BAD FIANCE #2
แกร๊ก!
ลันตาเปิดเข้าไปในห้องพลางกวาดตามองรอบ ๆ ด้วยความรู้สึกคุ้นเคย ก่อนจะเดินไปนั่งลงบนโซฟากลางห้องอย่างเหนื่อยล้า
“ผ่านไปอีกวันแล้วนะ” หญิงสาวพูดขึ้นพลางยกข้อมือขึ้นดูเวลา ก่อนจะเดินนำกระเป๋าเข้าไปเก็บในห้องนอนแล้วทิ้งตัวลงนอนด้วยความเพลีย
-วันต่อมา-
ครืดดด ครืดดด
“อื้อออ” ลันตาลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะข้างหัวเตียง
ติ๊ด
“ว่าไง”
(ยังไม่ตื่นหรอ) เสียงปลายสายถามขึ้น
“โทรมาแต่เช้ามีอะไรรึเปล่า”
(ตื่นมาดูนาฬิกาซะยัยลัน นี่มันจะเที่ยงละย่ะ)
“อ่าวหรอ” ลันตาพูดขึ้นก่อนจะค่อย ๆ ลุกขึ้นจากเตียง
(ออกไปกินข้าวกันมั้ย)
“อื้ม ได้ ที่ไหนอะ”
(ไปอาบน้ำแล้วเจอกันที่สแควร์มอลล์ละกัน)
“อื้มม ได้ ๆ จะไปซื้อของเหมือนกัน”
(ให้ไปรับรึเปล่า)
“ไม่อะ เดี๋ยวขับรถไป” ลันตาพูดก่อนจะวางสายแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปทันที
@ Square-mall
“รอนานมั้ยแก” ลันตานั่งลงก่อนหันไปถามเอวาที่นั่งเปิดเมนูอยู่ก่อนหน้านี้
“ไม่อะ เพิ่งมาถึงสักพักเอง” เอวาพูดกับเพื่อนก่อนจะยื่นเมนูไปให้ “อยากกินอะไร”
ลันตารับเมนูมาเปิดดู ก่อนจะหันไปสั่งอาหารกับเด็กเสิร์ฟ
“ได้ดูงานไว้บ้างรึยัง” เอวาถามขึ้น
“มีเรียกไปสัมภาษณ์แล้วนะ เหมือนจะเป็นพรุ่งนี้ตอนหนึ่งทุ่ม”
“ห้ะ! สัมภาษณ์งานตอนหนึ่งทุ่มเนี่ยนะ” เอวาถามขึ้นอย่างตกใจ
“อื้ม”
“นี่ลัน แกไม่สงสัยบ้างหรอ ทำไมต้องไปสัมภาษณ์ตอนกลางคืน ไม่กลัวบ้างรึไง” เอวาถามขึ้นอย่างหงุดหงิด
“เอวา แต่ละบริษัทการทำงานอาจจะต่างกันก็ได้ อย่าไปคิดมากเลย” ลันตาหันไปพูดกับเพื่อนรักอย่างอารมณ์ดี “อีกอย่างค่าตอบแทนที่นี่ก็ดีด้วยนะ”
“แกร้อนเงินหรอยัยลัน” เอวาพูดประชดใส่เพื่อนอย่างเป็นห่วง “ดูแลตัวเองดี ๆ ละกัน ถ้าอยากให้ไปเป็นเพื่อนก็บอก”
“ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ” ลันตาพูดยิ้ม ๆ ก่อนจะตักอาหารตรงหน้าให้เพื่อนรักอย่างเอาใจ “อะ ๆ กินซะ จะได้ไม่งอแง”
เอวาถอนหายใจพลางส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจกับความดื้อรั้นของลันตา
-1 ชั่วโมงต่อมา-
“ลัน ขอไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึงนะ แกเดินเล่นแถว ๆ นี้ไปก่อนละกันนะ”
“อื้ม” ลันตาพยักหน้าก่อนจะเดินดูของไปเรื่อย ๆ
พลั่ก!
“ว้ายย!” ลันตาร้องขึ้นอย่างตกใจที่เดินไปชนกับชายหนุ่มจนหงายหลัง ดีที่ชายหนุ่มคนนั้นประคองหลังเธอไว้ได้ทัน
“ลัน...”
“พะ...พี่แทน...เอ่อ ขอโทษนะคะ เจ็บรึเปล่า” หญิงสาวเอ่ยขึ้นอย่างเกร็ง ๆ
แทนมองหญิงสาวในอ้อมกอดอย่างสงสัย ก่อนจะตอบกลับไป “พี่ไม่เจ็บ เราล่ะเจ็บรึเปล่า โทษที พี่คุยโทรศัพท์เพลินไปหน่อย”
“ไม่เจ็บค่ะ” ลันตายิ้มให้ชายหนุ่ม “สบายดีนะคะ”
“สบายดี” แทนตอบพลางมองหน้าหญิงสาวยิ้ม ๆ “หายไปไหนมาตั้งนาน”
“ลันย้ายไปเรียนที่ฟินแลนด์มาค่ะ อยากกลับไปอยู่กับครอบครัวด้วย” หญิงสาวตอบกลับไปอย่างสดใส
“ย้ายไปตอนปีสามเนี่ยนะ” แทนเลิกคิ้วอย่างสงสัย “เพราะเรื่องนั้นใช่มั้ย”
“...” หญิงสาวเงียบพลางส่งยิ้มเจื่อน ๆ ไปให้แทน
ครืดดด ครืดดด
“แป๊บนึงนะ” แทนเงยหน้าขึ้นไปบอกหญิงสาวก่อนจะกดรับสายที่โทรเข้ามา
ติ๊ด!
(อยู่ไหน)
“ชั้นสามกูเดินมาเอาของที่รถ”
(รอตรงนั้น)
“เออ เห้ย ๆ ไอ้เดรค ฝากซื้อกาแฟให้กูหน่อย”
(กูเดินขึ้นมาแล้ว)
“อ่าวหรอ เออ ๆ กูรออยู่”
ติ๊ด!
ลันตาชะงักไปเมื่อได้ยินชื่อของคนในสาย ก่อนจะหันไปบอกแทนอย่างรวดเร็ว “ลันขอตัวก่อนนะคะ พอดีลันนัดเพื่อนไว้ ไว้เจอกันนะคะ”
“ไม่อยู่คุยกันก่อนหรอ”
“ขอโทษจริง ๆ ค่ะพี่แทน พอดีเพื่อนลันมีธุระด่วน”
“อื้ม ไว้เจอกัน” แทนพยักหน้ารับก่อนจะมองตามลันตาที่รีบเดินออกไป “หึ หลบหน้าไอ้เดรคสินะ”
“ใครอะ” เอวาถามลันตาที่เดินเข้ามาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “หน้าคุ้น ๆ”
“ไปก่อน ค่อยคุยบนรถ” ลันตาพูดก่อนจะจูงมือเพื่อนออกมาจากตรงนั้นทันที
-อีกด้าน-
“ใครวะ” เดรคมองแผ่นหลังที่เดินออกไปอย่างคุ้นเคย
“ลัน...” แทนพูดเสียงนิ่ง
เดรคชะงักก่อนจะมองแผ่นหลังที่เดินห่างไปเรื่อย ๆ ด้วยความรู้สึกที่ตีกันเต็มไปหมด
“ตามไปมั้ย?”
