เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 2
ปรับปรุงล่าสุด:
2021-02-03 17:41:26Apat na magkakasunod na katok ang bumulabog sa aking pintuan at atubiling binuksan iyon agad ni Jing-Jing habang ako'y abala sa pagpupumilit na pagkasyahin sa isang camping backpack ang aming mga kailangang dalhin.
"Nandito na pala si Jing-Jing eh...," manghang nasambit ni Max sa kasama nang si Jing-Jing ang sumambulat sa pag-uwang ng pinto.
Pinsang lalaki ko si Max. 5'5". Kayumanggi ang balat, nasa ikalabing pito na ang edad, may tamang tindig subalit namimintog ang mga pisngi. Kasama niya ang isa ko pang pinsang babae. Si Kat na bestfriend ng aking kasintahang si Jing-Jing. 5'3". Labing-walong taong gulang. Tabain naman siya, may kulot na buhok at mahilig sa mga normal na floral blouse at maong pants.
"Tara na, Bhy...nandito na sila...," lingang pag-aya sa akin ni Jing-Jing.
"Coming!," maagap kong bigkas sabay hablot sa itim na jacket na nakasampay sa sandalan ng silya. Sakbit ko na rin ang backpack habang isang maliit na sling bag lamang ang bitbit ni Jing-Jing na kikay kit niya ang nilalaman. Naunang lumabas si Jing-Jing habang ako ang nagpinid ng pinto.
Nagkatinginan si Kat at Max nang mapuna nilang kapwa bagong ligo kami ng aking irog.
"Alam na!," bulong ni Max kay Kat sabay lihim silang nagkangitian.
"Good Morning, Bes...," bati ni Kat kay Jing-jing nang masulyapan sila nito ni Max na nagkakangisian.
"Hoy, ano tinatawa n'yo diyan ha?," tamang duda ni Jing-Jing sa kanila.
"Wala Bes, ang ganda-ganda mo kasi eh," pabirong banat ni Kat sa kanya sabay pisil sa magkabila niyang pisngi.
"Kuya Hardy!," agaw pansing bulyaw ng isa pang binatilyo mula sa di kalayuan na may ilan ring kasabay maglakad sa kanyang likuran.
Si Ian ang binatilyong iyon. May bente taong gulang na at pinakamatipuno ang pangangatawan. Medyo may kaitiman dahil sa laging bilad sa araw bunga ng pagiging delivery boy. Kasunod niya ang pangalawa kong kapatid na si Chadie na pareho ni Ian sa taas na 5'7" subalit mistisuhin. Naroon din ang 3rd brother ko na si Emong na artistahin sa keempee styled na buhok at may pangangatawang tulad kay Max. Hindi rin nalalayo sa tangkad ng unang dalawa. Sa likod niya naman ay si Carey. May makinis na balat, 5'2", may straight na buhok na hanggang balikat at may pagkatomboyin pumorma. Mas maputi siya kumpara sa sister niyang si Kat.
Kapwa mga hingal itong naglalakad papalapit sa amin dala ang kanya-kanya nilang backpack.
"Nasaan na daw yung van?," agad kong urirat sa kanila nang sila'y makadatal sa aming kinatatayuan.
"Nagkadiperensya daw yung sasakyan, Kuya Hardy....inaayos pa daw nung driver...," tugon ni Ian.
"Naku, one hour na tayo delayed sa usapan...," pagsingit ni Jing-Jing. "Daanan na lang daw natin sila Eloisa sa kanila, kasama na niya mga kaklase ko," patuloy nito.
"Sabihan mo na lang mag-almusal muna sila, matatagalan pa yata yung van...,"maagap kung bilin.
Makalipas ang mahigit isa pa muling oras, dinatnan kami ng driver na si Kuya Bobby na para bang mga basang sisiw na naghihintay ng limos sa bungad ng aking inuupahan kwarto.
Bakas ang mga ngiting may kasamang "Yehey!" ng mga pininsan ko't kapatid sa pagdating ni Kuya Bobby. Agad siyang bumaba at lumapit sa amin.
"Pasensiya na kayo ha...malala sira nung van ko kaya nanghiram na lang ako sa kaibigan ko, mabuti na lang wala siyang byahe...," paghingi ng tawad ng driver na may kalakihan ang tiyan, kaunting uban, may maiksing bigote, at umeedad na sa mga singkwenta.
" Ganun ba, Kuya?....Sige, okey lang po...at least nagawan po ng paraan," makagaang loob na usal ko sa kanya.
"Tara na po kina Eloisa, kanina pa po sila naghihintay...," pagmamadali ni Jing-Jing habang nakaangkla sa aking kaliwang braso.
"Ah sige tara na...pakituro na lang sa akin ang daan papunta sa bahay niya ha...," pagsang-ayon at pakisuyo ni Kuya Bobby.
