SABRINA’S POV
“ Sabrina, tara punta tayo sa bagong bukas na karaoke-han malapit sa mall, “ nakangiting pag – aya sa akin ng isa sa katrabaho ko ngunit inilingan ko lamang ito.
“ Pass muna po ako, may mga tatapusin po kasi ako. “ nakangiti kong di pagpayag sa kaniyang alok.
“ Asus, kahit wala dito si Sir Aiden, ang dami niya sigurong iniwan na trabaho sa iyo no. Kawawa ka naman, gurl. “ komento niya kaya nginitian ko muli ito.
“ Hindi naman, may mga kailangan lang ako ihanda dahil ngayon ang balik ni Sir dito sa Pilipinas. Malamang bukas ay kali-kaliwa na ang mga meeting niya, “ turan ko at sinigurado ko na naitago ko ang excitement sa aking boses.
“ Oo nga pala no. For sure, busy days na naman tayo sa pagbabalik niya. Oh paano, mauna na ako sa iyo dahil hinihintay na ako sa lobby ng iba nating katrabaho. “ pagpapaalam niya sa akin.
“ Sige, enjoy kayo ha! Ingat, “ nakangiting turan ko kaya naman tumakbo na siya papasok ng elevator. Kinawayan ko naman ito bago tuluyang sumara ang elevator.
Pagkatapos sumara ng elevator ay niligpit ko na ang mga gamit ko upang makaalis na din ako sa opisina. Balak ko kasing dumaan sa grocery para mamili ng mga sangkap para sa lulutuin kong kare-kare bukas para kay Aiden. Sigurado kasi akong hindi na rin siya makakadaan mamaya sa bahay dahil malamang pagod din siya.
Nang masigurado ko na nailigpit ko na ang gamit ko ay umalis na rin ako sa opisina. Sumakay lamang ako ng jeep papunta sa grocery store na malapit sa apartment na tinitirahan ko. Pagdating ko sa grocery store ay agad ko na ding kinuha ang mga sangkap sa kare-kare at kumuha na rin ako ng sangkap para sa adobong manok na balak kong lutuin ngayon para sa hapunan ko at almusal na din bukas. Makalipas ang kalahating oras ay natapos na din akong mamili kaya naman sumakay na ako ng tricycle papunta sa apartment ko.
**
AIDEN’S POV
“ Good evening, young master. Didiretso na po ba tayo sa condo ninyo? “ tanong sa akin ng isa sa bodyguard ko.
Kasalukuyan akong nasa labas ng airport, kakalapag lang ng eroplanong sinakyan ko. Tiningnan ko muna ang wrist watch ko. Pasado alas-siyete pa lang pala, sigurado akong gising pa siya.
“ Kila Sabrina muna tayo, “ tugon ko sa bodyguard ko na halata ang pagkabigla sa aking sagot.
“ Pero, sir. Pagod na ho kayo, mas maganda kung magpapahinga muna kayo. “ suhestiyon niya.
“ Siya ang pahinga ko kaya tara na. “ sagot ko saka pumasok na sa kotse ko.
Agad namang sumunod na pumasok ang bodyguard ko na siya ding magiging driver ko ngayon. Bahagya akong sumandal sa backseat at pumikit ngunit agad din akong napadilat ng biglang lumitaw sa isipan ko ang nangyari sa Singapore. Napabuntong hininga na lang ako sa nangyari. Hindi ko kayang magsinungaling kay Sabrina but knowing the truth will hurt her. I should protect her especially her heart no matter what. Patawarin mo ako, Sab.
**
*SABRINA’S POV
Kasalukuyan akong nagluluto ng hapunan ko ng makarinig ako ng katok sa pintuan ko. Sino kaya yun? Gabi na para bumisita. Agad naman akong nagulat ng makita kung sino ang kumakatok mula sa monitor ng camera na naka-install sa harap ng pintuan ko. Kinalma ko muna ang sarili ko at tinago ang sayang nararamdaman ko bago ko binuksan ang pinto.
“ Anong ginagawa mo dito, Mr. Anderson? “ tanong ko sa kaniya habang kinakagat ko ang labi ko upang pigilang ngumiti.
“ Going to my home, “ tipid niyang sagot saka pumasok nang tuluyang sa apartment ko.
