Chapter 2

Narinig ni Gainne na may umiiyak sa labas ng banyo. Agad niyang nahulaan kung sino iyon. Lunabas siya sa kinaruruonan at lumapit sa kama kung saan nakahiga ang babae; nasa loob pa rin siya ng sako. Itinali niya ito at pinalabas ang dalaga. Ngunit bago pa man makalabas sa sako, tumalikod na siya. Ayaw niyang makita ang nakakaakit nitong katawan.

“Salamat sa pagtulong mo sa akin. Sana tulungan mo rin akong makauwi sa amin, kailangan ako ng aking mga magulang.”

“Hindi kita matutulungan sa gusto mo,” aniya.

“Bakit?” Nagsimulang umiyak si Mahalia. “Ikaw ba ang nagdukot sa akin? Ikaw ang lalaking iyon na nasa bundok!?”

Marahas na pumihit si Gainne. “No, I'm not!” singhal niya dito. “Don't shout to me!”

His eyes rested on the woman's body. He immediately went into his dressing room. He took a T-shirt and his pajamas from there and when he went out he gave those to the girl who was looking around. She accepted.

"Suotin mo 'yan!" singhal ni Gainne bago lumabas ng silid.

Hindi alam ni Mahalia ang gagawin. Natatakot siya at gusto nang makatakas sa lugar na iyon. Gusto niyang bumalik sa El Tigre para alamin kung ano ang nangyari sa kanyang mga magulang na naiwan. Nag-aalala siya para sa kanila.

Tulad ng utos ng lalaki, sinuot niya ang mga damit. Pagkatapos ay umupo siya sa kama, hawak ang kanyang blusa. Tiningnan niya ang paligid ng silid; simple lang ang disenyo pero napahanga pa rin siya. Ito ang kauna-unahang pagkakataon na nakakita siya ng silid na katulad nito. Mas malaki kaysa sa kanilang kubo.

Niyakap ni Mahalia ang sarili nang bumukas ang pinto. Nang makita niyang pumasok si Gainne, agad siyang yumuko. Hindi siya natatakot sa kanya, hindi lang siya komportable sa ibang taong lumalapit sa kanya. Noong nasa bundok siya, walang ibang nakakakita sa kanya maliban sa kanyang mga magulang.

“Eat!” Gainne was carrying a tray of foods. He laid it on the bed.

Kumurap-kurap si Mahalia. Hindi maintindihan ang sinaaabi ng lalaki. Hindi siya nakapag-aral kaya hindi siya nakakaintindi ng english.

“Bingi ka ba? Sabi ko kumain ka.”

“Pasensya na, hindi kasi kita naintindihan kanina,” malumanay nitong sabi.

“Nakalimutan ko, taga-bundok ka pala,” bulalas ni Gainne.

“Tama po kayo, kaya tulungan n'yo ako makabalik sa bundok. Alam kong mabuting kang tao,” pagmamakaawa nito.

Tumitig si Gainne sa babae. “I'm not. Hindi ako mabuting tao, pumapatay ako ng tao, kaya kumain kana bago ako magalit sayo.”

Sa unang pagkakataon, nakaramdam si Mahalia ng takot sa lalaking kaharap. Naniniwala siya na likas na mabuti ang mga tao pero dahil sa narinig niya mula kay Gainne, nakalimutan niya ang paniniwala na iyon.

Gainne stared at Mahalia's entire body. He was thankful she was already dressed decently. But why? He would have preferred to see her in the clothes she wore earlier.

Hindi maintindihan ni Gainne ang kanyang sarili. Ito ang unang pagkakataon na nakaramdam siya ng ganitong klaseng damdamin para sa isang babae. Hindi ito basta babae. Isa siyang inosenteng babae.

I won't never fuck a girl!

"No, obey me if you don't want to die." he said before he walked into the door.

Wala nang pagpipilian si Mahalia. Agad niyang kinain ang pagkain.

Dumeretso si Gainne sa sala, naabutan niya ang kanyang katulong na si Gella roon. Inutusan niya itong linisin ang guest room at agad itong sumunod nang walang tanong.

Matapos kumain ni Mahalia, umupo siya sa sahig. Pinakalma niya ang sarili niya na parang walang nagbago sa kanyang buhay. Iniisip niya na nasa loob siya ng kanyang kwarto, sa kanilang kubo. Pero sa tuwing naiisip niya ang kanyang buhay noon, naiisip din niya ang kanyang mga magulang.

