Chapter Six

Third person POV

Naglalakad sina Axl, Joric, Roby, Jerry at si Kenn naman ay parang malayo ang isip.

“Bakit ang isang kagaya mo ay kailangan magbalat kayo?,” katanungan ni Kenn habang patuloy na iniisp si Zhaine.

Hanggang nakita nila ito--nangungulit sa isang construction site. Hindi alintana ni Zhaine na makikita siya ng kan’yang mga estudyante.

“ Tignan nyo mga p’re! ang teacher natin,” turong sabi ni Axl.

“ Siguro ang dami niyang sinusuportahan: teacher sa umaga. Kargadora sa hapon. Sa gabi ano naman ka’ya?, “ tatawa-tawang sabat ni Roby.

Ngunit si Kenn ay hindi kumikibo--pinagmamasdan lang nya ito.

“Alam ba talaga ng babaeng ito ang pinag-gagawa n’ya. Sino ka bang talaga?”.

“ Alam nyo, ang mabuti pa’y kain na lang tayo. Treat ko,” tanging nasabi ni Kenn sa mga tropa nya. Dahil ayaw nitong marinig at pinagtatawanan ito ng mga barkada n’ya.

“ Yan ang gusto ko sa pare ko,” tuwang-tuwang sabi sagot ni Roby.

Lahat ay kayang gawin ni Zhaine para sa kanyang estudyante. Dahil na rin sa kan’yang mga pangako sa mga ito: kahit mahirap ay pipilitin niyang kayanin.

Namasukan si Zhaine sa isang construction site bilang helper upang makalikom ng pera para kay Simeon. Hindi lingid sa kaalaman nito na may taong nakamasid sa kan’ya--pinapanood s’ya.

Nakatago sa isang sulok si Kenn dahil sa minamanmanan nito ang bawat ginagawa ng kanyang teacher.

Natapos ang isang buwan ni Zhaine sa trabaho at kan’yang natanggap ang kaniyang sahod na ipangdadagdag naman niya para matubos si Simeon sa mga sindikato.

Tulad ng mga nagdaang araw ay nakamanman pa rin sa kan’ya si Kenn. Bigla siyang napa-isip.

“Di kaya... para kay Simeon ang kinita n’ya?”

Pumasok si Zhaine sa warehouse na hawak-hawak ang naipun niyang pera para kay Simeon--nilapag sa gitna na mesa kung saan naroroon ang mga amo nito.

“Isang daang libo. Walang labis. Walang kulang. Kaya kung maari ay isauli n’yo na ang aking estudyante.”

“ Bata, hindi mo man lang sinasabi na may mayaman ka pa lang teacher,” ngising sabi ng Big Boss habang binibilang ang pera na biglang hinagis naman kay Simeon.

“ Salamat dito. Ngunit hindi totoo ang sinabi ko.”

“ Ano ang ibig mong sabihin, Simeon?”

“ Simple lang. Niloko lang kita.”

Halos nanlumo si Zhaine sa kan’yang narinig kay Simeon. Hindi siya makapaniwala sa ginawa sa ka’nya nito.

“Hindi, Maaari. Simeon, Nangako ka sa akin!”

Pinakalad-kad na s’ya ng Big Boss sa mga tauhan nito palabas ng warehouse.

“Sandali...” bukod na lang niyang nasabi.

Hangga’t hindi lumalabas si Zhaine ay nanatili si Kenn. Nakita n’ya ito na hawak-hawak ng mga maskuladong lalaki palabas ng warehouse. Sa hindi mawari ay sinumdan n’ya ito palihim. Pumasok ito sa isang sementeryo.

Nagtago lang s’ya sa isang gilid at nakita niyang wala ng tali ang buhok nito at nakita nya muli ang totoong mukha nito habang umiiyak.

“ Papa, kaya ko bang abutin ang pangarap mo sa akin?” iyak ni Zhaine.

Nakaramadam ng awa si Kenn. Galit na sinugod ang kan’yang bestfriend.

Sinakto niyang nasa labas ito. Isang malakas na suntok sa mukha ang tinanggap ni Simeon sa kan’ya.

“ P’re! bakit?,” nagtatakang tanong nito habang nakahawak sa kaniyang mukha.