“ Mali ka ata ng address na pinuntahan, mister? “ turan ko sa kaniya matapos kong maisara ang pinto at lumapit sa kinaroroonan niya.
“ Hmm, “ tugon niya saka inilibot ang kaniyang mga mata sa buong apartment ko.
“ Nah, I am in the right address. Dito nakatira si Ms. Sabrina Cruz diba? “ tanong niya sa akin na may mapaglarong ngiti sa kaniyang mga labi.
“ Yes, kaya mali ka nang address na pinuntahan.“ taas – kilay kong sagot sa kaniya
“ Nah, where Sabrina is, will always be my home, “ nakangiti niyang turan sa akin na naging dahilan upang umakyat lahat ng dugo sa katawan ko sa aking mukha.
“ Ewan ko sa iyo diyan, gabi na, nakuha mo pa talagang bumanat. “ pigil kilig kong komento sa kaniya.
“ You love it naman eh, “ turan niya saka ako kinindatan. Napailing naman ako sa ginawa niya. Gosh, this man. He is really seducing me right now.
“ Stop it, Aiden. Kababalik mo lang ng Pilipinas, kung ano – ano na ginagawa mo. Rest here for a while, tapusin ko lang ang niluluto ko. “ kunyaring pagalit kong saway sa kaniya saka siya iniwan sa sala at binalikan ang niluluto ko.
Ngunit wala pa atang ilang minuto mula ng iwan ko si Aiden sa sala ay napapitlag na ako dahil may yumakap sa akin mula sa likuran.
“ Hmm, smells good “ turan niya in his husky voice habang inaamoy ang batok ko.
“ Stop it, nakikiliti ako, “ turan ko, ngunit hindi ko napigilan ang paghalinghing sa ginagawa niya.
“ Do you really want me to stop? “ mapang – akit niyang turan habang nilalaro niya ang batok at buhok ko.
“ A-aiden, p-please s-stop, “ nauutal kong turan. His touch really making me crazy.
“ I cannot hear you properly, my love, “ may halong pang – aasar niyang turan sa akin.
Huminga muna ako nang malalim saka bahagyang tinapik ang kamay niyang nakapulupot sa bewang ko
“ Aiden, stop. “ ma-awtoridad kong turan sa kaniya.
Agad naman niyang tinanggal ang pagkakapulupot ng kamay niya sa bewang ko. Ginamit ko naman ang pagkakataon na iyon upang harapin siya. Pagharap ko ay hindi ko malaman kung tatawa ba ako sa itsura niya o maaawa. Nakataas kasi ang dalawa niyang kamay habang ngumunguso. Minsan talaga napaka – isip bata nitong taong to.
“ You should freshen up na, maghalf bath ka muna para mawala yang kakulitan mo, “ suhestiyon ko sa kaniya upang paalisin din siya sa kusina.
“ Hmm, that will be a good idea, “ turan niya with his naughty eyes roaming around me from top to bottom kaya hinampas ko ang balikat niya.
“ I told you to stop. Maghalf bath ka na doon. Sakto pagtapos mo handa na yung dinner, “ turan ko sa kaniya saka siya inikot patalikod at tinulak palabas ng kusina.
“ Ayaw mo ba akong sabayan? “ mapang-asar na turan niya sa akin.
“ Aideeen! “ sigaw ko sa pangalan niya kaya naman kumaripas siya nang takbo habang tumatawa.
Napailing na lamang ako dahil sa naging asta niya. That guy, really! Pinagpatuloy ko ang pagluluto. Makalipas ang sampung minuto ay luto na ang dinner namin. Mukhang nag-enjoy si Aiden maghalf bath sapagkat hindi pa rin siya lumalabas ng banyo hanggang ngayon. Napagdesisyunan ko na manood muna ng palabas habang hinihintay ko si Aiden matapos maligo. Maya – maya ay naramdaman ko na may umupo sa tabi ko, at syempre isa lang naman ang pwedeng umupo sa tabi ko.
“ Are you crying? “ takang tanong niya sa akin habang pinapaharap sa kaniya.
“ W-wala, i-ito kasing pinanonood ko, ang sakit sakit. “ sagot ko sa kaniya habang pinupunasan ang luha sa mga mata ko.
“ Hmm, why? Tungkol saan ba yang pinanonood mo? “ tanong niya saka nilipat ang tingin sa tv na nasa harap.
