บทที่ 7ทฤษฎีพิชิตใจ 1 - พบเจอเพ้อฝัน (1)‘ทฤษฎีพิชิตใจ วิธีที่ 1 - พบเจอ เพ้อฝัน : การไปเจอหน้าเขาบ่อย ๆ เขาจะได้เก็บใบหน้าเราไปเพ้อฝัน เพราะมนุษย์มักจะคุ้นชินและเก็บความทรงจำของคน ๆ หนึ่งได้จากความเคยชินหรือการพบเจอกันทุกวัน’มีนาจดจำประโยคที่ท่องจำจากหนังสือ ‘ทฤษฎีไหนถึงได้ใจเธอ ตามแบบฉบับนางฟ้าเบล[1]‘ ที่ได้อ่านเมื่อคืนหลังจากที่ได้ไปค้นหาในร้านหนังสือเล็ก ๆ ใกล้บ้าน เมื่อคิดว่าจะเริ่มปฏิบัติการตามจีบรุ่นพี่หนุ่มจอมโหดคนอย่างพีท เธอก็ไม่คิดจะเล่น ๆ อยู่แล้วเพราะไม่ว่าจะใช้ทฤษฎีไหนเธอก็ต้องเอาชนะใจเขาให้ได้!‘มีนไม่ชอบอ่านหนังสือแต่ยอมอ่านทฤษฎีพิชิตใจเพื่อตามจีบพี่เลยนะ!’มีนาผ่อนลมหายใจออกมาหนัก ๆ ก่อนจะตัดสินใจเดินตรงเข้าไปในตึกคณะนิติศาสตร์ หลังจากที่ได้สอบถามจากรุ่นพี่อย่างโอ๊ตและจอมทัพมาก็พบว่าเป้าหมายที่ต้องการตามจีบนั้นอยู่ที่คณะ และเลิกเรียนเวลาบ่ายสองซึ่งแน่นอนว่าเธอย่อมมารอเขาก่อนเวลาอยู่แล้วขาก้าวฉับ ๆ และนั่งลงที่โต๊ะม้าหินหน้าตึกคณะพลางชะเง้อมองหาเป้าหมาย ได้แต่หวังว่าเจ้าตัวคงจะยังไม่เลิกเรียนหรือกลับไปก่อน เพราะไม่อย่างนั้นคงได้นั่งรอเก้อเป็นหมาหงอยแน่คนตัวเล็กหยิ
บทที่ 7ทฤษฎีพิชิตใจ 1 - พบเจอเพ้อฝัน (2)“ฉันเกลียดพี่โว้ย! เกลียดมาก ๆ” มีนาตะโกนสุดเสียงอย่างที่ไม่คิดเหมือนกันว่าตัวเองจะกล้าทำ ประโยคนั้นเรียกความสนใจจากคนโดยรอบได้ทั้งหมด และทุกสายตาก็หันมองพีทกันเป็นจุดเดียวเพราะเขาคือคนที่มีนากล่าวถึง“ทำบ้าอะไร!” พีทกดเสียงต่ำหากแต่มันเค้นหนักแน่นจนทำให้มีนาได้ยินอย่างชัดเจนว่าเขากำลังโกรธ“มาเป็นของฉันเถอะ! มาเป็นของฉันเถอะนะพี่พีท!”“ยัยบ้า! นี่เธอบ้าไปแล้วรึไง!”พีทรีบเดินดุ่ม ๆ ตรงมาหาคนรุ่นน้องพร้อมกับปิดปากเธอเอาไว้แน่น ตอนนี้คนอื่นจับตามอง บ้างก็หัวเราะซุบซิบกัน เขาไม่ชอบสถานการณ์แบบนี้ ไม่ชอบเป็นจุดสนใจและไม่ชอบให้ใครมองเขาเป็นตัวตลก“เชี่ย...น้องแม่งโคตรเจ๋งเลย” เพื่อนของพีทอ้าปากค้าง ยกนิ้วโป้งเยินยอความกล้าหาญแต่ก็ได้รับสายตาดุดันคมขลับที่ส่งมาจนต้องรีบปั้นหน้าให้เป็นปกติ“หยุดพูดเลยนะ ถ้าพูดออกมาอีกคำฉันฆ่าเธอแน่!” พีทชี้หน้าคาดโทษ แค่นี้เขาก็ไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน รู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่นที่อยู่ ๆ ก็มีผู้หญิงมาตะโกนบอกชอบหน้าตึกคณะแบบนี้“มาเป็นของมีนไหมคะ” มีนาถามตาใส เรื่องอะไรจะหยุดกัน ถือว่าคำพูดของตัวเองได้ผลทีเดียวเพร
