Se connecterShare
BAD ENGINEER 9 | ไม่สวยบาดตา แต่ปากหมาบาดใจ |
Dernière mise à jour:
2025-07-30 01:00:40BAD ENGINEER 9
| ไม่สวยบาดตา แต่ปากหมาบาดใจ | โดนัทคอยหันมองหนุ่มรุ่นพี่เป็นระยะว่าเขาเดินตามเธอมาหรือยัง เมื่อกี้ตอนที่เธอเดินไปในกลุ่มแล้วทุบโต๊ะดังปึง~ ในใจเธอนับหนึ่งถึงสิบ พยายามอดกลั้นไม่อาละวาดกลางโรงอาหาร ไม่งั้นเรื่องของเธอกับรุ่นพี่คนนี้คงได้ดังไปทั่วมหา'ลัย เธอจึงตัดสินใจเรียกให้รุ่นพี่เดินตามเธอออกมาแล้วไปหาที่คุยเงียบๆ "โดนัท" เดลตะโกนเรียกเธอแล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งตาม เธอจึงหันมองตามเสียงเรียกแล้วหยุดยืนทำตาขวางใส่ "จะคุยอะไร" เขาถาม "เดี๋ยวก็รู้ ตามมา" เธอบอกเสียงแข็ง แล้วหันกลับเดินหน้าต่อโดยที่มีรุ่นพี่หนุ่มเดินขนาบข้าง "นี่ มีเรื่องอะไรจะคุยก็พูดมาเลย" เขาถาม เพราะเขาเองก็อยากรู้ แล้วทำไมถึงคุยตอนนี้ไม่ได้ เธอจะพาเขาไปไหน โดนัทหยุดเดินแล้วหันไปถามด้วยสีหน้าเซ็งๆ "จะให้พูดตรงนี้?" "ใช่ พูดมาเลย เสร็จแล้วพี่จะได้กลับไปกินข้าวต่อ" "กินตีนหนูก่อนก็แล้วกัน" เธอกัดฟันพูดแล้วมองหน้ารุ่นพี่ด้วยอารมณ์โกรธ เธอโกรธเขามากพลันนึกถึงเรื่องเมื่อคืน เขาทำเธอเกือบจะขาดใจตาย ต่อให้เมื่อคืนเขาเมาจนขาดสติไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป แต่เรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอ เธอเองปล่อยผ่านไปไม่ได้ และในเมื่อเขาอยากรู้ เธอก็จะบอกให้ ดวงตาหวานกดต่ำมองไปที่เป้ากางเกงของเขาแล้วเงยหน้าขึ้นมองหนุ่มรุ่นพี่ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆเพื่อพูดให้ได้ยินกันแค่สองคน "ไอ้นั่นของพี่ทำเอาหนูเกือบตาย" คนฟังที่ได้ยินเธอพูดถึงกับพูดไม่ออกบอกไม่ถูก สายตาคมก้มลงต่ำมองไปที่เป้าของตัวเอง ทำไมเธอถึงพูดแบบนั้นกับเขา หรือว่า.... "เห้ย อย่าบอกนะ พี่ปล้ำเราอีกแล้ว" เดลตกใจเผลอลืมตัวพูดเสียงดังจนนักศึกษาที่เดินผ่านไปมาถึงกับหยุดฟัง "จะตะโกนทำไมไอ้พี่บ้า มานี่" เธอคว้ามือเขาให้รีบเดินตาม เธออุตส่าห์พูดเสียงเบาๆ จะพาเขาไปหาที่คุยเงียบๆ ไม่ประจานเขาต่อหน้าเพื่อนๆ แต่ว่าตอนนี้เขากลับประจานตัวเองต่อหน้านักศึกษาคนอื่นๆ ให้มันได้อย่างนี้สิ โดนัทตัดสินใจลากเขามาคุยในรถของเธอที่จอดอยู่ในลานจอดหลังตึกคณะแพทย์ที่เธอเรียน เมื่อประตูปิดสนิท "กรี๊ดดดดดดดด~" เธอกรี๊ดอย่างบ้าคลั่งแล้วหันไปทุบรุ่นพี่หนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ "โอ๊ย~อะไรวะเนี่ย มาทุบทำไมวะ" เขาโวยวายเสียงดังอยู่ๆโดนัทก็ทุบตีเขาแล้วไหนจะร้องกรี๊ดเหมือนคนเสียสติ เขาเองเริ่มชักหวั่นๆนี่เขาไปทำอะไรเธอเอาไว้ "ไอ้พี่บ้ากาม ไอ้โรคจิต ไอ้สังคังแตก ไอ้...อื้อ~" เสียงของโดนัทขาดหายเพราะรุ่นพี่หนุ่มจับเธอกดจูบแรงๆเพื่อให้เธอหยุดทุบตี หยุดด่าเขาสักที เมื่อเห็นว่าเธอสงบลงเดลจึงผละใบหน้าออกแล้วถาม "หายบ้ายัง" "กรี๊ด~หนูเก็บจูบแรกไว้ให้คนที่เป็นแฟนแล้วพี่มีสิทธิ์อะไรไอไข่ดำ กรี๊ด~" เธอยกมือขึ้นแล้วถูปากแรงๆอย่างนึกรังเกียจ ก่อนจะทุบตีเขาแรงๆซ้ำๆ โดนเขาเอาของใหญ่ยัดปากเธอไม่พอ นี่เขากล้าขโมยจูบเธอเหรอ แบบนี้มันต้องทุบให้ตาย "โอ๊ย อะไรวะเนี่ย หยุดก่อนได้ไหมวะโดนัท ทุบอยู่ได้" เขาพยายามปัดป้องแล้วรวบมือเธอสองข้างเอาไว้ หมับ~ "โดนัท สติ" เดลตวาดลั่น เขาเองก็ทนไม่ไหว ทำไมไม่พูดกับเขาก่อนว่ามันเรื่องอะไรก่อนจะมานั่งทุบตีเขาแบบนี้ "เมื่อคืนพี่จำอะไรได้บ้างไหม" "เมื่อคืน?" "เออ" "ก็...เมา" "แล้วยังไงอีก" เธอเค้นต่อเผื่อว่าเขาจะจำอะไรได้ "พี่ขอถามอะไรหน่อย เมื่อคืนเรา...เจอกัน" "เรียกว่าบังเอิญดีกว่า หนูเห็นพี่ยืนนัวกับสาวชุดแดงร้อนแรง เร่าร้อน เกือบจะได้กันในผับอยู่แล้ว ถามจริงไม่อายหรือไงวะ ทำไมไม่ไปเปิดโรงแรมเอากันเลยอ่ะ" คนฟังอึ้งอ้าปากค้าง เธอเล่าเป็นฉากๆจนเขาเห็นภาพตาม และมันก็ใช่เขาจริงๆที่ยืนนัวกับสาวชุดแดงอย่างที่เธอว่า แล้วตกลงเขากับเธอไปเจอกันตอนไหนยังไง เขาเองจำอะไรไม่ได้เลย "แล้วยังไงต่อ" "พี่นี่จริงๆเลยหว่ะ ถ้ารู้ตัวเองว่าจะดื่มหนักขนาดที่ดูแลตัวเองไม่ได้ก็อย่าหาภาระให้คนอื่น สภาพพี่เมื่อคืนเมาเหมือนหมาเลย" "แล้วยังไงต่อ" เขาถามย้ำ ไม่ได้สนใจสิ่งที่เธอพูด