“ตามไปทำไม...” เดรคพูดเสียงนิ่ง “อย่าพูดชื่อนี้อีก กูรำคาญ!”
“หึ” แทนยิ้มอย่างกวน ๆ
“ไปกันได้แล้ว” เดรคพูดขึ้นก่อนจะเดินไปยังร้านอาหารที่นัดกับลูกค้าไว้ทันที
-บนรถ-
“เรื่องอะไรกันยัยลัน ฉันงงไปหมดแล้ว แล้วนี่แกไม่ไปซื้อของแล้วหรอ” เอวาพูดขึ้นอย่างงง ๆ “แล้วเมื่อกี้ใคร?”
“พี่แทน” ลันตาพูดขึ้น
“พี่แทนหรอ” เอวาทำหน้าครุ่นคิด “อ่อ พี่แทนเพื่อนของ...” เอวาหันไปมองหน้าเพื่อน ก่อนที่ลันตาจะพยักหน้าด้วยสีหน้านิ่งเฉย
“เพื่อนพี่เดรค...แล้วเมื่อกี้พี่เดรคกำลังเดินขึ้นมา” ลันตาพูดด้วยเสียงแผ่วเบา
“แกจะหนีแบบนี้ไปตลอดไม่ได้นะลัน”
“ไม่ได้จะหนี แต่ว่า...มันยังไม่พร้อม” ลันตาตอบเสียงนิ่ง
“ยังไงสักวันแกก็ต้องเจอเค้า...แกรู้ใช่มั้ย”
“อื้ม” ลันตาพยักหน้ารับ
เอวามองเพื่อนสาวอย่างสงสาร ก่อนจะเลื่อนมือไปกุมมือของลันตาอย่างให้กำลังใจ
ครืดด ครืดด
ติ๊ด!
(คุณรินรดานะคะ)
“ค่ะ”
(ทางบริษัทรบกวนขอเลื่อนวันสัมภาษณ์เป็นวันนี้ตอนหนึ่งทุ่มนะคะ ไม่ทราบว่าสะดวกรึเปล่าคะ)
“ค่ะ สะดวกค่ะ”
(เดี๋ยวจะส่งโลเคชันให้ทางไลน์นะคะ)
“ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ”
ติ๊ด!
“เค้าเลื่อนมาให้สัมภาษณ์วันนี้อะ” ลันตาหันไปบอกเพื่อนรักที่มองมาที่เธอ
“งั้นแกกลับไปพักก่อนดีกว่าลัน” เอวาพูดขึ้น “เดี๋ยวฉันไปส่งที่จอดรถ แกจอดชั้นไหน”
“ชั้นหนึ่ง”
เอวาพยักหน้าก่อนที่จะขับรถออกไปทันที
“มีอะไรโทรมานะ” เอวาพูดก่อนที่ลันตาจะก้าวลงจากรถไป
“อื้ม ขอบคุณมาก ๆ นะเอวา” ลันตาหันไปยิ้มให้เพื่อนรักแล้วเดินขึ้นรถไปทันที
[Lanta’s part]
“คงไม่เจอหรอก คนเยอะขนาดนี้” ฉันพูดกับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะมองไปที่ทางเข้าผับด้วยใจเต้นแรง ใช่แล้ว...ผับนี้คือผับของเขา คนที่ฉันพยายามหนีมาตลอด
“มาพบคุณอรอินทร์ค่ะ” ฉันเดินไปบอกพนักงานที่เฝ้าทางเดินขึ้นไปยังห้องวีไอพี
“เชิญวีไอพีสองครับ”
“ค่ะ” ฉันพยักหน้าก่อนจะเดินไปยังห้องวีไอพีสองทันที
ก๊อก ๆ
แกร๊ก!
ฉันชะงักไปกับภาพตรงหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยทักคนในห้องขึ้นอย่างคุ้นเคย “สวัสดีค่ะพี่วิน พี่แทน”
“ลัน?” พี่วินทักฉันอย่างงง ๆ “อย่าบอกนะว่าเราคือคนที่มาสมัครเป็นล่ามให้พี่อะ”
“ใช่ค่ะ ลันเอง” ฉันยิ้มเจื่อน ๆ ให้กับทั้งสองคน
“งั้นไม่ต้องสัมภาษณ์แล้ว...พี่รับเลย” พี่วินพูดขึ้นก่อนจะยิ้มให้ฉัน “หายไปไหนมาตั้งนาน”
“ไปอยู่กับคุณพ่อมาค่ะ”
“มานั่งนี่สิ” พี่แทนกวักมือเรียกฉันให้ไปนั่งข้าง ๆ
“ก็เลยขาดการติดต่อพวกพี่ไปเลยว่างั้น” พี่วินพูดด้วยท่าทางนิ่ง ๆ
“ขอโทษค่ะ”
“เราก็เหมือนน้องสาวพวกพี่ ใช่ว่าเลิกกับไอ้เดรคแล้วจะต้องตัดขาดกับพวกพี่สักหน่อย” พี่แทนพูดพลางยื่นมือมาลูบหัวฉันอย่างเอ็นดู
“ขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะ แล้วก็ขอโทษด้วยที่หายไปโดยไม่ได้บอก” ฉันยิ้มให้กับพวกพี่ทั้งสอง “แต่ว่าสัมภาษณ์ลันบ้างดีมั้ยคะ ไม่รู้ว่าจะตรงกับที่พี่ต้องการมั้ย”
“พวกพี่รู้อยู่แล้วว่าลันเก่งภาษาแค่ไหน ไม่ต้องหรอก”
“อื้ม สั่งอะไรมากินดีกว่า” พี่วินพูดขึ้นก่อนจะหยิบเมนูขึ้นมาเปิด
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวลันไปเลยดีกว่า” ฉันพูดกับพี่ ๆ อย่างเกรงใจ
“ไม่ต้องกลัว ยังไงก็ต้องเจอมันอยู่ดี” พี่แทนพูดขึ้นก่อนจะมองมาที่ฉันด้วยสายตานิ่ง ๆ
ฉันหลบสายตาพี่แทนที่มองมาอย่างรู้ทัน ก่อนจะตอบไปด้วยเสียงเบา ๆ “ลันรู้...แต่มันยังไม่พร้อมหนิคะ”
“หึ จะไปกลัวอะไรมัน” พี่วินพูดขึ้น “นี่ลัน พี่มีลูกแล้วนะ” พี่วินพูดอย่างอารมณ์ดีพลางยื่นรูปของเด็กผู้ชายคนหนึ่งในโทรศัพท์มาให้ฉันดู
“น่ารักมากเลยอะพี่วิน หน้าเหมือนพี่เลย”
“แน่นอน ก็พี่หล่อ” พี่วินพูดพลางยักคิ้วอย่างกวน ๆ ทำให้ฉันหลุดขำออกมาทันที “โอเคค่ะ หล่อค่ะหล่อ”
แกร๊ก!