บทที่ 7ทฤษฎีพิชิตใจ 1 - พบเจอเพ้อฝัน (3)“เธอนี่มัน...!”“ขึ้นรถค่ะ ไปส่งมีนที่คอนโดฯ เลยเห็นไหมว่ามีนเจ็บขาอยู่” มีนาหันกอดอกหน้าหนี พูดมัดมือชกคนตัวโตเพราะถึงยังไงก็ไม่มีทางลงจนกว่าจะพาร่างกายตัวเองถึงที่พักโดยสวัสดิภาพ จีบยากนักยากหนาก็มัดมือชกกันแบบนี้แหละ“เธอทำตัวเองแล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน”“ขึ้นรถเถอะน่า มีนอยากกลับแล้ว”“ยัย...!”“พี่ก็รู้ว่ายังไงมีนก็ไม่ลง เพราะงั้นไปส่งมีนค่ะ หรืออยากเห็นหน้ามีนนาน ๆ”พีทถอนหายใจรอบที่ร้อยของวัน ยกมือกางเล็บทำท่าจะหยุมแต่ก็เปลี่ยนมาเป็นเดินตึง ๆ กลับมานั่งประจำหลังพวงมาลัยแทนปฏิบัติการพิชิตใจนายจอมหยิ่งยังคงดำเนินต่อไปไม่ว่าจะเป็นเวลาไหน ๆ ก็มักจะมีรุ่นน้องสาวตัวแสบอย่างมีนาอยู่ทุกช่วงเวลากับพีทเสมอไม่ว่าจะเป็นตอนไปเรียนที่มีคลาสเรียนช่วงเช้าเหมือนกัน...“พี่พีท! มีนขอไปด้วยสิ นะ ๆ ให้มีนไปด้วยนะ”เวลาเลิกเรียน...“มีนกลับด้วยนะพี่พีท นะ ๆ น้าาา”หรือแม้กระทั่งเวลาพักผ่อน...“เลิกเรียนแล้วพี่พีทจะไปไหนคะ ให้มีนไปด้วยคนสิ”และรวมถึงในตอนนี้ด้วย...มีนารีบวิ่งตามคนตัวโตที่เดินผ่านเธอไปด้วยความเย็นชาเช่นทุกครั้ง ตอนนี้ก็เป็นช่วงเย็นที่เขาไม่
บทนำ“ขอโทษนะพีทแต่เอมเลือกเขา เราเลิกกันเถอะ”“อืม”คำพูดที่ยังคงตราตรึงอยู่ในหัวที่ไม่ว่าจะพยายามสลัดมันออกเท่าไหร่แต่ก็ไม่เป็นผล หนำซ้ำภาพวันวานที่เคยรักกันยังย้อนหวนกลับมาให้เจ็บใจเล่นอีก“เห้ย ไอ้พีท! มึงเลิกคิดถึงเขาสักทีเถอะกูไหว้ล่ะ” เสียงเรียกและแรงสะกิดของเพื่อนสนิททำให้ ‘พีท’ หลุดออกจากภวังค์ความคิดก่อนที่เขาจะค่อย ๆ หันไปมองยังต้นเสียงด้วยสีหน้าเรียบเฉยไม่บ่งบอกถึงความรู้สึกใด ๆ‘พีท’ หนุ่มหล่อสุดฮอตประจำคณะนิติศาสตร์ ผู้มีใบหน้าหล่อเหลา ผิวขาวเนียนละเอียด ส่วนสูงหนึ่งร้อยแปดสี่เซนติเมตร เขาหล่อ ฮอต เนี้ยบ และเนิร์ด! ทั้งยังหยิ่ง…ยโส และขี้เก๊กเป็นที่สุด!“เออ! มึงจะไปสนใจทำไมกับผู้หญิงแบบนั้นวะ” เพื่อนสนิทอีกคนเอ่ยเสริมพลางมองหน้าเพื่อนสนิทอย่างนึกหงุดหงิดที่เอาแต่ทำหน้านิ่งไม่สนใจสิ่งรอบข้างตั้งแต่ที่เขามาถึงทั้งสามคนอยู่ในห้องชมรมซึ่งเป็นห้องประจำที่พวกเขาชอบมานั่งคุยกันอยู่บ่อย ๆ พวกเขาทั้งสามคนเป็นหนุ่มฮอตของมหาวิทยาลัยที่สาว ๆ หลายคนอยากควงมากที่สุดเนื่องด้วยหน้าตา ความฉลาด และฐานะของ ‘พีท’ ‘โอ๊ต’ และ ‘จอมทัพ’ ที่ไม่ว่าจะเดินไปที่ไหนในมหาวิทยาลัยกลับต้องเป็นจุดสนใจข