" Simeon, pinaghirapan ng teacher natin yan! dahil sa kagustuhuan n’yang sagipin ka sa pinagtratrabahuan--makabalik ka lang sa eskwelahan, " sigaw nito sa kan’ya’t hawak-hawak ang damit nito.

" Ah. Dahil pala babaeng wirdo na y’on kaya sinuntok mo ang bestfriend mo! di naman ganyan ang turing natin sa mga teacher, ah? bakit ngayon parang naging sunod-sunuran ka na sa kan’ya? saka.. di ko naman alam na sisiryusuhin nya. Dahil uto-uto kasi s’ya,”

Lalong nagpantig ang tenga ni Kenn--nasuntok niya muli ito sa pangalawang pagkakataon.

“ Kilala mo ko, Pre! ang pinaka ayaw ko sa lahat ang ginawa mo sa Kan’ya. Oo, isa s’yang wirdo subalit hindi mo kinakailangang tatrantaduhin. Subukan mong bumalik sa school, doon mo malalaman kung bakit ako nagkakaganito sa Wirdong y’on.”

Sabay bitaw sa kaniyang bestfriend at muling nagtungo sa kinaroroonan ni Zhaine.

Nagpakita na siya kay Zhaine--nag- abot pa ng panyo.

“ Oi, sino ba yang iniiyakan mo?”

Nagulat si Zhaine at sabay tingala sa lalaking nag-abot sa kan’ya ng panyo.

Habang nagmamadaling pawiin ang luha upang itago na umiiyak s’ya.. Nang bigla tumabi ito sa kan’ya at muling inulit ang tinatanong nito.

“ Sino ba yang iniiyakan mo dyan?”

“ Ah, kanina ka pa ba d’yan?”

“ Fifteen minutes. Nakita na kitang umiiyak kaya huwag ka na magkunwari pa.”

“ Bakit ka pala nandito, Mr. Singson?”

“ Kung p’wede lang Kenn na lang ang itawag mo sa akin. Ayoko kasing tinatawag ako sa apelyido.”

“ Pero, teacher mo ko,” angal pa nito.

“ wala nang pero-pero. P’wede ba kitang tawaging Zhaine?”

“ Off course, puwede naman. Saka mas bet ko nga ‘yan. Teka, ano ba ang ginagawa mo dito?”

Nag-isip ng isasagot si Kenn dahil ayaw n’yang malaman nito na sinusundan nya ito.

“ Napadaan lang ako. Sino ba yang iniiyakan mo d’yan?”

“ Ito ang papa ko. Sa kaliwa ang mama ko.”

“ Zhaine siguro proud na proud sila sayo. Sa pagtupad ng pangarap nila para sayo.”

“Oo, naman Mr.Sing.. ay, Este. Kenn pala.”

Nilingon nya muli ito at biglang sumeryoso ang mukha nito.

“ Pinatay sila sa harapan ko. Wala silang awa sa mama ko. Binugbog nila ang papa ko’t pinagbabaril. Limang taong gulang lang ako noon.”

Nakaramdam ng awa si Kenn Kay Zhaine habang pinapakinggan niya ang mga kinukwento nito.

“ Nung mga oras na pinatay sila sa mismong harapan ko isinumpa ko sa kanila na tutuparin ko ang pangarap nila para sa akin at hahanapin ko ang pumatay sa kanila.”

“ Alam ko na. Kaysa magmukmok ka d’yan, kain na lang tayo,” nakangiting aya ni Kenn upang libangin ito.

Hinatak s’ya ng binata patayo.

“ Teka, sandali... wala akong pera,” Angal ni Zhaine habang sinusubukan n’yang kumawala sa pagkahawak ng kamay ni Kenn sa kanyang palad.

“ Treat ko. Kaya, ayusin mo sarili mo at itong salamin sa bag na lang.”

Hindi na nakatutol pa si Zhaine. Habang magkahawak sila ng kamay biglang kumalma ang puso niya. Hindi niya mapaliwanag kung ano ang nangyayari sa kan’ya. Ganon din si Kenn sa kanya.

Sa warehouse... pagkatapos komprontahin ni Kenn si Simeon, nanatili na tahimik ito sa isang sulok. Napa-isip siya sa mga sinabi ng kan’yang bestfriend.

“ Ano kaya ang nangyari kay Kenn. Hindi naman magkakaganon ang bestfriend ko. Bumalik kaya ako sa pag-aaral?”