Chapter 4: The Wife

ABALA si Tori sa pagpapaligo sa asong binili niya ng may kumalampag sa pinto ng kanyang kwarto. Alam niya kung sino ito kaya nagkunwari siyang walang narinig. Bahala itong mapagod kumatok.

“Open this damn door, Jillian Victoria!”

Tori rolled her eyes as she dried the dog using a towel. Kung magulang niya sana ang bumanggit sa buong pangalan niya, kanina pa siya nagkumahog tumayo at buksan ang pinto. Sino ito sa tingin niya para sundin niya? Asawa lang naman niya ito sa papel.

“Don’t mind him, Willow.” She kissed the dog’s nose before going out of the bathroom. “Papansin lang siya. Kulang kasi sa aruga.” The dog wiggles its tail that made her chuckled. Parang naiintindihan nito ang mga sinabi niya.

“Open this door, woman!”

She sighed. Hindi talaga ito titigil kaya ibinaba niya ang aso na kaagad pumunta sa higaan nito. Isang masamang tingin kaagad ang pinambungad niya sa lalaki ng pagbuksan niya ito ng pinto.

"May balak ka bang sirain ang pinto, Devroux Fuentabela?" Asik niya bago pa ito makapagsalita. "Istorbo ka sa totoo lang. Kinulang ka ba sa arugang tukmol ka o papansin ka lang talaga?"

Imbes na sumagot, itinulak lang siya nito para makapasok ito sa silid niya. Tahimik na napapadyak na lang siya dahil sa inis. Ipinalibot nito ang tingin na para bang may hinahanap.

"Alam kong bahay mo ito pero silid ko ito, Devroux. Kaunting privacy naman."

Hindi siya nito pinansin. Naglakad ito palapit sa kama niya. Kumabog ang dibdib niya ng tumuon ang mga mata nito sa kinaroroonan ni Willow. Tinakbo niya ang aso at binuhat. Isang masamang tingin ang ipinukol sa kanya ni Devroux.

"Get out, Devroux."

"Dispose that dog right now or I'll do it myself."

Kaagad na kumulo ang dugo niya sa sinabi nito. "Dispose?" Pagak siyang natawa. "Kung 'yang masamang ugali mo kaya ang dini-dispose mo para naman mapayapa ang bahay na ito?"

Binalaan na siya ng mayordoma na gulo lang ang dala ng aso. Ilang beses na siyang sinabihan na ipaalaga na lang ito sa iba dahil bawal ito sa bahay nila. Hindi lang naman sa gusto niyang inisin ang lalaki kaya gusto niyang alagaan ang aso. Tori is a dog lover kaya masaya siyang may alaga na naman siya tulad noong bata pa siya.

Devroux took a threatening step towards her but she remained standing in her spot. Pinagtaasan lang niya ng kilay ang lalaki na tumigil ng halos dalawang hakbang ang layo sa kanya.

"Dito lang si Willow. Kung ayaw mo sa kanya, bumili ka ng lubid tapos magbigti ka na lang." Inilapag niya si Willow sa higaan nito bago muling hinarap ang lalaki. "Better get out of my room before I kill you with my bare hands." That made him smirked. “Hindi ako nagbibiro, Devroux.”

"I'll look forward to it, wife." He looked at her from head to toe before leaving her annoyed.

"Fvck you to hell, @$$hole!" Inis na sigaw niya. Halos magpapadyak na siya dahil sa inis. Pero ng mapadako ang tingin sa alagang aso, sa isang iglap, kumalma ang kalooban niya.

"HOW'S YOUR HUSBAND?" tanong ng ama ni Tori. Halos hindi pa nga niya naisasara ang pinto ng opisina nito ay iyon na agad ang bungad sa kanya.

She rolled her eyes, not caring if her father saw it. Siya ang anak nito pero mas inuna pang kamustahin ang manugang. Where's the justice in that?

"Why don't you ask him? Tutal ay halos araw-araw niyo naman yata siyang kausap." Hindi niya itinago ang sakit at pait sa tono niya. Simula noong nag-asawa siya, ni minsan ay hindi pa siya nito tinanong kung kamusta siya.

Lumapit siya sa lamesa ng ama at inilapag ang papel na kahapon pa niya gustong ibigay. Kunot ang noong inabot ito ng ama at nang mabasa ang nilalaman, sumilay ang isang ngisi sa mga labi nito.

"Are you sure about this, young lady?" Tila nanghahamon pang paninigurado nito. "Once I sign this, there's no turning back."

