Novels by mischievous12ose

“Mahalia, do you take Gainne to be your partner for sickness and in health, for richer or poorer, till death do you part?”Sa ilalim ng makulimlim na langit, habang ang ulan ay marahang bumubuhos sa bubong ng kapilya, nakatayo si Mahalia sa harapan ni Gainne. Nakasuot siya ng wedding gown ay bahagyang nabasa, ngunit ang kanyang mga mata ay nagniningning… hindi dahil sa luha, kundi sa pag-ibig.Tumango si Mahalia, mahigpit ang hawak sa kamay ni Gainne. “I do, father,” bulong niya, ngunit sapat upang marinig ng lahat. Pinipigilan niya ang kanyang mga luha na hindi magsilaglagan upang hindi masira ang kanyang make-up.“Gainne, do you take Mahalia to be your partner for sickness and in health, for richer or poorer, till death do you part?”“I do, Father. Not only in days of joy, but also in moments of sorrow. With every step through life, until the final beat of my heart,” vowed Gainne, as tears gently streamed down his cheeks.Wala siyang ibang nararamdamn kung hindi kasayahan dahil sa w

Nakaupo sa isang plastic chair si Mahalia habang nasa loob ng presento. Gyvanne was also sitting on her lap. Bumukas ang pintuan ng presento, napalingon si Mahalia roon. Nanubig ang kanyang mga mata habang unti-unting tumatayo. Kasalukuyan niya pa ring karga ang anak.“Papa!”“Gainne…”Nilapitan ni Gainne ang kanyang mag-ina. Nawala lahat ng pangamba niya nang makita niya ang mga ito na ligtas. Deretso niyang niyakap ang mga ito. Sa ilang araw niyang paghahanap, nakita na rin niya, at ang higit sa lahat ay ligtas ang mga ito.“Papa, si tito Primo, he wants us to hurt.”“I’m sorry for leaving you to him. Sorry kung hindi ko kayo nahanap agad. Mahalia I’m sorry.” Ramdam sa boses ang pagsisisi sa pag-iwan niya sa mga ito sa kapatid. “Hindi ko na kayo ibabalik sa kanya. I won’t let Primo come closer or even touch you.” Idestansya ni Mahalia ang katawan kaya napabitiw si Gainne sa pagyakap. Kinuha niya ang anak na buhat-buhat pa rin nito saka tumayo nang matuwid sa harapan ng babae. kumuno

Stand still, Mahalia just stared at Primo. She can’t even talk because of fear. Bumaba ito sa kama at lumapit sa kanya. Tiningnan niya ito ng nakakatakot na lalong kinakabog ng puso niya.“Sagutin mo ako, anong ginawa mo dito?”“K-kukuha—” Mahalia calmed herself. “Sorry kung nagising kita. Kukuha lang sana ako ng isang unan, kailangan ni Gyvanne lagyan ng unan sa gilid niya,” she responds. Laki ang pasasalamat niya at nakaisip siya nang maidadahilan.Tiningnan ni Primo ang babae mula paa hanggang mukha, sinuri niya ito kung nagsasabi ba ng totoo. At sa nakikita niya mukhang hindi naman nagsisinungaling sa kanya si Mahalia. Tiyak siyang wala rin itong balak takasan siya, mahihirapan ito, lalo’t kasama nito ang anak. Malalayo ang kabahayaan na kanilang kinaruruonan na lugar kaya wala itong mahingan ng tulong at ang alam niya hindi rin ito marunong magmaniho ng sasakyan.“Kumuha ka ng unan at lumabas ka na,” sabi ni Primo bago tinalikuran si Mahalia at bumalik sa kama. Umupo siya sa gil

“No, you can’t do this to us. Hindi mo kami pwede ilayo dito, Primo. Hindi ako pupunta sa ibang bansa.”Nasa loob silang dalawa ng kwarto habang nag-uusap. It was eight in the evening. Gyvanne was on his owned room. Kumukuha lamang si Mahalia ng damit sa kwarto ngunit hindi siya dito natutulog, tatabi siya sa anak niya.Isang linggo na simula nang makalabas si Gyvanne ng hospital. halos magtatatlong linggo na rin na hindi na nagpakita sa kanila si Gainne. Hanap-hanap ito ng bata, hindi rin masagot ni Mahalia.“Hindi ikaw masusunod dito. Sa ayaw at sa gusto mo, pupunta tayo ng Australia!"Ikinuyom ni Mahalia ang kanyang palad. Simula nang malaman niya ang ginawa nito sa kanyang ina, minimithi na niyang makalayo sa lalaking ito at mabigyan ng hustisya ang mga pinatay.Tinalikuran ni Mahalia ang kausap, mariin na nakakuyom ang kanyang kamao habang pinipigilan ang mga luha sa galit habang naglalakad patungo sa pintuan.“Mahalia! Come back here! Mahalia!” singhal ni Primo.Kahit isang ling

