ตอนที่8. ปั้นยิ้ม

เสียงทุ้มจากคนที่นั่งอยู่ในตำแหน่งประธานบริษัทเอ่ยขึ้นแทนผู้สัมภาษณ์

ทุกคนรอบด้านต่างเงียบกริบ สีหน้าแต่ละคนคล้ายกับแปลกใจกับสิ่งที่ได้ยิน บางคนก้ม ๆ เงย ๆ คล้ายกับกำลังหาอะไรบางอย่างในแฟ้มเอกสาร

หัวใจของกิ๊ฟเต้นกระหน่ำแรงยิ่งขึ้นเมื่อเขาเอ่ยต่อมาว่า

“ตำแหน่งงานล่าสุด คือ รองหัวหน้าการเงินและบัญชี บริษัทโฆษณายักษ์ใหญ่ อย่าง เอ็มเอ็น จำกัด”

เอ่ยจบ คิงก็กระตุกยิ้มที่มุมปากนิด ๆ คล้ายกับเจ้าแห่งนรกที่กำลังพิพากษาดวงวิญญาณที่ไร้หนทางสู้

กิ๊ฟถึงกับหน้าซีดเผือด เพราะสิ่งที่เขาเอ่ยมานั้น เธอไม่ได้เขียนลงไปในใบสมัครงานแม้แต่น้อย แต่เขากลับรู้ประวัติของเธอเกือบทั้งหมด

นั่นแสดงว่า เขาไม่เพียงแต่จำเธอได้ แต่ยังแค้นฝังใจด้วย !

“ถูกไล่ออกจากงานหรือ ทำไมถึงได้มาสมัครงานในตำแหน่งเลขากระจอก ๆ แบบนี้ล่ะ”

คิงจงใจใช้คำพูดจี้ใจดำหญิงสาวตรงหน้า

หลังจากเกิดเรื่องในวันนั้น เขาก็ให้คนไปสืบข้อมูลของเธอมาอย่างละเอียด และสวรรค์ก็ช่างเป็นใจ ส่งเธอให้มาสมัครงานในบริษัทของเขา ถึงเวลาที่เอาคืนเธอแล้ว !

คณะกรรมการคนอื่น ๆ ราวกับจะกลั้นหายใจฟังการสนทนา รู้สึกกดดันแทนผู้ถูกสัมภาษณ์ เพราะเธอเป็นคนแรกที่ถูกประธานบริษัทเชือดตั้งแต่วินาทีแรกที่เอ่ยปาก ราวกับว่าจะไม่ให้เธอได้ผุดได้เกิดเสียอย่างนั้น

กิ๊ฟเม้มริมฝีปากแน่น คำพูดของเขาทำให้เธอหน้าชาไปหมด ดวงตาที่หวาดหวั่นเมื่อครู่ เปลี่ยนเป็นแข็งกร้าววาวโรจน์ขึ้นด้วยความโกรธ

นิวที่นั่งอยู่ในตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายการตลาด แอบส่งซิกให้เพื่อนสาวใจเย็น ๆ

- คอนโด.... คอนโด.... –

นิวทำปากพะงาบ ๆ เอ่ยไม่ออกเสียง ให้เพื่อนสาวเห็นเพียงคนเดียว ในใจก็สวดมนต์อ้อนวอนต่อพระเจ้าว่า ขอให้อีกิ๊ฟมีสติ อย่าให้มันระเบิดอารมณ์ออกมาตอนนี้เลย ไม่งั้น... ศึกมหาสงครามได้เกิดขึ้นกลางกรุงเทพแน่ ๆ

กิ๊ฟพอจะอ่านปากนิวออก เธอสูดลมหายใจเข้า ...คอนโด.... ค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจออก ....คอนโด...  หากเธอไม่ได้งาน ไม่มีเงินผ่อนคอนโด เดือนต่อไปเธอต้องไม่มีที่ซุกหัวนอนแน่ ๆ

ฉับพลันนั้น เธอก็ปั้นยิ้ม แล้วพูดด้วยน้ำเสียงชัดถ้อยชัดคำจนแทบจะเน้นเสียงลงทุกคำว่า