“ Yung girl kasi kinukwento niya yung about sa akala niyang the one, pero naging the one that got away. First love niya yung guy then first in everything na din niya. Then after 7 years bilang magboyfriend girlfriend nila, they decided to get married. “ sagot ko sa kaniya saka ibinalik ang tingin ko sa TV.
“ Oh, tapos? “ curious niyang tanong sa akin sapagkat nangalumbaba pa siya
“ Ayun, the day before their wedding day, nalaman nung babae na nagloko yung lalaki habang wala sila sa tabi ng isa’t isa. Nagkaroon ng affair si guy sa isang girl na na-meet niya nung nagtrabaho siya sa abroad at ang masakit doon ay nabuntis pa ni boy yung ka-affair niya. So parang wala ding choice silang dalawa kundi maghiwalay na rin para doon sa baby kahit mahal na mahal ni girl si boy. “ pagpapatuloy kong kwento sa kaniya.
Ilang minuto ang lumipas pero wala akong narinig na reaksyon sa kaniya kaya naman napatingin ako sa kaniya. Agad na kumunot ang aking noo dahil sa pagtataka sa itsura niya ngayon. Para kasing natulala siya na ewan.
“ Oyy, ano iniisip mo at tumulala ka diyan? “ tanong ko sa kaniya matapos ko siyang tapikin. Tila nabalik naman siya sa realidad dahil sa sinabi ko.
“ A-ah, w-wala. May pumasok lang sa isip ko. Kain na tayo, nagugutom na ako. “ pag – aya niya sa akin saka tumayo at lumakad papunta sa kusina. Kibit balikat naman akong sumunod sa kaniya.
ITUTULOY!
SABRINA'S POV“Good afternoon…”Kumunot ang noo ko dahil sa panauhing pumasok. Napatingin naman ako kay Sheryl ngunit bahagyang pagkibit-balikat lamang ang itinugon nito sa akin. What the! Anong ginagawa niya dito?!“What a pleasant surprise,” pakunwaring bulalas ko saka ngumiti sa kaniya upang iparamdam na welcome siya rito. “What brought you here, Mr. Anderson,” halos maubusan ako ng laway sa lalamunan ng banggitin ko ang apelyido niya.“I was in the area so I decided to drop by,” tipid na turan niya na akala mo ay close kami. Hindi ko alam kung saan siya kumuha ng kapal ng mukha upang sabihin iyon. “Am I interrupting something?” tanong niya.Tumingin lamang ako sa sekretarya ko at tinanguan ko ito upang makalabas na siya. Yumuko lamang ito sa akin saka nag-martsa palabas ng opisina ko.“I don’t mean to be rude, Mr. Anderson but I can’t offer you any drink because I am already running late,” tahasang wika ko sa kaniya. “I mean, don’t take it personally but I have an appointment to a
SABRINA'S POV“Hmm…” mahina kong ungol nung maramdaman ko na may pumipindot ng pisngi ko.Dahan-dahan kong minulat ang aking mga mata at ang malawak na ngiti ni Hope ang bumungad sa akin.“Good morning, Mommy!” masiglang bati nito sa akin na sinundan ng halik sa aking pisngi.“Good morning, baby,” bati ko pabalik dito habang bumabangon ako mula sa pagkakahiga. Agad ko siyang ikinulong sa aking mga braso at niyakap ng mahigpit.“Mommy, did you go home too late last night?” tanong nito sa akin habang yakap-yakap ko siya.Bahagya muna akong humikab bago sumagot sa kaniya, “almost 1am na baby ko. You’re auntie Sheryl kasi,” paliwanag ko.“That’s too late. Maybe you should get some sleep pa po,” suhestiyon ni Hope sa akin.“I have work pa, baby eh,” tugon ko sa kaniya after kong tiningnan yung oras sa orasan na nasa side table. “Just take the day off, Mommy,” suhestiyon nito sa akin saka nagpa-cute.Bumangon ako mula sa pagkakahiga at marahang pinisil ang kaniyang pisngi. “I’m sorry young
