บทที่ 15

14

บทลงโทษของคนแพ้

“อยากจะรู้เหมือนกันว่าจะปากเก่งได้นานแค่ไหน” ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ตอบออกไปแบบนั้นแต่เธอก็ตอบมันออกไปแล้วและมันก็ค่อนข้างทำให้คนฟังอย่างแบดซ์รู้สึกโมโหขึ้นมามากกว่าเดิมเท่าตัว แล้วมือหนาก็ออกแรงบีบข้อมือเล็กแน่นมากกว่าเดิมพร้อมกับฉุดกระชากลากถูคนตัวบางขึ้นมาบนชั้นสองของเพนเฮาส์หรู โดยกอหญ้าก็พยายามใช้แรงที่มีทั้งหมดของตนเองเพื่อให้หลุดจากพันธนาการแต่ก็ไม่เป็นผล

“พี่แบดซ์ ปล่อย!”

“….” เจ้าของร่างกายกำยำไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เขาออกแรงลากอดีตแฟนสาวตรงมายังห้องนอนของตนเอง

เท้าหนาถีบประตูเข้าไปอย่างรุนแรงแล้วผลักร่างบอบบางให้นอนแผ่หลาอยู่บนเตียง ก่อนจะหันหน้ากลับมาเผชิญกับเธอก็ไม่ลืมล็อกประตูห้องเอาไว้ ในตอนที่ใบหน้าหล่อเหลาหันกลับมากอหญ้าก็กำลังจะลุกขึ้นจากเตียงพอดีแต่ไม่ทัน เมื่อมือหนากระชากแขนเธอแล้วกดเอาไว้บนเตียงนอนหนาหนุ่ม ไม่รอช้าแบดซ์ก็โน้มหน้าลงประกบจูบกับกอหญ้าอย่างรุนแรงและป่าเถื่อน มือหนากดมือบางของเธอเอาไว้เพื่อไม่ให้คนตัวเล็กใต้ร่างได้ขยับ

“อื้อ!” เธอร้องครางประท้วงในลำคอแล้วดิ้นสุดแรงเกิด ปากบางก็เม้มเป็นเส้นตรงแน่นไม่อยากให้เขาได้แทรกลิ้นเข้ามาในโพรงปากของตน แต่การกระทำของเธอก็ไม่เป็นผล แบดซ์ไม่ยอมและพยายามใช้ฟันกัดริมฝีปากบางจนกอหญ้าเผลอร้องด้วยความเจ็บ จังหวะนั้นก็แทรกลิ้นเข้ามาในโพรงปากนุ่มของเธอ

แบดซ์ทั้งดูดและจูบริมฝีปากที่ตนเองคุ้นเคยเป็นอย่างดี เขาบดขยี้จูบมันแรง ๆ จนกอหญ้ารู้สึกระบมไปทั่วทั้งปาก ร่างเล็กก็ยังคงพยายามดิ้นต่อต้านอยู่แต่ยิ่งดิ้นหนุ่มลูกคนดังก็ยิ่งกดจูบลงมาแนบแน่นกับกลีบปากหวานของเธอมากกว่าเดิม มันเป็นจูบที่แสนยาวนานและหนักหน่วงจนกอหญ้าแทบขาดอากาศหายใจ

ใบหน้าหวานเริ่มเปลี่ยนสีเธอแทบจะร้องไห้ออกมากับจูบที่แสนป่าเถื่อน ปากบางพยายามกอบโกยลมหายใจเข้าปอดอยู่ตลอด กระทั่งแบดซ์ยอมหยุดการกระทำตํ่าทรามของตน..

