looking at him with fire in my eyes not of desire, but defiance. And yet here I am, tangled in his arms, staring at the same man who once drove me mad. Unexpectedly, he is the same man who possessed the power to make my heart ache in the most beautiful way. I didn’t mean to fall. Yet, as I lay here, breathing in the quiet after the storm we created, I knew I lost.
We were fire and friction, never meant to fit. But lying here, hearts steady in the silence, I learned that even storms find peace when they’re meant to.
"Napakagandang prinsesa."
"I'm close to giving up on this." Sambit ni Hailey na nagpalingon sa'kin at sa mga kaibigan. "This is frustrating!" Nanatili ang mga mata ko sakaniya habang humahakbang ito pababa sa hagdanan. On her right hand are the draft papers, while on the left is the book of floor plans. It is our vacant period so we have decided to stay in the meeting room of E-CORE for the meantime while waiting for Ismael to finish his class."Hindi ko nga rin matapos 'yong sa'kin," Tugon sakaniya ni Naiah sa pagod na boses. "I don't know how to start. I'm sure that our monster professor will just reject this again." Her eyes rolled before fixing her files on the table. Doubts crawled around my system and realizations knocked on my mind. Nanatili ang mga mata ko sa mga kaibigan na kakikitaan ng pagod at puyat dahil sa sunod-sunod na mga araw na nilang pag-aasikaso sa proyektong kailangan maipasa bukas. The words that left Naiah's lips made me question her beliefs. I don't believe that she has no idea on ho
Warning: Read at your own risk.Mabilis na lumipas ang mga araw. Lahat ay naging abala dahil sa paparating na finals, sinabayan pa ito ng Architecture Week. Ngunit hindi iyon ang dahilan kung bakit ako naubusan ng mga oras at panahon, kundi ang Health Care 101 ni Zeidan."Panlimang araw na 'to, Zeidan!" I hissed. "Hanggang kailan pa ba 'to?"Naiinis akong nagreklamo rito. My head is lying flat on the patient bed in his condominium. It has been five days since I started to agree on being his patient for his requirement in HC-101. Limang araw na rin akong pabalik-balik dito sa condominium niya na sa kasamaang palad, sobrang layo naman mula sa CEU."I'm practicing, okay?" He shot back. "I'll give you whatever you want after this."While watching him, realizations have crossed my mind. He is just like me. We are eager to achieve the dream we want for ourselves, not minding the consequences that await us."Please, stop moving a lot!" He glared at me. Sinusubukan niya akong buhatin mula sa
"Ma, naman." I bit my lower lip. Humigpit ang hawak ko sa cellphone na nasa kamay. "Isang term na lang, makakatapos na ako. Hindi ba p'wedeng pagkatapos na lang nito?"It's a Sunday morning. A day to rest that was supposed to be free from any stress and responsibilities. Akala ko ay makakapagpahinga na ako dahil walang klase ngayon at ito lang ang natatanging araw na wala akong kailangang habulin na kahit anong deadline para sa paparating na linggo, ngunit nagkamali ako.A loud ringing of my cellphone was the first to wake me up this morning. Nauna pa sa alarm clock ko. When I checked the phone, my mother's caller ID greeted my eyes. Simula nang sagutin ko ang tawag ay wala itong ibang sinabi bukod sa umuwi na ako sa San Vicente dahil kailangan daw ng kapatid ko nang mag-aalaga. She's not asking me for a favor, but a command.Since I left San Vicente for college, there was no time that she called to check on me, nor ask about my academics. Tuwing tatawag siya ay dalawa lang ang tangin
The discussion ended swiftly. It was almost quarter to one o'clock when the meeting ended and Zeidan's already sitting with us in the same table. Simula nang matagpuan siya ng mga mata ko at magsimula siyang sumali sa usapan ay hindi ko na naituon nang maayos ang atensyon ko sa pinaguusapan. Nanatiling pabalik-balik ang mga mata ko sa mga professor na nagsasalita pati sa notebook na sinusulatan ko. The meeting wasn't that long, but time felt slow, and I almost begged the god of air to take me far from here. Fortunately, I was heard and the meeting really ended before I emptied the air in my lungs.Mabilis kong inayos ang mga gamit ko at nagmamadaling humakbang palabas nang office. Akala ko ay makakahinga na ako nang maluwag, ngunit mabilis din itong napawi nang marinig ko ang boses niya sa likuran ko."I never thought you were a dog," Inismiran ko siya nang sabihin ko iyon. "Are you a stalker?"Umangat ang gilid ng labi niya habang mapang-asar na nakatingin sa'kin."Dogs only chase th
My cheeks were burning in both embarrassment and frustration. I misjudged him. He was not looking at my chest, but the lace that shows I'm from the Architecture department. Nagsalubong ang mga kilay ko habang mariin na nakatingin sakaniya. I was about to shot back when someone walked between us."Excuse," It was Ismael, a student from Engineering department. "Buti umabot!"My lips parted when he took the last can of coffee from the machine and everything moved slower. Umangat ang kamay ko, gustong abutin 'yon nang marinig ko ang pagsirit ng lata. He got it first."ISMAEL!" I screamed. "That was mine."Kunot-noong sumulyap ito sa'kin habang nakalapat ang labi ng lata sa sakaniya. My shoulder fell before turning back my gaze to the man who caused me to not get the coffee. I was about to argue with him again when my eyes widened and watched him take the energy drink from the machine. He glanced at me and smirked, raising his canned beverage before drinking on it without taking his eyes o
After pulling an all-nighter, my body surrendered on its own and I fell asleep for about two hours or less. There is no time and freedom to be happy for college students in fourth year level. This is the phase that feels most exhausting and draining. Studying was supposed to be learning, but it turns out to be a survival phase to find the key that will open the door to the next level. This stage is a mere lesson, a test to guide people of what's right and what's not to ready each one for the real world that's about to welcome the fortunate ones who would succeed in opening the door.Today is our wash day so I paired my black flared pants with a white-collar pleated tank top and blush pink cardigan before wearing my white platform sneakers. Once satisfied with my look, I grabbed my white leather tote bag and scanned if I have everything I need today.It was quarter to seven o'clock when I arrived at Casa Estrella University and my class will start at exactly seven o'clock. Since I stil