Chapter Seven

Hindi naalis sa isipan ni Simeon ang dismayadong mukha ni Zhaine. Maging ang mga sinabi ng kaniyang sariling best friend.

“ babalik na ako sa pag-aaral.”

Naghintay Siya ng pagkakataon upang tumiwalan na.

" Boss, ayoko na ng trabaho,” kinakabahang sabi nito.

“ Bakit? paano mga kapatid mo?,”matapang na tanong nito sa kanya.

Kahit kinakabahan kung ano ang mangayayari sa kan’ya ay nanindigan pa rin siya sa sinabi n’ya.

" Boss, gusto kong magpatuloy sa pag-aaral.”

" Dahil ba sa wirdong teacher mo na yun, bata, alam mo kung gaano kahirap ang kumawala."

Kinaladkad si Simeon ng mga tauhan ni Big Boss pasakay ng sasanyan-- dinala sa isang bakante at abandonadong building: kung saan doon nila dinadala ang mga nabibiktima nila.

Nagkataon ay nakita naman ito nina Whang at Renko ang sapilitang pagsasakay sa estudyante ng kanilang boss.

" Kuya, estudyante iyon ni Boss Jhai.”

“ Huwag ka nga maingay d’yan. Tawagin mo si Senko. Kailangang ipaalam natin ito kay Boss,”

Nilapitan ni Senko ang dalawa.

“ Oi, kayong dal’wa ano bang sinisilip nyo d’yan?”

“ Kuya, dali. Tawagan mo si Boss! susundan namin ni Renko yung sasakyan.”

Masayang kumakain Sina Kenn at Zhaine nang tumwag si Senko sa dalaga.

“ Kenn, saglit. Sagutin ko lang ito.”

Lumayo si Zhaine, gigil na marahan nyang sinagot ang tawag ni Senko.

“Hello, di ba, kabil-bilanan ko na huwag na huwag nyo kong tatawagan hangga’t di ko sinasabi na puwede na!”

“ Pasensya na Boss. Yung estudyante mo na tinulungan mo ay sapilitang isinakay ng kaaway nating grupo. Sinundan nina Whang at Renko kaso... biglang nawala yung kotse.”

“ Teka, sandali papunta na ko.”

Dali-daling kinuha ni Zhaine ang kaniyang bag at mabilis na nagpaalam Kay Kenn na akala nya ay hindi mahahalata.

“ I’m sorry, Kenn. I need to go.”

Agad naman siyang sinundan ni Kenn at doon nya napag-alaman ang nangyayari sa kan’yang best friend.

“ Asan sila?,” alalang tanong ni Jhai sa tatlo.

“ Nandito sila, Boss. Sa lumang warehouse na malapit sa pantalan.”

“ Sige, Whang papunta na ko.”

“ Samahan na namin kayo, Boss.”

“ Huwag kayong mag-alala kaya ko sila.”

Nagpatiuna na si Kenn sa lugar dahil alam niya kung saan mismo ‘yon.

Nakita ni Kenn na namimilipit na sa sakit si Simeon ngunit walang awa pa rin itong pinagbubogbog ng tauhan ni Big Boss.

“ Tigilan nyo na ang bestfriend ko!” malakas na matapang sabi ni Kenn.

Tinulungan niya si Simeon. Dahil sa marami ang mga ito ay nagulpi na din s’ya.

Dumating naman si Zhaine. Naawa s’ya sa sinasapit ng dalawang estudyante n’ya.

Nakakita siya ng isang kahoy--kanya itong pinulot at ipinatama sa lalaking gumugulpi kay Kenn at Simeon.

“ That’s enough! isang dampi pa ng mga kamay n’yo sa mga estudyante ko, mamatay!”

" To the rescue ang kanilang wirdong teacher,” ngising insulto ni Big Boss.

" Ibalik nyo na ang mga estudyante ko sa akin!” buong tapang nyang utos sa mga ito habang nanlilisik ang kanyang mga mata.

Muling tatangkain ng isang tauhan ni Big Boss na hampasin ng tubo ang dalawa. Isang segundo ay malakas niyang pinatarakan ang bawat palad ng mga ito.

“ Huwag ninyo akong subukan!”

Nakalapit na s’ya sa dalawa.

“ Kenn. Simeon.”

Tumalikod s’ya at sabay tanggal ng kanyang nakataling buhok--matapang na hinarap ang mga ito.

“ Maganda ka, Miss. Ngunit paki-elamera ka.”

Balak ni Big Boss na hipuin ang mukha nito.

“ Wala ni isa mang daliri ang nagnais na hipuin ang mukha ko!” sigaw nito.

Habang nakikita iyon ni Kenn ay gusto niyang ipagtanggol ito dahil ayaw niyang mabastos si Zhaine. Nagulat siya lalo na si Simeon.

Pinipit-binali nya ang mga kamay ng Big Boss bago inihagis. Sinugod naman siya ng mga tauhan nito. Suntok, sipa, tadyak sa mukha at sikmura. Lahat ng tinamo ng dalawa ay binabalik niya ng triple pa.

Hanggang sa may isang lalaki na naglabas ng patilim. Sasaksakin siya habang nakatalikod. Hindi makalapit si Kenn kaya’t sumigaw na lamang siya.

“ Zhaine, sa likuran mo!”