CHAPTER 7 - THE ANGEL IN THE HELL

“Zariah, nagtataka ka ba kung bakit minabuti kong maging pangit sa harap ninyong lahat?”

Napatingin ako sa malayo habang tinatanong ito, pilit pinapakalma ang sarili.

Sandaling nag-isip si Zariah bago sumagot. “Hmmm…dahil kay Kuya?”

Umangat ang isa niyang kilay, parang sinusubok kung tama ang hinala niya.

Tumango ako. “Excatly. Hindi ko pa nakikilala ang kuya mo noon, ayaw ko rin sa set-up ng kasal namin. Kaya ang mga pangit na mukha ko sa pictures ang pinapadala ko sa kanya upang hindi siya mainlove sa akin.” 

Bahagya akong ngumiti, tila ako na rin ang natawa sa pinaggagawa ko. Nagpatuloy ako sa pagsasalita.

“Yun pala, hindi ko na dapat ginawa iyon, dahil simula’t-sapul galit na pala siya sa akin.”

Napalunok ako, pilit nilulunok ang pait na nararamdaman habang sinusubukang panatiling matatag ang boses. 

“Not totally, na galit si Kuya sa’yo. Mas tamang sabihin na ikaw ang napagbuntunan ng galit niya dahil hindi niya magawang magalit kay Daddy.” Paliwanag ni Zariah. Malumanay ang tono niya, parang gustong iparamdam sa akin na naiintindihan niya ang pinagdadaanan ko.

Tumango lang ako bilang pagsang-ayon ngunit hindi pa rin kumbinsido ang loob ko.

May lungkot sa mga mata ko, at isang mabigat na buntong-hininga ang pinakawalan ko.

 “Possibleng ganoon, ngunit part na rin ako sa galit niya. Mabuti na ang ganito, mananatiling pangit ako sa kanyang paningin hanggang sa matapos ang isang taon at magkaroon na kami ng kalayaan sa isa’t-isa.”

Hindi ko alam kung bakit nakaramdam ako ng kirot sa loob ng puso ko habang nagsasalita.

Parang may lumulunod sa akin mula sa loob—isang emosyon na hindi ko maipaliwanag. Bigla kong naalala ang mga mata ni Tito Clarence sa tuwing nasa harap niya ako. Ramdam kong gusto niyang magtagumpay kami ni Clyde sa aming pagsasama.

“Kung gusto mong mananatiling pangit ang pagkakakilala sa’yo ni Kuya, bakit bigla kang nagpaganda ngayon?”

Naniningkit ang mata ni Zariah habang tinititigan ako mula ulo hanggang paa. May halong biro at pagtataka ang tingin niya.

Ngumiti ako sa dalaga bago sumagot.  “Kasi ako rin si Crystal Del Mar na kinuhang brand ambassador ng Kuya mo para sa branding ng DelCas Airlines.”

“What!? Really?”

Pumalatak si Zariah ng tawa, tila hindi makapaniwala sa aking ginawa. Halos yumuko siya sa kakatawa habang kinukubli ang bibig sa kanyang palad.

Nagtataka naman ako kung ano ang nakakatawa.

“Grabe ka. Nagawa mo iyon kay Kuya? Alam mo bang grabe ang instinct no’n? Mag-ingat ka, numero unong hacker ‘yon.”

Biglang natuyo ang lalamunan ko sa narinig kong iyon. Kinabahan ako sa sinabi niya.

“Hacker?”

Napakurap ako at bahagyang napaatras sa kinatatayuan. Dumaan ang kilabot sa batok ko habang unti-unting sinisiksik sa isip ang maaaring mangyari kapag nabisto niya ako.

Ibig sabihin kaunting duda lang sa ginawa ko, magkakaroon na ito ng hint upang imbestigahan kung ano talaga ang pagkatao ko kahit sa simpleng detalye ng impormasyon ni Crystal DelMar na magtuturo sa orihinal na bersyon ng isang Christine DelCastrillo.

“Zariah, please, kung ano man ang nalaman mo ngayon tungkol sa akin pwede bang sa atin lang muna ito? Hanggang sa matapos ang kasunduan ng aming kasal. Tulungan mo akong magampanan ang dalawang identity ko nang hindi nalalaman ng Kuya mo o kahit ng mga magulang mo.”

Mahigpit ang hawak ko sa kamay niya, tila inaasahan ang kanyang pagsang-ayon.

Sumimangot si Zariah. “Ang hirap naman kasi ng ginawa mo. Bakit ba kasi pumayag kang maging brand Ambassador niya?”

“Ewan ko…basta’t ang alam ko, pumayag ako dahil pangarap kong lumipad-lipad sa buong mundo habang inaaral ang airline business. Hindi ko naman inakala na gagampanan ko ang papel ko bilang asawa niya. Isa pa, bukas magsisimula na ako bilang personal secretary.”

“Omg! Hahahaha…grabe, pang novels ang peg mo Christine.”

Hinampas niya ako habang tawa ng tawa. Hindi ako nakasabay sa tawa niya dahil naiisip ko pa rin ang consequences ng sitwasyon ko.

Tiningnan niya ako mula hanggang paa habang nakatawa pa rin. “Kaya pala ang ayos mo ngayon pang Marimar. Hahaha, so flight attendant ka ngayon and bukas secretary ng CEO? Pwede ko kayong gawan ng story ni Kuya.. Mag-iisip ako ng tittle."

Nag-isip pa siya, sabay kindat. Hindi ko malaman kung seryoso siya o pinaglalaruan lang ako.

“Ah alam ko na…‘The Angel in the Hell.’”

Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. “The angel in the Hell?”

Nagtaas ako ng kilay, sabay tiningnan ang wristwatch ko. Napalunok ako nang mapagtanto kong mali-late na ako.

“Wait…male-late na ako.”

Hindi ko na hinintay ang sagot niya. Agad akong humakbang, nilakihan ko na palabas ng mall. Nanginginig pa ang tuhod ko habang naglalakad.

Ngunit sumunod naman sa akin si Zariah.

“Syempre ikaw ang anghel na nahulog sa impyerno niya!”

Pahabol niyang sigaw. Muntik na akong matapilok sa taas ng heels na suot ko. Napasinghap ako.

“Ay! Impyerno!”

Akala ko tuluyan nang magkabuhol-buhol ang mukha ko sa sahig. Isinara ko na lang ang mga mata, handa sa impact—pero may sumalo sa akin.

 “Wait..hindi ito pader.”

Tumingala ako, para lang makasalubong ang madilim na anyo ni Clyde. Nakatingin siya sa akin at nag-aakusa ang mga mata.