ฉันหันไปมองคนที่เปิดประตูเข้ามาโดยอัตโนมัติ ก่อนที่รอยยิ้มบนใบหน้าจะค่อย ๆ เลือนหายไปเมื่อเจอกับสายตานิ่งขรึมที่มองตรงมาที่ฉัน ฉันมองคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่ตีกันเต็มไปหมด
เขาที่เป็น...รักแรกของฉัน
เขาที่เป็น...ทั้งชีวิตของฉัน
เขาที่ทำให้ฉันต้องหนีไปจากที่นี่ถึงสองปี...
“สวัสดีค่ะ...พี่เดรค”
BAD FIANCE #3 เดรคมองหญิงสาวที่จ้องมาที่เขาอย่างประหม่า ก่อนที่จะเดินตรงไปนั่งลงบนโซฟาอย่างไม่สนใจ“...” ลันตามองเดรคเล็กน้อย ก่อนจะนั่งเงียบอย่างทำตัวไม่ถูก“เออไอ้เดรค ลันคือคนที่มาสมัครเป็นล่ามให้เรา กูกับไอ้วินเลยตกลงว่าจะให้น้องมาทำงานกับเรานะ” แทนหันไปพูดกับเดรคที่ยกเหล้าขึ้นมาดื่มด้วยใบหน้านิ่งเรียบอย่างคาดเดาไม่ถูก“...”อัศวินหันไปมองหน้าแทนเล็กน้อย ก่อนจะพูดขึ้นเพื่อทำลายบรรยากาศที่น่าอึดอัดนี้ “แล้วพรุ่งนี้เรานัดคุยกี่โมงวะ”“สองทุ่ม” แทนตอบก่อนจะหันไปถามลันตา “ลันมายังไง ให้พี่ไปรับมั้ย?”“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวลันขับรถมาดีกว่า”“พี่ไปรับดีกว่า ขับรถคนเดียวอันตราย” แทนพูดก่อนจะยิ้มให้หญิงสาว “ยังอยู่ที่เดิมใช่มั้ย”“ใช่ค่ะ ยังอยู่ที่เดิม”“งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ทุ่มนึงพี่ไปรับ”“ค่ะ” ลันตาพยักหน้าก่อนจะเอ่ยขึ้น “งั้นลันขอตัวก่อนนะคะ พอดีเพิ่งกลับมาถึงไทย ยังเจ็ตแล็กอยู่เลย”“อื้ม เดี๋ยวพี่เดินไปส่ง” แทนพูดก่อนทำท่าจะยืนขึ้น“ไม่เป็นไรค่ะ ลันไปเองได้” ลันตายิ้มก่อนจะหันไปพูดกับอัศวินเบา ๆ “ไปก่อนนะพี่วิน เดี๋ยวจะแวะไปเล่นกับหลานนะคะ”“อื้ม” อัศวินพยักหน้ายิ้ม ๆลันตาหันไปมองเดรคเ
BAD FIANCE #4 -โกดังท่าเรือ-“มันมากันยัง” แทนก้าวลงจากรถก่อนจะเอ่ยถามอัศวินที่ยืนสูบบุหรี่พิงเสาอยู่“ยัง” อัศวินตอบก่อนจะยกข้อมือมาดูนาฬิกา “อีกสิบห้านาที”“อือ” แทนพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะหันไปเห็นลันตาที่ดูเกร็ง ๆ กับลูกน้องที่ยืนเต็มไปหมด “ลัน มานี่มา” แทนหันไปเรียกหญิงสาว“ค่ะ” ลันตาเดินไปยืนข้างแทนก่อนจะมองไปรอบ ๆ ด้วยความรู้สึกแปลก ๆ“ไม่ต้องกลัว ลูกน้องพี่เอง” อัศวินเอ่ยบอกหญิงสาว “ค่ะ” ลันตายิ้มให้อัศวินเล็กน้อย ก่อนจะหันไปสบตากับเดรคที่มองมาที่เธอพอดี ก่อนที่เธอจะเป็นฝ่ายหลบสายตาของเขาแทน“มากันแล้วครับนาย” ธรรณ์เดินเข้ามาบอกอัศวินพลางเหลือบตามองลันตาเล็กน้อย“เออ” อัศวินทิ้งบุหรี่ลงกับพื้นก่อนจะเดินเข้าไปในโกดังทันที“สวัสดีครับคุณทินกร” แทนเอ่ยทักคนตรงหน้าหลังจากเดินเข้ามาในโกดังที่มีคู่ค้ากำลังยืนดูสินค้าอยู่“ครับ” ทินกรพยักหน้ารับเล็กน้อย ก่อนจะเหลือบไปมองหญิงสาวที่ยืนอยู่ด้านหลังแทนด้วยแววตาสนใจ “ผมเพิ่งสังเกตว่ามีสาวสวยมาประชุมกับเราวันนี้ด้วย”“นี่ลันตา จะมาช่วยเป็นล่ามให้เรา” อัศวินเอ่ยขึ้น “ลัน นี่คุณทินกร หนึ่งในหุ้นส่วนของพี่”“สวัสดีค่ะคุณทินกร” ลันตายกมื
BAD FIANCE #5-Soon pub-“เป็นไงบ้างวะ เจอลันมั้ย” อัศวินหันไปถามแทนที่เดินเข้ามาด้วยใบหน้าเคร่งเครียด“เจอ” แทนเหลือบไปมองหน้าอัศวินเล็กน้อย “เจอตอนกำลังจะถูกลากไปทำระยำข้างทางพอดี!”“มึงพูดอะไร!” เดรคหันไปถามแทนด้วยใบหน้าหงุดหงิด“มึงนั่นแหละ ทำเชี้ยไร มึงทิ้งลันไว้ในที่แบบนั้นได้ไง!”“...”“ถ้ากูไปไม่ทันมันจะเกิดไรขึ้น!”“...”“กูไปเจอลันที่กำลังจะโดนไอ้พวกชั่วนั่นลากเข้าไปข้างทางพอดี!” แทนหันไปตะคอกใส่เดรคอย่างไม่พอใจ “มึงไม่รักลันแล้วกูพอเข้าใจ แต่นี่มันมากไป!”“รอบนี้มึงระยำจริง ๆ ไอ้เดรค” อัศวินพูดเสียงนิ่งเดรคนั่งนิ่งด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ก่อนจะหันไปถามแทน “ไอ้พวกนรกนั่นอยู่ไหน!”“กูให้คนจัดการแล้ว น่าจะนอนโรงพยาบาลไปอีกพักใหญ่ ๆ”“เบา ๆ กับน้องมันหน่อยเหอะ ไม่รักก็ปล่อยไป ที่มึงทำเนี่ยมันแรงไป” อัศวินพูดเตือนสติเดรคเดรคยังคงนั่งนิ่งด้วยสีหน้าเคร่งเครียดพลางยกเหล้าขึ้นมากระดกอย่างต่อเนื่องปั่ก!“กูกลับก่อน” เดรคกระแทกแก้วลงบนโต๊ะก่อนจะลุกขึ้น“ไม่นอนที่นี่หรอวะ” แทนเอ่ยถามขึ้นอย่างสงสัย“ไม่”ปัง!ชายหนุ่มหันมาตอบเล็กน้อย ก่อนจะเดินกระแทกประตูออกไปทันที“ไอ้บ้านี่แม่งสุดจริ
BAD FIANCE #6“ลัน!” เดรคเข้าไปประคองกอดร่างบางที่หมดสติไปขึ้นมาแนบอกอย่างตกใจ “ไปเตรียมรถ กูจะพาลันไปโรงพยาบาล!” ก่อนจะหันไปสั่งลูกน้องอย่างร้อนใจ“ส่งลันมา แล้วมึงไปใส่เสื้อซะ!” แทนหันไปตะคอกใส่เดรคก่อนทำท่าจะอุ้มหญิงสาว แต่ช้ากว่าเดรคที่อุ้มลันตาขึ้นแล้วเดินออกไปจากห้องทันที“ไอ้เวรนี่” แทนพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด ก่อนจะหันไปหาริต้าที่นั่งหน้าเสียอยู่บนเตียง “แต่งตัวแล้วไสหัวออกไปซะ!”“ค่ะ ๆ คุณแทน” ริต้าตอบอย่างลนลาน ก่อนจะจัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วรีบวิ่งออกไปทันที-โรงพยาบาล-พลั่ก!“ใส่เสื้อซะ” แทนโยนเสื้อไปให้เดรคก่อนจะถามขึ้นอย่างโมโห “มึงทำอะไร ห้ะ มึงเป็นเชี้ยอะไร!”“...” เดรคเหลือบมองหน้าแทนเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับไปมองหน้าประตูห้องฉุกเฉินด้วยความร้อนใจ“ต่อไปมึงอย่ามายุ่งกับลันอีก เดี๋ยวคุยงานให้ลันไปกับกู”“....” เดรคตวัดสายตาไปมองหน้าแทนอย่างเอาเรื่อง“หยุดความคิดระยำของมึงเลยนะ กูรักลันเหมือนน้อง” แทนชี้หน้าเดรคอย่างหงุดหงิด “เมื่อวานก็โดนทิ้งไว้ข้างทาง วันนี้เข้าโรงพยาบาล ดูสิ่งที่มึงทำแต่ละอย่าง!”“...”“มึงเคยมีเหตุผลมากกว่านี้นะไอ้เดรค”“กูไม่ได้ตั้งใจ” เดรคพูดขึ้นด้
BAD FIANCE #7 “ขอบคุณนะคะที่มาส่ง” ลันตาหันไปบอกชายหนุ่มที่นั่งหน้านิ่งอยู่ข้าง ๆ“...”ลันตานั่งนิ่งอยู่สักพัก ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถและเดินเข้าไปในคอนโดทันที“ลัน!”หมับ“อ๊ะ...เรียว มาได้ยังไง” ลันตาถามชายหนุ่มที่พุ่งเข้ามากอดเธออย่างงง ๆ“ไอก็ตามยูมาไง กลับมาไทยไม่บอกกันเลย” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงงอน ๆ“ปล่อยก่อน” ลันตาพูดก่อนจะพยายามดันชายหนุ่มออกไป “เรียว! ปล่อยไอก่อน”“ปล่อยก็ได้” เรียวตะพูดเสียงอ่อยก่อนจะปล่อยหญิงสาวให้เป็นอิสระลันตาทำหน้างอใส่ชายหนุ่มตรงหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเหลือบไปเห็นสายดุดันของบางคนที่จ้องมาที่เธอ “พี่เดรค”“เธอลืมถุงยา” เดรคเอ่ยเสียงนิ่งก่อนจะโยนถุงยาลงไปบนพื้นด้วยใบหน้านิ่งเรียบ“เห้ย!”//“อย่า!” ลันตาเข้าไปรั้งแขนเรียวตะที่มองหน้าเดรคอย่างหาเรื่อง“ใครอะยู!” เรียวตะหันไปถามลันตาก่อนจะเดินไปหยิบถุงยาบนพื้น “ส่งดี ๆ ไม่เป็นหรอวะ ไม่มีมารยาท”“มารยาทคงไม่จำเป็น...สำหรับผู้หญิงแบบนี้” เดรคพูดเสียงต่ำก่อนจะหันหลังเดินออกไป“ลัน! มันเป็นใคร แล้วทำไมยูถึงปล่อยให้มันมาว่าแบบนี้”“ช่างเค้าเถอะ” ลันตาพูดขึ้น “แล้วยูรู้ได้ไงว่าไอพักที่นี่”“ยูลืมแล้วหรอว่าไอเป็นใค
