Would look for me and when he finds me, well, another bruises well replaced the healing ones. But I survived all that. I get through that hellish part of my life because I fought to live. "Nangako ako sa sarili ko na hindi ko gagayahin si Mommy. Nangako ako sa sarili ko na magiging malakas ako, na hindi ko takbuhan ang problema ko, na haharapin ko ang hirap ng buhay, na kahit gaano pa kalakas ang tukso na tapusin ko na lang ang buhay ko para matapos na ang paghihirap ko, hindi ko gagawin. That's why I'm worried about you, Chantria." He looked at her deeply. "We may not have the same experience, but I can feel your pain, your hopelessness and the feeling of being worthless because I'd been there and I saw it in my mother's eyes before she took her own life. And I don't want you to end up like my mother, Chantria. Killing yourself is never an option." She looked down. "Unlike your m-mother, no one will c-care if I die." "Ano naman ang tingin mo s
Kinabukasan maagang nagising si Chantria sa gising sa kaniya ni Snow. Tila excited itong tinatawag siya. "Mommy, malapit napo ang family day namin." Masayang kwento ni Snow habang nag-aagahan sila. “Di ba po sasama ka? Para one big happy family tayo kasama si Daddy? 'Di ba mommy? 'Di ba? Madalas po kasi kayong hindi sumasama sa akin no’n eh.” Napatingin si Chantria kay Dane, humihingi siya ng saklolo kasi hindi niya alam ang isasagot kay Snow. "Mommy, you're coming right?" Snow's voice was saddened.One of her dream is to make her family complete "Last year, hindi ka rin pumunta kasi sabi mo mas may importante ka pang gagawin. H-hindi ko alam mommy pero naabutan kita non na may dalang shopping bag at amoy kang alcohol.” D-did I drink? Wait. H-hindi nga pala ako ang tunay niyang mommy. Nakaramdam siya ng awa kay Snow. "Ahm," she kept glancing at Dane, but he just shrugged and smiled at her. "Ahm, baby, kasi, ahm, ano eh..." Nagbaba ng tingin si S
Chantria felt his touch. His warm palm. Mayroon sa parte ng puso niya na mahuhulog na ang kanyang pagtitiwala. Pero may parte pa rin na tumututol dahil sa nakaraan niya. "It's okay... Shh. It's okay. It's okay. It's me. It's okay..." Nang umakyat ang kamay ni Dane sa balikat niya, tumutulo na ang luha mula sa mga mata niya habang nanginginig ang buong katawan sa takot pero pilit niya iyong nilalabanan para kay Snow, para maging masaya ito. "It's okay...it's me. Hindi kita sasaktan. Hindi kita sasaktan. Shhh..." His touch dropped to her hand as she trembled in fear. "Shhh... it's okay. It's okay, Chantria. Open your eyes. It's me. It's me, Chantria. Shhh. It's Cad. Shhh..." Nabawasan ang panginginig ng katawan niya nang maramdaman ang kamay ni Dane na hawak ang kamay niya. Slowly, her breathing became even and her teary eyes slowly parted open. Chantria felt like her breath was suddenly gone when she saw how close she was and Dane. Only an inch apart. She n
They're laughing and telling lame jokes to each other and he can't help, but I chuckled and shook his head. He never heard Snow laugh happily until she met Chantria. His daughter's happiness was his happiness. Nangingiting tumuloy siya sa paglalakad patungo sa pribado niyang opisina saka doon hinintay si Axl. The papers in his hand are the things he wanted to get over with. He wanted it to be done as soon as possible. Habang naghihintay kay Axl, nagpakuha siya ng maiinom kay Manang Josie. Hindi naman siya naghihintay ng matagal kay Axl. Dumating ito na mas maaga pa sa sinabi nitong oras at kaagad na dumiretso sa pribadong opisina niya. Tumaas ang kilay nito nang inabot niya rito ang pinakuha niyang inumin kay Manang Josie. "Ilang taon mo na akong abogado at mula pa nang College ay magkaibigan na tayo pero nagugulat pa rin ako kapag pinapainom mo ako ng soda sa halip na alak," anito na naiiling. He chuckled. "You know why I don't like liquor. Liquor can chan