SABRINA'S POV“Sorry…”Hindi ko na pinansin yung nagsalita saka nagmamadaling dinampot ang laman ng purse ko na nalaglag dahil sa pagbangga niya sa akin. Ghad, bakit sa ganitong paraan pa kami magkikitang muli? I played different scenario kung paano ko siya makikita pero bakit naman ganito.“Here, let me help you,” wika niya saka ako tinulungang damputin ang mga gamit ko.“No thanks, I can handle,” mabilis kong sabi saka nagmamadaling kinuha sa mga kamay niya ang gamit ko.“Okay?” hindi siguradong wika niya at hinayaan na lamang niya akong gawin ang ginagawa ko.Nakita ko rin sa peripheral vision ko na tumayo na siya. Jusko, bakit ayaw niya pang umalis? Can he just leave me alone?! Natapos ko na ang pagdampot ng mga gamit ko pero nandiyan pa rin siya.“Come on,” rinig kong wika niya saka ko nakita ang kamay niya na nakalahad.“I can handle myself,” pagtanggi ko saka tumingala at sinubukang tumayo.Ngunit sa kasamaang palad ay nawalan ako ng balanse kaya napapikit na lamang ako ng mata
SABRINA'S POV“For my competitors, I don’t feel threatened at all. As I’ve said, I work hard for this, so I’ll never back down. So, to you, prepare yourself because I will win this game with flying colors…” tugon ko saka ngumiti sa kanila.Sunod-sunod na flash naman mula sa camera ang tumapos ng interview ko. Nagpasalamat lamang ako sa mga miyembro ng press na pumunta pati na rin sa mga crew at spectators pagkatapos ay napagdesisyunan ko na bumalik na rin sa office ko upang balikan si Hope. Pagbukas ko ng pinto ay sumalubong sa akin si Sheryl.“You really did well, girl,” namamanghang komento niya habang mabagal niya akong pinapalakpakan.Natawa naman ako sa naging reaksiyon niya saka ko sinara ang pintuan, “great job ba?” natatawang tanong ko sa kaniya.“Mas great pa sa great,” mabilis niyang sagot saka kami sabay na natawa.“Where is hope pala?” tanong ko sa kaniya ng mapansin kong wala ang anak ko dito sa loob.“Nasa labas kasama ang secretary mo. Gusto daw mag-tour, eh,” sagot nam
SABRINA’S POV Maaga akong nagising kinabukasan dahil may meeting pa ako mamaya sa Wilson Hope Corporation and may interview pa ako para sa isang TV network. Tiningnan ko muna si Hope na mahimbing pa din ang tulog sa tabi ko saka ako nagdesisyong bumangon na. Pinagmasdan ko ang sarili ko sa salamin sa loob ng banyo. Limang taon na ang nakakalipas at marami na rin ang nagbago sa akin. Sa estado ko ngayon, hindi na makikita sa akin ang bahid ng isang Sabrina Cruz. Napatitig pa ako sa sarili ko ng ilang sandali bago ako nagdesisyong gawin ang morning routine ko. Pagkatapos ay dumiretso na ako sa kusina upang magluto ng agahan namin ni Hope. Dito kami tumuloy sa condo na binili ko two years ago since pinapaayos ko pa ang mansion namin. “Good morning, mommy.” Awtomatikong gumuhit ang ngiti sa aking labi ng maramdaman ko ang pagyakap ni Hope sa baywang ko kasabay ang pagbati niya sa akin sa malambing na boses. Iniikot ko ang aking sarili upang harapin siya. “Good morning, sweetie,” bati
SABRINA’S POV >>> 5 YEARS AFTER " Ladies and gentlemen, Happy Airlines extends a warm greeting to you as we arrive in Manila. It is currently 8:11 p.m. local time. Please keep the aisle(s) clear until we are parked at the gate and remain seated with your seat belt fastened for your protection and the safety of those around you. Thank you! " anunsyo ng flight attendant kaya napaayos na ako ng upo. “Mommy we are here in the Philippines?” tanong sa akin ni Hope, limang taong gulang kong anak. Ngumiti naman ako sa kaniya, “yes, baby.” sagot ko. Ngumiti naman siya at umayos na rin ang upo. Maya-maya pa ay bumukas na ang mga pintuan ng eroplano kaya tumayo na rin ako at si Hope. Pagbaba namin sa eroplano ay pumunta na kami sa arrival lane para makuha ang mga maleta ko. Binuksan ko na rin ang cellphone ko upang tawagan ang susundo sa amin para malaman ko kung nasan ito naroroon. “Hope, kalabitin mo ako kapag nakita mo na ang mga maleta natin, okay?” bilin ko sa kaniya. Tumango naman it