KABANATA 6

Tila natuod si Zarina sa kinatatayuan niya, ang akma niyang paghakbang ay nabitin sa ere. Hindi niya rin magawang lumingon dahil natatakot siya sa makikita niya. ‘Yong baritonong boses pa nga lang naririnig n’ya, iba na ang epekto no’n sa buong katawan niya. Halos lahat ata ng balahibo sa katawan niya ay nagsitaasan. Ang puso niya tila may sinalihan na car racing dahil sobrang bilis ng tibok no’n, para siyang aatakihin sa puso ng wala sa oras.

"I'm impatiently waiting for your answer, young lady! Where have you been? Why have you returned home late? You've lied to your mother, saying you were too busy studying to attend my welcome party."

Napalunok si Zarina at dahan-dahan ibinaba ang paa para makatayo nang maayos. Ramdam niya ang inis sa boses nito. Gusto man niyang salubungin ng tingin ito ay hindi niya magawa dahil hindi niya alam kung papaano ito haharapin, at sasagutin.

Bigla para siyang natataranta dahil naramdaman niyang kumilos ito mula sa likuran niya at naglakad palapit. Gustong-gusto na niya itong lingunin hindi niya magawa, pakiwari niya ang kaniyang leeg ay nanigas at hindi magawang ikilos papaling sa gawing likuran.

Her heart beats only for him.

"Baby Zi, why don't you look at me while I'm talking to you? Do you hate me that much?" 

Napapitlag pa siya ng maramdaman ang hininga nito na tumatama sa punong-tainga niya. Kakaiba ang init na hatid sa kaniya, ang palad nito ay lumapat sa braso niya na dumausdos pababa hanggang sa kamay niya. 

Gusto man niyang bawiin ‘yon ay hindi niya magawa dahil hinawakan na nito nang mahigpit.

“Hate? You’re too much conclusion.” Naiiling niyang sagot dito nang hindi pa rin lumilingon sa binata.

Mas lalo siyang kinabahan ng umikot ito paharap sa kaniya, kaya iniyuko niya ang ulo parang hindi niya kakayanin na salubungin ang tingin nito. ‘Yong boses pa nga lang naririnig niya halos naghuhumerentado na ang puso niya. Papaano pa kaya kung tiningnan niya pa ito? Baka mawindang ang buong pagkatao niya. 

Hindi niya iniwas ang sarili rito ng tatlong taon para bumalik sa umpisa. At maghahabol sa lalaki. Tapos na siya sa part ng paghahabol at naka-move on na rin siya. 

Naka-move on, nga ba? Singit na tanong sa isip niya. 

Huminga nang malalim si Zarina at inipon ang lahat ng lakas ng loob niya bago iniangat ang ulo. 

Gano’n na lang ang ginawa niyang pag-atras dahil nabungaran ng mata niya na hanggang dibdib lang siya nito. Sa taas niyang 5’6 ang buong akala niya ay maabutan niya ito o kahit hanggang balikat man lang nito. 

Nabasa niya kasi na ideal sa isang magkarelasyon na dapat hindi masyadong nagkakalayo ang tangkad ng lalaki sa babae. Pero mas cute tingnan ang magkarelasyon kung mas maliit ang babae sa lalaki. 

Parang silang dalawa lang. 

Napalunok siya at napayuko ng ulo. 

Kinakabahan na naman siya. 

Parang hindi rin maganda ang epekto ng alak sa kaniya dahil parang roller coaster tuloy ang nararamdaman niya ngayon. 

Parang masusuka siya na ewan!

Ano ba kasi ang ginawa nito sa makalipas ng tatlong taon? Sumobra naman ata sa tangkad. 

Baka naman kaka—" 

Bigla siyang napatingin sa braso nito baba hanggang sa kamay. Napalunok pa siya ng makita niya ang mga ugat nito sa kamay.

'Di kaya?

Isang tikhim ang narinig ni Zarina kaya napilitan pa siyang tingalain ito. Para na naman siyang matutulala. 

He still looks exactly like three years ago pero mas nadepina ang mukha niya ngayon. Kung no’n ay hinahangan niya ang pagiging boy-next-door nito. Ngayon, ay para itong isang Greek God na bumaba galing sa Olympus. 

She swallowed hard in anticipation. 

"Baby Zi?"

"Huh?"

“I’m talking to you. Anong, huh?” Kunot-noo nitong tanong sa kan’ya na parang naiinip dahil hindi pa pala niya nasasagot ang tanong nito.

“Amph… I-I mean…” Pumikit muna siya nang mariin at ipinilig ang ulo para alisin ang hindi magandang naiisip. “Hmmm… what are you exactly doing here?” tanong niya ng makabawi sa pagkabigla.

Tumawa ito nang mahina pero napaka-sexy sa pandinig niya. 

“Baby Zi, I came here because I want to see my little sister. And besides, ako ang nag-drive sa magulang mo. Dinala ko na rin sa kuwarto mo ang mga pasalubong ko sa’yo.”

Bigla siyang kinabahan sa sinabi nito kaya napatingin siya rito.

Nalaman kaya ng magulang niya na wala siya sa kuwarto?

“No, worries. Ako lang ang nakakaalam na wala ka sa kuwarto mo,” maagap nitong sagot na tila nahuhulaan nito ang nasa isip niya.

"Ahh... okay! Why haven't you come home yet?"

