LOGINShare
Chapter 25
Last Updated:
2021-02-15 23:24:41"Kuya Chadie, ito ba yung pinuntahan natin kanina?," puno ng pagdududa ni Max habang nakaalalay sa braso niya si Chyna.
"Hindi ko rin alam. Parang ibang lugar 'to eh...," paghahanap rin ni Chadie ng pagkapamilyar sa kinaroroonan.
"Mang Lindo, ilan po ba ang malapit na kakahuyan sa lugar na 'to?," pagbaling ni Chadie sa kasunod niyang matanda.
"Tatlo ang kakahuyan sa paligid ng buong dalampasigan. Subalit ito ang pinakamalapit sa puwesto natin," sagot ng matanda na may pagkakubain.
Gayunman ang naging paglilinaw ni Mang Lindo, hindi pa rin makahanap ng kahit na anong anggulo na palatandaan sina Chadie at Max na magpapatunay na ito ang kaninang pinuntahan nila at hinakutan ng mga putol na mga punung-kahoy.
Kumpara sa unang bisita nila rito, mas malinis ito ngayon at walang mga sangang nakagapang ang mahahakbangan. Mas lamang ang bahagi ng buhangin kaysa sa lupa. Hindi ito sing-kalat gaya nang unang punta nila.
Patuloy nilang inilinga-linga ang mga dalang flashlights hanggang sa may mamataan si Chyna mula sa bandang likod ng kinatatayuan ni Chadie.
"Ayun, ang daming sanga oh!," pagtukoy ni Chyna sa kumpol ng gapas na kahoy na tila ba sadyang ibinungkos para sa mangangailangan nito.
Nilapitan nila agad ito ni Max at tinantsa ang kaya nilang bitbitin. Dalawa ang bungkos na tantsadong kayang buhatin ni Max sa kanyang magkabilang kamay habang isa kay Chyna.
"Mang Lindo...'wag na po kayo maghanap pa...eto po maraming nakatali...," pagtawag ni Max sa kasama nilang matanda na naninipat pa sa ibang parte ng kakahuyan.
Hindi naulinigang buo ni Mang Lindo ang sinabi ni Max ngunit pinuntahan niya agad ang dalawa kahit sa mabagal niyang paglalakad.
"Paanong magkakaroon ng mga nakabungkos na kahoy dito?," matamang pag-iisip ng matanda. "Hindi kaya may may-ari ng mga ito?," muli nitong pag-aalangan.
"Hala oo nga, Max...baka tinabi nila talaga itong panggatong nila tapos kukuhain pa natin...," waring natauhan si Chyna na kanina ay natuwa dahil hindi na sana sila mahihirapan magpulot o magputol ng mga sanga.
"Wala naman po kaming nakita na nagcacamping dito sa malapit sa atin kaya wala naman siguro may kailangan nito...," pahayag ni Max na medyo may ramdam ng pagkatamad kaya nais niyang ipilit na iyon na lamang ang dalhin nila pabalik sa mga kasama.
Napag-isip-isip rin ng matanda ang nabanggit ni Max.
"Sige gamitin na muna natin 'yan at kung may maghanap man bukas, ako na ang bahala na magsabi kaysa ngayong alanganing oras pa tayo magpagod na gumapas ng mga kahoy dito...," resolba ni Mang Lindo sa talakayan nila.
"Nasaan po si Chadie?," paghahanap ni Chyna sa kasama nang hindi na ito mamasdan sa paligid.
Iniikot muli nila ang liwanag ng kanilang mga flashlight ngunit walang Chadie silang nasipat.
"Naku...baka kung saan pa sumuot ang batang iyon...," pag-aalala ng matanda. "Dito na muna kayo at hahanapin ko siya... 'wag kayo aalis diyan, hintayin n'yo kami...," bilin pa nito.