เดลอยากรู้ว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นเธอถึงโกรธเขามากขนาดนี้ "กลับจากผับหนูกับเพื่อนก็กลับมาโรงแรมแล้วเห็นพี่ยืนโซซัดโซเซอยู่หน้าลิฟท์ ก็เลยหวังดีเข้าไปช่วย แต่ไม่นึกเลยว่าพี่จะตอบแทนหนูด้วยการเอา..." ประโยคท้ายเธอไม่อยากจะพูดจึงใช้สายตาสื่อแล้วมองไปที่เป้ากางเกงของเขา "ทะ ทำไมสรุปมันเกิดอะไรขึ้น" เดลคิดเตลิดไปไกลว่าเขาเมาแล้วปล้ำเธอแน่ๆ แล้วเธอเองก็มีสติด้วย แต่เขาเนี่ยสิ ฉิบหายแบบไม่ต้องสงสัย "พี่แม่งตัวซวยสำหรับหนูจริงๆเลย เจอทีไรมีเรื่องตลอด" "สรุปมันเกิดอะไรขึ้น" เขาถามย้ำ ใบหน้าหล่อเริ่มมีเหงื่อซึม เขาลุ้นมากว่าเธอจะตอบว่าอะไร "พี่...เอาไอ้นั่นมายัดใส่ปากหนู" "ห๊ะ" "พี่เอาคxยยัดปากหนูแล้วก็ทำหน้าฟิน อ่า อีกนิด ซี๊ด~พี่ร้องแบบนี้เลย" พูดจบโดนัทถึงกับขนลุก ในขณะที่บอกภาพจำที่ไม่น่าจำมันติดตาเธอมาจนถึงตอนนี้ เพราะเรื่องมันเพิ่งจะเกิด "จริงดิ" คนฟังยังไม่อยากจะเชื่อ เขาทำถึงขนาดนั้นเลยเหรอวะ มิน่ารุ่นน้องสาวคนนี้ถึงได้โกรธจัด นี่เขาทำบ้าอะไรลงไป "จะหาว่าหนูแต่งเรื่องว่างั้น" "ก็...มันไม่อยากจะเชื่อ" "เดี๋ยวแม่ก็ทุบให้อีกสึกอึกสองอึก" เธอยกมือขึ้นง้างจะทุบเขาอีกครั้ง เดลเห็นท่าไม่ดีจึงรีบรวบมือเธอเอาไว้ ตอนนี้เนื้อตัวเขาน่วมไปหมดแล้ว "พี่ขอโทษ" โดนัทสะบัดมือออกแรงๆแล้วนั่งกอดอกมองค้อนคนข้างๆ "ก็พี่เมา ไม่ได้ตั้งใจนี่หว่า" เขารู้สึกผิด ไม่คิดว่าเมาแล้วจะทำอะไรแบบนั้นกับรุ่นน้องสาว "แล้วไอ้ผู้หญิงที่นัวๆด้วยหายไปไหน" เธอยังคงสงสัย ก็เห็นยืนนัวกันขนาดนั้น คิดว่าคงจะลากกันไปกินต่อ แต่ไหงเธอเห็นเขากลับมาคนเดียว "ไม่รู้ว่ะ" เขาจำอะไรไม่ได้เลย มันเหมือนภาพตัด ผู้หญิงที่เขาเต้นด้วยเมื่อคืนหายไปไหนเขาก็จำไม่ได้ ตื่นมาก็พบว่าตัวเองนอนแก้ผ้าอยู่ที่พื้น แก้ผ้า.... "แล้วทำไมพี่นอนแก้ผ้าอยู่ที่พื้นแบบนั้น" "พี่ถอดเสื้อผ้าออก เพราะพี่จะปล้ำหนู" "ห๊ะ" "พี่ยังบอกหนูอยู่เลยว่าน่ารัก มาจุ๊บทีมา" "น่ารัก?" "ทำไมทำหน้างั้น หนูไม่สวยคมเหมือนยัยชุดแดงนั่นสินะ" "...ก็" "พี่จำหน้าหนูไว้นะ ถึงหนูจะไม่สวยบาดตา แต่หนูปากหมาบาดใจ" "หึ ปากดีแบบหนู โดนพี่จับกดมาหลายคนแล้วนะ ลองหน่อยไหมล่ะ"