"Kailangan kong makaalis sa lugar na ito," sabi ni Mahalia sa sarili. Tumayo siya at lumapit sa pinto. Wala siyang narinig na tunog mula sa labas, kaya dahan-dahan niya itong binuksan. Nang makita niyang walang tao... lumabas siya at tumakbo pababa sa mahabang pasilyo, desperadong makaalis.

Nakarating siya sa mahabang hagdang-buhat. Bumaba siya nang walang humahadlang sa kanya at dumiretso sa pinto. Desperado si Mahalia na makaalis sa lugar na iyon kahit walang katiyakan na makakabalik siya sa El Tigre.

Nang makalabas si Mahalia sa malaking bahay, tumakbo siya nang walang direksyon. Ito ang kauna-unahang pagkakataon na nakababa siya mula sa bundok. Wala siyang ideya kung paano mabuhay sa bagong mundong kanyang kinaruruonan. Kailangan niyang maging matatag.

“Hoy miss! Bumalik ka dito!”

Lumingon si Mahalia sa kanyang likuran kung saan nagmula ang tinig. Binilisan pa niya ang kanyang pagtakbo nang makita ang nakasunod na lalaki sa kanya.

“Huwag kang tumakbo! Bumalik ka dito babae ka!”

Napahinto si Mahalia sa pagtakbo nang makita niya ang karagatan sa harapan. Pumatak ang luha niya sa kanyang pisngi.

Nakaupo si Gainne hindi kalayuan, ang kanyang panga ay umiigting ang panga niya sa galit nang makitang tumatakbo si Mahalia at sinusubukang makatakas. Lalo pang umusbong ang kanyang galit nang makita niyang papunta siya sa malalim na bahagi ng dagat. Tumakbo siya upang iligtas siya habang siya ay nalulunod.

“Miss huwag kang pumunta diyan, malalim!”

"Fuck this girl!" Gainne was on the shore; he took off his shirt and dove into the water to save her. He lifted her up as he surfaced. He laid her down on the sand and then took a deep breath. He knelt slightly and slapped her cheek. She woke up.

"Boss, sorry." 

Gainne stood up and punched him. "Next time do your job right, okay!”

“Pasensya na boss.”

Tumingin siya kay Mahalia. “Subukan mo muling tumakas, papatayin kita!” banta niya bago naglakad.

Ikalawang pagkakataon na nakaramdam ng takot si Mahalia dahil sa isang tao. Namutla siya dahil sa banta. Tumayo siya at sinundan ng tingin ang lalaki, saka lumapit sa kanya.

Nang makapasok si Mahalia sa bahay, sinamahan siya ni Gella papunta sa silid ng bisita. Sa loob ng silid, nakita niya ang mga damit na nakalatag sa kama. Pumasok siya sa banyo para maligo. Matapos siyang maligo, sinamahan ulit siya ni Gella papunta sa dining area kung saan naghihintay si Gainne.

"Dito ka umupo, miss." Pinagbuksan ni Gella ng mauupuan ang babae.

Tumingin si Mahalia kay Gainne na nakaupo sa katabing upuan bago siya umupo.

"Salamat po," ani Mahalia.

Gainne began eating without acknowledging her. He glanced at her briefly.  He secretly smiled when he saw her innocent face as she carefully ladled the food. She was very cautious, seemingly afraid of making a mistake.

"Sa susunod, huwag ka nang susubukang tumakas ulit o kung hindi..." muli siyang binantaan ni Gainne.

Kinabahan si Mahalia sa mga sinabi niya. Mabilis niyang binaba ang kubyertos sa plato niya at yumuko.

"P-patawarin mo ako... Hindi ko na uulitin."

Tumigil sa pagkain si Gainne. "Mabuti... Kasi kung patuloy mo 'yang gagawin, hindi na kita mapatay, pero ang dagat, oo." sabi niya, walang buhay ang boses niya.

"Gainne, baby!" suddenly someone shouted from behind.

Lumingon si Mahalia sa babaeng tumawag kay Gainne. Samantala, patuloy lang sa pagkain si Gainne. Kumunot ang noo ng babae nang makita niya si Mahalia habang papalapit siya sa mesa. Binigyan nito si Mahalia ng masamang tingin bago nito niyakap ang leeg ni Gainne.

"I told you... I don't want to see you anymore, right?" Gainne spoke hard. "Why are you still here in the island?"

"I don't know how to get back in Manila...and I miss you, Gainne." she spoke flirty while kissing his neck.

"Come on, Calla! You have your own helicopter. Use it!" He pused Calla away. "And stop kissing my neck, I don't buy it!"

Nagtataka namang napatitig si Mahalia sa dalawa. Hindi niya maunawaan kung ano ang nangyayari sa pagitan ng mga ito.