Kabanata 2 => Bagong may-ari.

Tahimik si Megan habang isinasakay siya sa loob ng isang itim at mamahaling sasakyan. Malamig ang aircon, ngunit mas malamig ang katahimikan sa loob. Wari’y hindi mga tao ang mga lalaking nakaitim na nagsilbing escort niya, kundi mga anino lamang ng lalaking nagbigay ng bid para sa kaniya. Nakaupo siya sa malambot na leather seat, habang katabi ang mismong lalaki na bumili sa kaniya.

Nanginginig siya, ngunit hindi dahil sa lamig, kundi dahil sa takot. Mabigat ang kanyang dibdib, parang may nakapatong na batong hindi niya kayang alisin. Pero hindi niya magawang lumuha. Sa kabila ng lahat ng nararamdaman niya, pinilit niyang ngumiti.

'Ayos lang 'to. Ayos lang ako.'

Nakangiting pauli-ulit na bulong niya sa sarili.

Makalipas ang ilang minuto, huminto ang sasakyan sa harap ng isang malawak na bakuran,isang itong gated mansion. Puro marmol ang mga poste. Tahimik ang paligid na tila walang ibang buhay kundi ang hangin.

Bumukas ang pinto at bumaba ang lalaking bumili sa kaniya, na hanggang ngayon ay hindi pa rin niya magawang tignan.

“Sumunod ka,” malamig nitong utos.

Agad siyang bumaba, nakayuko, at hindi lumilingon sa paligid. Sinundan niya ang lalaking tila hindi nauubusan ng awtoridad at kasungitan sa bawat pag hakbang.

Pagkapasok nila sa loob ng bahay, tumambad sa kanya ang mga chandelier, mamahaling muwebles, at mga dingding na tila binalot ng ginto. Malayo ito sa barong-barong nilang tahanan na isang bagyo pa'y maaaring nang gumuho.

“Manang Nelda, samahan mo siya sa magiging kwarto niya. Bihisan mo siya. Pagkatapos, ihatid mo siya sa opisina ko,” utos ng lalaki na malamig pa rin ang tono.

“Masusunod po, Señorito Lucien,” sagot ng matanda habang magalang na yumuko. “Kung gano’n po, ihahatid ko na siya ngayon din. Mauna na po kami,” dagdag pa nito.

“Dito po ang daan, Señorita,” saad ni Manang Nelda habang iniunat ang kamay sa isang direksyon. Tumalikod ito’t naglakad, tahimik naman siyang sumunod sa matanda.

Tahimik lang si Megan habang iniisip ang kanyang ina na naiwan nang mag-isa sa kanilang tahanan. May kaalaman siya tungkol sa auction buying, kaya’t alam niyang hindi na siya puwedeng bumalik, hindi hangga’t walang pahintulot mula sa lalaking bumili sa kanya. Masakit isipin na hindi na niya makakasama ang kanyang ina, ngunit kung ang pagbebenta ni Aling Tere sa kaniya ang makapagpapasaya rito, buong puso niyang tatanggapin iyon bilang kanyang kapalaran.

Nagising na lang siya nang bigla siyang bumangga sa likod ni Manang Nelda, na huminto na pala sa paglalakad.

“Narito na po tayo, Señorita. Pasok po kayo upang makapagbihis na rin kayo,” wika ng matanda habang marahang binubuksan ang pinto ng kwarto at pinauna siya sa loob.

Hindi niya mapigilang ilibot ang kanyang paningin. Malawak, malinis, at magara ang kwarto. May malaking flat screen TV, king-size bed, at tatlong pintuan bukod pa sa pintuang kanilang pinasukan.

“Dito po sa unang pinto ang inyong walk-in closet,” sabi ng matanda sabay giya sa kanya sa isa sa mga pintuan. Napanganga siya at parang biglang nawala ang sakit na nararamdaman dahil sa nakita, napakaraming magagarang damit na pambabae.

