AYEISHA HINDI ko maiwasang mapatingin na naman sa ama ni King. Kausap siya ngayon ni King sa may sofa. Hindi ko marinig ang pinag-uusapan nila pero paminsan-minsan napapatingin sa akin ang ama niya. Familiar din sa akin ang mukha niya. Pero baka dahil sa frame na nakita ko dito. Sa Nanay lang talaga ako ni King nakaramdam nang kakaiba. “Bakit po hindi mo kasama si Halina, Miss Asha? Akala ko pa naman po kasama siya kasi nandito ka rin po.” “Kasama siya ngayon nang Lolo at Lola niya, e. Pero ‘wag kang mag-alaala, pagbalik natin ng San Remigio, araw-araw mo siya ulit makakasama.” Umingos si Kalei sa akin kaya niyakap ko na lang siya. “Tayo na lang na dalawa ang maglalaro, gusto mo ba ‘yon?” ani ko. “Sige po.” Lumapit ako sa mag-ama kaya natigil ang kuwentuhan nila. Sabi ko, isasama ko sa labas si Kalei, tumango naman si King kaya niyakag ko na ang bata. Imbes na maglaro sa dalampasigan, nauwi sa paliligo. Paano, sumaluk-salok pa si Kalei gamit ang bao ng niyog na nakita. Basta na
AYEISHA“DAMN it, labs!” Napalabi ako nang marinig ang mura ni King, matapos idampi ang labi niya sa aking namamasang pagkabab*e. Pakiramdam ko tuloy binibitin ako ni King.“Oh, King,” malakas na ungol ko nang simulang himurin ng dila niya ang aking kabasaan. Sakto pang pagbaba ko ay nakatingin siya sa akin habang kinakain niya ang akin.Napakapit ako sa ulo niya dahil naliliyo na ako. Hindi ko rin talaga kasi alam kung saan kakapit, kung sa ulo ba niya o sa may braso niya.Dinig ko sa apat na sulok ng banyong iyon ang tunog na nagmumula kay King. Tunog nang paghalong halinghing niya, salpukan ng dila niya at ng aking kaselanan. Maging ang pagangkin din ng daliri niya sa akin. Hindi ko rin tuloy mapigilan ang sarili ko na umungol at sabayan nang paggalaw ng katawan.Bumilis ang bayo nang daliri ni King sa aking kaselanan kaya napapaawang ako nang labi. Sinasabayan din ng dila niya kaya lalo akong nababaliw dahil sa sensasyong dulot nang ginagawa niya.Ramdam ko na ang orgasmong guston
AYEISHA YAKAP ko si Kalei nang maalala ang ama niya. Alas kuwatro na kasi nang hapon, hindi pa siya bumabalik. Nailipat na nga ang mga gamit namin sa bahay nila. “Nasaan pala ang Daddy mo, Kalei? Tumawag ba siya sa ‘yo?” “Nasa work niya po, Miss Asha.” Tinuro niya ang hotel kaya napatingin din ako. “Gano’n ba. Hindi pa kasi siya pumupunta dito mula pa kanina. Hindi ko alam kung nakakain na ba siya.” Parang tanga kong sabi sa bata. “G-gusto mo bang dalhan natin siya ng miryenda?” “Sige po, Miss Asha. Baka po hindi pa kumain si Daddy. Kawawa naman po,” sang-ayon naman ni Kalei sa akin. Ang totoo niyan, gusto ko siyang makausap tungkol sa nangyari kanina sa amin. Gusto kong humingi nang tawad. Ngayon ko lang napagtanto ang mali ko, humingi naman siya nang tawad. Na-curious lang kasi ako sa pangalang binanggit niya, pangalan ko kasi ‘yon. Hindi pa kami nakakalabas ni Kalei ng bahay nang tumawag si Halina. Nabanggit ko na kasama ko si Kalei kaya nag-usap sila at sa huli ay nagpaiwan
AYEISHA NAPANGITI ako nang makita ang mga tsikinini ko sa leeg. Grabe pala kung makabakod si King, as if naman may aangkin pa sa akin na iba. Si King lang ang tanging pinayagan ko. Hindi ko pa naramdaman sa iba ang gano’ng pakiramdam. Pero saglit akong natigilan nang maalala ang mga maiinit naming tagpo sa Caramoan. Isa ‘yon sa hindi ko makakalimutan talaga, ang saya-saya kasi ng puso ko, lalo na kapag kasama si King. Nalungkot din ako bigla. Pero may nakaraan pa pala ako. Hindi ko dapat maramdaman iyon. Wala pa akong maalala. Palaisipan sa akin ang lalaking nanakit sa akin. Mukhang kailangan ko nang balikan ang lahat bago kami magkita ni King. Ayoko ng may tinatago sa kan’ya. Baka maging dahilan pa ng hindi namin pagkasunduan. Napahawak ako sa baba ko mayamaya. Wala akong suot na underwear pa dahil kakaligo ko lang, at bathrobe lang ang suot ko, at kararating ko lang sa bahay namin. “Anong nangyari sa ‘yo, anak? Bakit ka may gan’yan?” Bigla kong naitago nang marinig ang boses n