บทที่ 1บทลงโทษในวันรับน้อง (1)“ไปทำบุญมายังน้องมีนา หวังว่าวันนี้คงไม่โดนทำโทษสามเกมติดเหมือนเมื่อวานนะ”เสียงทักทายของรุ่นพี่เอ่ยขึ้นหลังจากที่เธอเดินเข้ามาหาห้องเอนกประสงค์ ทันทีที่รุ่นพี่เอ่ยต่างก็ทำให้เพื่อน ๆ และรวมถึงรุ่นพี่คนอื่นหันมามองเธอเป็นตาเดียว“มาเหอะพี่ หนูไม่กลัวหรอก จะเต้นไก่ย่างหรือว่าเต้นฮิปโปหนูก็พร้อม!” หญิงสาวตอบกลับด้วยสีหน้ามั่นใจก่อนจะเดินไปนั่งกับกลุ่มเพื่อน ๆเดิมทีแล้วมีนาเป็นที่คนเข้ากับคนอื่นได้ง่าย เนื่องจากเธออัธยาศัยดีและเป็นมิตรกับทุกคน ทั้งยังชอบร่วมทำกิจกรรมกับคนอื่น ๆ ทำให้เธอไม่ได้รู้สึกเขินอายอะไรถ้าหากต้องออกไปเต้นหน้าห้องต่อหน้าทุกคน“เห้ย! ไอ้โอมมึงจัดบทลงโทษหนัก ๆ ให้น้องเขาสักทีดิ น้องแม่งปากแจ๋วโคตร”กิจกรรมรับน้องยังคงดำเนินไปด้วยความสนุกสนานและเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ วันนี้เป็นวันรับน้องวันสุดท้ายเลยทำให้มีการเข้าร่วมกิจกรรมตั้งแต่ช่วงสายจนถึงช่วงเย็นของวันจนกระทั่งมาถึงเกมสุดท้าย มีนาเข้าร่วมทำกิจกรรมกับเพื่อน ๆ ได้เป็นอย่างดีซึ่งในเกมสุดท้ายนั้นจะเป็นเกมที่ให้ทุกคนยืนขาเดียวอยู่บนกระดาษเอสี่เพียงแผ่นเดียวทั้งกลุ่ม แต่ละกลุ่มจะมีห้าคน
บทที่ 1 บทลงโทษในวันรับน้อง (2)“น่ารำคาญ” เสียงทุ้มเอ่ยและผลักมือเล็กออกก่อนที่เขาจะลุกขึ้นยืนและเดินผ่านร่างบางไปอย่างไม่ใส่ใจมีนายืนชะงักราวกับถูกสาปเป็นหินเมื่อได้ยินคำพูดที่แสนเย็นชาจากปากของอีกฝ่ายที่ไม่แม้แต่จะหันมามองหรือใยดีเธอเลยสักนิด เธอกำมือตัวเองแน่นพลางนึกโมโหอยู่ในใจจนแทบอยากจะระเบิดออกมาให้รู้แล้วรู้รอด กล้าดียังไงถึงได้เมินและเย็นชากับเธอแบบนี้!“นี่! เมื่อกี้พี่ว่าไงนะ” ใบหน้าหวานหันขวับไปมองร่างสูงที่กำลังเดินออกไปด้วยความโมโหอย่างหนัก เสียงเล็กตะโกนกร้าวทำให้ชายหนุ่มค่อย ๆ หันหน้ามามองเธอด้วยความนิ่งเรียบเช่นเคยคนตรงหน้าเลิกคิ้วถามพลางผ่อนลมหายใจออกมาอย่างนึกรำคาญเมื่อรู้สึกว่าหญิงสาวชักจะตอแยเขามากขึ้น ถึงแม้ว่าชายหนุ่มจะไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาแต่ท่าทางและสายตากลับบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเขารู้สึกเช่นไร‘ไม่มีมารยาท!’ มีนาบ่นกับตัวเองในความคิดแค่เห็นสายตาของเขาก็ทำให้เธออยากจะตรงไปตระกุยหน้าหล่อ ๆ ให้รู้แล้วรู้รอด“เมื่อกี้พี่บอกว่าน่ารำคาญเหรอคะ” เมื่ออีกฝ่ายไม่ตอบเธอจึงถามเขาอีกครั้ง“หูตึงหรือไง” ชายหนุ่มกอดอกมองร่างบางอย่างไม่ลดละเขาว่าสิ่งที่พูดออกไปก็ชัดเจนมา
บทที่ 2อย่าหาว่าไม่เตือน (1) MD NIGHTภายในคลับหรูใจกลางเมืองที่มีเสียงเพลงบีทหนักและแสงไฟสลัวสาดส่องคอยขับกล่อมให้ทุกคนลุกขึ้นเต้นกันอย่างสนุกสนานรวมถึงหญิงสาวและเพื่อนอีกหนึ่งคนที่ตอนนี้กำลังอยู่ที่โต๊ะชั้นล่างซึ่งเป็นที่สนใจกับหนุ่ม ๆ รอบข้างเป็นอย่างมาก“โต๊ะนั้นเขามองฉันด้วยแหละ”“จ้ะ คุณน้ำคนสวย สวยที่สุด!” มีนากลอกตาไปมาเมื่อตั้งแต่มาถึงก็ได้ยินเสียงของเพื่อนสนิทที่พูดไม่หยุดปากจนทำให้นึกหมั่นไส้เสียไม่ได้“ดีใจอะที่วันนี้แกมาด้วย