"H-hi," aniya saka pinagsiklop ang sariling kamay. Nginitian siya ni Dane pero kaagad ding nawala iyon ng bumaba ang tingin nito sa damit niya. "Masyado yatang maikli ang suot mo." Pansin nito. "Hindi ka magpapalit ng damit?" Hinawakan niya ang laylayan ng suot na damit saka ilang beses na hinila iyon na para bang hahaba iyon kapag hinila nya iyon ng hinila. "K-kahit magbihis ako, l-lahat ng damit sa closet m-maikli." Nang tumingin siya kay Dane, 'yon ang unang beses na bumukas ang iritasyon sa mukha nito mula ng maging mabait ito sa kanya. "S-sorry." Pinag-krus niya ang mga hita. "H-hindi na lang ako s-sasama." "Nonsense.," anito kapagkuwan. "You're coming with me." Binuksan nito ang passenger seat para sa kanya. "Hop in." Kaagad siyang sumakay saka isinuot ang seatbelt niya. Kapagkuwan ay napabaling sa driver's seat ng sumakay si Dane sa kotse at umupo doon. A"Hindi ko pa naranasan magmaneho." She randomly blurted out. Dane tur
Nanginginig siya sa takot at mahinang umiiyak pero walang pakialam doon ang tiyuhin niya. Pilit nitong ibinuka ang bibig niya saka pilit na ipinasok ang pagkain sa bibig niya. He was pushing the food inside her mouth, uncaring if she was choking. He just kept on pushing the food to her mouth with his palm until she coughed and vomited. And when he didn't stop, galit na kinagat niya ang daliri nito pero malakas na sampal ang naging kapalit no'n. "Ang arte-arte mo kasi! Kumain ka, kain!" Hinawakan siya nito sa buhok saka isinubsob ang bibig niya sa pinggan na nasa sahig. Hindi namalayan ni Chantria na lumuluha na pala siya hanggang sa maramdaman niya ang kamay ni Dane na tinuyo ang luha niya. "H-huwag-mo a-akong s-s-subuan..." nanginginig ang boses niya sa takot ng nakaraan niya. "I'm sorry. I didn't mean to scare you." Kumunot ang nuo ng binata. "Is there something wrong? May mali ba? Ayaw mo ba n
"Thanks." "Pero dapat ang una mong gawin ay," dinuro siya nito, "annul that bitch, your ex wife." "I already did." Katty smiled. "Good, that's Music to my ears." Napailing siya. "Yeah...Yeah." Nailing si Kath, "Doon muna ako sa opisina ko." Tumango siya. "Go." Nang umalis si Katty, napabaling siya kay Chantria na pinagmamasdan ang magandang damit na nasa mannequin. Napangiti siya at lumapit dito. "That'll suit you." Napalingon ito sa kanya. "You think?" "Yes. Simple and elegant. Bagay sa 'yo." She smiled and he can't help, but to stare at her face. She looked happy. Genuine happy. Different from the first time he met her. Ni hindi nga ito ngumingiti, pero ngayon, medyo marami na ang pagkakataon na nakikita niya itong nakangiti at relaxed lalo na kapag kasama nito ang anak niya. But her smile was always ruined by her past. He only knew part of her childhood, he wanted to know more. But he knew that it'll break her more, her memories a
Hindi akalain ni Dane kung gaano kahirap ang dinaranas ni Chantria sa kamay ng ama nito. She was suffered a lot. Ngayon alam na niya kung gano kasama ang ama nito. Nanginginig ang kamao ni Dane sa sobrang galit na nararamdaman. Nagtatagis ang bagang niya at gusto niyang sumigaw sa sobrang galit pero pilit niya iyong kinimkim. Kahit magalit pa siya, wala na ang lahat ng taong nanakit dito. But how could they do this?! How could they hurt Chantria like that? How?! The anger he felt turned into a lone tear in his eyes. "Those monsters...how could they?" Nagbaba ng tingin si Dr. Jacob saka malalim na napabuntong-hininga. “You know what, Mr. Gregore, I salute her. Buhay pa siya pagkatapos ng mga pinagdaanan niya. She must be a very strong woman to endure such hardship and monstrosity in her life." Dane was silent. His anger was too much that his body was shaking. Chantria... his innocent Chantria. She had really been through too much. Too much to bear