“Wow...” bulong niya, hindi makapaniwala. Hindi lang mga damit ang naroon kundi pati mamahaling bag, branded na sapatos at sandals, at mga alahas, kumpleto!

“Sigurado ho ba kayong ito ang magiging kwarto ko?” tanong niya,na may halong kaba. Nag-aalangan siyang tumuloy sa loob, baka mamaya ay mapagalitan siya kung may masira man siya sa loob, wala paman dins iyang pera na ibabayad roon kung sakali.

“Opo, Señorita. Sigurado po ako,” sagot ng matanda, may magalang na ngiti sa labi at nakalagay ang mga kamay sa likod.

“Kung gano’n ho, bakit po ang daming gamit dito? May makakasama ho ba ako sa kwartong ito?” usisa pa niya, halatang litong-lito.

“Para sa inyo po ang lahat ng ‘yan. Ipinabili at pinaayos po lahat ni Señorito kanina, bago kayo dumating,” tugon ng matanda saka siya muling inihatid pabalik sa main room at iginiya naman sa isa pang pinto.

Ang banyo.

“Tulungan ko na po kayong maligo upang agad po kayong matapos at makapagbihis,” ani ni Manang Nelda.

“Ah… A-ano… A-ayos lang ho ba talaga sa inyo na samahan ako? Ka-kaya ko naman pong maligo nang mag-isa…” nahihiyang sagot ni Megan, halos hindi makatingin nang diretso sa matanda.

“Opo, Señorita. Ayos lang po. Marahil po ay iyon din ang bilin ng Señorito,” sagot ng matanda, habang nakayuko.

Wala nang nagawa si Megan kundi tanggapin ang tulong ng matanda, kahit pa nahihiya siya.

Tinulungan siya ng matanda na hubarin ang kaniyang suot na manipis na tela, saka siya nito ipinaghandâ ng maligamgam na paligo.

Marahan niyang itinapat ang sarili sa ilalim ng shower. Agad naman siyang hinawakan ng matanda sa braso upang sana'y tulungan siya sa paghihilod, ngunit agad niyang nahatak ang kaniyang braso pabalik at mahinang napadaing nang mahawakan nito ang isa sa kaniyang mga pasa. Sandaling napatigil ang matanda at gulat na napatingin sa kanya, tila kinakabahan.

“Nako, pasensya na kayo, Señorita. Nasaktan ko po yata kayo,” nanginginig na paumanhin ng matanda.

Agad namang umiling si Megan.

“Na-nako… Hi-hindi… Ni-nyo… H-o… Ka-ka-ilang-ang… Hu-humingi… Ng… Ta-tawad… A-ayos… L-ang… Na-ma-man… H-o,” nauutal niyang sagot habang nahihiyang nakayuko, habang unti-unting nalalantad ang mga pasa at pamamaga ng katawan niya, tinangay ng tubig ang koloreteng kumukubli sa mga ito.

“Nako, Señorita, ayos lang po ba talaga kayo? Napakarami niyo pong pasa. At saka ang init niyo rin… Nako, nilalagnat yata kayo, tapos niligo ko pa kayo. Mas mabuting tapusin na natin ito nang mabilis para makapagbihis na kayo,” sabi ng matanda, bakas ang pag-aalala.

Tulad ng sinabi ni Manang Nelda, mabilis at marahan nilang tinapos ang paliligo ni Megan. Isinuot sa kanya ng matanda ang isang puting pares ng long-sleeve na pantulog, malinis, maayos, at masarap sa balat. Naitago nito ang mga namamagang braso, ngunit hindi nito naitago ang pamamaga ng kanyang pisngi, dulot ng pagkakasampal kaninang umaga.

Matapos iyon, inihatid na siya nito sa opisina ng binata. Hindi ito ganoon kalayo mula sa kanyang silid.

Kumatok ng tatlong beses si Manang Nelda bago ikinuyom ang door knob.

“Señorito, narito na po ang Señorita,” magalang nitong pahayag habang nakayuko.