บทที่ 164 บทนำ-Bad Trap กับดักรักวิศวะ （double update）

เสียงเหล็กครูดลากไปตามพื้นซีเมนต์ในซอยเปลี่ยวดังจนรู้สึกเข็ดฟัน มันขยี้ประสาทได้พอๆ กับแสงไฟถนนที่กระพริบติดๆ ดับๆ เหมือนโลกกำลังหายใจขาดช่วง

ภายใต้แสงไฟสลัว…กลุ่มชายหนุ่มห้าคนในชุดนักศึกษายืนประจันหน้ากัน ไม่มีใครยอมถอยแม้แต่ก้าวเดียว ในมือมีอาวุธครบพร้อมฟาดฟัน

“เพื่อนมึงอีกคนไปไหนแล้ววะ” เสียงของ ครินทร์ ในชุดนักศึกษาที่เอาเสื้อออกนอกกางเกงเอ่ยถามฝั่งตรงข้ามอย่างเย้ยหยัน

มือหนาถือแท่งเหล็กหนักๆ ที่สามารถฟาดหัวอริแตกได้ในพริบตา รอยยิ้มเล็กๆ ปรากฏตรงมุมปาก แววตาเฉียบคมจ้องมองราวกับ ‘นักล่า’ ที่พร้อมกระโจนใส่ฝ่ายตรงข้ามอยู่ตลอดเวลา

“สองคนก็เอาพวกมึงลงได้” เซนต์ คู่อริฝั่งตรงข้ามตอบกลับเสียงเรียบ

ตระกูลของครินทร์เป็นมาเฟียทรงอิทธิพล ตนอาจจะเสียเปรียบฝั่งนั้นเรื่องฐานะ แต่ในเรื่องของ ‘ศักดิ์ศรี’ ไม่เคยยอมใครอยู่แล้ว ต่อให้ใหญ่มาจากไหนเขาก็ไม่เคยกลัว

“หึ! ปากดีนักนะมึง ระวังวันนี้จะได้จมตีนกู”

“กูเคยกลัวมึงด้วยเหรอ”

“ปากเก่งแบบนี้ กูแม่งอยากเอาเลือดปากมันออกจริงๆ” หนึ่งในเพื่อนของครินทร์อย่าง ตรีภพ เอ่ยด้วยสายตาเอาเรื่อง มือหนาที่มีสนับกำเข้าหากันแน่น

“วันนี้มึงได้เห็นเลือดปากม