CHAPTER 4

CHARLENE

PAGKAPASOK niya sa school, dumiretso siya kaagad sa first subject niya. Napansin niyang, hindi siya sinulyapan ni Eun Woo. Dahil ba ito sa nangyari kahapon? Nailang ba ito? Umiiwas na ito sa kanya?

Pagkaupong-pagkaupo nagulat pa siya nang biglang gumewang ang upuan niya at natumba siya. Nagtawanan ang lahat. Great! Wala naman nakakatawa pero tumatawa sila. Ang saya-saya!

Tinignan niya ang paa ng upuan, halatang sadya ang pagkakabali nun. Humugot siya nang malalim na paghinga. Ngumiti na lang siya at kumuha ng panibagong upuan. Sa buong klase, hindi na siya kinausap ni Eun Woo. Nalungkot tuloy siya. Nang matapos ang klase, naunang tumayo si Eun Woo at nagmamadaling lumabas ng classroom.

Nagkibit balikat na lamang siya. Kaya naman, mag-isa na lang siyang nagtungo sa cafeteria para kumain. Naupo siya sa bandang dulo table, at tahimik na kumain nang biglang may bola ng basketball ang lumipad at nag-landing mismo sa kinakain niya. Tsk! Dagli siyang napalingon sa pinanggalingan ng bola.

Kitang-kita niya si Shawn na nasa kabilang table lang niya, nakangisi sa kanya. Kinuha niya ang bola at malakas na hinagis iyon pabalik sa binata.

"Hey, Shorty! Hindi pa ako tapos sa'yo," turan nito.

Naningkit ang mga mata niya at tumayo saka naglakad palapit dito.

"Stupid." mahinang sabi niya saka inismiran ito.

Tatalikuran na sana niya ito nang hinaklit nito ang braso niya. Madilim na ang anyo nito.

"What did you say? Did you just called me Stupid?" angil nito sa kanya at hinigpitan ang pagkakahawak sa braso niya.

"I’m sorry. If I hurt your feelings when I called you stupid. I really thought you already knew," sarkastikong sabi niya saka tinaasan niya ito ng kilay.

Pagak na natawa ito kasabay nang paglapit ng mukha nito sa mukha. Infairness, amoy mint candy ang hininga nito.

"I really don't like your sarcastic tongue. But, If you call me stupid, one more time. I'm gonna kick you out of this school. Try me," matalim na bigkas ni Shawn sa kanya.

Pero kung inaakala nito matatakot siya. Nagkakamali ito. 

"Talaga ba? Do you think I'm sarcastic? Okay, ayoko rin naman sa ugali mo na kasing baho ng imburnal!" paasik na wika niya saka akmang tatalikuran nito.

Wala siya sa mood patulan ang mga ganitong klaseng tao. Pero hindi pa siya nakakalayo nang biglang may humaklit ng buhok niya. Napaatras siya at kamuntik nang matumba. Ah, Shit!

"Ang sabi ko hindi pa ako tapos sa'yo!" bulyaw ni Shawn sa kanya habang nakahawak sa mahaba niyang buhok.

Gigil na hinila rin niya ang buhok nito at malakas na sinabunutan. Naghihiyawan na ang lahat ng estudyante sa loob ng cafeteria. Karamihan sa mga ito ay sinisigaw ang pangalan ni Shawn. Ginawa ng sabong ang pag-aaway nila ni Shawn. Napaka-ungentleman nito, kapal ng mukha manabunot ng babae. Argh!

"Bitiwan mo ang buhok ko kung ayaw mong mawalan ng kinabukasan!" pagbabanta niya kay Shawn. Banta na kayang-kaya niyang gawin.

"Bitiwan mo rin ang buhok ko! You b*tch!"

"You piece of sh*t! Ayaw mo talaga a--" malakas na sigaw niya saka ginawaran ito ng isang marubdob na sidekick. Tumilapon ang binata sa kabilang table. Napasinghap ang lahat. Inayos muna niya ang nagulong buhok sabay hakbang palapit kay Shawn.

Bakas sa mukha nito ang pagkabigla. Umingos siya. Sino ka ngayon? Umuklo pa siya para kuwelyuhan ito at inilapit ang mukha niya sa mukha nito.