"Sige po, mag-ingat po kayo..," pahabol ni Chyna na inililipat-lipat pa rin ang direksyon ng kanyang flashlight habang bina-baka sakali na masulyapan si Chadie kung saan.
Naiisip na ni Max na siya maghahanap sa pinsan ngunit ayaw niyang bumitaw sa usapang wala silang iiwan na babaeng kasama kahit saan magpunta. Kahit pa sa isang matanda na tulad ni Mang Lindo. Tinatak nila sa kanilang kukote na responsibilidad nila ang mga babaeng ito.
Sa di kalayuang banda ng kakahuyan, isang ingay ang sumagap sa pandinig at atensyon ni Chadie. Hinagilap niya ito sa pag-aakalang may mga kasama pa silang sumunod sa kakahuyan.
Sa isang sulok na espasyo niya natagpuan ang makahatak atensyong ingay.
Hindi ito nakakarinding ingay kundi isang ungol ng isang babae.
Marahang lumapit si Chadie upang silipin sa pagitan ng malalaking dahon ang isang kapana-panabik na eksena.
Nanlaki ang mga mata ni Chadie at bahagyang pangiting napakagat sa labi nang masilayan niya ang isang nagtatalik na pares sa gitna ng kakahuyan.
Kapwa walang saplot ang magkaniig. Ganadong nakaibabaw ang lalake sa dalagang buong layang ipinauubaya ang katawan dahil sa posisyon nitong nakahiga lamang at nakataas ang dalawang kamay sa kanyang ulunan.
Hindi niya maaninag ang mga mukha nito ngunit hulmang hulma sa kanyang paningin ang malayang mga dibdib ng babae.
Ampat ang ungol ng dalaga. Iyong tipong pagod at hindi mo malaman kung nasasarapan sa ginagawa sa kanya.
Magtatangka pa sanang lumapit ni Chadie ng bahagya nang gumalaw ang dalaga at tumingala sa kanyang direksyon. Napahinto siya at nagpigil ng paghinga.
Laking kaba niya nang ang mga mata nito ay nakatitig sa kanya, gumalaw bahagya ang kanang kamay at nagmistulang nais siyang abutin.
"Saklolo..." buong pagal at pagpupumilit na hiyaw ng dalaga na positibong nakikita siya.
Tumakbo ang kilabot sa kanyang katawan nang isang kisap-mata ay may tumagas na dugo mula sa ulo ng dalaga.
"Tulungan... mo... ako...," buong pagpupumilit na bigkas ng paos na boses ng dalaga na nakaangat na ang kamay na humihingi ng saklolo sa kanya.
Napagtanto niya bigla na isa itong panggagahasa at kinakailangan niyang iligtas ang babae. Iniikot niya ang paningin at nakahagilap ng isang matabang sanga na maaari niyang ipangbambo.
"Hoy!...," sigaw ni Chadie na naputol nang may mabilis na humawak sa kanyang braso upang siya'y pigilang sumugod.
"Bata...," malakas na pagkapit ni Mang Lindo sa braso niyang may hawak na kahoy. " 'Wag mo papatulan ang anumang makikita mo dito sa kakahuyan..," dugtong nito.
"Pero Mang Lindo, may babaeng...," muling pagkaudlot ng kanyang pagsasalita nang ang ituturo niyang babae at lalake ay wala na sa sulok kung saan niya ito dinatnan.
Hindi siya nakuntento. Nagpabitaw siya kay Mang Lindo at ginalugad ang espasyo kung saan niya mismo nagisnan ang pangyayari.
"Asan na sila?," buong pagtatanong niya sa sarili.
"Bata, sinabi ko na sa'yong 'wag ka paaapekto sa mga makikita mo dito. Pinaglalaruan ka lang nila...," paalala muli ng matanda. "Tayo na at hinihintay ka na ng mga kasama mo..," pag-aya niya sa balisang binata.
