"Give me your phone!" pagalit na wika ni Christopher kay Lorena sabay lahad ng kanyang kamay dito. Dahil hindi pa naka get over si Lorena sa galit kanina sa kanya ni Christopher, walang pag-aatubili na ibinigay niya ang phone niya dito "Password?" seryosong muling tanong ni Christopher kay Lorena. ""Why?" alanganing tanong ni Lorena sa binata. "Why? Paano ko mabubuksan ang lintik na phone na ito kung hindi mo ibibigay sa akin ang password?" galit niyang tanong dito. Napaiktad pa si Lorena sa gulat nang bigla na lang sipain ni Christopher ang luggage niya kaya wala na siyang nagawa pa kundi ibigay ang password na hinihingi nito sa kanya. "Talagang demonyita kang babae ka! Ang dami mo na palang sinabi kay Katrina kagabi pa!" galit na sambit ni Christopher. Kanina pa siya nanggigil kay Lorena at kanina pa din siya nagpipigil na saktan ito physically. Hindi nya akalain na nagawa siya nitong paikutin simula kagabi. Pati si Katrina, dinamay pa nito at simula kagabi, kung anu--anon
"Kagabi pa lang, alam na ni Katrina na ako ang kasama mo." natatawang muling wika ni Lorena kay Christopher. Lalo naman nagngitngit sa galit ang binata. Parang bigla siyang nagising sa katotohanan na plinano lahat ni Lorena ang lahat para mahulog siya sa bitag nito "Hindi na ako magtataka pa kung mamatay-matay na ang babaeng iyun sa kakaiyak lalo na at kagabi pa lang, nabigyan ko na siya ng kopya ng mga pictures natin sa kama, Chris. Hahaha!" natatawang muling sambit ni Lorena. Sa hindi malamang dahilan, pakiiramdam ni Christopher biglang umakyat ang dugo niya sa kanyang ulo "Ano ang ibig sabihin nito, Lorena? Ano ang ibig mong sabihin?" galit niyang tanong dito. Hindi niya na namalayan pa ang sarili niya at napahigpit na pala ang pagkakahawa niya sa magkabilaan nitong balikat. Kaagad namang napaigik si Lorena sa sakit. Sa kauna-unahang pagkakataon, hindi din maiwasan na makaramdam ng takot ang dalaga kay Christopher. Lalo na at nakikita niya na sa mga mata nito ang matinding ga
"Ahh, kinikilig ako!" hindi na mabilang pa ni Christopher kung ilang beses niya nang narinig pa mula sa bibig ni Lorena ang katagang iyun. Natuloy din ang kanilang civil wedding kanina at patungo na sila ngayun sa isa sa mga bahay niya. Pinilit talaga ng Lorena na ito na sumama sa kanya pagakatapos ng seremonya ng civil wedding dahil ipinag-giitan ng babaeng ito na kasal na daw sila at dapat nilang sundin ang sinabi kanina ng judge na nagkasal sa kanila na magsasama sila sa hirap at ginhawa. Sa totoo lang, sobrang naguguluhan din si Christopher sa mga nangyari. Parang kailan lang at feeling niya nagising na lang siya isang umaga na may asawa na siya. Kanina pa siya nag-aalala. Si Katrina? Kumusta na kaya? Nag-aalala kaya ito sa kanya? Wala siyang natangap na kahit na anong tawag or message mula dito. Gusto niya din sanang tawagan ito para kumustahin pero natatakot naman siya. "Saan tayo ngayun? By the way, mamayang hapon, isesend nila Mommy at Daddy ang ticket natin patungo sa
MARQUEZ RESIDENCE "Ano ito? Ano ang nangyari? Don't tell me na napikot ka sa edad mong iyan? tanong ni Mrs. Carmela Villarama sa anak niyang si Christopher habang kausap niya ito mismo sa garden ng mga Marquez. Hindi pa sumisikat ang araw sa silangan, tinawagan na siya ng dati niyang classmate noong college na may ginawa daw na anomalya ang anak niyang si Christopher at ang anak din ng mga ito na si Lorena kaya mabilis silang napasugod sa bahay ng mga Marquez "Mom, I don't know! Kung pikot man ang masasabi nito, maaari!" tulerong sagot ni Christopher sa ina niya. Wala sa sariling napasulyap siya sa ama niyang si Christian Villarama na noon ay kausap din ang ama ni Lorena. Para kay Christopher, hindi niya alam kung ano ang gagawin niya. Hindi niya din alam kung paano malulusutan ito dahil umpisa pa lang, nagdemand na kaagad ng kasal ang mga magulang ni Lorena. "Sa edad mong iyan? Talagang napikot ka pa? Come on, Christopher..nandito ka sa bahay ng mga Marquez at maaring ginust
"MAG-INGAT ka na lang! Enjoy." mahinang wika ni Katrina kay Christopher habang pigil niya ang sarili niyang maiyak. Maaring ang tingin sa kanya ni Christopher ay isang nineteen years old na babae pero hindi na siya nito maluluko. Lalo na at alam niya na may kinalolokohan itong ibang babae. "Kat, ayos ka lang ba? Kung hindi okay ang pakiramdam mo, pwede naman akong mag stay eh. Tatawagan ko ngayun si Richard na tsaka na lang kami mag-iinuman." narinig niya pang sambit ni Christopher pero pigil niya ang sarili niya ang magreact. Bagkos, mariin niyang naikuyom ang kanyang kamao para pigilan ang kahit na anong emosyon na lumabas mula sa kanya. Talagang dinamay pa nito si Richard? Siguro, kung hindi nabangit ni Althea kanina na kaninang alas sinko ang biyahe ng mga ito patungo sa boracay, maniniwala na naman siguro siya sa mga kasinungaling ng gurang na ito eh. "Ayos lang ako. Pwede ka nang umalis. Nakakahiya naman kay Richard kung paghihintayin mo siya ng matagal." walang emosyon
CHRISTOPHER DUMATING na ba ang Mam Katrina niyo?" seryosong tanong ni Christopher sa gwardiya pagkaparada pa lang ng kanyang sasakyan sa mismong parking area ng bahay. Alas siete na ng gabi at hindi niya makita ang sasakyan na ginagamit ni Katrina sa driveway. "Good evening po, Sir! Hindi pa po dumating si Mam simula noong umalis siya kaninang umaga." sagot naman kaagad ng gwardiya sa kanya. Hindi niya tuloy maiwasan na magtaka. Ito ang kauna-unahang pagkakataon na na-late ng uwi si Katrina. Bahay at School lang kasi ang naging routine nito sa nakalipas na mga buwan eh. Hindi siya sanay na hindi siya nito sinasalubong sa tuwing dumarating siya. "Okay..salamat po Manong." seryoso niyang sagot at mabilis ang hakbang na naglakad papasok ng bahay. Katahimikan ang unang sumalubong sa pagpasok niya ng bahay. WAla na rin ang familiar na amoy ng mga pagkain sa paligid sa tuwing dumadating siya. Nahilig si Katrina sa pagluluto nitong nakaraang mga buwan kaya nga pumayag siya na kum