Chapter 7

Napabuga na lang ng hangin si Ares nang maalala niya ang naging pag-uusap nila ni Sapphire kanina. He thought she was just joking when she told him she’d go party, but she was dead serious. Nasa bahay pa lang siya ay nagbibihis na ito at naghahanda. She even wore such a revealing dress that would surely attract any predators around.

“Ares, are you okay?” tanong sa kanya ni Veronica. Papunta na sila ngayon sa restaurant kung saan sila magdi-dinner. “Kanina ka pa bumubuntong-hininga. May problema ba?”

Tumingin siya rito at umiling. “Wala. I'm just worried about my niece,” sagot niya at muling tiningnan ang cellphone kung may reply na ba si Sapphire sa kanya. But he was left on read. She saw his message but she purposely left it on read. Hindi niya tuloy mapigilang mapahigpit ang pagkakahawak niya sa cellphone.

“You have nothing to worry about. I think she can manage herself,” sabi ni Veronica bago hinawakan ang kamay niya. “She's old enough, Ares.”

“No…” Umiling siya. “She didn’t grow up here, Veronica. She grew up in the UK and there's a huge difference sa culture doon at dito,” paliwanag niya. “Some might misinterpret her actions.”

“If you're that worried, then why did you let her go in the first place?”

Huminga siya nang malalim at naihilamos na lang ang mukha. “Right. And that was my fault. I shouldn't have let her go.

“So, ano, matutuloy pa ba ang date natin o susundan mo ang pamangkin mo?” tanong nito sa kanya.

He could taste the dismay in her tone but chose to ignore it. It’s not like he wanted to date her anyway. He just had no choice since she asked him out in front of everyone during their meeting. Alangan namang tanggihan niya ang isa sa mga malalakas na konsehal sa probinsya, ‘di ba? He needed her, lalo na’t malapit na ang election.

“I’ll just ask someone to look after her,” sabi niya at matamis na ngumiti rito. “Tuloy pa rin ang date natin.”

Ngumiti ito pabalik at kumapit sa braso niya. “Good.”

Tumango lang siya at sumandal na sa upuan at ipinikit ang mga mata. Baka masyado lang siyang nag-o-overthink. Maybe Sapphire was just fooling around. There’s no way she’s that wild, right?

Kakalma na sana siya nang bigla niyang maalala ang narinig niya sa call. He didn’t want to conclude anything, but it really seemed like she was doing ‘it’.

Pagkarating nila sa restaurant ay agad niyang sinabihan si Jeffrey na sundan si Sapphire.

“Bantayan mo siya, but make sure she won’t see you. Ayokong isipin niya na masyado akong mahigpit,” habilin niya. “This is just to make sure that she’ll be safe from any harm. Kung makita mong may mambabastos sa kanya, you're free to move. Pero kung wala, just send me updates. Pictures or video clips. Got it?”

“Yes, sir.”

Tinanguan lang niya ito bago siya sinabihang umalis na. Pinag-commute na lang niya ito dahil gagamitin pa niya ang kotse mamaya sa paghatid kay Veronica. Sana pala dalawang kotse na lang ang ginamit nila.

Nang makaalis na si Jeffrey ay bumalik na siya sa loob ng restaurant bago pa mainip si Veronica.

“So, how was it?” anito habang hawak-hawak ang menu.

“I sent Jeffrey to look after her,” tugon niya at ngumiti rito.

“Good. Now you focus on me,” sambit nito at matamis na ngumiti sa kanya. “She’s too old for babysitting, Ares. Let her live her life.”

“I’m not trying to babysit her, Veronica. I’m just worried about her. Bago pa lang siya rito sa Pinas and she’s still unfamiliar with our culture,” paliwanag niya. “But anyways, since Jeffrey is already there, let’s focus on ourselves,” pag-iiba na lang niya sa usapan para mawala na rin sa isipan niya si Sapphire. “What do you wanna order?”

“Oh, I want this…”

Tinawag na niya ang waiter at nag-order na sila. Hindi na niya pinag-isipan pa ang kakainin niya dahil hindi talaga niya mapigilang ‘di isipin si Sapphire.

Ano na kaya ang ginagawa nito ngayon?

Tiningnan niya ang oras. It’s still 7:30. Most party clubs are not yet open at this hour, so she’s still probably outside looking for some good places to go.

Hindi na siya nakatiis at t-inext na niya si Jeffrey. "Have you seen her?"

Matapos ang ilang minuto ay nag-reply na ito. "Hindi pa po ako nakakarating sa lugar na binabaan niya, sir."

Huminga siya nang malalim at itinago ang cellphone. He pretended to be interested in Veronica kahit hindi naman. He had to fake his interest to get her favor. She was an asset.