“ปล่อยคลิปเธอตอนนี้ก็คงไม่สนุกหรอกนะ สู้เอามันมาปล่อยตอนเธอฉิบหายแล้วคงจะสนุกกว่า ฉิบหายคูณสองเลยเป็นไง” แบดซ์เอ่ยออกมาด้วยนํ้าเสียงที่ซ่อนไปด้วยความรู้สึกอะไรบางอย่าง สายตาคมกริบก็จ้องมองริมฝีปากบวมเจ่อไปด้วย

ในเมื่ออยากท้าทายเขามากก็ไม่ควรปรานีเธออีกต่อไป เดิมทีก็ไม่ชอบขี้หน้ายัยผู้หญิงร่านคนนี้อยู่แล้ว ตอนนี้ก็ยิ่งไม่ชอบเธอมากยิ่งขึ้นไปอีก มันหงุดหงิดที่เห็นกอหญ้าอยู่ตรงหน้า อยู่ในสายตาของตนเองแบบที่เธอไม่โดนทรมานเพราะงั้น เขาเลยต้องทำทุกอย่างให้ผู้หญิงคนนี้ทรมานมากที่สุดเหมือนที่ตัวเองเคยเป็นมาก่อน และคลิปนั้นก็คงหมดประโยชน์ไปแล้วในเมื่อกอหญ้าพูดออกมาแบบนี้ก็คงเตรียมใจที่จะรับผลของมัน ซึ่งมันไม่คุ้มหรอกนะ แบบนั้นเธอจะเจ็บปวดน้อยเกินไป

“อยากทำอะไรก็ตามใจพี่เถอะค่ะ อยากจะทรมาน อยากจะทำอะไรก็แล้วแต่พี่เลย เผื่อความแค้นของพี่มันจะลดลงบ้าง”

“มันไม่ลดลงง่าย ๆ หรอกกอหญ้า เธอก็รู้ว่าฉันเป็นคนรักมากเกลียดมาก ถ้าได้เกลียดแล้วก็เกลียดจนเข้ากระดูกดำ อย่างที่ฉันเกลียดเธอไง”

“พูดจบแล้วใช่ไหมคะ ถ้าพูดจบแล้วก็ช่วยปล่อยแล้วเอาชุดมาให้เปลี่ยนด้วยค่ะ อย่าทำให้คนของพี่ต้องรอนาน”

“คิดว่านอนอยู่ใต้ร่างฉันในสภาพแบบนี้แล้วฉันจะยอมปล่อยเธอไปง่าย ๆ หรอ ?” แบดซ์มองสภาพของคนใต้ร่างที่เนื้อตัวเปียกและสวมเพียงชุดชั้นในสีดำเข้ารูปตัดกับผิวสีขาวผ่องของเธออย่างละสายตาไม่ได้ เขามองดูก็เห็นรอยดูดของตนเองที่ยังจางและเลือนรางอยู่ อยากจะเติมมันให้เข้มมากกว่านี้คงน่ามองมากกว่าเดิม

“อย่าทำอะไรแบบที่พี่กำลังคิดนะ” ใบหน้าเรียวใสเอ่ยออกมาด้วยความตกใจ เธอพยายามบิดเรียวแขนออกจากมือหนาอีกครั้งแต่แบดซ์ก็ยังคงไม่ยอมปล่อยแถมยังใช้ปากงับเข้าที่สายเสื้อซับในแล้วรูดลงตามไหล่มน ริมฝีปากหยักพรมจูบตามเนินอกขาวแล้วสูดดมกลิ่นกายหอมเข้าเต็มปอด สัมผัสนั้นทำให้กอหญ้าพยายามดิ้นสุดแรงแต่แล้ว..

“แบดซ์ อยู่ในห้องรึเปล่า ทำอะไรอยู่ทำไมนานจัง” เสียงของแพมมี่เอ่ยอยู่หน้าประตูห้องพร้อมกับเสียงเคาะเรียกสองสามครั้งทำให้แบดซ์หยุดการกระทำแล้วถอนหายใจออกมาด้วยความรู้สึกหมดอารมณ์ เขาจำใจต้องลุกจากร่างยั่วยวนตรงหน้าส่วนกอหญ้าก็รีบลุกขึ้นจากเตียงทันที

“หาชุดให้น้องเปลี่ยนอยู่” เขาตอบออกไปเสียงเรียบพร้อมกับเปิดประตูให้แพมมี่เดินเข้ามา

แพมมี่เดินเข้ามาในห้องนอนของแบดซ์แล้วไล่สายตามองสภาพของกอหญ้า ปากของเธอบวมเจ่อ มองดูก็รู้ว่าผ่านการจูบกันมา ดูเหมือนว่ารุ่นน้องคนนี้จะมีซัมติงกับคนที่เธอชอบเข้าให้แล้ว และมันก็ทำให้แพมมี่ไม่ชอบเอาซะมาก ๆ