“ดิฉันไม่ได้ถูกไล่ออกค่ะ แต่ดิฉันยื่นหนังสือลาออกด้วยตนเอง และเหตุผลที่ออกคือเรื่องส่วนตัว”

คำตอบนั้น ทำเอาคณะกรรมการสัมภาษณ์งานที่นั่งอยู่สะบัดร้อนสะบัดหนาวไปตาม ๆ กัน เพราะคำตอบนั้นสื่อความหมายไปถึงบอสใหญ่ว่า

 – ฉันออกจากงานเป็นเรื่องส่วนตัว กรุณาอย่าสาระแน - 

“....และดิฉันไม่เคยคิดว่า ตำแหน่งเลขากระจอก เพราะตำแหน่งเลขานุการ คือ ผู้ช่วยอำนวยความสะดวกให้แก่ท่านประธานบริษัท เปรียบเสมือนเลขศูนย์ ที่ทุกคนคิดว่าไม่มีค่า แต่ถ้าเราเอาเลขศูนย์ไปคูณกับตัวเลขอื่น ๆ ดูสิคะ ไม่ว่าจะเก้าหมื่นเก้าพัน หรือ แปดร้อยล้าน สุดท้ายก็กลายเป็นศูนย์ พังพินาศได้เช่นกัน”

กิ๊ฟจ้องดวงตาคมกริบของคิงอย่างไม่หวั่นเกรง ราวกับจะประกาศให้เขารู้ว่า เธอไม่ใช่มดที่เขาจะมาบี้ได้ง่าย ๆ แต่เธอเป็นระเบิด พร้อมที่จะสู้ให้พังพินาศกันไปข้างหนึ่ง

- โอ้แม่เจ้า... มงลงหัวอีกิ๊ฟไปเลยจ้า –

นิวอุทานในใจ แทบอยากจะลุกขึ้นปรบมือรัว ๆ ให้เพื่อนสาว แต่แล้วเขาก็ดีได้เพียงไม่นาน เมื่อบอสใหญ่เอ่ยสวนกลับอย่างเนิบนาบทันทีว่า

“คุณคิดอย่างนั้นจริง ๆ หรือ คำพูดของคุณจริงใจแค่ไหนกัน”

“ดิฉันพร้อมจะพิสูจน์ความจริงใจให้คุณเห็นค่ะ หากว่าคุณจะให้โอกาส”

กิ๊ฟยื่นข้อเสนอทันที นิวได้ยินเช่นนั้นก็แอบยกนิ้วโป้งให้เพื่อนสาวใต้โต๊ะ - สมกับเป็นอีกิ๊ฟซ่า ท่าพระจันทร์จริง ๆ -

“งั้นคุณก็ไปชงกาแฟมาให้ผม หากผมพอใจ.... ผมก็จะยอมรับคุณเข้าทำงาน”

“ด้วยความยินดีค่ะ”

กิ๊ฟเชิดหน้าขึ้นตอบรับ พลางคร่ำครวญในใจว่า - อีตาหน้าดุนี่ จะมาไม้ไหนอีกเนี่ย ! –

จากนั้น เจ้าหน้าที่สาวคนเดิมก็พากิ๊ฟไปยังห้องครัวที่อยู่ด้านหลังห้องประชุม ห้องครัวนี้มีไว้สำหรับจัดเตรียมของว่าง หรืออาหารง่าย ๆ สำหรับการประชุม

“เชิญคุณกนกพิชญ์ ตามสบายเลยนะคะ”

“เอ่อ... เดี๋ยวสิคะ ไม่ทราบว่า ท่านประธานฯ ชอบดื่มกาแฟแบบไหนคะ”

กิ๊ฟรีบเอ่ยถามเจ้าหน้าที่สาวคนนั้น เพราะกาแฟมีหลากหลายรสชาติ แต่ละคนชอบไม่เหมือนกัน  ดังนั้น หากอยากจะเอาชนะเขา ก็ต้องรู้ให้ได้ว่าเขาชอบแบบไหน

“เอ่อ... ดิฉันไม่ทราบค่ะ ต้องขออภัยจริง ๆ นะคะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ”