ปกติชวนทีไรก็ขี้เกียจตลอด”“วันนี้เบื่อ ๆ อะแถมยังเจอรุ่นพี่ขี้เก๊กอีก” ว่าแล้วก็ถอนหายใจออกมาหนัก ๆ เมื่อนึกถึงเรื่องราวในช่วงบ่าย“เออดีอยากให้เจอบ่อย ๆ แกจะได้ออกมาตี้กับฉัน”“แล้ววันนี้แกไม่มีฝึกเหรอถึงชวนออกมาตี้ได้เนี่ย” มีนาถามถึงเพื่อนสนิทที่ตอนนี้กำลังเรียนพยาบาลปีสองถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยมีเวลาว่างแต่ก็ชอบออกมาเที่ยวอยู่บ่อย ๆมีนาอายุยี่สิบปีเดิมทีเรียนอยู่คณะเศรษฐศาสตร์ก่อนจะซิ่วมาเรียนบริหารธุรกิจเนื่องจากถูกกดดันกับทางครอบครัวที่อยากให้เรียนสายนี้มากกว่าเพราะมีธุรกิจร้านเครื่องเพชรที่ต้องกลับไปบริหารหลังเรียนจบในเมื่อทนกับความกดดันไม่ได้เธ
บทที่ 2อย่าหาว่าไม่เตือน (2)“ยัยมีน แกทำอะไร” น้ำรีบจับมือเพื่อนสนิทและเค้นถามคำตอบให้รู้แล้วรู้รอด ปกติก็มาเที่ยวเล่นกันสองคนออกบ่อยแล้วทำไมวันนี้ถึงได้บอกว่าเหงาขึ้นมาได้“เอาดิน้อง ดี ๆ มีสาวสวยมานั่งด้วยจะได้สนุก”“หยุดเจ้าชู้ก่อนเลยไอ้เสือ นั่นรุ่นน้องครับ” เพื่อนอีกคนถึงกับต้องออกปากห้ามและรีบดึงเจ้าตัวกลับมานั่งประจำที่เพราะรู้นิสัยเพื่อนตัวเองดีว่าเรื่องผู้หญิงนั้นร้ายกาจไม่แพ้ใคร“อย่างพี่เขาไม่ชอบหนูหรอก ต้องขาว ๆ อึ๋ม ๆ อกโต ๆ แบบวันก่อนเนอะ” หญิงสาวแทรกขึ้นพร้อมกับยกยิ้มร้ายเนื่องจากเมื่อวันก่อนเธอนั้นเห็นเต็มสองตาว่ารุ่นพี่ร่วมคณะนั้นขับรถสปอร์ตคันหรูไปรับสาวสวยหน้าห้างสรรพสินค้าหลังเลิกกิจกรรมรับน้อง“เชี่ย! ใครวะไอ้โอ๊ต นี่มึงหมกเหรอวะ”“โห่น้องมีน จำผิดคนหรือเปล่า” อีกฝ่ายถึงกับยิ้มเจื่อนและรีบปฏิเสธพัลวันแต่มีหรือที่เพื่อนสนิทจะเชื่อในคำพูดของเขา“น้องเขาน่ะจำถูกแล้ว แต่มึงอะมานี่เลย สรุปใครครับบอกกูมาเดี๋ยวนี้”“น้องแม่งร้ายโคตร ยินดีต้อนรับเข้าแก๊งครับโผม!” คนตัวโตเฉไฉพลันมองหน้าหญิงสาวที่ดูท่าแล้วร้ายกาจไม่แพ้ตัวเขาเองเลย เห็นตัวเล็ก ๆ แบบนี้แต่ความร้ายระดับตัวแม
บทที่ 7ทฤษฎีพิชิตใจ 1 - พบเจอเพ้อฝัน (3)“เธอนี่มัน...!”“ขึ้นรถค่ะ ไปส่งมีนที่คอนโดฯ เลยเห็นไหมว่ามีนเจ็บขาอยู่” มีนาหันกอดอกหน้าหนี พูดมัดมือชกคนตัวโตเพราะถึงยังไงก็ไม่มีทางลงจนกว่าจะพาร่างกายตัวเองถึงที่พักโดยสวัสดิภาพ จีบยากนักยากหนาก็มัดมือชกกันแบบนี้แหละ“เธอทำตัวเองแล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน”“ขึ้นรถเถอะน่า มีนอยากกลับแล้ว”“ยัย...!”