Share
CHAPTER 39
Kaugnay na kabanata
BEHIND THE TATTOO CHAPTER 40
“F*ck…” sunod-sunod na daing ni Law habang gumigiling si Maxine sa ibabaw niya. Isang buwan ang nakalipas at nakakita na ang dalawa ng improvement sa paa ni Law. Nakakalakad na ito ng paunti-unti gamit ang saklay at ang sabi nito ay nararamdaman na niya ang kaniyang binti na dati ay hindi. “Baby, you’re really good.” Anito sa dalaga at hinaplos ang tiyan nito. “The bumps are growing.” Biro ni Maxine habang nagbaba’t taas sa kaniyang soon to be husband. “F*ck Maxine, you still beautiful kahit na babae ang anak natin.” Inirapan siya nito at mas binilisan pa ang paggalaw. “Syempre naman. Never akong pumanget Law.” Bahagyang na tawa si Law sa pagirap ng kaniyang soon to be wife. “Mukang mas mapapabilis ang pag galing ko dahil sa ginagawa mo” aniya. Naramdaman ni Law ang kasikipan ng dalaga habang naglalabas masok siya sa kalooban nito. Madulas at mainit ang bawat pasok niya sa loob nito. “Dapat talaga gumaling ka na. Damn ahh… I…” Naramdaman ni Law na malapit ng la
BEHIND THE TATTOO CHAPTER 41
MALAKAS NA napaigtad habang impit na umiiyak ang batang babaeng nakaluhod sa sahig habang pinapalo ng sinturon ng kanyang ama. Ni minsan ay hindi nito na ramdaman na anak niya ito. Ni wala itong puwang sa puso ng ama. Pilit nitong pinipigilan ang hikbi na gustong kumawala sa bibig nito pero hindi nito magawa 'yo. Ang walang imik nitong pag-iyak ay nauwi sa mahinang hikbi at pagkalipas ng ilang segundo, pumalahaw na sa iyak ang bata dahil hindi na sinturon ang pinalo sa kanya kung 'di mahabang pamalo na gawa sa pinutol na kahoy. Bawat hampas ng kahoy sa maliit na katawan ng bata ay nagbibigay ng hindi matatawarang sakit na dinagdagan pa ng hinagpis dahil ama nito mismo ang gumagawa sa kaniya non. Bawat hampas ay palakas nang palakas hanggang sa nag-umpisang manlabo ang mata ng bata. "Hindi ba sinabi ko na sa 'yo!" Malakas na pinalo ang bata sa hita gamit ang kawayan. “Huwag na huwag kang lalabas ng bahay! Ilang beses ko bang dapat sabihin 'yon sa '
BEHIND THE TATTOO CHAPTER 42
Nang oras na iminulat niya ang kanyang mata, she squinted them as the light from the open window filled her sight. She tried moving, but her body remained immobile. Only her eyes can move freely and she immediately frantically looked around, observing her surroundings as she tried to move her body, but to no avail. Bakit ramdam niya pa rin ang sakit na dala ng kahapon? Kahit nakahiga na siya sa malambot na kama. She tried wiggling her toes or her legs, but nothing. She can't feel anything. Parang manhid na lang ang nararamdaman niya. Para na siyang bato ma walang nararamdaman. She tried to move everything, but nothing happened. What happened? A familiar fear consumed her. Instinctively, she immediately seeks pain. Anything that can wake her up from this nightmare. But nothing. Her fear intensified and she was sweating bullets. She felt like it's about to swallow her whole when the door of the room opened. Awtomatikong tumingin doon ang mga mata niya, nagdarasal na sana
BEHIND THE TATTOO CHAPTER 43
Makalipas ang dalawang linggo ng magising ito. Pinalabas lang siya ng kwarto sa loob ng tatlong oras at nang pabalikin siya ay isa na iyong simpleng kwarto. Hindi na iyon puti lang at iilan ang gamit. Pakiramdam niya ay nasa isang bahay na siya. The medical equipments are now gone, but her uncomfortableness did not go away because it was replaced by two guards outside her room. Magdadalawang linggo na siya sa bahay na 'yon mula nang gumaling siya pero para siyang isang bilanggo. Lahat ng galaw niya ay dapat naaayon sa gusto ng may-ari ng bahay. She cannot leave her room without the company of the guards and she was not allowed to roam around the house. Hindi talaga siya makaalala. The only she remembers is her tragic past. She cannot eat without his permission and she will not be stunned if he told her. She was not allowed to breathe without his consent. Dr. Jacobe already said that she was completely healed, but the man of the house, that man who has