"Don't ever underestimate me. Hindi lahat ng tao kaya mong i-bully. Huwag ako, Mr. Shawn Rebato. Dahil hindi ako ang tipo ng tao magpapa-bully," mariin saad niya saka marahas na binitawan ang kwelyo nito.

Natameme lang ito sa kanya. Tila nalunok nito ang dila at hindi na nakapagsalita pa. Tinaasan niya rin ng kilay ang mga estudyanteng naroroon. Naghihimutok pa rin siya sa labis na inis kaya padabog na umalis na siya sa cafeteria. Dumiretso na siya sa classroom niya naupo sa pwesto at yumuko sa table niya. Tahimik siyang humikbi, ito ang unang beses na may humamak sa pagkatao niya. Tao rin naman siya, nasasaktan din siya. Tinatablan din siya nang masasakit na salita.

Ilan minuto pa ay dumating na ang Professor nila sa next subject, hapon na nang matapos niya ang lahat ng subjects. Bago umuwi naisipan muna niyang magtungo sa female restroom, walang tao sa loob. Nang matapos siya umihi at akma na siya lalabas nagtaka siya dahil ayaw nang bumukas ang pintuan ng banyo. Hala? Bakit ayaw?

Oh, my God! Labasan pa naman na ng mga estudyante dahil ala-singko na ng hapon. Idagdag pang nasa pangatlong palapag siya nagbanyo. Kainis! Sira ba talaga ang doorknob o may nagbiro sa kanya na ikulong siya rito?

"Hoy! Buksan niyo ang pinto! May tao rito! Buksan niyo!" paghingi niya nang saklolo.

Pero nalukot ang noo niya nang makarinig na tila may humahagikgik sa labas ng banyo. Si Shawn ba iyon? Bakit parang mga babae ang tumatawa?

"Hoy! Huwag kayo magbiro ng ganito, kailangan ko pang umuwi! Please lang!" himutok niya habang pinipilit na buksan ang doorknob.

Hindi siya pwedeng makulong doon sa banyo. Magtataka at mag-aalala si Mama sa kanya. Huminga siya nang malalim sabay buong lakas niyang pinagsisipa ang pinto. Shit! Naulinigan na lang niya ang papalayong mga boses na nagtatawanan. Nanggagalaiti siya, pag malaman lang niya na si Shawn ang may pakana nito. Hindi lang sidekick ang ipapatikim ko sa mayabang na lalaking iyon.

"Shit!" angil siya sabay hampas sa pinto. Kahit anong gawin niya hindi talaga niya magawang buksan ang pinto. Malakas na sumigaw siya. Sana man lang may may makarinig sa kanya ng sa gayon makauwi na siya.

"Tulong!! May tao po rito! Tulong!" pagsusumamong sigaw niya.

Pasadlak na napaupo siya sa gilid ng pinto. Napatingin siya sa cellphone niya. Bakit ba walang signal sa loob ng banyo? Kung matatawagan man lang sana niya si Mama. Napabuntong hininga siya. Mag a-alas-sais na nang hapon. Patay! Ano bang gagawin ko? Yumuko siya at niyakap ang dalawang tuhod niya. Ayaw niyang maiyak pero naiiyak na talaga siya.

Ilan sandali pa ay nakarinig siya ng mga yabag. Mabilis siyang napatayo at sumigaw ng tulong. Sana lang talaga ay makuha niya ang atensyon ng kung sino man ang papalapit.

"Please, tulungan niyo ako! Andito ako sa loob ng banyo! Tulong!" sigaw niya nang napakalakas.

Mayamaya pa ay may biglang bumukas ang pinto ng banyo. Nagulat siya sa taong nagbukas niyon. Hindi niya inaasahan na si Shawn Rebato ang bumungad sa kanya.

Luminga-linga ito sa loob ng banyo saka sinulyapan siya. "Care to explain, why are you still here?" blanko ang mukhang tanong nito.

Huminga siya nang malalim saka patakbong lumabas na ng banyo. Kailangan na niyang magmadaling umuwi dahil gabi na at sasakay pa siya ng bus.

"You are welcome!" naulinigan niyang sigaw ni Shawn.

Alam niyang para sa kanya ang sarkastikong sigaw nito. Nakalimutan niya mag-thank you, siguro bukas na lang. Nagmamadali na talaga siya.