1 เหตุจำเป็น

1

เหตุจำเป็น

“เอาไง เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะ” เสียงไผ่หลิวหันถามรุ่นน้องสาวคนสนิทที่ยืนอยู่ตรงหน้า เจ้าของร่างสวยที่ได้ยินก็มองหน้าตอบกลับรุ่นพี่

“ทำพี่ ส่งรูปเลย” เสียงเรียบนิ่งเต็มไปด้วยความหมายมั่นของเบย์เอ่ยบอกด้วยแววตาที่ฉายออกมาถึงความเด็ดเดี่ยวไม่คิดเปลี่ยนใจหรือลังเล ทำเอาไผ่หลิวที่เห็นพยักหน้ารับรู้ และไม่รอช้าที่จะกดส่งรูปที่ถ่ายไว้ไปให้ใครคนหนึ่ง โดยใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีอีกคนก็ตอบกลับมา

ข้อความ

xxx : หุ่นแบบในรูปเลยใช่ไหม

PL : ค่ะ หุ่นแบบนั้นเลยค่ะ ไม่มีการแต่งรูปใด ๆ

xxx : เท่าไร

PL : คนนี้งานด่วนราคาค่อนข้างแรงค่ะ

PL : น้องรับงานครั้งแรก

xxx : มาคุยกันที่xxx

หลังจากที่ชายคนนั้นตอบกลับมา ไผ่หลิวก็พารุ่นน้องคนสนิทเดินทางไปยังสถานที่นัดหมายในทันที

อีกด้าน

“ทำไมตัวแม่งหนักขนาดนี้วะ” เสียงบ่นของนิวดังขึ้นอยู่ตลอดทางขณะที่ช่วยกันกับนายพยุงร่างหนาของเพื่อนสนิทที่ตอนนี้เมามายไร้สติ ตรงไปยังห้องพักชั้นใต้ดินที่ตัวเขาตั้งใจจะใช้งานเองในคืนนี้

พรึบ!

เสียงร่างกำยำของลีโอถูกเพื่อนทั้งสองวางลงยังเตียงนอนขนาดใหญ่

“แฮก! โห่ไอ้เหี้ย ตัวหนักอย่างกับควาย” นิวยังคงหอบหายใจสบถออกมา โดยนายเองก็หอบอยู่นิดหน่อย ก่อนจะจ้องมองไปยังคนตัวสูงที่นอนอยู่

“อาการมัน…หนักเอาเรื่องอยู่เหมือนกันนะ” ริมฝีปากหนาขยับเอ่ยเมื่อเห็นสภาพของลีโอที่นอนอยู่ เพราะโดยปกติแล้ว น้อยครั้งมาก ๆ ที่จะได้เห็นอีกคนในท่าทีแบบนี้ ลีโอเป็นพวกพูดน้อยแต่ใจดี แม้ในบางครั้งจะมีความนิ่งอยู่บ้าง แต่ก็ไม่เคยนิ่งเข้ม หรือว่าเอาแต่กระดกเหล้าเพียวจนเมามายขนาดนี้ มีบ้างที่ชายหนุ่มออกมาสังสรรค์กับเพื่อนแบบการใช้ชีวิตมหาวิทยาลัยทั่วไป แต่ลีโอไม่เคยดูเสียศูนย์ขนาดนี้มาก่อน

ด้วยความที่ทางบ้านค่อนข้างมีหน้ามีตาทางสังคมพอสมควรกับการเป็นทายาทนักธุรกิจบริษัท ALL CARGO AIR TRANS บริษัทใหญ่ที่ทำธุรกิจเกี่ยวกับการขนส่งสินค้าทางอากาศ มารุ่นสู่รุ่น ทำให้ลีโอพยายามที่จะไม่สร้างปัญหาเดือดร้อนหรือทำลายชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลของตัวเอง รวมถึงการเลือกเรียนคณะบริหารธุรกิจของมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังเพื่อที่จะเตรียมตัวสืบทอดธุรกิจของครอบครัว โดยในตอนนี้พวกเขาก็ได้เดินทางมาจนถึงปีสุดท้ายของรั้วมหาวิทยาลัยชื่อดังแล้ว

“มันก็คงช็อกแหละะ ขนาดกูยังช็อกเลย สองปีก็นานนะมึง แล้วมันเองก็ตามใจลาเบลมาก…คงเจ็บหนักอยู่” นิวตอบกลับพร้อมกับจ้องมองเพื่อนสนิทด้วยความเข้าใจและไม่อยากให้อีกคนต้องจมปลักแบบนี้

“หรือคืนนี้กูจัดให้มันแทนดี” เสียงนิวพึมพำ ทำให้นายที่ได้ยินหันมองคนเป็นเพื่อน

“มึงพูดอะไร” นายที่ได้ยินไม่ถนัดหันถาม

“จริง ๆ วันนี้ กูจ้างเด็กมา”

“แล้วไง”

“กูเลยว่าจะให้มันลองแทน เห็นว่ารับงานครั้งแรก” นิวบอกพร้อมกับหันมองไปยังลีโอที่ตอนนี้แทบไม่ได้สติอยู่บนเตียง

“มึงดูสภาพมันด้วย แล้วอารมณ์มันตอนนี้อีก” นายที่ไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไรกับความชอบส่วนตัวของเพื่อนเอ่ย นิวที่ได้ยินแบบนั้นจึงยกยิ้มร้ายออกมา

“สภาพมันพอเครื่องติดก็ทำได้ ส่วนอารมณ์…” ว่าแล้ว นิวก็ไม่รอช้าที่จะหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกงของตัวเอง

“คิดจะทำอะไร”

“ยานี้ดีนะเว้ย ติดง่าย ไม่เป็นอันตราย”

“มึงจะให้มันกินยาปลุกเซ็กซ์?”

“เออ อย่างน้อยในช่วงเวลาหนึ่ง ก็อาจจะทำให้มันลืมความเศร้าได้…”

“…มึงดูสภาพมันดิ อย่างน้อยให้มันได้ลองมีความสุขในคืนนี้สักหน่อย น่าจะดี” นิวบอกพลางหันมองไปยังร่างหนาของลีโอที่ยังคงนอนอยู่บนเตียงใหญ่ด้วยใบหน้าแดงก่ำ และมีความเพ้อหาอดีตแฟน

“ลาเบล…” นายที่เห็นแบบนั้นก็ยืนนิ่งไปด้วยความไม่ได้อยากเห็นด้วยกับสิ่งที่นิวกำลังจะทำ แต่ก็ไม่คิดคัดค้านอีกคน ซึ่งนิวที่เห็นว่าเพื่อนไม่ต่อว่าก็รีบสาวเท้าเดินหยิบยาปลุกเซ็กซ์ในมือเข้าไปยัดใส่ปากเพื่อนสนิทที่นอนอยู่

“กลืนลงไป มันจะทำให้มึงหายรู้สึกแย่ได้ชั่วขณะ” เสียงนิวเอ่ยบอกกับคนตัวสูงด้วยความไม่อยากที่จะให้เพื่อนจมปลักอยู่กับความเจ็บปวด ขณะที่ร่างหนาที่เมามายแทบไม่ได้สตินั้นก็จำต้องกลืนเม็ดยานั้นลงคอไปด้วยความไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร และในตอนนั้นเอง

ก๊อก ๆ

เสียงคนเคาะประตูจากด้านนอกดังขึ้นพร้อมกับสองร่างสวยที่เดินตรงเข้ามา…