Novels by mischievous12ose

“Narinig ko kanina na magre-resign ka na?” Tanong ni Alvie kay Cressia habang nakatayo sila sa gilid, naghihintay kung may tatawag sa kanila na costumer.“Oo. May iba na akong nahanap na work,” sagot ni Cressia. “May plano ka pala umalis, bakit hindi mo ako sinabihan?” malungkot nitong tanong. “Edi sana sumama ako sayong naghanap ng trabaho.”“Aksidente lang na nakahanap ako ng work,” pagpapaliwanag ni Cressia.“Ano iyon, nakasalubong mo lang sa daan ang bago mong work?” pagpapatawa naman ni AlvieNapangiti si Cressia. “Parang Ganun na nga.” Nawala ang ngiti niya nang bumukas ang pintuan ng restaurant at pumasok roon si Mr. Morreti. Hindi siya habang nakakunot ang noo ni Alvie na nakatingin sa kanya “Ikaw nalang mag-aasikaso ni Mr. Morrreti, Alvie hah.”“Bakit?” nakakunot ang noo ni Alvie. “Hindi naman kasama ang fiancé niya.”“Basta,” tipid na sagot ni Cressia.May tumatawag na costumer –daling lumapit si Cressia dito kaya walang nagawa si Alvie, ito na ang lumapit sa costumer na ba

Nakatitig si Cressia sa anak niyang mahimbing na natutulog sa kanyang tabi. Unti-unting lumiliit ang mundo nito at ng kanyang ama. Kung mangyari na magtagpo ang landas ng dalawa… dapat siya sa maaaring mangyari.“Anak, patawarin mo sana si mama kung nagsinungalin ako sayo,” pabulong niyang sabi habang hinahapuhap ang pisngi ni Cristoff. “Ipapakilala rin kita sa ama mo balang araw, anak.”Gumalaw ang anak at bigla na lamang itong nagising. Agad naman na ngumiti si Cressia dito habang nakatitig ito sa kanya na may nakakunot na noo.“Anong nangyari, anak? May masakit ba sayo? Sabihin mo kay mama,” pag-aalala ni Cressia. “Gabing-gabi na, hindi ka naman nagigising ng ganitong oras.”“Napanaginipan ko si papa, mama. Sabi niya ayaw niya sa akin, pangit daw po ako,” nangingiyak na saad ng bata.Niyakap ni Cressia ang anak. “Hindi anak, mahal ka ng papa mo, hindi totoo ang napanaginipan mo,” pagpapatahan niya dito. Hinapuhap niya ang likuran nito para patahanin.“Bakit hindi pa siya umuuwi? Hi

Kahit anong pilit ni Cressia… hindi na talaga siya pinapasok ng guard. Aalis na sana siya nang biglang may nasagasaan siyang isang lalaki. Napahawak ang lalaki sa kanyang baywang na kinalaki ng pasasalamat niya dahil hindi siya nito natumba. Ngunit nang napadungaw siya sa mukha ng lalaki –agad siyang dumestansya dito.“Ikaw iyong nagtatrabaho sa restaurant? What are you doing in my building?”Kumunot ang noo ni Cressia. Hindi siya makapaniwala na ang may-ari ng building na gusto niyang pasukan ay ang ama ng anak niya. Posible rin ito ang may-ari ng lupa na tinitirhan nila.“Ikaw ang may-ari ng building na ito?” hindi makapaniwala na tanong ni Cressia. “Ikaw rin ba ang may-ari ng skwarter na tinitirhan namin?”“Oh… you’re living in my land hah,” he smirked. “Nandito ka ba para magmakaawa na hindi ko kunin sa inyo ang lupa –na hindi ko kayo papaalisin?”“Please, Mr. Morreti, huwag mo kaming paalisin doon… maraming tao ang mawalan ng bahay kung papaalisin mo kami. Titira sila sa tabi ng

“Mama, sagutin mo naman ako,” pangungulit ni Cristoff.Ngumiti si Cressia sa anak. Nag-iisip siya kung ano ang isasagot niya. “May trabaho si papa sa malayo, anak,” sagot niya dito. “Huwag kang mag-alala balang-araw ipapakilala kita sa kaniya,” hindi nag-iisip niyang sabi. Nang mapagtanto ang sinabi, nais na niyang batukan ang sarili.“Saan po ba siya nagtatrabaho po?” usisa ni Cristoff.“Sa ibang bansa, malayo, anak,” sagot ng ina.“Ibig sabihin mayaman po si papa?”Tumango si Cressia. “Kumain kana, manunuod tayo ng tom and jerry pagkatapos,” pag-iba niya ng paksa.“Sana bumalik na si papa para hindi kana mahirapan magtrabaho, mama,” wika ng bata saka ulit binigyan ng pansin ang kanyang pagkain.Napatalikod si Cressia sa anak. Hindi niya napigilan ang mga luha niyang nagsilaglagan. Dali niya itong pinunasan gamit ang kanyang palad saka pilit na ngumiti bago siya muling humarap sa anak. Abala na ito sa pagkain.Matapos kumain ang anak, tulad ng sabi ni Cressia, nanuod sila ng tom and