BAD FIANCE #8ลันตาตื่นขึ้นมาตอนเช้าด้วยความรู้สึกอ่อนเพลียจากกิจกรรมบนเตียงเมื่อคืน รวมทั้งพิษไข้ที่เล่นงานเธออย่างรุนแรง“ปวดหัว” หญิงสาวพึมพำเบา ๆ ก่อนจะพยายามยกตัวขึ้นเพื่อไปหยิบยาในกระเป๋า“อ๊ะ...โอ้ยย” ลันตานิ่วหน้าขึ้นด้วยความเจ็บปวดตรงกลางกาย“ไปไหน”ลันตาหันไปมองด้านหลังเล็กน้อยอย่างไม่สนใจ ก่อนจะพยายามลุกขึ้นอีกครั้งหมับ!“ฉันถามว่าไปไหน” เดรคพูดเสียงดุก่อนสีหน้าจะอ่อนลง หลังจากรับรู้ถึงไอร้อนจากตัวของหญิงสาว “เป็นไข้?”“อย่ามายุ่ง” ลันตาสะบัดแขนจากชายหนุ่มก่อนจะนั่งนิ่งอย่างไม่มีแรง“นั่งอยู่นี่แหละ เดี๋ยวฉันไปหยิบยาเอง” เดรคพูดก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบยาพร้อมกับน้ำเปล่ามาให้ลันตาชายหนุ่มยื่นยากับน้ำไปตรงหน้าหญิงสาว ก่อนที่จะนั่งลงข้าง ๆ “โดนเอาแค่นี้ถึงกับเป็นไข้เลยหรอ”ลันตาหันไปมองชายหนุ่มตาขวาง ก่อนจะนอนลงแล้วหันหลังให้ชายหนุ่มด้วยความอ่อนเพลีย“อย่าคิดว่าป่วยแล้วฉันจะไม่กล้าทำอะไรนะ”“พี่จะอะไรกับลันนักหนา” ลันตาพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด ก่อนจะลุกขึ้นมาจ้องหน้าชายหนุ่ม “พี่ก็ได้สิ่งที่ต้องการแล้ว เลิกยุ่งกับลันสักที!”“หึ จะรีบกลับไปหาไอ้เวรนั่นล่ะสิ” เดรคพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มเย้ย
BAD FIANCE #9“มึงให้คนตามลันไป อย่าให้คลาดสายตา” เดรคหันไปสั่งลูกน้องก่อนจะหันไปมองหน้าทินกรอย่างหงุดหงิด “อย่ายุ่งกับคนของผมอีก ถึงจะเป็นคุณผมก็ไม่ไว้หน้า!” ชายหนุ่มพูดก่อนจะเดินตรงไปที่รถยนต์คันหรูทันที-อีกด้าน-ลันตามองออกไปนอกรถด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา ก่อนจะเหลือบไปมองโทรศัพท์ที่มีสายของเดรคโทรเข้ามาตลอดเวลา ก่อนที่เธอจะคว่ำหน้าจอโทรศัพท์ลงอย่างไม่สนใจ“อะไรวะ จี้อยู่ได้”“มีอะไรหรอคะ” ลันตาเช็ดน้ำตาก่อนจะเอ่ยถามคนขับแท็กซี่อย่างสงสัย“รถคันหลังสิครับ จี้อยู่นั่นแหละ หลบให้แล้วก็ไม่ไป” คนขับแท็กซี่พูดพลางหันไปมองกระจกข้างหญิงสาวเหลือบไปมองด้านหลังเล็กน้อย ก่อนจะเห็นรถสปอร์ตหรูแซงขวาขึ้นมาก่อนจะปาดหน้ารถแท็กซี่ที่เธอนั่งอยู่เอี๊ยด!ปัง!ลันตามองชายหนุ่มที่ปิดประตูรถด้วยท่าทีหงุดหงิด แล้วเดินตรงมาที่เธอด้วยแววตาดุดัน“เปิด!” เดรคเดินมากระชากประตูรถ ก่อนจะเคาะกระจกให้หญิงสาวเปิดประตูลงมา “ลัน พี่บอกให้เปิดประตู!”ลันตาชะงักมองชายหนุ่มเล็กน้อย แต่ก็ยังนั่งนิ่งไม่เปิดประตู“ให้ผมแจ้งตำรวจให้มั้ยครับ” แท็กซี่หันมาถามลันตาด้วยสีหน้าหวาดกลัว“ไม่เป็นไรค่ะ” ลันตาพูดก่อนจะยื่นเงิน
BAD FIANCE #10ครืดด ครืดดติ๊ด!(ยัยลัน! หายไปไหนมา ฉันกับอันดาเป็นห่วงจนจะบ้าอยู่แล้วนะ)“ขอโทษ”(เป็นอะไร ทำไมเสียงเป็นแบบนั้น)“..”(ให้ฉันกับอันดาไปหามั้ย)“เจอกันที่ร้านกาแฟได้มั้ย”(ได้สิ อีกหนึ่งชั่วโมงเจอกัน)“อื้อ”ลันตาวางสายก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัวทันที-Coffee shop-ลันตาเดินเข้าไปในร้านก่อนจะเดินตรงไปหาเพื่อนทั้งสองคนที่นั่งคอยอยู่แล้ว“แกไปทำอะไรมาลัน” อันดาถามพลางมองเพื่อนสาวที่ใบหน้าซีดและตาบวมช้ำอย่างชัดเจน “ร้องไห้?”“เค้าอีกแล้วใช่มั้ย” เอวาถามเสียงนิ่ง“เค้า...บอกให้ฉันเริ่มใหม่” ลันตาตอบเสียงนิ่ง “เพราะเค้าเริ่มใหม่ไปแล้ว”“แกทำดีที่สุดแล้วลัน” อันดาพูดขึ้นพลางเลื่อนมือไปกุมมือหญิงสาว เช่นเดียวกับเอวาที่หันไปโอบไหล่ลันตาอย่างให้กำลังใจ “ยังเริ่มใหม่ไม่ได้ไม่เป็นไร แค่อย่าพาตัวเองกลับไปเจ็บอีกก็พอ”“อื้อ” ลันตาพยักหน้าพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา “มันจะดีขึ้นใช่มั้ย ฮึก ตอนนี้ฉันเจ็บมาก ฮื้ออ มันเหมือนจะตายเลย”เอวาดึงหญิงสาวเข้ามากอดพลางลูบหลังอย่างปลอบโยน “มันจะดีขึ้นลัน มันจะดีขึ้น”“ฮึก...ฮื้อออ”“พวกฉันอยู่ตรงนี้ ไม่เป็นไรนะ ร้องออกมาเลย” อันดาพูดขึ้น