Latest chapter
BAD ENGINEER ของหวงนายวิศวะ BAD ENGINEER 9 | ไม่สวยบาดตา แต่ปากหมาบาดใจ |
BAD ENGINEER 9| ไม่สวยบาดตา แต่ปากหมาบาดใจ |โดนัทคอยหันมองหนุ่มรุ่นพี่เป็นระยะว่าเขาเดินตามเธอมาหรือยัง เมื่อกี้ตอนที่เธอเดินไปในกลุ่มแล้วทุบโต๊ะดังปึง~ ในใจเธอนับหนึ่งถึงสิบ พยายามอดกลั้นไม่อาละวาดกลางโรงอาหาร ไม่งั้นเรื่องของเธอกับรุ่นพี่คนนี้คงได้ดังไปทั่วมหา'ลัย เธอจึงตัดสินใจเรียกให้รุ่นพี่เดินตามเธอออกมาแล้วไปหาที่คุยเงียบๆ "โดนัท" เดลตะโกนเรียกเธอแล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งตาม เธอจึงหันมองตามเสียงเรียกแล้วหยุดยืนทำตาขวางใส่"จะคุยอะไร" เขาถาม "เดี๋ยวก็รู้ ตามมา" เธอบอกเสียงแข็ง แล้วหันกลับเดินหน้าต่อโดยที่มีรุ่นพี่หนุ่มเดินขนาบข้าง"นี่ มีเรื่องอะไรจะคุยก็พูดมาเลย" เขาถาม เพราะเขาเองก็อยากรู้ แล้วทำไมถึงคุยตอนนี้ไม่ได้ เธอจะพาเขาไปไหนโดนัทหยุดเดินแล้วหันไปถามด้วยสีหน้าเซ็งๆ "จะให้พูดตรงนี้?""ใช่ พูดมาเลย เสร็จแล้วพี่จะได้กลับไปกินข้าวต่อ" "กินตีนหนูก่อนก็แล้วกัน" เธอกัดฟันพูดแล้วมองหน้ารุ่นพี่ด้วยอารมณ์โกรธ เธอโกรธเขามากพลันนึกถึงเรื่องเมื่อคืน เขาทำเธอเกือบจะขาดใจตาย ต่อให้เมื่อคืนเขาเมาจนขาดสติไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป แต่เรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอ เธอเองปล่อยผ่านไปไม่ได้ และ
BAD ENGINEER ของหวงนายวิศวะ BAD ENGINEER 8 | อย่าให้องค์แม่ประทับแรง |
BAD ENGINEER 8| อย่าให้องค์แม่ประทับแรง |โดนัทเธอมีเรียนเช้า วันนี้เธอถึงมหา'ลัยตั้งแต่เจ็ดโมงแล้วเดินป้วนเปี้ยนอยู่ที่หน้าตึกวิศวะหวังจะเจอหน้าใครบางคนที่ทำให้เธอมีภาพจำอย่างไม่รู้ลืม เธออยากจะกรี๊ดใส่หน้ารุ่นพี่แล้วบิดคxยเอาให้สืบพันธ์ต่อไปไม่ได้ โดนัทอยากจะสรรหาคำด่ามาด่าแบบเจ็ดชั่วโคตร ไอรุ่นพี่โรคจิตทำเอาเมื่อคืนเธอนอนไม่หลับเพราะภาพมันติดตา มันเหมือนเธอเห็นภาพซ้อน รอบแรกเมาไม่รู้เรื่องทั้งคู่แต่ดันมาเห็นเขานอนแก้ผ้าอยู่ข้างๆ ไหนจะท่อนลำใหญ่ที่ช่วงล่างมันนห่อเหี่ยวเหมือนหนอนน้อยที่ตายไปแล้ว นึกแล้วอี๋~แต่ที่หนักไปกว่านั้นเมื่อคืนเขาจับแก่นกายใหญ่ยัดเข้าไปในปากเธอจนคับแน่นปากมากๆ ทำเอาเธอตาเหลือกเพราะส่วนหัวของแก่นกายมันจุกอยู่ที่คอหอยของเธอ ถ้าเมื่อคืนเธอไม่ออกแรงผลักเขามีหวังคงมีข่าวเธอลงโซเชียลทุกแพลตฟอร์มนักศึกษาสาวมหา'ลัยชื่อดังดับคาโรงแรมหรูย่าน....สาเหตุการตาย : อมคxยโหดจนตาเหลือกขาดอากาศหายใจตาย วันนี้เธอตั้งใจมาด่าเขาโดยเฉพาะ โดยที่เธอก็ไม่รู้ว่าจะได้เจอเขาหรือเปล่า เขาเรียนเช้า หรือว่าเรียนบ่าย เธอเดินไปมาอยู่หน้าตึกอยู่นานเป็นชั่วโมงจนตอนนี้ก็เป็นเวลาแปดโมงแล
BAD ENGINEER ของหวงนายวิศวะ EBAD ENGINEER 7 อมของใหญ่
BAD ENGINEER 7| อมของใหญ่ | เดลจับล็อกข้อมือเธอเอาไว้เหนือศีรษะแล้วก้มใบหน้าลงซุกไซร้ที่ซอกคอขาว"กรี๊ดดดด~ไอขี้เมา ไอคนหื่น ไอเปรต ไอ...." โดนัทสรรหาคำด่าทั้งหมดที่เธอนึกออก เธอดิ้นขลุกขลักอยู่ใต้ร่างพยายามผลักคนเมาที่ไม่ได้สติให้พ้นออกจากตัวเธอ"ไอเมจิกคุยเสร็จยัง มาช่วยฉันก่อน ไอขี้เมาจะจับฉันปล้ำแล้ว" เธอตะโกนสุดเสียง เพื่อให้เมจิกรีบเข้ามาช่วย แต่ทว่าเพื่อนเธอก็ไม่เข้ามาช่วยสักที"เมจิก ไอเมโว้ยยยย ไอบ้าผู้ชายยย~" เสียงตะโกนลั่นห้องทำให้คนเมาที่ไม่ได้สติผละใบหน้าออกจากซอกคอแล้วหรี่ตามองคนที่นอนอยู่ใต้ร่างให้ชัดๆ"นี่ใคร~""โดนัทไงที่น่ารักๆอะ""น่ารัก?" คนเมาทำหน้ายุ่ง ก้มหน้าลงไปใกล้ๆ หวังจะได้เห็นหน้าชัดๆ"น่ารักจริงด้วย มาจุ๊บทีมา~" ฝ่ามือหนายกขึ้นกอบกุมใบหน้าหวานแล้วมอบจุมพิตให้กับเธอ สัมผัสอุ่นร้อนที่ริมฝีปากทำเอาโดนัทสะดุ้งเฮือก เธอตกใจเบิกตากว้างได้แต่นอนตัวแข็งทื่อให้คนเมาจูบทาบทับริมฝีปากอยู่แบบนั้น"อื้มมมม~" คนเมาส่งเสียงในลำคอคล้ายจะถูกใจ มือหนาปล่อยข้อมือเธอที่ตรึงไว้เหนือศีรษะแล้วค่อยๆ เคลื่อนมือลงมาสัมผัสไปตามเรือนร่างก่อนที่หนุ่มรุ่นพี่จะสอดมือหนาเข้าไปใต้เสื้อแ
BAD ENGINEER ของหวงนายวิศวะ BAD ENGINEER เป็นของพี่ซะดี ๆ 2/2
