187 (Unedited)

'Hindi ko na talaga alam kung pa'no magsisimula." Bahagya pa siyang napahawak sa batok bago umayos ng tayo para tuluyan akong harapin. "Lewis, uh..."

Lito ko siyang sinipat. "Yes?"

"I've always wanted to tell you this," maingat niya itong sinabi, nag-aabang sa magiging reaksyon ko.

I just stared blankly at him. Nagpatuloy siya.

"About sa nangyari noon, I've always, for countless times tried to tell you."

Tumango ako sa sinabi niya, trying to be patient and attentive.

"Uh..." he swallowed hard.

Patience. I blinked. Patience...

"Kaya ba today?" may pagkasarkastikong biro ko. Gaano ba kahirap na maging straight to the point?

He let out a nervous laugh. "Uhm... that."

Narinig ko ang pagkakaputol ng pasensiya ko. I've always been one impatient kid. "Niel for God's sake just say it. Ano ba 'yon?"

Napahalakhak siya sa turan ko. Katulad ng mga kabarkada ni Raf ay sanay na sila sa ugali ko.

"I'm sorry."

Muli akong tumango. "So? What is it you want to tell me?"

"I'm sorry," ulit niya with empha