Chapter 2

[ Pinakasalan Ko Ang Maling Lalaki ]

Elizabeth's POV

"How dare you kiss me!" singhal ko sa kanya pagkapasok na pagkapasok namin sa kotse niya.

Tumingin siya sa akin na may madilim na ekspresyon. "How dare you pretend to be my bride?"

Sarcastic na tawa ko dahil sa sinabi niya. "Shut the hell up, you brute! Tawagan mo na ang boss mo at ipaalala sa kanya ang tungkol sa kasunduan natin."

Napakunot ang kanyang noo. "Are you on drugs? I don't have a fcking boss. I am the boss."

Tumawa ulit ako at kinuha ang hairpin sa buhok ko at ibinato sa dibdib niya.

"Quit the fcking act, you moron! The show has ended, so you better get your act together and do as I say. Tawagan mo ang boss mo! Damn! Bakit siya nagpadala pa ng tanga para sa isang representative?"

"Representative? What the fck is this? A meeting? Grabe ang sakit mo sa ulo. Umalis ka na bago pa kita sipain!"

I clenched my jaws and balled my fists. I'm not always this short-tempered but this guy can easily make my blood hole for some reason.

"Just fcking call your boss! Wala akong buong araw para makachat ka dito!"

"I'm too busy to chat with you too. And quit fcking cursing. You're so fcking loud. Do you want me to shut you up?"

"With what? With your lame kiss?" sarkastikong sabi ko sabay ikot ng mata.

Nalaglag ang panga niya, halatang na-offend. "Lame? You fcking want to be kiss again? This time I'll make sure na mababasa mo talaga ng husto ang panty mo."

"Damn you! Pervert!" Napasigaw ako sa galit at susuntukin na sana siya sa mukha nang magvibrate ang phone ko.

Mr. Jones, tumatawag ang asawa ko. Nakahinga ako ng maluwag pero sinamaan ko ng tingin ang lalaking katabi ko habang sinasagot ang tawag. "Hello?"

[Nasaan ka na? Halos 2 oras nang naghihintay sa iyo ang aking kinatawan. Sigurado ka bang gusto mo pa ring iligtas ang iyong kumpanya?]

Napaawang ang labi ko habang dahan-dahang tumingin sa lalaking katabi ko. Nakakunot ang kanyang noo habang walang tigil na tumatawag sa kanyang telepono at nagmumura sa kanyang hininga.

"A-Ano?" Tanong ko habang napapalunok ako. Mali yata ang narinig ko sa kanya.

[Don't tell me naliligaw ka? Ang venue ay nasa West part ng resort, Elizabeth. May kasal na naman sa East part. Hindi ka dapat gumala at mabilis na makarating sa venue.]

Parang bigla akong nanghina. Ibinagsak ko ang phone ko sa sahig ng sasakyan habang nanginginig ang mga kamay at labi ko.

Ano...What the hell?

"Ano bang problema mo, sicko?"

Napalunok ako ng mariin. "Ito ba ang East part?"

Napakunot ang kanyang noo. "The fck are you saying?"

Napatakip ako sa bibig ko habang tumutulo ang mga luha ko. "Oh my God! D-Maling lalaki ba ang pinakasalan ko?"

Tinitigan niya ako ng nakakunot ang noo pero itinikom niya ang mga panga niya at hinawakan ang mga balikat ko. "Anong pinagsasasabi mo? Sinasabi mo bang mali ang narating mong kasal? Wala kang pinadala? Hindi mo tinago ang nobya ko?"

Pinunasan ko ang luha ko gamit ang likod ng mga kamay ko at umiling. "Kailangan ko ng umalis-"

"Maghintay!" Hinawakan niya ang braso ko, pinipigilan akong umalis.

"I need to go and marry my real husband."

Umiling siya. "No, damn it! You just married me. Paano kung may makakita sayong nagpakasal sa iba? Masisira mo ang reputasyon ko, babae."

Napatingin ako sa kanya ng hindi makapaniwala. "Are you kidding me? I can't waste time here.

At saka, wala pa kaming pinipirmahang anumang legal na dokumento-"

"Still! Hindi ka pwedeng umalis na lang tapos sirain ang kasal ko."

"Hindi ko sinira ang kasal mo, sir.

Dapat hindi mo na itinuloy ang kasal noong una pa lang dahil nakita mong hindi mo ako tunay na nobya."

Naikuyom niya ang kanyang mga panga at umiwas ng tingin.

"G-Ginawa ko yun para iligtas ang sarili ko sa kahihiyan."

"Anong ibig mong sabihin ng kahihiyan?

Hindi ba mas nakakahiya ngayon?"

"Tingnan mo!" Binitawan niya ang braso ko at nagngangalit ang kanyang mga ngipin habang ang kanyang asul na mga mata ay matindi ang titig sa akin. "Tumakas ang totoong nobya ko. Hindi ko alam kung totoo o may dumukot sa kanya. I need to find her and before that, you...you have to act as my bride for now."

"Ano?" Mabilis akong umiling. "

Hindi! Hindi, hindi ko kaya! Kailangan ko nang umalis at pakasalan ang dapat kong asawa. Hindi lang ikaw ang desperado dito, mister. Malapit na akong mawala sa kumpanya ng nanay ko. Hindi ko hahayaang mangyari ito."

"Tutulungan kita."

Natigilan ako. Tulungan mo ako? Paano niya ako tutulungan? Mayaman ba siya? May milyon ba siya? Kung titingnan ang kasal, hindi naman ganoon kaganda. Oo, ang gaganda ng mga dekorasyon at ang venue ay nakakabilib pero hindi ito mukhang kasal ng isang mayamang lalaki. Wala rin siyang masyadong bisita.

Sarcastic kong tawa. "Huwag mo akong pagtawanan."

"Magkano ang kailangan mo?" Ang seryoso ng boses niya at ang dilim ng mga mata niya ang nagpatahimik sa akin.

Binalik ko ang tingin ko sa kanya, tinitimbang kung nambobola ba siya o hindi.

"Ten million dollars," walang iniisip kong sabi. Hindi ko alam kung bakit parang tinatanggap ko na ang katotohanang matutulungan niya ako pero wala namang masama kung susubukan diba? Kung matutulungan niya ako kapalit ng pagtulong ko sa kanya, mas mabuti nang maging asawa ko siya kaysa magkaroon ng perwisyo na matandang iyon.

"Ten million..." ungol niya habang nakakunot na naman ang noo. "Paano ko malalaman na hindi ka nagsisinungaling sa akin?"

I balled my fists. "Kung wala kang mga bagay na kailangan ko, dapat na akong pumunta ngayon-

"Teka! Sabi ko tutulungan kita. I just need to confirm your identity. You can't blame me, woman."

Nagtaas baba ako at kinuha ang phone ko. Kinuha ko yung wallet ko habang nilabas niya yung wallet ko

at iniabot namin ang aming mga ID sa parehong oras.

Gray, Tyrone Harrison, 29. Gray?

Pamilyar ang apelyido na iyon pero ang gulo ng isip ko dahil sa mga nangyayari.

Talaga bang isang matalinong pagpili ang magtiwala sa kanya?