"ห๊ะ" เมจิกถึงกับตกใจที่ได้ยินชื่อชัดๆอีกครั้ง เธอจำได้ว่าชื่อนี้เป็นชื่อของคนที่เพื่อนเธอไปนอนกับเขาในคืนที่เธอหายตัวไป "ไปช่วยเขาหน่อยไหมแก" โดนัทหันไปถามเมจิกที่กำลังยืนจ้องหนุ่มรุ่นพี่ของเพื่อนสนิทแบบไม่วางตาเพราะเธออยากจะเห็นหน้าชัดๆ ว่าหล่อเกาหลีอย่างที่เพื่อนเธอบอกจริงหรือเปล่า"อือๆ" เมจิกตอบรับแล้วเดินเข้าไปหาหนุ่มรุ่นพี่ที่ยืนอยู่หน้าลิฟท์ "พี่เดลๆ หนูเองโดนัท พี่จะไปชั้นไหน" เธอเข้าไปหารุ่นพี่หนุ่มแล้วประคองเขาเอาไว้เผื่อเขาจะล้มพับลงไปกับพื้น"อ้อ โดนัทนี่เอง~ พี่จาปายชั้น...ชั้น...รักเธออออได้ยินฉันม้ายยยย ทุกอย่างที่หัวใจฉานนนบอก~" เดลตะเบงเสียงร้องเพลงออกมาดังลั่น ทำให้ผู้คนที่เดินไปมาโดยรอบหันมามองพวกเธอ "พี่เดล ถามว่าจะไปชั้นไหน ไม่ได้ให้ร้องเพลง" "อึก~ชั้น~สามสิบ"เมื่อรู้ชั้นที่จะไปนิ้วเรียวสวยกดไปที่ปุ่มขึ้นลิฟท์ แล้วหิ้วปีกหนุ่มรุ่นพี่กับเพื่อนเธอคนละข้างเพื่อพาเขากลับไปยังห้องพัก"ทำไมอยู่สูงจังวะ" เมจิกเอ่ยถามก่อนจะพาตัวหนุ่มรุ่นพี่ของเพื่อนสนิทเข้าไปในลิทฟ์ที่เปิดประตูรอแล้ว เมื่อประตูลิฟท์ปิดสนิท นิ้วเรียวสวยกดไปยังชั้นสามสิบตามที่รุ่นพี่บอก"พี่ๆคีย์การ์
BAD ENGINEER ของหวงนายวิศวะ BAD ENGINEER 6 พี่คนนี้มันร้าย 1/1
BAD ENGINEER 6 จากเหตุการณ์ในวันนั้นเธอก็ไม่ได้เจอรุ่นพี่หนุ่มอีกเลยเป็นสัปดาห์แม้แต่ในมหา'ลัยเธอก็ยังไม่เจอหน้า จนกระทั่งวันนี้... โดนัทกับเพื่อนสนิทของเธอที่ชื่อเมจิกยังคงลิงโลดกับการมาเที่ยวผับในยามค่ำคืน เธอทั้งสองปฏิญาณตัวเองไว้แล้วว่าจะไม่ดื่มเด็ดขาด โดนัทเธอชักขยาดเพราะไม่อยากทำตัวเป็นภาระ กลัวว่าจะเกิดเหตุการณ์ซ้ำรอยแบบวันนั้น และการมาผับของเธอกับเพื่อนในครั้งนี้ไม่ได้มาด้วยกันแค่สองคนแต่มีอีกหนึ่งหนุ่มที่ทำให้หัวใจเพื่อนของเธอเป็นสีชมพูตามเธอมาด้วย "เอ่อพี่พีคะ..." "ครับ" "หนูขอโทษนะคะพี่ เรื่องคืนนั้น..." เธอยกมือไหว้ท่วมหัวขอโทษชายหนุ่มที่ทำตัวเป็นภาระ "ไม่เป็นไร พี่เองก็ผิดที่ให้เราสองคนดื่ม ทั้งที่อายุยังไม่ถึงด้วยซ้ำ" "ไม่เลยพี่ หนูผิดเอง ไม่ใช่ความผิดพี่เลย" โดนัทโบกมือรัวๆ ไม่อยากให้ชายหนุ่มคิดว่าเขาเป็นต้นเหตุ แต่จริงๆเธอนั่นแหล่ะที่ควรจะปฏิเสธไม่ควรรับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์จากเขา "งั้นคืนนี้อย่าดื่มเลยเนอะ พี่ขี้เกียจหิ้ว" พีพูดแหย่ แต่สีหน้าของคนโดนแกล้งกลับหม่นลงเพราะเธอรู้สึกผิดจริงๆ เหมือนเขากำลังตอกย้ำเธอว่าเธอคือภาระ "อย่าทำหน้าแบบนั้น พี่แค