เมื่อเจ้าหน้าที่สาวคนนั้นออกไปแล้ว กิ๊ฟจึงต้องทดลองเดาใจท่านประธานหน้าดุดูสักหน่อย

โดยเริ่มจากกาแฟดำขั้นพื้นก่อน เธอตักเพียงผงกาแฟใส่น้ำร้อนแล้วนำไปเสิร์ฟที่โต๊ะท่านประธาน ฯ ซึ่งบัดนี้เขาเปลี่ยนท่านั่งเป็นเอนหลังพิงเก้าอี้ด้วยท่าทีสบาย ๆ ขายาว ๆ ของเขายกขึ้นไขว่ห้าง รูปร่างได้สัดส่วนของเขาทำให้ดูเหมือนกับประติมากรรมชั้นเยี่ยม ทำให้กิ๊ฟอดที่จะประหม่าไม่ได้เมื่อต้องเข้าไปเสิร์ฟกาแฟเขาใกล้ ๆ

“เชิญดื่มค่ะ”

เธอบรรจงวางแก้วกาแฟร้อน ๆ ตรงหน้าเขา แล้วขยับตัวถอยออกห่างในระยะเหมาะสม

เขายกกาแฟขึ้นจิบคำเล็ก ๆ ใบหน้านิ่งเฉยจนคาดเดาไม่ถูกว่ากำลังคิดอะไรอยู่

“ดื่มน้ำล้างจานยังดีกว่านี้ ไปชงมาใหม่”

คิงเอ่ยเสียงต่ำ

“รับทราบค่ะ”

กิ๊ฟยกแก้วกาแฟกลับไป แล้วไปชงกาแฟแก้วที่สองมาใหม่อย่างว่าง่าย

“เชิญดื่มค่ะ”

“ขมไป... ฉันต้องการกินกาแฟนะ ไม่ใช่กินยา ชงมาใหม่”

“รับทราบค่ะ”

จากนั้น กิ๊ฟแทบจะวิ่งเข้าวิ่งออกห้องครัวเพื่อชงกาแฟให้เขาดื่ม แก้วที่ 3  4   5    6   7.....

“ทั้งหวาน ทั้งมัน... ขืนฉันกินเข้าไป เป็นเบาหวานตายพอดี ไปชงมาใหม่”

“รับทราบค่ะ”

แก้วที่ 11   12    13    14..... จนกระทั่งถึงแก้วที่ 20 เขาก็ยังไม่พอใจ !

เคร้ง !

กิ๊ฟกระแทกแก้วใส่อ่างล้างจานด้วยความโมโห เธออุตส่าห์ตั้งใจชงกาแฟให้เขาทุกแก้วอย่างบรรจง ค่อยเติมเมล็ดกาแฟ น้ำตาลนิด ครีมหน่อย หวังว่าเขาจะถูกใจสักแก้ว แต่สุดท้ายเขาก็ไล่เธอให้กลับมาชงใหม่อยู่ดี

“แบบนี้มันจงใจแกล้งกันชัด ๆ”

เขาต้องการแก้แค้นเธอแน่ ๆ เพราะวันนั้นเธอปฏิเสธไม่ยอมไปชงกาแฟมาเสิร์ฟเขา

“ไม่ได้งาน ก็ไม่ได้งานสิวะ เจ้านายเรื่องมาก เอาใจยากแบบนี้ อีกิ๊ฟจะไม่ทน !”

พูดจบ เธอก็หันไปคว้าเอากระปุกสีขาวเล็ก ๆ เปิดฝาออกแล้วเทใส่แก้วกาแฟจนหมดกระปุก  เติมน้ำร้อน ต่อด้วยตักกาแฟบดใส่ลงไปลวก ๆ แล้วคนให้เข้ากัน

“กาแฟถ้วยนี้..... พิเศษสำหรับท่านประธานนะคะ”

หญิงสาวยิ้มที่มุมปาก รอยยิ้มนั้น คล้ายกับแม่มดมองหม้อต้มยาที่กำลังเดือดปุด ๆ อย่างพึงพอใจ