Tumaas ang isang kilay nito at mataman siyang tiningnan. Gano’n na lang ang pagsinghap niya ng hawakan nito ang mukha niya. Yumuko ito at inilapit nang husto ang mukha sa kaniya. Halos wala ng pagitan sa kanila. Amoy na rin niya ang pinaghalong alak at mint sa bibig nito. Bigla siyang napapikit nang bumaba ang mukha nito sa labi niya. Naramdaman niya na hinawakan nito ang pisngi niya at pinisil para mapaawang ang bibig niya.

"You came home at this hour, and you were intoxicated?" pigil na gigil nitong tanong sa kaniya. 

Bigla siyang napamulat sa narinig.

“I’m twenty-one,” katwiran niya at agad na iniiwas ang tingin. 

"Turning twenty-one, little sis. Not “twenty-one.” Kahit twenty-one ka pa! You're not meant to be drunk and come home late. What if someone rapes you? Kaya mo ba ang sarili mo? Kaya mo bang ipagtanggol?" gigil nitong wika at pinasadahan pa siya ng tingin. Na lalong ikinasingkit ng mata nito sa inis. "Now, look at you? Holy cow, you're wearing a little dress! Dinaig mo pa ang mga babae sa America sa klase ng pananamit mo!" Naiiling pa ito ng ulo at tumingin sa pader na kung saan siya dumaan.

Tila nakikita nito kung papaano niya inakyat ang pader para makapasok paloob ng bakuran.

"Did you climb up there while wearing that? For Pete's sake! Eunice. Aren't you concerned that what you're doing could lead to an accident?"

Eunice... Kailan ba na may nangahas na tumawag sa kaniyang second name maliban sa lalaking ito?

Wala! Dahil never siyang nagpatawag sa mga kaibigan niya ng Eunice.

Natulala lang si Zarina sa nakikitang inis sa mukha ni Antoine. Hindi niya naiintindihan kung ano ang pinagsasabi nito sa kaniya. Para itong nasa loob ng isang television na walang boses. 

Pinasadahan n’ya ng tingin ang buhok nito na sadyang hinayaang nakalugay na hanggang balikat. Ang makapal nitong kilay na pinarisan ng kulay abo na mata, ang matangos na ilong at mapulang labi na animo’y naka-lipstick kahit hindi naman. 

At ang….

Napalunok si Zarina ng bumaba ang tingin niya sa suot nitong puting long-sleeve na may iilang butones ang nakabukas sa harap. Bakat ang magandang pangangatawan nito, na halatang batak sa pag-gym. 

Napahawak siya sa kaniyang leeg ng dumako ang tingin niya pababa sa suot nitong pants. Parang bigla nanuyo ang lalamunan niya nang magtagal ang mata niya sa harapan ng pants nito. 

So... blessed!

Napalunok siya dahil sa naisip.

Ilang babae na kaya ang napasaya nito?

O….MG!

“Eunice!” Malakas na tawag sa kan’ya ni Antoine na ikinabalik ng diwa niya. 

“What? Could you kindly quit shouting? Baka magising sina Mommy at Daddy. Ano ba kasi ang pinuputok ng butse mo d’yan? Kung itong damit ko ang problema mo? P’wes! Kahit manggalaiti ka sa galit… Wala na! Nasuot ko na. Naka-akyat na ako sa pader at dapat…” Tumingin pa muna siya sa pambisig na relo. “Sa ganitong oras, nasa taas na ako at dapat natutulog na! Kung hindi ka ba naman pumunta-punta pa rito at naghintay sa akin. E, ‘di sana ngayon natutulog ka na rin o ‘di kaya ay nakikipag-inuman sa mga kaibigan mo!” inis niyang sagot dito. 

Kung kanina pinagpapantasyahan niya ito. Puwes! Ngayon, hindi na. Bumabalik na naman ang iritasyon niya sa lalaki. Kahit pa na patay na patay siya rito, nungka na ipaparamdam niya uli ‘yon.

Ay… wait! Anong patay na patay? She almost forgot; she's already moved on. 

Kaya dapat wala na siyang pakialam sa sasabihin nito sa kaniya. Her world does not revolve around him.

Sadya niyang ipinakita ang pag-ikot ng mata niya at pakunwari ay bored niya itong tiningnan.

Huminga nang malalim si Antoine at nakapamaywang na tumingala sa taas na tila nagpipigil ng inis sa kaniya. Parang gusto na naman niyang matutulala sa kaguwapuhan nitong taglay.

Ang hindi niya maintindihan kung bakit nagagalit ito sa kan’ya gayong ang mga babae nito ay mas kinulang pa sa tela ang suot kumpara sa suot niya ngayon.

Baka naaakit sa’yo? Kaya kunwari nagagalit, panggagatong ng isang bahagi sa isip niya na ikinangiti niya nang lihim.

"What time do you go to school tomorrow... I mean, today?" tanong nito nang matapos ang mahabang patlang sa pagitan nila.

Bagamat ayaw niyang sagutin ay sa huli ay napilitan na rin siyang sabihin dahil umiikot na ang kan’yang paningin at pakiramdam niya ay may gustong lumabas sa bibig niya na pinipigilan pa niya hangga’t kaya.

"Two o'clock in the afternoon; may I go now?"

Nang makita niyang tumango si Antoine ay nagmamadali na siyang maglakad palampas rito ngunit hindi pa s’ya tuluyang nakakalayo ay bigla na lang siya nitong hinila sa braso. 

The next thing she knew, he hugged her tightly and called her name.