“พี่ก็รู้ว่ายังไงมีนก็ไม่ลง เพราะงั้นไปส่งมีนค่ะ หรืออยากเห็นหน้ามีนนาน ๆ”พีทถอนหายใจรอบที่ร้อยของวัน ยกมือกางเล็บทำท่าจะหยุมแต่ก็เปลี่ยนมาเป็นเดินตึง ๆ กลับมานั่งประจำหลังพวงมาลัยแทนปฏิบัติการพิชิตใจนายจอมหยิ่งยังคงดำเนินต่อไปไม่ว่าจะเป็นเวลาไหน ๆ ก็มักจะมีรุ่นน้องสาวตัวแสบอย่างมีนาอยู่ทุกช่วงเวลากับพีทเสมอไม่ว่าจะเป็นตอนไปเรียนที่มีคลาสเรียนช่วงเช้าเหมือนกัน...“พี่พีท! มีนขอไปด้วยสิ นะ ๆ ให้มีนไปด้วยนะ”เวลาเลิกเรียน...“มีนกลับด้วยนะพี่พีท นะ ๆ น้าาา”หรือแม้กระทั่งเวลาพักผ่อน...“เลิกเรียนแล้วพี่พีทจะไปไหนคะ ให้มีนไปด้วยคนสิ”และรวมถึงในตอนนี้ด้วย...มีนารีบวิ่งตามคนตัวโตที่เดินผ่านเธอไปด้วยความเย็นชาเช่นทุกครั้ง ตอนนี้ก็เป็นช่วงเย็นที่เขาไม่
บทที่ 7ทฤษฎีพิชิตใจ 1 - พบเจอเพ้อฝัน (2)“ฉันเกลียดพี่โว้ย! เกลียดมาก ๆ” มีนาตะโกนสุดเสียงอย่างที่ไม่คิดเหมือนกันว่าตัวเองจะกล้าทำ ประโยคนั้นเรียกความสนใจจากคนโดยรอบได้ทั้งหมด และทุกสายตาก็หันมองพีทกันเป็นจุดเดียวเพราะเขาคือคนที่มีนากล่าวถึง“ทำบ้าอะไร!” พีทกดเสียงต่ำหากแต่มันเค้นหนักแน่นจนทำให้มีนาได้ยินอย่างชัดเจนว่าเขากำลังโกรธ“มาเป็นของฉันเถอะ! มาเป็นของฉันเถอะนะพี่พีท!”“ยัยบ้า! นี่เธอบ้าไปแล้วรึไง!”พีทรีบเดินดุ่ม ๆ ตรงมาหาคนรุ่นน้องพร้อมกับปิดปากเธอเอาไว้แน่น ตอนนี้คนอื่นจับตามอง บ้างก็หัวเราะซุบซิบกัน เขาไม่ชอบสถานการณ์แบบนี้ ไม่ชอบเป็นจุดสนใจและไม่ชอบให้ใครมองเขาเป็นตัวตลก“เชี่ย...น้องแม่งโคตรเจ๋งเลย” เพื่อนของพีทอ้าปากค้าง ยกนิ้วโป้งเยินยอความกล้าหาญแต่ก็ได้รับสายตาดุดันคมขลับที่ส่งมาจนต้องรีบปั้นหน้าให้เป็นปกติ“หยุดพูดเลยนะ ถ้าพูดออกมาอีกคำฉันฆ่าเธอแน่!” พีทชี้หน้าคาดโทษ แค่นี้เขาก็ไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน รู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่นที่อยู่ ๆ ก็มีผู้หญิงมาตะโกนบอกชอบหน้าตึกคณะแบบนี้“มาเป็นของมีนไหมคะ” มีนาถามตาใส เรื่องอะไรจะหยุดกัน ถือว่าคำพูดของตัวเองได้ผลทีเดียวเพร
บทที่ 7ทฤษฎีพิชิตใจ 1 - พบเจอเพ้อฝัน (1)‘ทฤษฎีพิชิตใจ วิธีที่ 1 - พบเจอ เพ้อฝัน : การไปเจอหน้าเขาบ่อย ๆ เขาจะได้เก็บใบหน้าเราไปเพ้อฝัน เพราะมนุษย์มักจะคุ้นชินและเก็บความทรงจำของคน ๆ หนึ่งได้จากความเคยชินหรือการพบเจอกันทุกวัน’มีนาจดจำประโยคที่ท่องจำจากหนังสือ ‘ทฤษฎีไหนถึงได้ใจเธอ ตามแบบฉบับนางฟ้าเบล[1]‘ ที่ได้อ่านเมื่อคืนหลังจากที่ได้ไปค้นหาในร้านหนังสือเล็ก ๆ ใกล้บ้าน เมื่อคิดว่าจะเริ่มปฏิบัติการตามจีบรุ่นพี่หนุ่มจอมโหดคนอย่างพีท เธอก็ไม่คิดจะเล่น ๆ อยู่แล้วเพราะไม่ว่าจะใช้ทฤษฎีไหนเธอก็ต้องเอาชนะใจเขาให้ได้!‘มีนไม่ชอบอ่านหนังสือแต่ยอมอ่านทฤษฎีพิชิตใจเพื่อตามจีบพี่เลยนะ!’