Isang seryosong tingin ang ibinigay niya sa ama. Pinag-isipan na niya ito ng mabuti. Her decision is irrevocable. "Like you, I don't joke when it comes to deciding what I want."

Kung may namana man siya sa taong kaharap, iyon na siguro ang hindi pagbibiro tungkol sa mga bagay na gusto niya. Kahit naman hindi siya magtrabaho sa kumpanya ng ama, mabubuhay pa rin siya.

Lingid sa kaalaman ng kanyang pamilya, bago pa siya makapagtapos ng pag-aaral ay may naipundar na siyang negosyo. Nagawa niya ito sa tulong ng mga kaibigan niya at pamilya ng mga ito. Kaya nga mas ramdam pa niyang kabilang siya sa pamilya ng mga ito kumpara sa sarili niyang pamilya.

Her father sighed in defeat. “Alam ba ito ng asawa mo?”

Her brows furrowed. “Bakit? Dapat ba ipaalam ko sa kanya?And…” she stood up straight with a grin. “Mayaman naman siya kaya kaya niya akong buhayin kahit hindi na ako magtrabaho dito sa kumpanya mo.”

He glared at her and that made her chuckle. Akala siguro nito ay magpapasindak siya. Magsisisi itong idinamay siya sa problema niya.

Mas lalong lumaki ang ngisi ni Tori ng pirmahan ng ama ang resignation letter niya. Umiigting ang panga nito ng iabot nito sa kanya ang papel.

“How’s my sister?” pag-iiba niya sa usapan. Sa isang iglap, nagbago ang reaksyon ng ama. Para itong nakakita ng multo. Pinagtaasan niya ito ng kilay. “What? Tapos na ba ang kapalit ng pagpapakasal ko?”

Wala pa rin siyang balita tungkol sa kapatid. Hindi madali ang hinihingi niya pero kayang gawan ng paraan ng kanyang ama. Dapat ngayon ay malaya na ang kapatid mula sa kamay ng demonyo nitong asawa. Habang tumatagal, nanganganib ang buhay ni Veronica. Hindi niya kakayanin kapag nawala sa kanya ang kapatid. Mas bale ng siya ang mahirapan, wag lang ito.

Nag-iwas ng tingin ang ama at itinuon ang atensyon sa laptop nito. “I’m doing my best.”

“Doing your best?” She scoffed. “I want her free from that demon this week. Kung kaya mong tiisin na makita siyang nasasaktan at nahihirapan, ibahin mo ako. Magpakatatay ka naman kahit minsan lang.” Tinalikuran niya ang ama bago pa ito makasagot. Padaskol niya pang isinara ang pinto na siyang ikinagulat ng Sekretarya nito. “Ikaw na ang bahala dito.” She gave her resignation letter before leaving.

Dumiretso si Tori sa sinabing lugar ni Lea ng tumawag ito bago siya nagpunta sa opisina ng kanyang ama. Hindi muna siya uuwi dahil hindi pumasok sa opisina si Devroux. Magbabangayan lamang sila kapag nagsalubong ang landas nila. Sumasakit na rin yata ang ulo ng mayordoma dahil sa mga iringan nila.

May karapatan si Devroux na pakialaman siya pero sarado ang utak niyang intindihin ito. Who would blame her? Hindi pa siya handang magka-asawa. Na sa punto pa siya ng kanyang buhay kung saan nagsisimula pa lamang siyang gawin ang mga bagay na gusto niya. Gusto niyang bago man lang siya magkapamilya ay magawa na muna niya ang mga bagay na ipinagkait ng kanyang ama na gawin niya.

Sa isang café sila nagkita ni Lea. Sakto namang dumating ang inorder nito pagkaupo niya. Napangiti siya ng makitang ang paborito nila ng kanyang kapatid ang para sa kanya. Mas lalo lang lumaki ang kagustuhan niyang tulungan ang kapatid.

“Wala pa bang balita from your father about your sister?” she asked.

Umiling siya. “He told me that he’s doing his best.” She sipped on the iced coffee. “Mas nanganganib siya habang tumatagal siya sa poder ng asawa niya. Halata namang minamaltrato siya pero parang walang pakialam si Daddy. Parang hindi niya ito anak. Pinambayad na nga niya ito sa utang tapos babalewalain pa nito ang kalagayan niya.”

“Narinig ko ang usapan ng parents ko kanina,” her voice was implying something that made her nervous all of a sudden. “Lumipad daw patungong Singapore ang asawa ng Ate mo. What if kasama siya?”

