NEXT POV, KAY CLYDE NAMAN.
CLYDE’S POV“Kuya! Ano, hahayaan mo na lang ba si Christine na umalis!?”‘Tsaka palang ako natauhan nang marinig ang sinabi ni Zariah. Mabilis akong tumakbo palabas ng silid.“Clyde! Paano ako!?”Narinig ko pa ang pahabol na sigaw ni Megan ngunit hindi ko siya pinansin. Natatakot ako para kay Christine. “Boss,”Napahinto ako sa tapat ng guard house nang marinig ang boses ni Brando. Nagliwanag ang paningin ko nang makita si Christine na nakatayo sa tabi ni Brando.“Thanks God.” mahinang bulong ko at napalunok ng aking laway.“Gusto niyang umalis, boss, pinigilan ko lang. Nakasalubong ko siya sa labas ng gate.” sumbong ni Brando. Si Christine tahimik lang at parang hindi ako nakita.“Sige, salamat. Ako na ang bahala sa kanya.” Lumapit ako kay Christine. Akmang hahawakan ko ang kamay niya nang agad niyang tinabig.“Huwag mo akong hawakan.”Hindi ko pinansin ang pagtataray niya. Naiintindihan ko kung bakit siya nagagalit. Mahal niya ako at normal lang na magselos siya..”Selos?” Napaisip
CHRISTINE’S POVTHE NEXT DAY…….Tahimik ang paligid, tanging huni lamang ng mga ibon ang naririnig ko mula sa labas ng bintana. Nakahiga pa rin ako sa malambot na kama, tinatamad akong bumangon. Hindi ko alam kung dala pa ba ito ng pagbubuntis ko o sadyang ayaw ko lang magkaharap kami ni Clyde. Simula nang tumawag ang babaeng ‘yun sa kanya, nawalan ako ng gana na makausap ang kahit sino rito. Mahigpit kong pinikit ang aking mga mata, nang marinig ko ang mga yabag mula sa labas ng silid na tinutulugan ko. Ilang sandali pa’y boses na ni Clyde ang aking narinig na para bang may kinakausap sa veranda gamit ang phone niya.“Zariah, bumalik ka muna rito sa isla,” mahina ngunit mariing utos niya.Napalunok ako at marahang pinihit ang ulo sa gilid para marinig pa ang susunod niyang mga salita.Hindi ko man maririnig ang sinasabi sa kabilang linya ngunit mahuhulaan ko sa pamamagitan ng mga sagot ni Clyde.“Kailangan kong alamin kung hanggang saan na ang narating ni Xian sa paghahanap sa kanya
CHRISTINE’S POVNakita kong dumistansya si Clyde palayo sa akin. Lalo akong nakaramdam ng kirot sa aking dibdib habang nakatingin sa kanya na kausap ang ‘babe’ na ‘yon.Kaya ba ako nasasaktan dahil naniwala akong siya ang totoong asawa ko? Siguro mas masakit ito kapag nagkataon na bumalik na ang alaala ko.Agad kong tinakpan ang sakit na nararamdaman nang makita siyang pabalik sa kinaroroonan ko.“Sorry, ang tumawag kanina—”“May kontak ka ba sa pamilya ko?” maagap kong pinutol ang pagsasalita niya. Para bang natatakot akong marinig ang anumang sasabihin niya sa akin.Natigilan siya sa tanong ko, bagay na lalo kong pinagtaka.“Bakit? Wala na ba akong pamilya?” Gusto kong malaman kung bakit parang nag-aalangan siyang sumagot.“Christine, ang totoo… hindi kayo okay ng mommy mo.”Napakunot ang noo ko habang nakikinig sa kanya.“Tutulungan kitang bumalik ang alaala mo, nang sa gano’n, magkakaroon na ng kasagutan lahat ng mga katanungan d’yan sa isipan mo.”Sumang-ayon ako, hindi na nagpum
