“Mahalia, do you take Gainne to be your partner for sickness and in health, for richer or poorer, till death do you part?”Sa ilalim ng makulimlim na langit, habang ang ulan ay marahang bumubuhos sa bubong ng kapilya, nakatayo si Mahalia sa harapan ni Gainne. Nakasuot siya ng wedding gown ay bahagyang nabasa, ngunit ang kanyang mga mata ay nagniningning… hindi dahil sa luha, kundi sa pag-ibig.Tumango si Mahalia, mahigpit ang hawak sa kamay ni Gainne. “I do, father,” bulong niya, ngunit sapat upang marinig ng lahat. Pinipigilan niya ang kanyang mga luha na hindi magsilaglagan upang hindi masira ang kanyang make-up.“Gainne, do you take Mahalia to be your partner for sickness and in health, for richer or poorer, till death do you part?”“I do, Father. Not only in days of joy, but also in moments of sorrow. With every step through life, until the final beat of my heart,” vowed Gainne, as tears gently streamed down his cheeks.Wala siyang ibang nararamdamn kung hindi kasayahan dahil sa w
Nakaupo sa isang plastic chair si Mahalia habang nasa loob ng presento. Gyvanne was also sitting on her lap. Bumukas ang pintuan ng presento, napalingon si Mahalia roon. Nanubig ang kanyang mga mata habang unti-unting tumatayo. Kasalukuyan niya pa ring karga ang anak.“Papa!”“Gainne…”Nilapitan ni Gainne ang kanyang mag-ina. Nawala lahat ng pangamba niya nang makita niya ang mga ito na ligtas. Deretso niyang niyakap ang mga ito. Sa ilang araw niyang paghahanap, nakita na rin niya, at ang higit sa lahat ay ligtas ang mga ito.“Papa, si tito Primo, he wants us to hurt.”“I’m sorry for leaving you to him. Sorry kung hindi ko kayo nahanap agad. Mahalia I’m sorry.” Ramdam sa boses ang pagsisisi sa pag-iwan niya sa mga ito sa kapatid. “Hindi ko na kayo ibabalik sa kanya. I won’t let Primo come closer or even touch you.” Idestansya ni Mahalia ang katawan kaya napabitiw si Gainne sa pagyakap. Kinuha niya ang anak na buhat-buhat pa rin nito saka tumayo nang matuwid sa harapan ng babae. kumuno
Stand still, Mahalia just stared at Primo. She can’t even talk because of fear. Bumaba ito sa kama at lumapit sa kanya. Tiningnan niya ito ng nakakatakot na lalong kinakabog ng puso niya.“Sagutin mo ako, anong ginawa mo dito?”“K-kukuha—” Mahalia calmed herself. “Sorry kung nagising kita. Kukuha lang sana ako ng isang unan, kailangan ni Gyvanne lagyan ng unan sa gilid niya,” she responds. Laki ang pasasalamat niya at nakaisip siya nang maidadahilan.Tiningnan ni Primo ang babae mula paa hanggang mukha, sinuri niya ito kung nagsasabi ba ng totoo. At sa nakikita niya mukhang hindi naman nagsisinungaling sa kanya si Mahalia. Tiyak siyang wala rin itong balak takasan siya, mahihirapan ito, lalo’t kasama nito ang anak. Malalayo ang kabahayaan na kanilang kinaruruonan na lugar kaya wala itong mahingan ng tulong at ang alam niya hindi rin ito marunong magmaniho ng sasakyan.“Kumuha ka ng unan at lumabas ka na,” sabi ni Primo bago tinalikuran si Mahalia at bumalik sa kama. Umupo siya sa gil
“No, you can’t do this to us. Hindi mo kami pwede ilayo dito, Primo. Hindi ako pupunta sa ibang bansa.”Nasa loob silang dalawa ng kwarto habang nag-uusap. It was eight in the evening. Gyvanne was on his owned room. Kumukuha lamang si Mahalia ng damit sa kwarto ngunit hindi siya dito natutulog, tatabi siya sa anak niya.Isang linggo na simula nang makalabas si Gyvanne ng hospital. halos magtatatlong linggo na rin na hindi na nagpakita sa kanila si Gainne. Hanap-hanap ito ng bata, hindi rin masagot ni Mahalia.“Hindi ikaw masusunod dito. Sa ayaw at sa gusto mo, pupunta tayo ng Australia!"Ikinuyom ni Mahalia ang kanyang palad. Simula nang malaman niya ang ginawa nito sa kanyang ina, minimithi na niyang makalayo sa lalaking ito at mabigyan ng hustisya ang mga pinatay.Tinalikuran ni Mahalia ang kausap, mariin na nakakuyom ang kanyang kamao habang pinipigilan ang mga luha sa galit habang naglalakad patungo sa pintuan.“Mahalia! Come back here! Mahalia!” singhal ni Primo.Kahit isang ling
“Mama nasaan po si papa?”Hindi masagot ni Mahalia ang anak. Kakagising pa lamang pero si Gainne ang hinahanap-hanap. Hinawakan niya ang kamay ng anak na nakahiga sa kama habang nakatayo siya sa gilid nito. Ngumiti na lamang siya sa anak, sa pamamagitan nito niya pinaparating ang kaniyang nais sabihin na hindi niya masabi.“M-mama, w-where’s p-papa?” muling tanong ng bata kahit mahina pa ito.“Hmn…” Halatang nag-iisip ng isasagot ni Mahalia. “Umuwi muna siya sa isla, may kinuha siya. Pagbalik niya sigurado ako na may dala siyang strawberry ice cream,” sagot niya sa anak.Hindi na muling nagsalita ang bata. Ngumiti ito sa ina saka ipinikit ang mga mata. Hinayaan rin ni Mahalia na makatulog ang anak. Dinudurog ang puso niya sa tuwing hinahanap ni Gyvanne ang ama nito, lalo’t alam niya na possible na matagal na naman ulit magkita ang kanyang mag-ama.Hinalikan ni mahalia ang kamay ng anak na kaniyang hawak. She felt sorry for her son. Ayaw niyang magsinungaling sa anak pero kinakilangan
“Succesful ang operation ni Gyvanne, boss.”Hindi mapigilan ni Gainne ang saya nang marinig ang magandang balita ng kaibigan na nasa kabilang linya. Parang nawalan siya ng tinik sa puso. Gumaan ang pakiramdamdam niya. Napangiti siya ngunit naglaho rin ito agad nang may naalala siya.“Kumusta si Mahalia, is she okay?” usisa ni Gainne sa kaibigan.“Kasama ko siya ngayon, lumayo lang ako ng kunti sa kanya” sagot ni Crisostomo “Do you want to talk to her? Alam niya kung bakit wala ka dito, naiintindihan niya ang mga nangyayari. Talk to her, boss. Baka mahuli na ang lahat.”“Can’t Cris, hindi ko kayang ilagay sa panganip ang buhay ng anak ko, baka kapag-nalaman ni Primo na nakikipag-usap ako sa kanya anong gawin niya sa mag-ina ko, hintayin ko muna na maka-recover ang anak ko,” mahabang sagot ni Gainne.“Naiintindihan kita boss, ibaba ko na ang tawag kasi ililipat na si Gyvaane sa regular room.”“Salamat Cris, babawi ako sayo balang araw,” saad ni Gainne. “Ang laki na ng utang ko sayo.”“N