“แพมไม่ได้เข้ามาขัดจังหวะอะไรใช่ไหมคะ”

“ไม่ แต่ทีหลังอย่าเข้ามาในห้องแบดซ์โดยพลการแบบนี้อีก”

“แพมขอโทษค่ะ เพื่อนเห็นหายไปนานกันทั้งคู่เลยให้มาตาม”

“ออกไปรอก่อน แบดซ์กำลังหาชุดให้น้องเปลี่ยน”

“รีบมานะคะ” แพมมี่ยอมตอบตกลงแต่โดยดีเพราะแบดซ์เริ่มชักสีหน้าหงุดหงิดใส่ตนเองแล้ว เพราะถึงแม้จะเป็นคู่ขากันที่สนิทกันมากกว่าคนอื่นแต่แบดซ์ก็ไม่ชอบให้ใครเข้ามาในห้องของตนเองโดยพลการและไม่ได้รับอนุญาตแบบนี้

“ขอตัวก่อนนะคะ” พอลับร่างของแพมมี่กอหญ้าก็เอ่ยขอตัวจะเดินออกจากห้องแบดซ์ไป แต่แล้วคำพูดของเขาก็ต้องทำให้เท้าเรียวหยุดชะงัก

“จะออกไปร่านสภาพนี้รึไง”

“ถ้ามีชุดให้เปลี่ยนก่อน รบกวนพี่ด้วยค่ะ แต่เดี๋ยวจะรีบเอามาคืน” กอหญ้าเอ่ยออกไปโดยที่ไม่มองหน้าแบดซ์ เพราะเธอไม่อยากจะมองหน้ากับคนที่จ้องจะทำร้ายตนเองอยู่ทุกเมื่อขนาดนี้

“ไม่ต้องเอามาคืนหรอก เสนียด” วาจาร้ายพ่นออกมาจากริมฝีปากหยัก แบดซ์เดินไปยังโซนเสื้อผ้าของตนเองแล้วเปิดกระจกใสบานใหญ่ให้เลื่อนออก แต่พอเลื่อนออกมากลับมีกล่องอะไรบางอย่างร่วงหล่นลงมาบนพื้น นั้นมันเป็นกล่องเสื้อผ้าของเธอ ที่ตอนเลิกกันแบดซ์ไม่ได้เอามาคืนและเธอก็ไม่ได้มาเอาด้วย

มันก็ผ่านมาตั้งนานแล้ว เขายังเก็บไว้อีกหรอ..

กอหญ้ารีบก้มหน้ากลับมามองมือตนเองเช่นเดิมทันทีเมื่อแบดซ์ใช้เท้าหนาเตะกล่องนั้นให้พ้นสายตาของเธอ

“ไม่ใช่กล่องเสื้อผ้าของเธออย่าคิดไปเองว่าฉันยังจะเก็บมันไว้” เขาเอ่ยออกมาทันควันพร้อมกับโยนเสื้อแขนยาวไซส์ใหญ่ของตนเองมาคลุมบนตักของกอหญ้า เธอรับมาแล้วมองดูก่อนที่กางเกงวอร์มขายาวจะถูกโยนตามมาทีหลัง เธอหยิบมันมาดูก่อนจะรีบลงไปเปลี่ยนที่ห้องนํ้าชั้นล่างของเพนเฮาส์ทันที ส่วนชุดนักเรียนและชุดชั้นในที่เปียกอยู่ก็หาถุงยางสีทึบมาใส่เอาไว้แล้วถือเดินออกมานอกเพนเฮาส์โดยที่แบดซ์เดินตามออกมาติด ๆ

“กลับมาพร้อมกันหมดแล้ว เรามาเริ่มเล่นเกมกันต่อเลยมั้ย พึ่งเล่นไปสองรอบเอง” แพมมี่เอ่ยขึ้นมาเมื่อทุกคนกลับมาอยู่ครบกันอีกครั้ง