BAD ENGINEER ของหวงนายวิศวะ BAD ENGINEER 5 | ขาว...แน่น... |
BAD ENGINEER 5| ขาว...แน่น... | พอกลับมาถึงบ้านโดนัทกับเมจิกก็พากันวิ่งขึ้นไปบนห้องนอน โดยมีเสียงเตือนของหญิงวัยกลางคนตะโกนลั่น"โอ๊ยย กลับมาก็ตึงตัง เบาๆหน่อยไอสองคนนี้นี่""สวัสดีค่ะม๊า" เมจิกไม่ลืมที่จะเดินถอยหลังลงบันไดมายกมือไหว้แม่ของเพื่อนสนิทก่อนจะรีบเดินตามเธอไปที่ห้องไม่รอช้าเมจิกรีบเล่าเรื่องราวเมื่อคืนให้โดนัทฟังก่อนเป็นอันดับแรก โดนัทที่ตั้งใจฟังเรื่องราวทางฝั่งเพื่อนของเธอ ก็นึกอยากขอโทษที่ทำให้เพื่อนต้องเป็นห่วง รวมถึงอยากขอโทษชายหนุ่มคนเมื่อคืนด้วย โดนัทนึกกร่นด่าตัวเองในใจเธอนี่มันภาระเสียจริง"ไปเจอกับรุ่นพี่คนนั้นได้ยังไง""ก็..." เธอจะเล่าเท่าที่เธอจำได้ แต่ภาพแรกที่อยู่ในหัวของเธอมันเป็นภาพที่ติดตาไม่ลืม "ไข่ดำ" นึกแล้วก็ขยะแขยง เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นผู้ชายนอนแก้ผ้าอยู่ข้างๆ"ห๊ะ" เมจิกที่เพิ่งฟังไปได้ไม่กี่นาทีถึงกับต้องร้องลั่น ยกมือขึ้นปิดปากสนิทก่อนจะถามเสียงเบา"แล้วยังไงต่อ""ฉันจำก่อนหน้าไม่ได้หรอก เอาจริงๆมันแทบไม่มีอะไรจะเล่าเลยนอกซะจากตื่นมาก็มีผู้ชายมานอนแก้ผ้าอยู่ข้างๆ แล้วฉันเองก็นอนเปลือยอยู่บนที่นอนกับเขาแค่สองต่อสอง แล้วคนที่นอนด้วยกลับเป็นรุ่น
Vous vous intéresseriez aussi à
บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน
เซียงปู้อี๋79.5K Vues(ผัว) เด็กมันร้าย BAD LOVE
ลำเจียก86.9K Vuesบอสเอวดุ!!!
ซีไซต์20.4K Vuesชีวิตหลังความตายของเซินมาน
จี้เสี่ยวนวน84.1K Vuesสยบหัวใจยัยตัวร้าย
ดอกอ้อลู่ลม779 Vuesอย่ายุ่งกับลุงภารโรง
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ117 Vuesผู้สาวสายฝอ
ซูซี่แคท / รดาพรรณราย116 Vuesโดนเมินมาสามปี พอฉันขอหย่าเขากลับร้องไห้
สาลี่แช่แข็ง2.0K Vues