Pabalik na silang apat sa bonfire area ngunit hindi pa rin mabura sa isip ni Chadie ang nasaksihan niya sa gitna ng kakahuyan. Hindi niya mahanap ang paliwanag sa sarili kung paanong bigla ito nawala ng isang iglap lamang sa naturang lugar.
Ang pinakalubos niya pang dahilan upang hindi matahimik ay ang alam niyang may isang babae na nagagahasa at wala siyang nagawa upang iligtas ito.
Latest chapter
BAGAC Chapter 107
Hindi tumila ang taglay na liwanag ng medalyon. Bagkus, mas lumala pa ang inaalok nitong sinag sa harap ng kalaban. Nanatili ang angil ng elemento dahil sa hapdi nito sa mata nang para bang may usok o ulap na iniluwal ang medalyon hanggang sa humulma ito ng isang di inaasahang katauhan. Kung ang mga kaluluwang naroon ay himala na sa mga mata namin, mas napadilat kami sa sopresang alok ng medalyon. "Manong!," bilib na bilib at maluha-luhang bigkas ni Mang Rodrigo nang magisnan ang iniidolong Batlaya. "Mang Lindo!!?!," sabay-sabay naming gulat na pagsasalita na pagkaraka'y naging pangumpletong silay ng pag-asa sa aming mga puso. Ngumiti siya at isa-isa kaming sinilayan bago itinuon ang pansin sa halimaw na nasa kanyang harapan. "Ang akala mo ba ay sa'yo ang huling halakhak? Akala mo ba hindi na tayo magkikita pang muli?," matalim na tingin ni Mang Lindo sa kalabang ngayon pa lang madidilat ng maayos pagpikit ng ilaw na nagmumula sa medal
BAGAC Chapter 106
Subalit ano ang magagawa nilang natitirang tatlo kung ang kailangan ay labin-dalawang nilalang sa bawat kanto ng pulang lambat. Ano pa ang magiging silbi namin kung may mga nawalan na ng malay, napilayan, nasugatan, at hindi na makaya pang makatayo sa aming hanay. Habang patuloy sa pagwawala ang halimaw na natakluban ng net, blanko pa ang utak nila Tito Ato, Tatay Bong, at lalo na si Brix sa kung anong solusyon pa ang maaari nilang maihain sa kasalukuyang sitwasyon. "Ian, hindi mo na ba talaga kaya makatayo diyan? wika ni Tito sa aking pinsan sapagkat tanto niya na iyon lamang lambat ang magiging kasagutan ngunit kailangan makumpleto ang may hawak sa mga kanto nito. Hindi na nakuha pa makasagot ni Ian dahil sa labis na sakit ng katawan bunga ng pagbagsak mula sa bubong. Magkatinginan man ang magkapatid na si Tatay Bong at Tito Ato, wala silang ideya na maisip paano pa wawakasan ang giyerang ito. Kaunti na lang at tatablan na rin si Tito ng pag
BAGAC Chapter 105
Nablanko kami sa aming mga dila. Walang tinig ang maibulalas nang iyo'y maganap sa amin mismong harapan. Tanging mga pagkagitla at pagpatak ng luha ang banaag sa aming mga mukha. Sa loob ng mahigit isang linggong dinamayan kami at pinakaisahan ni Kuya Bobby, nagwakas ang kanyang buhay sa isang marahas na paraan. At ngayon, habang nakatindig ang elementong humihinga sa putik sa gitna, tatlo kaming naiwan na nasa tiyak na kapahamakan. Ako na nasa mga basag na paso at taniman ni Nanay Belsa sa kaliwang gilid, si Emong na nakatago lamang sa isang tabla ng nasirang ataul, at si Tito Ato na nagkubli sa isang malapit na puno sa kanan. Isang bagay lamang ang gumugulo sa isip ngayon ng halimaw sa aming harapan. Sino sa aming tatlo ang isusunod niyang utasin? Sa kadiliman ng gabi at sa di maipaliwanag na lagim sa paulit-ulit na pagkurap ng langit, apat na nilalang ang nag-aala-tsamba sa pagkakataon. Makitid ang mga pagitan sa aming compound at tanging a