“Mama nasaan po si papa?”Hindi masagot ni Mahalia ang anak. Kakagising pa lamang pero si Gainne ang hinahanap-hanap. Hinawakan niya ang kamay ng anak na nakahiga sa kama habang nakatayo siya sa gilid nito. Ngumiti na lamang siya sa anak, sa pamamagitan nito niya pinaparating ang kaniyang nais sabihin na hindi niya masabi.“M-mama, w-where’s p-papa?” muling tanong ng bata kahit mahina pa ito.“Hmn…” Halatang nag-iisip ng isasagot ni Mahalia. “Umuwi muna siya sa isla, may kinuha siya. Pagbalik niya sigurado ako na may dala siyang strawberry ice cream,” sagot niya sa anak.Hindi na muling nagsalita ang bata. Ngumiti ito sa ina saka ipinikit ang mga mata. Hinayaan rin ni Mahalia na makatulog ang anak. Dinudurog ang puso niya sa tuwing hinahanap ni Gyvanne ang ama nito, lalo’t alam niya na possible na matagal na naman ulit magkita ang kanyang mag-ama.Hinalikan ni mahalia ang kamay ng anak na kaniyang hawak. She felt sorry for her son. Ayaw niyang magsinungaling sa anak pero kinakilangan

“Succesful ang operation ni Gyvanne, boss.”Hindi mapigilan ni Gainne ang saya nang marinig ang magandang balita ng kaibigan na nasa kabilang linya. Parang nawalan siya ng tinik sa puso. Gumaan ang pakiramdamdam niya. Napangiti siya ngunit naglaho rin ito agad nang may naalala siya.“Kumusta si Mahalia, is she okay?” usisa ni Gainne sa kaibigan.“Kasama ko siya ngayon, lumayo lang ako ng kunti sa kanya” sagot ni Crisostomo “Do you want to talk to her? Alam niya kung bakit wala ka dito, naiintindihan niya ang mga nangyayari. Talk to her, boss. Baka mahuli na ang lahat.”“Can’t Cris, hindi ko kayang ilagay sa panganip ang buhay ng anak ko, baka kapag-nalaman ni Primo na nakikipag-usap ako sa kanya anong gawin niya sa mag-ina ko, hintayin ko muna na maka-recover ang anak ko,” mahabang sagot ni Gainne.“Naiintindihan kita boss, ibaba ko na ang tawag kasi ililipat na si Gyvaane sa regular room.”“Salamat Cris, babawi ako sayo balang araw,” saad ni Gainne. “Ang laki na ng utang ko sayo.”“N

“Mama, sagutin mo naman ako,” pangungulit ni Cristoff.Ngumiti si Cressia sa anak. Nag-iisip siya kung ano ang isasagot niya. “May trabaho si papa sa malayo, anak,” sagot niya dito. “Huwag kang mag-alala balang-araw ipapakilala kita sa kaniya,” hindi nag-iisip niyang sabi. Nang mapagtanto ang sinabi, nais na niyang batukan ang sarili.“Saan po ba siya nagtatrabaho po?” usisa ni Cristoff.“Sa ibang bansa, malayo, anak,” sagot ng ina.“Ibig sabihin mayaman po si papa?”Tumango si Cressia. “Kumain kana, manunuod tayo ng tom and jerry pagkatapos,” pag-iba niya ng paksa.“Sana bumalik na si papa para hindi kana mahirapan magtrabaho, mama,” wika ng bata saka ulit binigyan ng pansin ang kanyang pagkain.Napatalikod si Cressia sa anak. Hindi niya napigilan ang mga luha niyang nagsilaglagan. Dali niya itong pinunasan gamit ang kanyang palad saka pilit na ngumiti bago siya muling humarap sa anak. Abala na ito sa pagkain.Matapos kumain ang anak, tulad ng sabi ni Cressia, nanuod sila ng tom and

“Your son is safe. Wala akong nakitang abnormalidad sa result ng CT scan. Asikasuhin mo na ang bill ninyo para makauwi na kayo.”Nakahinga ng maluwag si Cressia sa naging resulta ng CT scan. “Maraming salamat, dok.” Nakahinga siya ng maluwag sa tinuran ng doktor habang hawak niya CT-scan result.“Kailangan ko ng umalis, Mrs. meron pang naghihintay na pasyente sa akin,” paalam ng doktor. Umalis ito sa harapan ni Cressia at lumabas ng silid.Lumapit si Cressia sa kanyang anak na nasa gitna ng hospital bed nakaupo. Masaya niya itong niyakap sa resulta ng CT-scan. Malaki ang pasasalamat niya sa poongmaykapal dahil ligtas ang kanyang Cristoff.“Uuwi na po ba tayo, mama?” tanong ng bata.Tumango si Crissia sa anak. “Oo anak, makakauwi na tayo, babayaran lamang ni mama ang bill natin tapos pagbalik ko uuwi na tayo,” sagot niya saka bumitaw dito.Lumapit si neneng sa mag-ina. “Ako na po bahalang magbantay kay Cristoff, ate. Magbayad kana ng bill para makauwi na tayo,” presenta ng dalagita.N

