CHAPTER 3

CHARLENE

UNANG araw niya sa UPM ngayon. Sana talaga marami siyanh kaibigan na meet sa unang araw niya. Pagkapasok sa loob ng university, saglit muna siya dumaan sa registrar office. Sakto naman na mayroon transferee student na kagaya niya. Si Eun Woo, isang pure Korean. Nakakatuwa naman, at least hindi siya gaano maiilang.

"Hi! I'm Charlene. I'm also a transferee student." Pakilala niya sa binatang Koreano.

Kainis ang kikinis talaga ng mga mukha ng mga Koreano.

Ngumiti naman ito sabay lahad sa kamay. Pansin niya na may pagka-nerd looks ito pero para sa kanya cute naman ito.

"I'm Eun Woo Soo. Nice to meet you, Cha-lene," nakangiting pakilala nito.

Sobrang cute! Lalo na nang mahirapan ito sa letrang 'R'. May pagkahawig pa naman ito sa artistang at host sa isang TV network. Si Ryan Bang. Muli siyang ngumiti at tinanggap ang pakikipag-kamay nito.

"Nice to meet you, Eun Woo."

Naglakad na sila ni Eun Woo patungo sa unang subject nila. Halos lahat yata ng subjects ay magkaklase sila ni Eun Woo. Buti na lang para may makausap man lang siya.

After ng tatlong subjects class nila. Niyaya niya si Eun Woo magpunta sa cafeteria. Marami-rami na rin sila napagkwentuhan, nalaman niyang mag-isang taon na pala nakatira si Eun Woo rito sa Pilipinas kaya hindi pa ito gaano marunong mag-tagalog.

Nag-order siya agad ng kanin at ulam habang si Eun Woo, palabok ang binili nito. Pinauna muna niya si Eun Woo na maupo sa dulo kung saan may bakanteng table. Ang tagal kasi siyang suklian sa one thousand bill niya. Habang nag-aantay siya sa sukli niya, napansin niyang may matangkad na lalaki ang lumapit at tumabi kay Eun Woo. Sino kaya iyon?

Akala niya kakilala ito ni Eun Woo pero nagulat siya nang buhusan ng lalaki sa ulo si Eun Woo. Ibinuhos nito ang juice sa ulo mismo ni Eun Woo. Shit! Mukhang may nambu-bully sa bagong kaibigan niya.

Sakto naman na sinuklian na siya kaya mabilis ang hakbang niya palapit kay Eun Woo. Nang muling bubuhasan ng lalaki si Eun Woo ay hindi na siya nangiming pigilan ang pulsuhan nito. Mahigpit ang naging hawak niya. Umiinit ang ulo niya pag may mga ganitong klaseng tao.

Ang lalakas ng loob mam-bully. Kulang sa aruga. Nagpalitan sila ng salita ng lalaki. Hanggang sa buhusan din siya nito ng softdrink sa ulo. Oh shit!

Nangingitngit ang mga ngipin niya sa inis. How dare him?! Hindi siya papayag na hindi makaganti. Mabilis niyang dinakot ang palabok na pagkain ni Eun Woo saka nilamukos iyon sa mukha ng maangas na lalaki. Eto ang bagay sa'yo!

"Shit ka! Hindi mo ba ako kilala?!" mabagsik na angil nito.

Tumaas lang ang kilay niya.

"Oh, I'm sorry. I didn't know you have the authority here. Who are you? God? Magsuot ka kasi ng ID mo para makilala ka," sarkastikong sagot niya rito.

Nag-angas pa ito kung kilala niya ba ito. Gago ba 'to? Sino ba ito sa inaakala niya? Anak nga ni Prince William hindi niya alam ang pangalan, ito pa kaya. Kainis!

Mabilis niyang hinila si Eun Woo at nagmadali na silang umalis ng cafeteria. Nagpunta naman ito sa banyo para makapaglinis. Habang siya hindi naman ganoon karami ang nabuhos sa ulo niya kaya pinunasan na lang niya ng panyo ang buhok niya.

Samantalang si Eun Woo naging tahimik lang ito mula nang na-bully ito sa cafeteria. Kawawa naman ito, unang araw na bully na agad ito. Nakabalik na sila sa classroom.

Muling kinuyom niya ang kamao. Naiinis pa rin siya sa maangas na lalaking iyon kanina. Ilan sandali pa ay nilapitan siya ng isang babaeng classmate nila. Si Erica.

Nakita pala nito ang nangyari sa cafeteria. Shawn Rebato raw ang pangalan ng lalaki kanina.

"Rebato? Ka-apelyido pa pala niya ang Mayor ng Davao," pabirong wika niya.