BAGAC Chapter 104
Habang nakatulala kami sa eksena nila Tatay at Nanay, naglalawa naman ang tubig na umaagos mula sa hose na hawak ni Max at kapansin-pansin na naitutulak na nito ang ilang butil ng buhangin na malapit sa bahay. Nang dagling muling magpumiglas ang Taong Buhangin, nagulat kaming lahat maging si Max na napakislot ang pag-amba ng hose at umabot ang talsik nito sa paanan ng kalaban. Sa anggulong kinalalagyan ko, kitang kita ko ang waring pagkatunaw ng ilang daliri nito sa paa at para bang nalusaw ang ilang parteng tinamaan ng tubig. Sa natagpuan kong kondisyon ng Taong Buhangin, agad kong inagaw ang hose kay Max at maliksing itinuon sa kalaban. "Max, isagad mo ang lakas ng tubig!," sigaw ko na nagpapanic sa aking pinsan na nagkandarapa sa pagmamadali. Ang naggugumalit na pagtayo ni Mang Hamin at balak niyang pagsugod sa aking magulang ay naantala nang maramdaman niya na nalulusaw na ang ilang bahagi ng katawan niya na tinamaan ng tubig na winawagayw
BAGAC Chapter 103
Buo ang galak ng konsentrasyon ni Hamin sa kanyang pagpapaabo sa bangkay ng aking ama nang mula sa katawan ni Tatay Bong ay sumulpot ang isang kamay upang kapitan ang braso ng kalaban. Sa lakas na taglay ng pumipigil sa braso ng Taong Buhangin, unti-unting naalis sa mukha ni Tatay Bong ang palad nito at paunti-unti ring napausog. "Akala mo ba hahayaan ko na ganoon mo lang maaabo ang lahat?," pasigang tinig ng pabangon na si Tatay Bong. Dahan-dahan na nakabwelo ang aking ama na makaangat upang makaupo hanggang sa bigyan niya ng isang malakas na patagilid na sipa sa batok ang aming kalaban. Agad na tumimbuwang ang Taong Buhangin at mabilis na nakabangon si Tatay upang siyang magtanggol sa amin. Namangha ang mga babaeng kasama namin na siyang saksi lamang ng sandaling iyon dahil pare-pareho kaming mga lalake na nawalan ng malay sa pagkakaitsa gawa ni Mang Hamin. Bagamat kaluluwa lamang ang nakikita nilang buhay na buhay sa kanilang paning
BAGAC Chapter 102
Sumigla ang paningin ni Hamin nang sumambulat mula sa loob ng kabaong ang bangkay ng aking ama. Para sa kanya, mas magiging madali ang kanyang kinakailangang gawing pag-aabo rito. Sa pagkakabunyag nito sa mata ng kalaban, wala kaming ibang maisip kundi isaalang-alang na ang aming buhay para lamang masiguradong hindi siya magtatagumpay. Mabilis na pinagtulungang maibalik ni Chadie, Max, at Kuya Bobby ang bangkay ni Tatay Bong habang ako, si Tito Ato, at si Emong ang lakas loob na tumindig at humarang upang takpan sila. "Ohhhh!!!! Hahahaha... At kayong mga ordinaryong nilalang ang nagmamatapang sa aking harapan ngayon!!!! Hahahaha...," malagim na tinig ni Hamin na siyang Taong Buhangin. Muling tumayo si Dennis sa pagkakahiga at nagsaboy ng liwanag sa harap ng kalaban. Dahilan upang panandalian ay masilaw ito. "Papasukin n'yo silang lahat sa loob pati na ang bangkay ni Tatay mo!," matinis na pagsigaw ni Dennis sa akin. Lahat ay inudyukan