มีนาผ่อนลมหายใจออกมาหนัก ๆ ก่อนจะตัดสินใจเดินตรงเข้าไปในตึกคณะนิติศาสตร์ หลังจากที่ได้สอบถามจากรุ่นพี่อย่างโอ๊ตและจอมทัพมาก็พบว่าเป้าหมายที่ต้องการตามจีบนั้นอยู่ที่คณะ และเลิกเรียนเวลาบ่ายสองซึ่งแน่นอนว่าเธอย่อมมารอเขาก่อนเวลาอยู่แล้วขาก้าวฉับ ๆ และนั่งลงที่โต๊ะม้าหินหน้าตึกคณะพลางชะเง้อมองหาเป้าหมาย ได้แต่หวังว่าเจ้าตัวคงจะยังไม่เลิกเรียนหรือกลับไปก่อน เพราะไม่อย่างนั้นคงได้นั่งรอเก้อเป็นหมาหงอยแน่คนตัวเล็กหยิ
บทที่ 6ปฏิบัติการตามจีบเธอ2 (3)“พะ...พี่” ถึงจะมั่นใจว่าไม่ใช่ฝัน แต่ยังมีความสับสนว่าเขาทำแบบนี้ทำไม“พีท!”“ผู้หญิงอย่างเธอไม่คู่ควรกับความรักของฉันเลยแม้แต่นิดเดียว ฉันโคตรเสียดายเวลาเลย...ฉันไม่น่ามาเจอคนอย่างเธอเลยเฌอเอม!”สิ้นประโยคชายหนุ่มก็จับมือเล็กเดินไปยังรถยนต์คันหรูของเขาก่อนจะประจำที่เบาะฝั่งคนขับโดยไม่คิดหันกลับไปมองคนรักเก่าอีก ยอมรับว่ายังรู้สึกหวั่นไหวและคิดถึง แต่ในเมื่อเรื่องทุกอย่างมันจบลงแล้วเขาก็ไม่คิดกลับคืนหรือเห็นใจผู้หญิงอย่างเอมอีกมีนาหันมองพีทด้วยความตกใจ ขณะที่รถยนต์กำลังขับเคลื่อนไปตามทางโดยไม่มีคำใดเปล่งออกมามีเพียงความเงียบสงัดที่ปกคลุมภายในตัวรถเท่านั้น แววตาหวานจดจ้องใบหน้าหล่อเหล่าทั้งที่ยังตกใจไม่หาย เธอไม่คิดเลยว่าคนอย่างเขาเด็ดเดี่ยวและหนักแน่นได้ขนาดนี้เธอมองเห็นแววตาของเขาที่หวั่นไหวกับคำพูดของคนรักเก่า มันทำให้เธอมั่นใจว่าการกระทำของตัวเองนั้นคงเสียเปล่าปละช่างโง่เง่า ไม่ว่าเธอจะพยายามมากแค่ไหนก็ไม่มีทางสู้คนคนในใจเขาได้ และเธอมั่นใจว่าเขาจะต้องกลับไปหาเธอเป็นแน่แต่มันไม่ใช่เลย...“มองอะไร” ประโยคนั้นทำเอาหญิงสาวสะดุ้งเฮือกและรีบหับกลับไป
บทที่ 6ปฏิบัติการตามจีบเธอ2 (2)มีนาเม้มปากแน่นมองสถานการณ์ตรงหน้าด้วยความรู้สึกสับสน ในใจก็รู้สึกขุ่นเคืองที่คุณชายจอมหยิ่งไม่คิดสนใจเธอแต่กลับเรียกหาคนรักเก่าอย่างชัดถ้อยชัดคำ ลึก ๆ ก็รู้ว่าเขาคงไม่คิดกลับไปคืนดีกับผู้หญิงคนนั้น แต่เธอก็ดูออกมาเขายังรู้สึกและคิดถึงเธอคนนั้นอยู่ตลอดไม่กลับไป แต่ก็ไม่ลืม...“เอมขอโทษ เอมขอโทษนะพีท” หญิงสาวเอ่ยทั้งน้ำตาและก้มหน้าลงอย่างรู้สึกผิดพลันทำให้ดวงตาคมกระตุกวูบอ่อนไหวกับคำขอโทษสั่นพร่านั้น“ฉันว่าฉันพูดชัดเจนแล้วนะ” พีทเบือนหน้าหนีไปอีกทางก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แต่มันก็ไม่สามารถซ่อนความรู้สึกที่แท้จริงไปได้อยู่ดี“เอมผิดไปแล้ว ยอมรับผิดทุกอย่าง เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะนะพีท”“มันสายไปแล้วเอม” ถึงเธอจะคุกเข่าหรือขอโทษเขามากแค่ไหนแต่มันก็สายเกินกว่าที่จะให้อภัยและกลับไปเป็นเหมือนเดิม ถึงจะยังคิดถึงและโหยหาแต่เขาก็ไม่คิดจะกลับไปจมกับความโง่งมและเจ็บปวดได้อีก“ฮึก...เอมคิดถึงพีท คิดถึงช่วงเวลาดี ๆ ของเราทั้งสองคน”“...” คนตัวโตเงียบไปและจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่หลากหลายยอมรับอย่างไม่อายว่าเขาเองก็คิดถึงช่วงเวลาเหล่านั้นม