Para siyang binuhusan ng malamig na tubig. Paano kung tama ang kanyang kaibigan? May hindi ba sila sinasabi sa kanya? Naalala niya pa ang reaksyon ng kanyang ama kaninang tinanong niya ang tungkol sa kapatid. May nangyari ba na hindi niya alam?

“Wala ka ba talagang kontak sa kanya? Kahit man lang sana isa sa mga kasama niya sa bahay nila?”

Umiling siya. Namamawis na ang kanyang mga kamay. “Simula noong nalaman ng asawa niya na tinatawagan ko ang mayordoma nila, wala na akong kontak pa sa kanya. Nakakausap ko lang siya kapag pumupunta siya sa bahay.”

Lea sighed. Ramdam nito ang bigat na nararamdaman ng kaibigan. Saksi ito kung gaano kamahal ni Tori si Veronica. She even ditched one of her exams when Veronica got a fever. Uunahin nito lagi ang kapatid kahit na gaano pa kaimportante ang ginagawa niya.

Tori was sipping her coffee ng mapadako sa entrance ng café  ang kanyang paningin. Sa kamalas-malasang pagkakataon, nasamid pa siya. Umubo-ubo siya kaya inabutan siya ni Lea ng tubig. Halos maluha na rin siya kaya naman inabot niya ang tissue.

“What happened to you?” Lea asked.

Uminom pa siya ng tubig bago sinagot ito. “M-May nakita lang ako.” Pinigilan niya ang sariling muling tumingin sa nakita.

Napansin yata ni Lea na may iniiwasan siyang makita kaya lumingon ito. Agad nanlaki ang mga mata nito ng mapagtanto kung bakit bigla na lang nasamid ang kaibigan. Nanlalaki ang mga matang dahan-dahan itong muling humarap sa kanya.

“Totoo ba ang nakita ko?”

Hindi siya sumagot. Nagbaba siya ng tingin sa kanyang iniinom para iawasang tumingin sa mga ito. Nagngitngit ang kanyang kalooban ng maalala ang sinabi nito kanya. Siya pa talaga ang may lakas ng loob sabihan siyang wag niyang dudungisan ang pangalan nito? Ano itong ginagawa niya ngayon?

It’s not right to judge them quickly pero base sa kilos nila, bulag na lang ang hindi makakakitang may ibang namamagitan sa mga ito. The way he held her waist as they walked towards their table and the way the woman looked and smiled at him. Hindi siya ipinanganak kahapon.

Bigla na lang kumulo ang dugo niya. Nag-angat siya ng tingin na kaagad dumiretso sa pwesto nila. Umo-order na ang mga ito. She glanced at Lea who shook her head na para bang nababasa nito ang iniisip niya.

“Don’t stop me this time.” Tumayo siya at naglakad patungo sa dalawa na ngayon ay nag-uusap na. Wala siyang balak gumawa ng eksena. Hindi niya ipapahiya ang kanyang sarili para sa mga walang kwentang bagay. Gusto lang niyang iparating kay Devroux kung ano ang kaya niyang gawin.

Kaagad na sumunod sa kanya si Lea  na tinatawag ang pangalan niya pero hindi niya pinansin at diretso lang siya sa nais puntahan. Dahil sa pagtawag ni Lea sa kanya, napunta sa kanila ang atensyon ng ilang mga customers, kasama na ang dalawang sadya niya.

Napangisi siya ng magkasalubong ang mga tingin nila ni Devrous. Isang masamang tingin ang kaagad na ipinukol nitto sa kanya. Inaasahan ba nitong masisindak siya sa isang masamang tingin? Kapatid na lang niya ang ikinakatakot niya.

Tumigil siya sa tabi ni Devroux na nakaupo na ng maayos at nakatingala sa kanya. Nang maabutan siya ni Lea, hinawakan siya nito sa braso pero kaagad ding bumitaw ng balingan niya ito ng masamang tingin.

“Fancy meeting you here, Mr. Fuentabela,” aniya na para bang hindi sila nagbabangayan. “Who’s this,” bumaling siya sa babaeng kasama nito,”beautiful lady with you?” She smiled at her.

The woman glanced at Devroux before meeting her gaze and smiled. “I’m Fiona. Fiona Descamino.” Inilahad nito ang kamay.

It took Tori a while before shaking her hand. “His girlfriend?” Bumaling siya kay Devroux na umiigting ang panga. Magbabangayan na naman sila kapag nakauwi sa bahay nila.

“Getting there,” sagot ni Fiona na ikinangisi niya.

Umayos ng tayo si Tori. “I’m Victoria.” Kumunot ang noo nito. “Victoria Fuentabela.”

“His sister?”

Mas lumawak ang ngisi niya. “His wife.”