Chapter 47

Sa bawat hilera ng upuan sa van, kanya-kanya ang pwesto ng mga sakay sa biyahe patungong Bataan.

Si Kuya Bobby ang driver. Si Ian ang katapat niya sa passenger's seat. Sa sunod na hilera si Brix. Ako ang sa bandang gitna habang si Pete naman ang nasa pinakaloob o dulong bahagi.

Hindi ko masasabing estratehiya ang bawat posisyon namin sa mga napili naming upuan ngunit nasa unahan si Ian upang patuloy maging guide kay Kuya Bobby kung sakali nakalimutan na nito ang daan papunta roon. Si Brix naman ay sumisipat-sipat sa ilang maaari niyang tandaan upang maging handa siya kung sakali kailanganing siya muli ang magmaneho. At sa likod pa rin si Pete dahil naging epektibo ang pwestong iyon sa kanya mula sa huli naming pakikipagsagupa sa engkanto.

Ako? Hindi ko alam kung ano ang magiging role ko dito. Basta ang alam ko, konsensya ko ang lahat ng nagaganap na ito. Kung kinakailangan ko isakripisyo ang sarili, gagawin ko para sa kapatid ko.

Smooth naman ang aming naging