Para kaming mga paslit na mabilisang naglundagan sa kanya-kanyang pwesto sa loob ng sasakyan dahil sa pagkasabik.
Ilang minuto lamang ang nagdaan at natunton na namin ang tirahan ni Eloisa kasama ang kanilang mga kaklase.
Bungisngisin si Eloisa ngunit sa pagkakataong ito, halatang aburido sa pagkainip ang bungad ng mukha nito.
19 years old si Eloisa. Mistisa, kulot ang buhok, tabain at medyo asset niya ang kanyang dibdib at labi. Kontra lamang iyon sa nanlalaki niyang eyebag.
Kasama ni Eloisa sa paghihintay ang kanyang boyfriend na si Pete. Kung susumahin, si Pete yung tipong Amboy at nahahawig kay Daniel Padilla. In short, gwapito. Pero mas bata ng dalawang taon si Pete sa kanyang girlfriend at nag-aaral sa pagkapiloto.
"Akala namin bukas pa kayo darating eh...," biro ng isa pang babaeng mataba at may pagkalahing intsik. Siya si Chyna, 5'6", tipong smart dahil sa kanyang eyeglass at laging nakapusod pataas na buhok.
Si Kuya Bobby ang sumagot para sa amin: "Sorry sa inyo ha, nasira kasi yung van ko kaya nanghiram muna ako sa kaibigan ko".
"Yun naman pala eh...," paglahok ng isa namang morenang babae na may maiksing buhok na hanggang ilalim ng tainga. Ito naman si Ira, isang batang ina sa edad na 20 ngunit may maaliwalas na mukha. Magkasintaas lang din sila halos ni Chyna at magkasintaba. "Okey lang po yun kuya, at least makakaalis na tayo...," patuloy na salita ni Ira.
"Hi, Jing...!," pagbati ng isang chubby na lalaking kayumanggian rin ang balat. Siya naman si Brix. Istilong rapper sa pormahan at may hikaw sa kanang tainga. 5'6" at waring may sinabi ang pamilya.
"Hello...sakay na kayo," simpleng ganti ni Jing-Jing na medyo nagpataas ng kilay ko.
"Okey...let's go!," excited na bigkas ni Chadie.
Nang makaupo na ang lahat, humarurot na ang aming van.
"Bataan...here we go!," dugtong ni Max sa pagkaexcite ni Chadie.
บทล่าสุด
BAGAC Chapter 107
Hindi tumila ang taglay na liwanag ng medalyon. Bagkus, mas lumala pa ang inaalok nitong sinag sa harap ng kalaban. Nanatili ang angil ng elemento dahil sa hapdi nito sa mata nang para bang may usok o ulap na iniluwal ang medalyon hanggang sa humulma ito ng isang di inaasahang katauhan. Kung ang mga kaluluwang naroon ay himala na sa mga mata namin, mas napadilat kami sa sopresang alok ng medalyon. "Manong!," bilib na bilib at maluha-luhang bigkas ni Mang Rodrigo nang magisnan ang iniidolong Batlaya. "Mang Lindo!!?!," sabay-sabay naming gulat na pagsasalita na pagkaraka'y naging pangumpletong silay ng pag-asa sa aming mga puso. Ngumiti siya at isa-isa kaming sinilayan bago itinuon ang pansin sa halimaw na nasa kanyang harapan. "Ang akala mo ba ay sa'yo ang huling halakhak? Akala mo ba hindi na tayo magkikita pang muli?," matalim na tingin ni Mang Lindo sa kalabang ngayon pa lang madidilat ng maayos pagpikit ng ilaw na nagmumula sa medal
BAGAC Chapter 106
Subalit ano ang magagawa nilang natitirang tatlo kung ang kailangan ay labin-dalawang nilalang sa bawat kanto ng pulang lambat. Ano pa ang magiging silbi namin kung may mga nawalan na ng malay, napilayan, nasugatan, at hindi na makaya pang makatayo sa aming hanay. Habang patuloy sa pagwawala ang halimaw na natakluban ng net, blanko pa ang utak nila Tito Ato, Tatay Bong, at lalo na si Brix sa kung anong solusyon pa ang maaari nilang maihain sa kasalukuyang sitwasyon. "Ian, hindi mo na ba talaga kaya makatayo diyan? wika ni Tito sa aking pinsan sapagkat tanto niya na iyon lamang lambat ang magiging kasagutan ngunit kailangan makumpleto ang may hawak sa mga kanto nito. Hindi na nakuha pa makasagot ni Ian dahil sa labis na sakit ng katawan bunga ng pagbagsak mula sa bubong. Magkatinginan man ang magkapatid na si Tatay Bong at Tito Ato, wala silang ideya na maisip paano pa wawakasan ang giyerang ito. Kaunti na lang at tatablan na rin si Tito ng pag
BAGAC Chapter 105