“Your son is safe. Wala akong nakitang abnormalidad sa result ng CT scan. Asikasuhin mo na ang bill ninyo para makauwi na kayo.”Nakahinga ng maluwag si Cressia sa naging resulta ng CT scan. “Maraming salamat, dok.” Nakahinga siya ng maluwag sa tinuran ng doktor habang hawak niya CT-scan result.“Kailangan ko ng umalis, Mrs. meron pang naghihintay na pasyente sa akin,” paalam ng doktor. Umalis ito sa harapan ni Cressia at lumabas ng silid.Lumapit si Cressia sa kanyang anak na nasa gitna ng hospital bed nakaupo. Masaya niya itong niyakap sa resulta ng CT-scan. Malaki ang pasasalamat niya sa poongmaykapal dahil ligtas ang kanyang Cristoff.“Uuwi na po ba tayo, mama?” tanong ng bata.Tumango si Crissia sa anak. “Oo anak, makakauwi na tayo, babayaran lamang ni mama ang bill natin tapos pagbalik ko uuwi na tayo,” sagot niya saka bumitaw dito.Lumapit si neneng sa mag-ina. “Ako na po bahalang magbantay kay Cristoff, ate. Magbayad kana ng bill para makauwi na tayo,” presenta ng dalagita.N

Nagising si Cressia. Nakatulog pala siya habang nakalapat ang ulo niya sa kama. Sinuri niya ang kanyang anak, tulog pa rin ito. Mula sa pagkaupo sa plastic na upuan, tumayo siya at nilapitan ang bag niya na nakalapag sa mesa na nasa gitna ng silid. Kinuha niya ang cellphone na nasa loob ng bag at tumingin sa oras. Alas dose na ng umaga. Bigla niya naisip si Mr. Moretti.Ibinalik ni Cressia ang cellphone sa loob ng bag, humakbang siya palapit ng pintuan at lumabas roon. Nasa harapan siya ng pintuan kung naruruon si Damon, nagdadalawang-isip siya na pumasok.“Iche-check mo lang naman siya, Cressia…” bulong niya sa kaniyang sarili. Bumuntonghininga siya bago humawak sa doorknob at pinihit ito saka tinulak upang buksan.Dere-deretsong pumasok si Cressia sa loob ng silid ng hindi man lang nagpaalam sa kung sino ang nasa loob. Natayo na lamang ng matuwid si Cressia habang sinisira ang pintuan nang makita si Damon na naghuhubad ng damit pan-itaas. Nakatayo ito habang nakatalikod sa babae.“Wh

“Mahalia, do you take Gainne to be your partner for sickness and in health, for richer or poorer, till death do you part?”Sa ilalim ng makulimlim na langit, habang ang ulan ay marahang bumubuhos sa bubong ng kapilya, nakatayo si Mahalia sa harapan ni Gainne. Nakasuot siya ng wedding gown ay bahagyang nabasa, ngunit ang kanyang mga mata ay nagniningning… hindi dahil sa luha, kundi sa pag-ibig.Tumango si Mahalia, mahigpit ang hawak sa kamay ni Gainne. “I do, father,” bulong niya, ngunit sapat upang marinig ng lahat. Pinipigilan niya ang kanyang mga luha na hindi magsilaglagan upang hindi masira ang kanyang make-up.“Gainne, do you take Mahalia to be your partner for sickness and in health, for richer or poorer, till death do you part?”“I do, Father. Not only in days of joy, but also in moments of sorrow. With every step through life, until the final beat of my heart,” vowed Gainne, as tears gently streamed down his cheeks.Wala siyang ibang nararamdamn kung hindi kasayahan dahil sa w

Nakaupo sa isang plastic chair si Mahalia habang nasa loob ng presento. Gyvanne was also sitting on her lap. Bumukas ang pintuan ng presento, napalingon si Mahalia roon. Nanubig ang kanyang mga mata habang unti-unting tumatayo. Kasalukuyan niya pa ring karga ang anak.“Papa!”“Gainne…”Nilapitan ni Gainne ang kanyang mag-ina. Nawala lahat ng pangamba niya nang makita niya ang mga ito na ligtas. Deretso niyang niyakap ang mga ito. Sa ilang araw niyang paghahanap, nakita na rin niya, at ang higit sa lahat ay ligtas ang mga ito.“Papa, si tito Primo, he wants us to hurt.”“I’m sorry for leaving you to him. Sorry kung hindi ko kayo nahanap agad. Mahalia I’m sorry.” Ramdam sa boses ang pagsisisi sa pag-iwan niya sa mga ito sa kapatid. “Hindi ko na kayo ibabalik sa kanya. I won’t let Primo come closer or even touch you.” Idestansya ni Mahalia ang katawan kaya napabitiw si Gainne sa pagyakap. Kinuha niya ang anak na buhat-buhat pa rin nito saka tumayo nang matuwid sa harapan ng babae. kumuno