“ต่อเลย” แบดซ์ตอบขณะที่เขาหย่อนตัวนั่งลงที่เดิม ส่วนกอหญ้าก็นั่งลงที่เดิมเช่นกัน

“เติมหน่อยทุกคน สีเริ่มจืดกันหมดแล้ว” ว่าแล้วก็จัดการรินเหล้าเพียวใส่แก้วให้ทุกคนต่อ แล้วเกมรอบที่สามก็เริ่มขึ้น

รอบที่สามผ่านไปก็ตามมาด้วยรอบที่สี่ รอบที่ห้าและรอบต่อ ๆ ไป

จนคนคออ่อนแบบกอหญ้าที่ดื่มแบบไม่พักเริ่มมึนหัว และการเล่นเกมรอบต่อ ๆ ไปก็ทำให้กอหญ้าเป็นคนแพ้อีกครั้ง

“กอหญ้าแพ้อีกแล้วหรอ ไหวใช่ไหม” ยูกิเห็นสาวรุ่นน้องคณะเดียวกันสภาพเริ่มไม่ไหวเอ่ยถามออกไป ทำให้กอหญ้าเอ่ยตอบ

“ไม่ค่อยไหวเท่าไหร่ค่ะ ขอเล่นเกมนี้เป็นรอบสุดท้ายได้ไหมคะ”

“ค่อยว่ากันแต่รับบทลงโทษของตนเองก่อนไหม คนอื่นเขาไม่ได้เป็นตัวถ่วงเหมือนน้องอ่ะ เขาก็อยากเล่นต่อกัน” เจ้าของวันเกิดพูดขึ้นมาซึ่งตอนนี้ทุกคนก็มารวมตัวกันเล่นเกมนี้เป็นวงใหญ่แล้ว ทั้งเล่นเกมไปด้วยเป็นระยะ เฮฮาเต้นกันบ้าง บางคนก็วกลงไปเล่นนํ้าในสระแล้วกลับขึ้นมาใหม่ เพลงก็เริ่มมันมากขึ้นตามอารมณ์ของคนในงานเรียกได้ว่าบรรยากาศกำลังครึกครื้นมากกว่าเดิมเป็นเท่าตัวเพราะแอลกอฮอล์ในร่างกายแต่ละคนก็เริ่มมากขึ้นไปด้วย

“ค่ะ พี่แพมอยากให้กอหญ้าทำอะไร”

“จูบกับผู้ชายห้าคน แบบแลกลิ้นแล้วถ่ายลงสตอรี่ไอจีด้วยนะ”

“มันไม่มากไปหน่อยหรอแพม ?” เจคท้วงขึ้นมา

“มากตรงไหน ออกจะสนุกว่าไหมทุกคน” แพมยักไหล่แล้วหันไปคุยกับเพื่อนของตนเอง ซึ่งทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วยแล้วก็มีอีกหนึ่งคนพูดขึ้นมาว่า..

“นั้นอ่ะดิ ก็เล่นขำ ๆ กันอ่ะ”

“ขำพ่อมึงสิ ไอ้แบดซ์มึงไม่ห้ามแพมหน่อยหรอวะ ?” เจคเริ่มโมโหขึ้นมาตั้งแต่รอบก่อนแล้วและความอดทนของเขาก็หมดลง

“ผิงว่ามันแรงไปหน่อยนะ คงไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากจูบกับผู้ชายที่ไม่รู้จักแบบดูดดื่มตั้งห้าคนหรอก”

“หัวโบราณกันจัง”

“เดี๋ยวกูเป็นคนคิดบทลงโทษเอง” เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ค่อยดีแบดซ์จึงเสนอออกมาและมันก็ทำให้แพมมี่ยอมพยักหน้าตอบตกลง

“ก็ได้ค่ะ ว่าแต่แบดซ์จะให้น้องทำอะไรดีคะ”

“คลานสี่ขาเหมือนหมาแล้วเห่าให้ดูหน่อยเป็นไง ทำท่าทางเหมือนสันดานตัวเองคงถนัด”

——————————————————

อัปแน้วววว สำหรับนักอ่านในธัญไรท์ขอคอมเมนท์จุก ๆ แล้วจะมาอัปพน. 2 ตอนนะคั้บ🔥🔥🔥