บทที่ 6ปฏิบัติการตามจีบเธอ2 (1)“กูกลับละ” พีทเอ่ยก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ภายในห้องชมรม และเดินไปหยิบกุญแจรถที่วางอยู่บนโต๊ะด้วยความนิ่งเรียบ โดยมีสายตาของเพื่อนสนิทอย่างโอ๊ตและจอมทัพที่มองตามเป็นจังหวะเดียวกัน“เชี่ย...มันจะไปแล้วไอ้โอ๊ตทำไงดีวะ” จอมทัพสะกิดเพื่อนข้างกายด้วยความร้อนรนเมื่อเห็นร่างสูงของเพื่อนกำลังจะเดินออกจากห้องไปตอนแรกจอมทัพและโอ๊ตตั้งใจว่าจะนั่งรอมีนาอยู่ที่ห้องชมรมเพื่อหวังจะให้เธอได้กลับพร้อมกับพีท ซึ่งแน่นอนว่าพวกเขาได้จัดเตรียมและวางแผนไว้ทุกอย่างแล้ว ถ้าหากเพื่อนตัวดีกลับไปก่อนก็เท่ากับว่าสิ่งที่พวกเขาวางแผนไว้ทั้งหมดต้องพังไม่เป็นท่าแน่“เฮ้ยไอ้พีทจะรีบกลับไปไหนวะ อย่าเพิ่งกลับดิ”“ท่องมาตรา” เสียงเข้มตอบกลับนิ่ง ๆ โดยที่ไม่ได้หันมามองเพื่อนสนิททั้งสองคน จากนั้นก็เดินไปยังประตูและเปิดมันออกเพื่อที่จะเดินออกจากห้องไปแต่ทว่า...“แฮ่! จ๊ะเอ๋” น้ำเสียงสดใสพร้อมด้วยรอยยิ้มกว้างของมีนาปรากฏขึ้นอยู่ตรงหน้าประตูห้องชมรมพอดี พลันทำให้พีทถึงกับชะงักและก้าวถอยหลังเว้นระยะห่าง จากนั้นก็หันขวับไปมองเพื่อนตัวดีทั้งสองคนทันทีเพราะรู้ว่ามันจะต้องแผนที่วางไว้ก่อนหน้าแน่นอน
บทที่ 5 ปฏิบัติการตามจีบเธอ1 (2)“ฉันไม่ได้มีเวลาว่างมากที่จะคอยตามง้อให้เธอขึ้นรถหรอกนะ”ประโยคอันแสนเจ็บแสบและเย็นชาทำเอาหญิงสาวตัวชาวาบอย่างบอกไม่ถูก เธอมองคนตัวโตราวกับถูกสาปเป็นหิน ยิ่งได้ยินคำพูดนั้นกลับยิ่งทำให้เธอไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว“เอ่อ...ขึ้นรถเลยน้อง เดี๋ยวพวกพี่ไปส่งเอง” จอมทัพเอ่ยแทรกเพื่อดึงสติของมีนาให้กลับมา จากนั้นก็เดินไปเปิดประตูเพิ่งนั่งประจำที่เบาะด้านหลังคู่กับโอ๊ต“อ้าวพี่ แล้วพี่ไปนั่งด้านหลังทำไม” มีนาอ้าปากค้าง“น้องนั่งหน้าไปแหละ นั่งข้างไอ้พีทมันดีแล้ว”หญิงสาวเม้มปากแน่น ไม่คิดเลยว่าปฏิบัติการจีบผู้ชายคนหนึ่งมันจะรวดเร็วและกะทันหันแบบนี้ตอนแรกก็ไม่ได้รู้สึกหวั่นอะไร แต่ทำไมพอเจอหน้าและเห็นความเย็นชานั้นกลับทำให้เธอรู้สึกกลัวแปลก ๆ‘ดึงสติกลับมายัยมีน! แกจะยอมแพ้ไม่ได้!’“ไอ้พีทกูคงไปโต๊ะไม่ได้แล้วว่ะแม่กูเรียกให้ไปทำธุระ” โอ๊ตพูดขึ้นหลังจากที่เงียบอยู่นานสายตาคมมองจากกระจกรถมองหลังด้วยแววตาเรียบนิ่ง แต่ลึก ๆ ก็นึกเคลือบแคลงใจกับคำพูดของเพื่อน“เออกูด้วย!” จอมทัพมีบทบาทอีกคน คราวนี้มีนาหันขวับไปจนคอแทบเคล็ดเพราะรู้ว่าเขาสองคนตั้งใจให้เธอได้อยู่กับรุ่