“Yes?” mataray niyang tanong sa mga bodyguard ko kanina.“Magtatanong lang Miss. May nakita ba kayong babae na maganda, nakapulang bestida ang suot?”Kunwari nag-isip si Zariah, “Ahh, oo, napansin ko siya sa loob. Masakit yata ang tiyan. Kanina pa siya nandoon eh.”“Ganun ba? Sige, salamat.” "Sabi ko sa'yo sa loob pa si Ma'am" Sabi niya sa kasama.Ngumiti si Zariah pabalik ngunit pinipisil na ang kamay ko hudyat na magpatuloy kami sa paglalakad.“Tara, bilisan na natin, si Tsinoy, papalapit.” bulong sa akin ni Zariah. Palihim ko ring binaling ang tingin sa direksyon na tinuturo ng nguso ni Zariah. Si Xian, halata ang pagkabagot at pag-alala sa mukha. Papunta siya sa Cr. Alam kong ako na ang hinahanap niya.Binilisan namin ni Zariah ang mga hakbang namin hanggang sa makarating kami sa parking area.Akala ko sasakay kami ng kotse, ngunit isang malaking chopper ang nakaabang sa amin. Umakyat na si Zariah nang bumigat naman ang mga hakbang ko.Nagtataka si Zariah na tumingin sa akin. “
CHRISTINE’S POV“P-pero paano tayo makakalabas rito? Nakabantay ang mga bodyguard ni Xian sa labas.” tanong ko ngunit kinakabahan na rin na baka mali ang desisyon kong sumama sa babaeng ito. Hinawakan ako ni Zariah sa dalawang balikat..” Wait, okay lang ba na tingnan ko ang tiyan mo?” “Bakit?” tanong ko pero hinayaan pa rin siyang buksan ang laylayan ng suot kong bestida. Sandali siyang may tinitigan doon.“Confimed. Ikaw nga ang hinahanap ni Kuya.” Naramdaman ko ang tuwa sa kanyang mga mata. “Huwag kang mag-alala may inihanda na akong plano.”Kinuha niya ang cellphone mula sa dalang clutchbag at mayroong tinawagan.“Hello Makoy, ano na ang plano natin?”Naka-loudspeak ang phone niya kaya naririnig ko ang kanilang pinag-uusapan.“Okay na mam, Bilisan n’yo nang lumabas dyan habanginaaliw pa sila ng babaeng inutusan ko. Kasama na rin niya ang ibang tauhan natin.”Mabilis akong hinawakan sa kamay ni Zariah. Mahigpit ang pagkakahawak niya. “Tin, magpalit ka ng damit, bilis. Heto, suotin
CLYDE’S POV“Boss, ilang araw nang nagmamanman ang mga tauhan natin sa Hidden Valley, pero hindi na umuuwi roon si Doc Xian.”Napakuyom ako ng kamao habang matalim ang tingin sa glass wall ng aking opisina. Nakatitig lang ako sa city view, ngunit malalim ang iniisip ko.“Sinadya ng Xian na ‘yon na itago ang asawa ko,” mahina ngunit may bahid ng galit ang boses ko.“Ano ang plano mo ngayon, Boss?”“Tawagan mo lahat ng koneksyon natin. Gamitin mo ang pangalan ko. Ang sinumang makapagtuturo sa kinaroroonan nina Xian at Christine, may pabuya na isang bilyon kapalit ng impormasyon.”Napakunot ang noo ni Brando sa narinig.“Ang laki, Boss. Sino pa ang mananahimik sa ganyang kalaking halaga?” wika ni Brando.Dinagdagan ko pa ang mga utos. “Sabihin mo rin sa lahat ng staff ng airlines — i-hold ang dalawa sakaling magplano silang lumabas ng bansa.” Kailangan kong gamitin ang utak ko para lang mabawi ulit si Christine. Wala siyang naaalala. Posibleng nagkaroon siya ng temporary amnesia dahil bla