Special #4 The endฟุบบ!เดรคปล่อยแขนคนตรงหน้าก่อนจะยืนมองด้วยแววตานิ่งเรียบ “อธิบาย”หมับ!ลันตารีบพุ่งเข้าไปกอกสามีไว้แน่น “ใจเย็นๆก่อนสิคะ ใจเย็นๆก่อนนะ”“ทำอะไรไว้แล้วจะมาบอกให้พี่ใจเย็น ได้ด้วยหรอครับ”“ได้สิคะ” ลันตาเงยหน้ามองสามีตัวเอง “เค้ามาจีบลัน ลันยอมรับแต่ลันไม่ได้คิดอะไรจริงๆนะ พี่ก็รู้ว่าลันรักพี่มากแค่ไหน”“…”“ลันแค่ไม่อยากเอาเรื่องพวกนี้มาทำให้พี่หงุดหงิดนี่นา”“ลันก็รู้ว่าพี่ขี้หึง แล้วพี่ก็หวงลันมาก หวงมากๆเข้าใจมั้ย”“เข้าใจค่ะพี่เดรค ลันเข้าใจ ลันเลยไม่อยากเอาเรื่องนี้มาทำให้พี่หงุดหงิดไง ยังไงลันก็ไม่สนอยู่ใจอะไรเค้าอยู่แล้ว”เดรคถอนหายใจออกมาด้วยความหงุดหงิดแต่ก็ปล่อยให้ภรรยากอดอยู่แบบนั้น“ลันขอโทษ ทีหลังลันจะบอกพี่ทุกอย่างเลย โอเคมั้ยคะ”“…”“พี่เดรค ไม่เอาไม่เงียบสิ ลันขอโทษนะคะ นะๆๆๆๆ” ลันตากอดคนตรงหน้าไว้แน่น“พี่ขอโทษลัน พี่ยังหงุดหงิดอยู่”“ไม่เป็นไรค่ะ ลันเข้าใจ” เดรคมองภรรยาตนเองที่ทำหน้าเศร้า “พี่ไม่ได้โกรธ พี่แค่หงุดหงิด”“ค่ะ” ลันตาพยักหน้ารับ “งั้นเราไปรับลูกกันมั้ยคะ ลูกน่าจะเรียนเสร็จแล้ว”“อืม” เดรคพยักหน้านิ่งก่อนจะเดินนำออกไปทันที..“คุณพ่อ
Special #3ลันตามองชายหนุ่มตรงหน้าที่เลื่อนมือลูบไล้เรือนร่างของเธอด้วยความโหยหา“พี่เดรค อื้มมม” หญิงสาวครางออกมาเบาๆเมื่อถูกคนตางหน้าแนบริมฝีปากลงมา ริมฝีปากของทั้งคู่บดขยี้กันอย่างไม่มีใครยอมใคร ร่างกายที่แนบชิดจนแทบจะหลอดหลวมเป็นคนเดียว ท่ามกลางแสงไฟในสลัวในห้องเดรคค่อยผละริมฝีปากออกและจูบลงบนหน้าผากมน “พี่เข้าไปนะคะ”“ค่ะ” ลันตาจิกผ้าปูที่นอนแน่นท่าทางของหญิงสาวเรียกความเอ็นดูจากคนด้านบนได้ไม่น้อย“เกร็งอะไรขนาดนั้น”“พี่เดรคอะ” ลันตาโวยวายสามีด้วยความเขินอาย“แต่พี่ชอบนะ น่ารักดี” เดรคค่อยๆปลอบประโลมภรรยาให้ผ่อนคลาย “ถึงจะมีลูกแล้ว ลันก็ยังเป็นเด็กสาวตัวน้อยของพี่อยู่ดี”“พี่…”สวบบ!“อื้อออ!” ลันตาจิกผ้าปูที่นอนแน่ยกว่าเดิม“ยังไม่ชินอีกหรอคะ หื้มม” เดรคก้มลงไปกระซิบข้างใบหูลันตา“ไม่ค่ะ อะ มะ ไม่ชิน” ลันตาส่ายหน้าพร้อมกับเลื่อนมือมาจิกแขนเดรคไว้แน่นเดรคลูบไล้ใบหน้าของภรรยาด้วยความโหยหายก่อนจะขยับสะโพกใส่คนใต้ร่างช้าๆตั่บบ ตั่บบ ตั่บบ ตั่บบ~“พี่เดรค อะ พี่” ลันตาเอ่ยเรียกคนด้านบน “บะ แบบนี้มันทรมานนะ”“เมียพี่เริ่มใจร้อนแล้วหรอครับ” เดรคอมยิ้มแล้วก้มหน้ากำมือแน่น “แน่นมากเล
Special #2“เอาองุ่นแดงไปบ้างดีมั้ย” ลันตาหันไปคุยกับพี่เลี้ยง “หรือเอาแบบเดิมดี ลูกสาวตัวแสบยิ่งทานยากๆอยู่”“แบบเดิมดีกว่าค่ะคุณผู้หญิง คุณหนูชอบมากเลยนะคะ กลัวเปลี่ยนแล้วจะไม่ทานเอา”ลันตาพยักหน้ารับและเดินไปหยิบถุงมาใส่ผลไม้ “เอาไปสัก…”“ขอโทษนะครับ”ลันตาหันไปมองต้นเสียง “ค่ะ มีอะไรรึเปล่าคะ”“พอดีที่บ้านให้ซื้อองุ่นไปให้ ผมไม่แน่ใจว่าควรเป็นองุ่นแบบไหนดี รบกวนแนะนำได้มั้ยครับ”“ที่บ้านชอบทานแบบไหนคะ”“ชอบองุ่นไร้เมล็ดครับ แต่ที่ผมดูมันมีหลายสายพันธุ์ผมเลยเลือกไม่ถูก ไม่ถนัดเลยครับ”“พันธุ์ที่ฉันกำลังซื้ิอก็ใช่นะคะ ลูกสาวทานเป็นประจำเลย”“ลูกสาว?”“ค่ะ ลูกสาวชอบ” ลันตายิ้มตอบพร้อมกับบอกเป็นนัยว่าตนเองมีเจ้าของแล้ว “อร่อยนะคะ ลองพันธุ์นี้ดูก็ได้”“เอ่อ ครับ ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มคนดังกล่าวยิ้มตอบก่อนจะหันหลังเดินแยกตัวออกไป “ถ้าคุณผู้ชายรู้ ผู้ชายคนนั้น…”“อย่าพูดเรื่องนี่กับคุณผู้ชายนะ” ลันตาหันไปย้ำกับพี่เลี้ยง “ไม่งั้นงานเข้ากันหมดแน่”“ค่ะคุณผู้หญิง” พี่เลี้ยงพยักหน้ารับ “รีบซื้อของดีกว่า เดียวมะปรางเลิกเรียนมาไม่เจอใครแล้วจะงอแงเอา”“ได้ค่ะ” พี่เลี้ยงพยักหน้ารับก่อนจะช่วยลันต