Nablanko kami sa aming mga dila. Walang tinig ang maibulalas nang iyo'y maganap sa amin mismong harapan. Tanging mga pagkagitla at pagpatak ng luha ang banaag sa aming mga mukha. Sa loob ng mahigit isang linggong dinamayan kami at pinakaisahan ni Kuya Bobby, nagwakas ang kanyang buhay sa isang marahas na paraan. At ngayon, habang nakatindig ang elementong humihinga sa putik sa gitna, tatlo kaming naiwan na nasa tiyak na kapahamakan. Ako na nasa mga basag na paso at taniman ni Nanay Belsa sa kaliwang gilid, si Emong na nakatago lamang sa isang tabla ng nasirang ataul, at si Tito Ato na nagkubli sa isang malapit na puno sa kanan. Isang bagay lamang ang gumugulo sa isip ngayon ng halimaw sa aming harapan. Sino sa aming tatlo ang isusunod niyang utasin? Sa kadiliman ng gabi at sa di maipaliwanag na lagim sa paulit-ulit na pagkurap ng langit, apat na nilalang ang nag-aala-tsamba sa pagkakataon. Makitid ang mga pagitan sa aming compound at tanging a
BAGAC Chapter 104
Habang nakatulala kami sa eksena nila Tatay at Nanay, naglalawa naman ang tubig na umaagos mula sa hose na hawak ni Max at kapansin-pansin na naitutulak na nito ang ilang butil ng buhangin na malapit sa bahay. Nang dagling muling magpumiglas ang Taong Buhangin, nagulat kaming lahat maging si Max na napakislot ang pag-amba ng hose at umabot ang talsik nito sa paanan ng kalaban. Sa anggulong kinalalagyan ko, kitang kita ko ang waring pagkatunaw ng ilang daliri nito sa paa at para bang nalusaw ang ilang parteng tinamaan ng tubig. Sa natagpuan kong kondisyon ng Taong Buhangin, agad kong inagaw ang hose kay Max at maliksing itinuon sa kalaban. "Max, isagad mo ang lakas ng tubig!," sigaw ko na nagpapanic sa aking pinsan na nagkandarapa sa pagmamadali. Ang naggugumalit na pagtayo ni Mang Hamin at balak niyang pagsugod sa aking magulang ay naantala nang maramdaman niya na nalulusaw na ang ilang bahagi ng katawan niya na tinamaan ng tubig na winawagayw
BAGAC Chapter 103
Buo ang galak ng konsentrasyon ni Hamin sa kanyang pagpapaabo sa bangkay ng aking ama nang mula sa katawan ni Tatay Bong ay sumulpot ang isang kamay upang kapitan ang braso ng kalaban. Sa lakas na taglay ng pumipigil sa braso ng Taong Buhangin, unti-unting naalis sa mukha ni Tatay Bong ang palad nito at paunti-unti ring napausog. "Akala mo ba hahayaan ko na ganoon mo lang maaabo ang lahat?," pasigang tinig ng pabangon na si Tatay Bong. Dahan-dahan na nakabwelo ang aking ama na makaangat upang makaupo hanggang sa bigyan niya ng isang malakas na patagilid na sipa sa batok ang aming kalaban. Agad na tumimbuwang ang Taong Buhangin at mabilis na nakabangon si Tatay upang siyang magtanggol sa amin. Namangha ang mga babaeng kasama namin na siyang saksi lamang ng sandaling iyon dahil pare-pareho kaming mga lalake na nawalan ng malay sa pagkakaitsa gawa ni Mang Hamin. Bagamat kaluluwa lamang ang nakikita nilang buhay na buhay sa kanilang paning
BAGAC Chapter 102
Sumigla ang paningin ni Hamin nang sumambulat mula sa loob ng kabaong ang bangkay ng aking ama. Para sa kanya, mas magiging madali ang kanyang kinakailangang gawing pag-aabo rito. Sa pagkakabunyag nito sa mata ng kalaban, wala kaming ibang maisip kundi isaalang-alang na ang aming buhay para lamang masiguradong hindi siya magtatagumpay. Mabilis na pinagtulungang maibalik ni Chadie, Max, at Kuya Bobby ang bangkay ni Tatay Bong habang ako, si Tito Ato, at si Emong ang lakas loob na tumindig at humarang upang takpan sila. "Ohhhh!!!! Hahahaha... At kayong mga ordinaryong nilalang ang nagmamatapang sa aking harapan ngayon!!!! Hahahaha...," malagim na tinig ni Hamin na siyang Taong Buhangin. Muling tumayo si Dennis sa pagkakahiga at nagsaboy ng liwanag sa harap ng kalaban. Dahilan upang panandalian ay masilaw ito. "Papasukin n'yo silang lahat sa loob pati na ang bangkay ni Tatay mo!," matinis na pagsigaw ni Dennis sa akin. Lahat ay inudyukan