Stand still, Mahalia just stared at Primo. She can’t even talk because of fear. Bumaba ito sa kama at lumapit sa kanya. Tiningnan niya ito ng nakakatakot na lalong kinakabog ng puso niya.“Sagutin mo ako, anong ginawa mo dito?”“K-kukuha—” Mahalia calmed herself. “Sorry kung nagising kita. Kukuha lang sana ako ng isang unan, kailangan ni Gyvanne lagyan ng unan sa gilid niya,” she responds. Laki ang pasasalamat niya at nakaisip siya nang maidadahilan.Tiningnan ni Primo ang babae mula paa hanggang mukha, sinuri niya ito kung nagsasabi ba ng totoo. At sa nakikita niya mukhang hindi naman nagsisinungaling sa kanya si Mahalia. Tiyak siyang wala rin itong balak takasan siya, mahihirapan ito, lalo’t kasama nito ang anak. Malalayo ang kabahayaan na kanilang kinaruruonan na lugar kaya wala itong mahingan ng tulong at ang alam niya hindi rin ito marunong magmaniho ng sasakyan.“Kumuha ka ng unan at lumabas ka na,” sabi ni Primo bago tinalikuran si Mahalia at bumalik sa kama. Umupo siya sa gil

“No, you can’t do this to us. Hindi mo kami pwede ilayo dito, Primo. Hindi ako pupunta sa ibang bansa.”Nasa loob silang dalawa ng kwarto habang nag-uusap. It was eight in the evening. Gyvanne was on his owned room. Kumukuha lamang si Mahalia ng damit sa kwarto ngunit hindi siya dito natutulog, tatabi siya sa anak niya.Isang linggo na simula nang makalabas si Gyvanne ng hospital. halos magtatatlong linggo na rin na hindi na nagpakita sa kanila si Gainne. Hanap-hanap ito ng bata, hindi rin masagot ni Mahalia.“Hindi ikaw masusunod dito. Sa ayaw at sa gusto mo, pupunta tayo ng Australia!"Ikinuyom ni Mahalia ang kanyang palad. Simula nang malaman niya ang ginawa nito sa kanyang ina, minimithi na niyang makalayo sa lalaking ito at mabigyan ng hustisya ang mga pinatay.Tinalikuran ni Mahalia ang kausap, mariin na nakakuyom ang kanyang kamao habang pinipigilan ang mga luha sa galit habang naglalakad patungo sa pintuan.“Mahalia! Come back here! Mahalia!” singhal ni Primo.Kahit isang ling

“Mama nasaan po si papa?”Hindi masagot ni Mahalia ang anak. Kakagising pa lamang pero si Gainne ang hinahanap-hanap. Hinawakan niya ang kamay ng anak na nakahiga sa kama habang nakatayo siya sa gilid nito. Ngumiti na lamang siya sa anak, sa pamamagitan nito niya pinaparating ang kaniyang nais sabihin na hindi niya masabi.“M-mama, w-where’s p-papa?” muling tanong ng bata kahit mahina pa ito.“Hmn…” Halatang nag-iisip ng isasagot ni Mahalia. “Umuwi muna siya sa isla, may kinuha siya. Pagbalik niya sigurado ako na may dala siyang strawberry ice cream,” sagot niya sa anak.Hindi na muling nagsalita ang bata. Ngumiti ito sa ina saka ipinikit ang mga mata. Hinayaan rin ni Mahalia na makatulog ang anak. Dinudurog ang puso niya sa tuwing hinahanap ni Gyvanne ang ama nito, lalo’t alam niya na possible na matagal na naman ulit magkita ang kanyang mag-ama.Hinalikan ni mahalia ang kamay ng anak na kaniyang hawak. She felt sorry for her son. Ayaw niyang magsinungaling sa anak pero kinakilangan

“Succesful ang operation ni Gyvanne, boss.”Hindi mapigilan ni Gainne ang saya nang marinig ang magandang balita ng kaibigan na nasa kabilang linya. Parang nawalan siya ng tinik sa puso. Gumaan ang pakiramdamdam niya. Napangiti siya ngunit naglaho rin ito agad nang may naalala siya.“Kumusta si Mahalia, is she okay?” usisa ni Gainne sa kaibigan.“Kasama ko siya ngayon, lumayo lang ako ng kunti sa kanya” sagot ni Crisostomo “Do you want to talk to her? Alam niya kung bakit wala ka dito, naiintindihan niya ang mga nangyayari. Talk to her, boss. Baka mahuli na ang lahat.”“Can’t Cris, hindi ko kayang ilagay sa panganip ang buhay ng anak ko, baka kapag-nalaman ni Primo na nakikipag-usap ako sa kanya anong gawin niya sa mag-ina ko, hintayin ko muna na maka-recover ang anak ko,” mahabang sagot ni Gainne.“Naiintindihan kita boss, ibaba ko na ang tawag kasi ililipat na si Gyvaane sa regular room.”“Salamat Cris, babawi ako sayo balang araw,” saad ni Gainne. “Ang laki na ng utang ko sayo.”“N