Habang hinihintay ang pagkain nila ay nag-usap muna silang dalawa. They started talking about politics hanggang sa napunta na sa personal na usapan. Alam niyang may gusto ito sa kanya. Every politician even outside their lineup knew about it. But he just couldn’t bring himself to like her. Maybe because she’s not that pretty. She’s not his.

Mabuti na lang at dumating na ang pagkain kaya natigil na sila sa pag-uusap.

Habang kumakain sila ay tumunog ang cellphone niya. Pagtingin niya ay chat ito galing kay Jeffrey at may sinend itong picture ni Sapphire na nasa loob ng isang restaurant. Mag-isa lang ito at mukhang kumakain ng dinner.

"Keep it coming. Make sure hindi ka mahuhuli," reply niya rito at ibinalik ang atensyon kay Veronica.

Their dinner lasted for almost an hour. Mas nabusog pa siya sa hangin kakasalita kaysa sa pagkain. Hindi kasi siya nakakain nang maayos dahil chine-check niya ang cellphone from time to time.

“Where are we going after this?” tanong nito sa kanya.

Pero hindi siya agad nakasagot dahil nasa cellphone ang tingin niya. At nanlaki na lang ang mga mata niya nang makita si Sapphire na may kasama nang kumaing lalaki. And what’s worse, hindi sila magkaharap. Magkatabi sila.

"Keep an eye on her," text niya kay Jeffrey bago niya tiningnan si Veronica.

Ipinakita niya rito kung paano siya tumingin sa relo niya para ipahiwatig na gusto na niyang umuwi. “It’s getting late,” panimula niya. “Let’s go?”

Ngumiti ito sa kanya. “Sure.”

Sabay na silang lumabas ng restaurant at agad na pumasok sa kotse. He didn’t waste any more time and started the engine.

“Are we going to your place or my place?” nakangising tanong nito sa kanya bago pumulupot ang kamay sa braso niya sabay dikit ng dibdib nito.

“Your place,” tugon niya at pinaandar na ang sasakyan.

Walang ibang ginawa si Veronica kundi yakapin ang braso niya at umunan sa balikat niya. He could tell what she wanted, but there’s no way in hell he’d give it to her. She’s not his type. Baka hindi pa siya tigasan rito.

After an almost half an hour drive, nakarating na sila sa tapat ng bahay nito. He immediately went out and opened the door for her. Kaylaki pa ng ngisi nito nang bumaba. Agad niyang ipinulupot ang dalawang braso sa leeg niya bago idinikit ang katawan rito.

“Oh, Ares. I can’t wait to h—”

“I hope you enjoyed our dinner, Veronica,” nakangiting sabi niya rito bago siya pasimpleng itinulak palayo.

“I did. Ikaw ang kasama ko, eh,” she flirtatiously uttered, trying to cling again but he took a step away from her.

“Good to know.” Ngumiti siya rito at muling tumingin sa orasan niya. “It’s almost 10:00 PM. I have to go,” paalam niya.

“You’re what?” Kumunot ang noo nito. “Akala ko, ba…”

“Oh, I’m sorry if I made you misunderstand. I meant to send you home not to you know,” tugon niya. He smiled at her apologetically. “I should have made myself clearer. I’m sorry.”

“But we’re here now. Let’s do it,” giit nito.

“Sorry, Veronica, but I can’t do it with you yet. I respect you a lot and I want to do it with you when we’re already official,” kunwari ay maginoo niyang sambit.

“No, it’s fine, Ares. You don’t have to respect me. Pwede mo akong bastusin kahit ngayon na,” pagpupumilit nito kaya wala na siyang ibang nagawa kundi ang magkunwaring may tumatawag sa kanya.

“Hello?” Lumayo siya rito. “What? Anong emergency? Sa company? Okay, I’ll be there.”

Binalikan niya si Veronica at umaktong aligaga. “I’m really sorry but I have to go. May emergency sa company and I have to be there to fix it now,” pagdadrama niya bago siya nagpaalam rito at mabilis na pumasok sa loob ng sasakyan.

He didn’t let her say anything. Pinaharurot na niya ang kotse.

"There’s no way I’ll fuck you, Veronica."

Habang bumabiyahe siya ay tiningnan niya ang cellphone at nakita ang chat ni Jeffrey na pumunta na raw ng bar si Sapphire at may mga nakasunod na lalaki rito.

Nang mabasa niya ‘yon ay agad niyang naihinto ang sasakyan at napahigpit na lang ang pagkakahawak niya sa cellphone. Huminga siya nang malalim at hinilot ang sintido dahil sumakit yata ang ulo niya sa nalaman.

"Sapphire, humanda ka talaga sa akin mamaya. You’re stressing the hell out of me!"