Special #1-7 ปีต่อมา”-“คุณผู้หญิงพักผ่อนดีมั้ยคะ เดี๋ยวหนูทำเองค่ะ”“ไม่เป็นไร เสร็จพอดี แจ่มก็รู้ว่าคุณหนูของแจ่มเลือกกินขนาดไหน” ลันตายิ้มกว้างเมื่อพูดถึงลูกสาวตัวน้อย “ฝากตักใส่ถ้วยแล้วเอาไปวางที่โต๊ะอาหารหน่อยนะ”“ได้ค่ะคุณผู้หญิง”ลันตาพยักหน้ารับก่อนจะหันมาจัดการอาหารเช้าของสามีต่อ “อะโวคาโดไปไหนนะ”หมับ~“อยู่นี่ครับ” ลันตาอมยิ้มเอี้ยวตัวไปมองสามีของตนเอง “ตื่นแล้วหรอคะ เมื่อวานกลับมากี่โมงเอ่ย”“เที่ยงคืนครับ” เดรคตอบก่อนจะก้มลงหอมแก้มภรรยาตนเอง “คิดถึงจัง ทำไมเมื่อคืนหนีไปนอนห้องลูกละ”“ไม่ได้หนีไปนอนค่ะ แต่ลูกสาวคนสวยของพี่อ้อนไม่หยุดเลย เหมือนจะไม่สบายด้วย มีไข้อ่อนๆ”“เป็นอะไรมากรึเปล่า” เดรคเอ่ยเสียงเครียด “พี่ว่าไปหาหมอดีกว่า”“เดี๋ยวค่ะพี่เดรค” ลันตาคว้าแขนสามีไว้แน่น “ไม่ต้องไปค่ะ ไข้ลดแล้ว สงสัยแอบว่ายน้ำตอนเย็นเลยไข้ขึ้น”“แล้วพี่เลี้ยงดูกันยังไง” เดรคเอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด“หยุดเลยค่ะพี่เดรค” ลันตามองสามีด้วยแววตาตำหนิ “ก็รู้นิสัยลูกสาวเราอยู่ รายนี้ขัดใจได้ซะที่ไหน”“…”“ถ้าพี่เดรคดุพี่เลี้ยงก็ต้องดุมะปรางด้วย โอเคมั้ยคะ?”“โอเค” เดรคพยักหน้าพร้อมกับตอบรับด้วย
BAD FIANCE #44 The End-บนรถ-“ลันอยากได้งานแต่งแบบไหน” เดรคหันไปถามหญิงสาวที่นั่งกินมะม่วงอยู่ข้าง ๆ อย่างเอร็ดอร่อย“ลันอยากได้แบบเรียบ ๆ ค่ะ จริง ๆ แค่จดทะเบียนสมรสก็ได้นะคะ ไม่ต้องจัดงานหรอก” ลันตาหันไปพูดกับชายหนุ่ม“ไม่ได้ ต้องจัด”“ทำไมคะ” ลันตาหันไปถามอย่างสงสัย“คนที่มันตามตอแยเรามันจะได้รู้ไง ว่าเรามีเจ้าของแล้ว”“จริง ๆ เค้าก็น่าจะรู้กันหมดแล้วนะคะ พี่เดรคเล่นประกบติดลันแบบนี้ แถมยังมีตัวเล็กอยู่ในท้องอีก” หญิงสาวพูดยิ้ม ๆ พร้อมกับเอนลงไปซบอกชายหนุ่ม“ไม่ต้องมาอ้อนเลย”“งั้นเอาเป็นแบบเรียบง่ายดีมั้ยคะ ไม่ต้องใหญ่มาก” ลันตาเงยหน้าขึ้นไปคุยกับชายหนุ่ม “เปลืองตังค์”“ไม่รู้หรอว่าผัวรวย?”“รู้ค่ะ แต่ลันว่ามันไม่จำเป็นนี่นา”“โอเคครับ พี่แล้วแต่ลัน” เดรคพูดพร้อมกับก้มลงจูบหน้าผากหญิงสาว “เดี๋ยวพี่ให้คนเข้ามาคุยรายละเอียดกับเราละกันนะ”“ได้ค่ะ” ลันตาตอบยิ้ม ๆ[Lanta’s part]-หลายวันต่อมา-แกร๊ก!“พี่เดรค” ฉันเงยหน้าขึ้นไปยิ้มให้คนตรงหน้าที่ส่งยิ้มอ่อนโยนพร้อมกับเดินตรงมาที่ฉัน “ช่วยลันเลือกชุดหน่อยได้มั้ยคะ ลันเลือกไม่ได้สักที มันสวยหมดทุกชุดเลย”“ลันใส่ชุดไหนก็สวยหมดแหละ” พี่เดร
BAD FIANCE #43แกร๊ก!“กลับมาแล้วหรอลูก ทำไมกลับเร็วจัง” คุณหญิงดิษยาหันไปถามลูกชายที่เดินหอบแฟ้มงานเข้ามาในห้อง “น้องเพิ่งหลับไปได้สักพักเอง”“ครับ” เดรคพยักหน้าก่อนจะทิ้งตัวลงข้าง ๆ คนเป็นแม่ “ลันงอแงมั้ยครับ”คุณหญิงยิ้มเล็กน้อยพร้อมส่ายหน้าให้ลูกชาย “ไม่นะ ที่น้องงอนคงเพราะน้องน่าจะหวงเดรคน่ะ ไปที่แบบนั้นก็ต้องคิดมากเป็นธรรมดา”“น้องน่าจะรู้ว่าผมรักน้องแค่คนเดียว ไม่ได้เจ้าชู้เหมือนไอ้แทนซะหน่อย”“แหนะ แอบแวะไปว่าเพื่อนอีก”เดรคหันหน้าไปมองแม่ยิ้ม ๆ “ไม่รู้พรุ่งนี้จะหายงอนรึเปล่า”“อารมณ์คนท้องก็แบบนี้แหละลูก”“ครับ แม่มีกุญแจสำรองมั้ย”“นี่จ้ะ” คุณหญิงยื่นพวงกุญแจให้ลูกชาย “อย่าเพิ่งไปกวนน้องนะ น้องน่าจะหลับไปแล้วแหละ”“ครับ” เดรคพยักหน้ายิ้ม ๆ “ฝันดีครับแม่”“จ้ะ” คุณหญิงมองลูกชายที่เดินหอบแฟ้มเข้าไปในห้องนอน ก่อนที่ตัวเองจะแยกไปนอนเช่นกันแกร๊ก!เดรคเปิดประตูเข้าไปในห้อง ก่อนจะมองไปยังหญิงสาวที่เอาเสื้อของเขามากอดไว้ พร้อมกับหลับสนิทอยู่บนเตียงฟอดด!ชายหนุ่มเดินไปหอมแก้มลันตาเบา ๆ ก่อนจะเข้าไปอาบน้ำแล้วกลับเข้ามาแทรกตัวเข้าไปในผ้าห่ม พร้อมกับดึงหญิงสาวเข้ามากอดไว้แนบอก “ติดพ่อ