BEHIND THE TATTOO CHAPTER 44
Panibagong araw, muling gumising si Chantria sa mundong ayaw niya. When she opened her eyes and saw the ceiling of her prison room, she knew she wasn't dead. Tiningnan niya ang pulsuhan niya na nababalot ng bentahe. Malalim siyang bumuntong-hininga saka bumangon at umalis ng kama. Pagod na siya sa nangyayari, hindi naman siya tinatalaban ng paglalaslas niya. Nang lumabas siya ng kwarto, hindi na siya nagulat nang makita ang dalawang guard sa labas ng kwarto pero naroon pa rin ang takot niya. Mukhang wala rito ang lalaking 'yon. That's a good thing, kahit papaano ay makakahinga siya ng maluwag. Hindi niya rin alam kung bakit galit ito sa kaniya. He makes her very uncomfortable. Mabagal siyang naglakad pababa ng hagdan saka nagtungo sa kusina para kumuha ng makakain. The only good thing in this house was the food. Kahit papaano ay na-e-enjoy niya ang pagkain. Hindi siya nagugutom at palaging may pakain nang nakahain sa kanya pagkababa niya. But today was different. When
BEHIND THE TATTOO CHAPTER 45
MABILIS NA BINITIWAN ni Chantria ang kutsilyong hawak nang makitang pumasok si Snow sa kusina. Kasama nito si Clara na matalim ang tingin sa kanya. "Mommy!" Snow gleefully ran towards her and embraced her legs tightly as she looked up at her. She felt a warm hand caressing her heart. This cute little girl thinks she was her mother and she couldn't say otherwise because she doesn't want to disappoint her just like how disappointed she was in her childhood days. "Good evening, Mommy," nakangiting bati sa kanya ni Snow habang nakayakap pa rin sa kanya. "Are you hungry? Hindi mo ako sinabayan mag- dinner kanina." If only she could tell this little angel that her father doesn't want her to. "May ginawa kasi ako kanina," pagdadahilan niya. "You're busy again, Mommy?" tanong ni Snow saka pinakawalan siya sa pagkakayakap at umatras. “Am I not allowed to talk, Mommy? Am I being too noisy? Pwede ba tayong maglaro ulit? Pwede mo ba akong samahan mag- half bath?" Lumuho
BEHIND THE TATTOO CHAPTER 46
Paano ito nasugatan ng ganito? It's not from the car crash that's for sure. Chantria is the most flawless woman he knows. He was not a doctor, but he can tell that these wounds and cuts healed years ago and not just for weeks! What the hell is this? He ran his fingers through his hair as he stared at Chantria's back. This can't be. Hindi iyon ang likod ng asawa niya. He knew his wife's body. They have a child together for Christ's sake! And this is not it! Hinubad niya ang suot na suot saka itinakip iyon sa katawan nito at ibinaliknang pagkakatakip ng kumot dito. Kahit na may pilat sa likod nito na hindi niya na alam na nagkaroon ng ganun ang kaniyang asawa. Hindi na bawasan ang kagandahan nito. Dane, then, got his phone from his pocket and called Dr. Jacob. Ilang ulit munang nag-ring sa kabilang linya bago nito sinagot ang tawag niya. "Mr. Gregore" "When can you see me?" He cut him off. "It's urgent." "Oh. I'm in a conference in Macau," anang d
BEHIND THE TATTOO CHAPTER 47
Hindi naman malalim pero sapat na para mamanhid ang kamay niya. Nang maramdaman niya ang sakit, binitiwan niya ang kutsilyo saka nahiga siya sa kama at ipinikit ang mga mata. Pinakamalapit na kaibigan na ni Chantria ang kutsilyong laging kasalo niya tuwing gusto na niyang mamahinga. She never harms others. Tanging sarili niya lang ang ginagamitan niya nito. Kaagad siyang dinalaw ng antok. The pain in her wrist was like a lullaby for her. The pain made her sleep soundly. Ito na ata ang pinakamabisang sulosyon tuwing gusto niyang kalimutan ang lahat. Pero bago siya tuluyang makatulog, narinig niya ang pagbukas ng pinto at ang pagpasok ng kung sino man sa kwarto niya. ***** Chantria woke up her eyes instantly landed her wrist to see her bleeding wound. Bahagyang kumunot ang noo niya nang makitang may benda na ang pulsuhan na hiniwa niya kagabi. Did Clara clean her wound and put bandages on it? Pero imposible, mula kasi ng dumating siya rito ay masama na ang pakikitungo nito sa
Pinakabagong kabanata