"Oo naman ka-apelyido niya talaga ang Tatay niya," tugon naman ni Erica.

Nabitawan niya ang ballpen na hawak. Nabigla siya sa narinig.

"Seryoso ba?"

"Oo. Siya 'yon bunso anak ni Mayor Rebato."

Napaawang ang labi niya. Kaya pala ang lakas ng loob mam-bully. Mayabang na bully pa. Tsk!

"Siya rin ang leader ng Otaber Sigma Phi."

"Ano 'yon?" 

Hindi siya pamilyar kaya nagtanong siya.

"Fraternity dito sa school. Halos lahat ng lalaking students dito, gusto sumali sa fraternity niya. Dapat kasi, hinayaan mo na lang, baka balikan kapa ni Shawn," turan ni Erica.

Tama ba 'yon? Hayaan niya lang? Nakaka-traumatized ang ma-bully tapos hahayaan lang niya?

Hindi siya pinalaking duwag ng Papa at Mama niya. Hindi naman sa pagmamayabang, pero black belter siya sa taekwondo. Kung totoo ngang babalikan siya ng bully boy na iyon, magsisisi ito ng babaeng kakataluhin.

"Hindi ko hahayaan ang mga ganoon klaseng pag-uugali lalong-lalo na kung kaibigan ko ang mapapahamak. Mabait si Eun Woo, hindi niya deserve ang ganoon klaseng treatment. Walang kahit na sino ang deserve na maliitin at pahiyain ng ganoon." Seryosong sabi niya.

Nagkibit balikat na lamang si Erica saka siya iniwan. Ibang klase rin pala ang mga estudyante rito, alam na ngang mali pero imbes sitahin, mas ikinatutuwa pa ng mga ito ang ginagawang pambu-bully ng Shawn na iyon.

Wala siyang pakialam kung kaninong anak ito o kahit Ama pa nito ang Presidente ng Pilipinas. Basta pag mali, mali. 

Pagkatapos ng lahat subjects nila, kinamusta niya si Eun Woo.

"It's okay, Charlene. I'm used to it. Eversince I was kid, people always mock at me and bully me," malungkot na wika nito.

"No, it's not okay. Don't let them insults you or bully you. It's wrong." aniya.

Nakakainis lang isipin na sanay na ito sa ganoon. Nginitian lang siya nito saka sumakay na ito ng taxi. Naroon pa rin siya nakatayo sa labas ng university.

Lumingon siya at pinagmasdan ang university. Tama nga ba siya ng university na pinasukan? Huminga siya nang malalim saka naglakad na patungo sa sakayan ng bus. Mukhang unang araw pa lang niya sa university, kaaway ang kaagad nahanap niya.

Nakauwi na siya, nakita niya nagluluto na si Mama. Sakto kasing ala-sais na nang gabi siya nakarating.

"Charlene, kamusta ang first day mo? Ayos ba?" nakangiting bigkas ni Mama.

"Opo, Ma. Maayos naman po. Ano po niluluto niyo?" nakita niya kasi naglalagay ito ng panggatong. Hindi kasi uso ang gasul, mas matipid daw kasi gumamit ng kahoy.

May kalumaan na rin ang bahay ng Lolo at Lola niya. Katamtaman lang naman ang laki, may limang kwarto rin. Naroon din nakatira ang ibang tiyahin niya na wala pa rin mga asawa. Matagal na kasing patay ang Lolo at Lola niya base na rin sa kwento sa kanya ni Mama.

"Nagluluto ako ng paksiw na tulingan, magpalit ka muna tapos tawagin kita pagkakain na," malambing na sabi ni Mama sa kanya.

"Sige po," tugon niya.

Pumasok na siya sa loob ng kwarto nila. Pasadlak siyang nahiga. Nakatanggap din siya ng chat galing sa Papa niya. Kina-kamusta nito ang bagong school niya. Mabilis naman siyang nag-type ng message. Sinabi niyang ayos naman ang lahat.

Napabuga siya nang malalim na paghinga. Ayos nga ba ang lahat? Pinilig-pilig niya ang ulo at nagbihis na lang. Lumabas muna rin siya, maige pang makipag-kwentuhan sa mga pinsan niya.

Iyon ang kagandahan sa probinsya mga kamag-anak mo ang kapitbahay mo. Kaya ayos lang makipag-tsismisan kasama ang mga pinsan.

Kinamusta rin ng mga ito ang unang araw niya sa university, at kung ano-anu pa ang napag-usapan nila hanggang sa tawagin na siya ni Mama para kumain.

Bahala na nga bukas, goodluck na lang talaga, Charlene.