บทที่ 3เปลี่ยนความคิด (1)“พะ...พี่ พี่พีทคะ” มีนาตะโกนเรียกพร้อมกับเร่งฝีเท้าเดินตามร่างสูงออกไปด้วยความร้อนรน หลังจากที่พีทเข้ามาช่วยเธอจากเหตุการณ์เมื่อครู่เจ้าตัวก็รีบเดินออกไปโดยที่เธอยังไม่เอ่ยคำใดเลยแม้แต่น้อยใบหน้าหล่อเหลาหันมองคนตัวเล็กด้วยแววตาเรียบนิ่งซึ่งสายตาคู่นั้นทำให้หญิงสาวหยุดชะงักราวกับถูกสาป“มีอะไร” เสียงเข้มเอ่ยพลางมองคนตรงหน้าที่ตอนนี้เอาแต่เดินตามเขาไม่เลิก“เอ่อ...เอ่อคือ...คือมีน” หญิงสาวกำมือตัวเองแน่นและนึกหงุดหงิดตัวเองในใจ อุตส่าห์เตรียมคำพูดไว้มากมายแต่พอเจอสายตากลับพูดไม่ออกเสียอย่างนั้นพีทมองคนตัวเล็กชั่วครู่ก่อนจะหมุนตัวและเดินต่อไปแต่ทว่ากลับต้องหยุดชะงักตามเสียงเรียกของเธออีกครั้ง ในครั้งนี้มีนารวบรวมความกล้าทั้งหมดก่อนที่เธอจะก้มศีรษะลงและยกมือไหว้คนตรงหน้าอย่างรวดเร็ว“มีนขอบคุณพี่มากเลยนะคะ ขอบคุณจริง ๆ ค่ะที่ช่วยมีนไว้” มีนากล่าวขอบคุณด้วยน้ำเสียงหนักแน่น จากเหตุการณ์เมื่อครู่มันทำให้เธอกลัวเป็นอย่างมากแต่เธอก็ต้องสกัดกลั้นเอาไว้เพราะไม่อยากแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็น“นมเธอ” ประโยคนั้นทำให้มีนารีบเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้าด้วยความตกใจก่อนจะรีบยกม
บทที่ 4 แสร้งเป็นแฟน (2)“นิ่งทำไม ทีเมื่อกี้ยังเล่นละครเป็นฉาก ๆ” ชายหนุ่มเปิดประเด็นขึ้นทำลายความเงียบขณะที่สายตายังคงจดจ้องกับหนทางตรงหน้า“มีนช่วยพี่ต่างหาก” มีนากอดอกมอง หากเธอไม่เข้าไปช่วยเขาก็คงถูกแฟนเก่าตามตื๊อไม่เลิก“ช่วย? หึ แบบนี้น่ะเหรอที่เรียกว่าช่วย”“อย่างน้อยก็ทำให้ผู้หญิงคนนั้นหน้าหงายแล้วกัน” ถึงจะช่วยได้ไม่มากแต่เธอมั่นใจว่าอีกฝ่ายคงต้องมีอาการ ‘เงิบ’ กับคำพูดของเธอแน่นอนพีทแค่นเสียงหัวเราะแต่ยังคงให้ความสนใจกับการขับรถ จนกระทั่งรถยนต์คันหรูขับเข้ามาจอดที่ลานจอดรถฝั่งตรงข้ามกับตึกคณะบริหารธุรกิจ ใบหน้าหวานหันมองคนข้าง ๆ ด้วยความตกใจ ก่อนจะชะเง้อมองโดยรอบว่ามีใครอยู่บริเวณนั้นหรือไม่หากมีคนเห็นว่าเธอเดินลงมาจากรถของเขาคงถูกเอาไปพูดเป็นแน่!“ทำไมพี่ถึงมาจอดตรงนี้ล่ะคะ”“ทำไม?” พีทเลิกคิ้วมองเป็นเชิงคำถาม ทั้งที่ปกติแล้วเขาก็จอดในที่ตรงนี้อยู่ทุกวันเพราะลานจอดรถที่ตึกคณะนิติศาสตร์รถค่อนข้างเยอะ จึงทำให้เขาเลือกที่จะมาจอดบริเวณนี้เสียส่วนใหญ่“เดี๋ยวเพื่อนพี่ก็เห็นหรอก” มีนาเอ่ยพลางมองไปยังรอบ ๆ เขาก็รู้ว่าเพื่อนสนิทของเขาเรียนอยู่คณะเดียวกันกับเธอ หากเดินลงไปแล้วเป