BAD FIANCE #42-วันต่อมา-“ตื่นแล้วหรอ” เดรคก้มลงไปมองหญิงสาวในอ้อมกอดที่ลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย “ยังเพลียอยู่รึเปล่า” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับก้มไปจูบริมฝีปากบางอย่างอ่อนโยน “แต่หน้าไม่ซีดเท่าไหร่แล้วนะ“ดีขึ้นแล้วค่ะ” ลันตาพูดยิ้ม ๆ พร้อมกับกอดชายหนุ่มแน่นขึ้น “เมื่อไหร่จะได้ออกจากโรงพยาบาลคะ ลันเบื่อ”“ไม่ต้องมาซ่าเลย ให้หายดีก่อน” เดรคพูดยิ้ม ๆ “ลูกดิ้นบ้างยัง”“หึ คุณพ่อขี้เห่อ” ลันตามองชายหนุ่มขำ ๆ “ยังเลยค่ะ ลูกยังตัวนิดเดียวอยู่เลย”เดรคพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเอามือไปลูบท้องหญิงสาวอย่างแผ่วเบา “อยากเจอหน้าตัวเล็กแล้ว”ลันตาอมยิ้มพร้อมกับหยิกแก้มชายหนุ่ม “คุณพ่อน่ารักจังเลยค่ะ เดี๋ยวตัวเล็กออกมาลันจะให้พี่เดรคเลี้ยงคนเดียวเลย”เดรคมองหญิงสาวยิ้ม ๆ ก่อนจะยกมือขึ้นมาจูบอย่างหวงแหนก๊อก ก๊อกแกร๊ก!“มึงขึ้นไปทำอะไรบนนั้น” อัศวินถามขึ้นอย่างสงสัยเมื่อเห็นเพื่อนรักนอนอยู่บนเตียงคนไข้กับลันตา“กล่อมเมีย” เดรคตอบเสียงนิ่งก่อนจะค่อย ๆ ลุกไปนั่งตรงขอบเตียง “มาทำไม”“กูมาเยี่ยมลัน” อัศวินตอบเสียงนิ่ง “ดีขึ้นแล้วใช่มั้ยลัน”“ดีขึ้นแล้วค่ะ” ลันตาตอบ“ดีแล้ว” อัศวินพยักหน้ายิ้ม ๆ“พี่น้ำล่ะคะ ไม
BAD FIANCE #41-โกดังร้าง-“กูนึกว่ามึงจะไปพัก” อัศวินหันไปถามเพื่อนรักที่นั่งหน้านิ่งอยู่ข้าง ๆ บนรถ“กูจะมาจัดการคนที่มันทำร้ายเมียกู!” เดรคพูดเสียงนิ่ง “เรื่องที่ร้านอาหารว่าไง”“เคลียร์แล้ว ไม่มีปัญหาอะไร”“อื้ม” เดรคพยักหน้านิ่ง ๆ ก่อนจะเปิดประตูเดินเข้าไปในโกดัง พร้อมกับมองไปยังบดินทร์ที่ถูกล่ามไว้ด้วยโซ่ขนาดใหญ่“ปล่อยกู!” บดินทร์พูดขึ้นด้วยสภาพสะบักสะบอม “กูบอกให้ปล่อยกู!”“กูเคยเตือนมึงแล้วว่าอย่ายุ่งกับเมียของกู!” เดรคพูดเสียงดุดันพร้อมกับจ้องบดินทร์อย่างโกรธแค้น “แต่เหมือนมึงจะไม่ฟัง!”“...”“มือไหนของมึงที่แตะเมียกู!” เดรคตะคอกถามอย่างโมโห “กูถาม มือไหน!”“มะ...มึงจะทำไม” บดินทร์หันไปถามชายหนุ่มอย่างกลัว ๆเดรคแสยะยิ้มมองคนตรงหน้า ก่อนจะหันไปหาลูกน้อง “ตัดมือขวาของมัน!”“ครับนาย”“ยะ...อย่า อย่าทำกู กูยอมแล้ว! ปล่อยกู!” บดินทร์มองหน้าชายหนุ่มอย่างลนลาน พร้อมกับยกมือไหว้ขอชีวิตฉับ! กึก!“อ๊ากกก! โอ๊ยยยยยย!” บดินทร์ร้องขึ้นพร้อมกับดิ้นทุรนทุรายบนพื้นด้วยความเจ็บปวดปึก! เดรคมองภาพตรงหน้านิ่ง ๆ ก่อนจะโยนรูปภาพกองหนึ่งไปบนพื้น “อย่าคิดว่ากูจะปรานีมึง คนอย่างมึงแค่ตายมันน้อยเก
BAD FIANCE #40“โอ้ยยย!” ลันตาร้องขึ้นอย่างเจ็บปวด ก่อนจะก้มลงไปมองข้อมือของตัวเองที่ถูกปลายฟ้ากรีดจนเลือดไหลทะลักออกมาเป็นทาง“กรี๊ดดดด ลัน! อีฟ้า มึง!” เอวาทำท่าจะลุกขึ้นไปหาปลายฟ้า แต่ก็ถูกคนของบดินทร์กดตัวลงให้นั่งลงดังเดิม“ฮ่า ๆๆ ฉันมีความสุขจังเลย” ปลายฟ้าพูดพร้อมกับก้มลงไปมองลันตาที่พยายามกดห้ามเลือดด้วยมือสั่นเทา“แกคิดว่าถ้าฉันตายพี่เดรคจะรักแกงั้นสิ” ลันตาพูดเสียงสั่น “ถ้าเค้าคิดจะรักแกคงไม่ต้องรอให้ถึงสองปีหรอก จริงมั้ย?”“อีลัน!” ปลายฟ้าตะคอกใส่หญิงสาวอย่างโมโห “จะตายอยู่แล้วยังปากดีไม่เลิกนะมึง!”“ฉันไม่สงสัยหรอกว่าทำไมแกถึงไม่เหลือใคร เพราะแกมันไม่เคยรักใครเลยนอกจากตัวเอง!”“...”“ถึงแกจะฆ่าฉันให้ตาย พี่เดรคก็ไม่มีวันรักแก!”“ถ้าเค้าไม่รักฉัน เค้าก็ต้องไม่มีความสุขเหมือนกัน!”“...”“ถ้าเค้ารักแกมาก การเห็นแกตายไปต่อหน้ามันก็คงทรมานดีเหมือนกันนะว่ามั้ย?” ปลายฟ้าพูดยิ้ม ๆ “แต่ก็ไม่รู้นะ ว่าเค้าจะมาทันเห็นแกตายรึเปล่า” ก่อนจะมองไปยังข้อมือของหญิงสาวที่เลือดไหลออกมาไม่หยุดด้วยสีหน้ายิ้ม ๆ“ฮึกก ลัน แกโอเคมั้ย ฮื้อออ” เอวามองลันตาอย่างสงสาร ก่อนจะตวัดสายตาไปมองปลายฟ้าอย่างโก