AYEISHA“H-hi,” ani ko kay Ytan at itinabi ang kobyertos. Nakasunod siya ng tingin at sa paraan nang paglapag ko kaya napalabi ako.Galing si Ytan sa mayamang pamilya kaya malamang, alam niya ang proper etiquette. Tinatapos ko na ang pagkain ko dahil baka makita niya ang mga galaw ko kapag nasa ganitong klaseng kainan. Saka baka magtanong siya sa akin bakit ako lang kumakain dito tapos magarang kainan pa. Kasambahay ni King tapos kumakain sa mamahaling restaurant? “Are you alone?”Napatango ako sa tanong niya. Wala naman kasi akong kasama kaya hindi ako p’wedeng magsinungaling.Tumingin ulit si Ytan sa kinakain ko.“Bakit mag-isa ka lang?” Naupo na siya sa harapan ko.“A-actually, nagpa-reserve ang kaibigan ko dito dahil may pag-uusapan kami, kaso hindi siya natuloy dahil biglang na-busy.”“Oh. Okay.” Ngumiti siya kaya ngumiti na lang din ako.“K-kumusta na pala?” ani ko.“I’m good. Ikaw?” Natigilan siya mayamaya at parang may naalala. “Hindi mo na pala ako binalikan.”Ay, oo nga pal
AYEISHA “WALA po bang iniwan si Mommy?” tanong ko sa kasambahay nang mababaan ko. Hindi man lang nagsabi si Mommy na aalis kasama si Daddy. Hindi pa niya naibigay ang susi ng silid na gusto kong buksan. “Wala po, ma’am. Sa susunod pa naman na araw pa ang balik nila ng Daddy mo.” “Sh*t!” ani ko. “Paano ko kaya mabubuksan ang silid na ‘yon?” tanong ko sa kasambahay namin, as if naman may alam siya kung paano. “Kung mahalaga po ang kukunin niyo doon, siraan niyo na lang po ang door knob,” suhestiyon niya. “May pamapaayos naman po kayo,” ani ng kasambahay namin sabay ngiti. Napaisip ako bigla. “Kapag ba sinira ko, maibabalik kaagad?” “Tanong ko muna kila Neil, ma’am, kung kaya nila. Pero may nabibili naman po kung sakaling papalitan. Ang problema lang, baka magalit ang Mommy mo.” “Tatawagan ko po siya ngayon. Pakitanong na lang muna sila Neil.” “Sige, ma’am.” Tumalikod siya sa akin mayamaya. Narinig ko rin ang pagtawag niya sa isa naming tauhan sa bahay. Pumasok ako sa silid k
AYEISHA PAPUNGAS-PUNGAS na tinungo ko ang pintuan nang makarinig ng sunod-sunod na katok. Bahagyang nagising si Halina, pero alam kong babalik pa ‘yon sa tulog dahil maaga pa. Late din na nakatulog ‘yon kakalaro sa kan’yang tablet na regalo sa kan’ya nila Mommy. Sapo ko pa ang mata ko nang magbukas ng pintuan. Kaagad kong ibinaba ang kamay ko nang mapagsino ang nasa harap ng aming pintuan. “K-King,” anas ko nang bigla niyang hapitin ang aking beywang sabay yakap nang mahigpit sa akin. “I missed you, labs.” “A-ang aga mo naman yatang bumalik.” “Actually, right after kitang tawagan nagpahatid kaagad ako dito.” “Ano? Eh, si Kalei, inistorbo mo para lang makauwi kaagad dito?” “‘Yan ka na naman, labs. Si Kalei na naman iniisip mo. Eh, ako ba?” Akmang hahalikan niya ako nang iiwas ko ang aking mukha. Bumitaw ako sa ako sa kan’ya dahil baka may makakita sa amin. “Ang tanda mo na para alalahanin. Nasaan nga si Kalei?” “Ouch. Nasasaktan ako, labs.” “OA mo na, King.” Tumawa lang siya
KING KAKABABA ko lang ng telepono ko nang marinig ang katok sa pintuan ng aking opisina. Alam kong si Asha na iyon. Sinadya kong magpahatid dito sa kan’ya ng pagkain para mabantayan ko siya. Ayaw niyang magpadala sa ospital kaya mas mabuting dito ko na lang siya i-monitor. Kinabahan kasi nang makita ko siyang gano’n kagabi. Hindi ko na nga siya pinapasok pero siya lang itong makulit. Kaya heto, i-corner ko siya sa opisina para hindi na siya maka-kontra. Naibilin ko na ang mga bata kanina kila Nenita. Saka may chopper dito incase na may mangyari sa kan’ya. Nasabi sa akin ni Nenita na minsan, nahuhuli niyang nakatingin sa kawalan ang dalaga. Mukhang may bumabagabag sa kan’ya pero ayaw niyang sabihin. “Hi, labs.” Mabilis kong pinadapo ang labi ko sa kan’ya na ikinabigla niya. Muntik na din niyang mabitawan ang pagkaing dala niya. “Lagi mo na lang akong binibigla, King.” Tinampal pa niya ang aking braso na ikinangiti ko lang. “Sorry na agad. Lagi kasing nag-aanyaya ang labi mo kaya ga