Nagising si Cressia. Nakatulog pala siya habang nakalapat ang ulo niya sa kama. Sinuri niya ang kanyang anak, tulog pa rin ito. Mula sa pagkaupo sa plastic na upuan, tumayo siya at nilapitan ang bag niya na nakalapag sa mesa na nasa gitna ng silid. Kinuha niya ang cellphone na nasa loob ng bag at tumingin sa oras. Alas dose na ng umaga. Bigla niya naisip si Mr. Moretti.Ibinalik ni Cressia ang cellphone sa loob ng bag, humakbang siya palapit ng pintuan at lumabas roon. Nasa harapan siya ng pintuan kung naruruon si Damon, nagdadalawang-isip siya na pumasok.“Iche-check mo lang naman siya, Cressia…” bulong niya sa kaniyang sarili. Bumuntonghininga siya bago humawak sa doorknob at pinihit ito saka tinulak upang buksan.Dere-deretsong pumasok si Cressia sa loob ng silid ng hindi man lang nagpaalam sa kung sino ang nasa loob. Natayo na lamang ng matuwid si Cressia habang sinisira ang pintuan nang makita si Damon na naghuhubad ng damit pan-itaas. Nakatayo ito habang nakatalikod sa babae.“Wh

Cressia was sitting on a sofa, inside of Mr. Moretti’s hospital’s room. Habang nakahiga si Damon sa kama. Halos kalahating oras na rin na naghari ang katahimikan. Pasalin-salin ang paningin ni Cressia sa pintuan at sa lalaking binabantayan niya.“Do you want to leave?” tanong ni Damon na kinabasag ng namuo na katahimikan. “Napansin ko na palagi kang nakatingin sa pintuan, if you’re not comfortable with me, maaari ka nang lumabas.”“No, Mr. Moretti, hinihintay ko lang si Dave, sabi niya babalik siya agad,” casual na sagot ni Cressia.“Hindi siya babalik ngayon, bukas ng maaga pa siya babalik,” anito.Hindi makapaniwala si Cressia sa narinig mula kay Damon. Nagsinungaling si Dave sa kaniya, akala niya tutuparin nito na babalik ito agad.“You can sleep there on the sofa if you want,” dagdag nitong sabi.“Hindi. Ang sabi sa akin ni Dave babalik agad siya. At tyaka hindi ako pwede matulog dito.”“Why? Ayaw mo akong kasama matulog sa isang kwarto?” maaaninag ang inis sa boses ni Damon sa na

“Ate Cressia, kumain ka na.”Parang hangin lamang sa pandinig ni Cressia ang sinabi ni Neneng. Nakaupo siya sa plastic na upuan, hawak ang kamay ng anak na natutulog ngunit wala dito ang kaniyang isip. Hindi mawala sa kaniyang alimpatakan ang nalaman niya.Hindi na lamang muling inestorbo ni Neneng ang ate niya. Napansin rin niya na may iniisip itong malalim.May kumatok sa pintuan na kina-gulantang ni Cressia. Dali siyang tumayo at nilapitan ang pintuan. Napahinto rin si Neneng sa paglalakad papunta sa pintuan nang mapansin ang ate niya na parang takot na siya ang makabukas sa pintuan.Kumunot na lamang ang kaniyang noo.Nang buksan ni Cressia ang pintuan, at nakita kung sino ang nasa labas, mabilis pa sa kidlat na sinira ang pintuan. “A-anong kailangan mo? P-pasensya na kung pumasok ako sa kwarto ng amo mo, nagkamali lamang a-ako,” nanginginig ang boses niya habang kaharap si Dave.“Bakit namumutla ka, miss Montinola? May sakit kaba?” balik tanong ni Dave. Napansin nito na- parang na

“Ate umuwi kana muna…”Nakakunot ang noo ni Cressia habang kausap si neneng sa telepono. Ilang beses na daw itong tumatawag kaya pumasok si cressia sa staff room para sagutin ito.“Ate Cressia, si Cristoff kasi…”“Neneng, anong nangyari sa anak ko?” Nabalutan ng pag-aalala ang puso ni Cressia nang marinig niya ang pangalan ng anak. Mahigpit na nakahawak siya sa kaniyag telepono. “Sagutin mo ako, neneng… anong nangyari sa anak ko?”“Nadapa po siya, nagkaroon siya ng sugat sa noo,” sagot ng nasa kabillang linya. “Umuwi ka muna dito, ate.”“Uuwi na ako…” sagot ni Cressia saka pinatay ang tawag.Daling kinuha ni Cressia ang bag niya na nasa baba ng kaniyang mesa. Lumabas siya sa staff room, egsakto rin na nakasalubong niya ang manager ng restaurant.“Anong nangyayari?” tanong ni Emilia.“Ma’am, kailangan kong umuwi, ang anak ko nadapa, nagkasugat ang noo,” sagot ni Cressia. “Baka kailangan niyang dalhin sa hospital…” Puno ng pag-aalala na sabi.Cressia was been traumatized what happened t