JENNIFER POV "Sweetie, ito na iyung juice mo and sinamahan ko na din ng cheesecake for your dessert. May iba ka pa bang gustong kainin?" nakangiting tanong sa akin ni Elijah nang muli niya akong balikan. Inilapag niya sa harap ko ang isang fresh orange juice na may kasamang cheesecake. "Thank you Elijah. Mukhang masarap ito ah?" nakangiti ko namang sagot. Dinampot ko ang baso na may lamang orange juice at sumimsim ng kaunti. "Yeah..masarap daw iyang cheesecake ayun kay Jeann kaya dinalhan kita. Si baby Alexa nga pala, nasa loob ng mansion, nilalaro ng mga pinsan kaya huwag mo siyang isipin. I want you to enjoy this party." nakangiti nitong muling bigkas. Lalong gumuhit ang masayang ngiti sa labi ko habang hindi ko mapigilan ang pag-ikot ng aking paningin sa buong paligid. Ang bongga ng birthday party ni Veronica. Ang dami din nilang bisita at sobrang busy ng birthday celebrant sa pag-aassist ng kanyang mga bisita. "Ahmmm, Elijah, sino nga pala ang babaeng iyun? She looks fam
THIRD PERSON POV KANINA pa nagkukutkot ang kalooban ni Ethel habang patingin-tingin kina Jennifer at Elijah! Hindi niya mapigilan ang makaramdam ng inggit nang mapansin niya kung paano alagaan ni Elijah si Jennifer. Kung hindi sana sa katangahan niya noon, siya sana ng babaeng katabi ngayun ni Elijah. Siya sana ang babaeng pinagsisilbihan nito at ipinapakilalang asawa sa lahat. Hindi niya mapigilan ang makaramdam ng matinding sama ng loob. Habang tumatagal, lalong nagiging pursigido ang puso at isipan niya na paghiwalayin si Jennifer at Elijah para balikan na siya nito. Hindi siya makakapayag na hindi niya ulit maangkin si Elijah. Gagawin niya ang lahat para bumalik ulit ito sa kanyang piling. Siya ang first love ni Elijah at alam niyang lalambot din ang puso nito sa kanya sa pagdating ng mga araw. Galit lang ito sa kanya dahil sa nangyari kay si Ezekiel at pasasaan ba at mapapatawad din siya nito. "Ate, dito ka na muna ha? Enjoy the party! May aasikasuhin lang ako." nakan
ELIJAH VILLARAMA VALDEZ POV "Sweetie, gusto mo bang mahiga na muna? I mean, pahinga ka muna..may mga guest room sa loob ng mansion at pwede natin okupahin ang isa sa mga iyun." hindi ko mapigilang wika kay Jennifer nang mapansin ko na pipikit-pikit na ang mga mata nito na para bang inaantok. SAbagay, sa kalagayan nito ngayun kailangan talaga sa kanya ang tamang pamamahinga. Sobrang laki na ng tiyan niya at ito ang isa sa mga dahilan kung bakit tinangihan ko ang pagyayaya ng mga pinsan ko na mag-inuman. Ayaw kong ihiwalay sa paningin ko si Jennifer hangat maari. Ayaw ko nang maulit pa ang mga nangyari noon kaya kapag nasa ganito kaming pagtitipon at may iba kaming kasamang mga tao, ayaw kong iwalay siya sa paningin ko. "Ayos lang ako dito Elijah! No worries. Kaya ko pa naman eh!'" Hindi ko tuloy mapigilan ang hawakan ito sa kamay. Kahit na kay laki na ng tiyan nitong asawa ko, hindi talaga ako magsasawa na titigan ang maganda nitong mukha. Lalong lumutang ang angkin nitong g
JENNIFER POV DAHIL sobrang tumatak talaga sa isipan ko ang pagbangit ni Elijah tungkol kay Ethel, nang magpaalam ito sa akin para mabanyo wala sa sariling napatingin ako sa kinaroroonan ni Ethel kung saan napansin ko ang pag-alis din nito sa kanyang pwesto. Hindi ko mapigilan ang mapakunot noo nang mapansin ko na naglakad din ito papasok ng mansion. Kaagad akong sinalakay ng matinding pagdududa at kahit na hirap, mabilis akong tumayo para sundan ito. Sinasabi ko naman kasi eh! Huwag na huwag silang gumawa ng mga bagay-bagay na hindi ko magugustuhan kung hindi maghahalo talaga ang balat sa tinalupan. Huwag na huwag akong subukan ng Ethel na ito dahil kahit na kaibigan siya ni Veronica, hindi talaga ako mangingimi na iskandaluhin siya once na makita ko na may gagawin siyang hindi kanais-nais sa mga mata ko! Habang sinusundan ko si Ethel, hindi ko talaga inaalis ang tingin ko dito. Mahirap na at baka makawala paningin ko at magising na lang ako na baka naakit niya na ang asawa ko
JENNIFER POV "Ate, ano ba kasi ang ginagawa mo dito sa loob ng bahay?" narinig ko namang tanong ni Veronica kay Ethel. "Balak ko sanang gumamit ng banyo at nagkataon na si Elijah pala ang nasa loob! Pasensya ka na Veronica, pero kilala mo naman ako diba? Hindi ako mahilig sa gulo at nagkataon lang talaga ang paghaharap namin ni Elijah dahil----" "Huwag ka ngang sinungaling kang babae ka! Pati ba naman kay Veronica magsisinungaling ka eh nilapitan mo nga ako kanina at binantaan na sisisrain mo ang buhay namin mag-asawa para lang bumalik siya sa iyo!" galit kong sabat. Bahala na kung magmukha man akong bastos pero hindi ko kayang marinig ang kasinungaling nitong si Ethel. Oo, kaibigan siya ni Veronica at wish ko lang na maging fair naman sana si Veronica sa amin. Sa laban na ito ako ang dehado dahil ako itong gustong agawan ng asawa ng isang babaeng makati pa sa higad! Pamilya ko ang nakasalalay dito at hindi ako papayag na may manggugulo sa pamilya namin lalo na at umpisa pal
JENNIFER POV '"SORRY sa nangyari kanina. Hindi ko kasi napigilan ang bugso ng damdamin kaya nasampal ko siya." hinging paumanhin ko kay Veronica gayun na din sa asawa nitong si Rafael nang tuluyan nang nakaalis si Ethel. Inutusan pa nila ang driver na ihatid ito sa may labasan para sure na aalis na ang babaeng iyun. Hindi na siya welcome sa birthday party ni Veronica dahil sa nangyari! Sa huli, ako pa rin ang kinampihan ni Veronica at masaya ako doon "Don't mention it, Jen! Ginawa mo lang kung ano ang tama at kahit na hindi ka na magkweto, hindi ako ganoon ka-tanga para hindi ko malaman kung ano nag mga pinanggagawa ni Ate Ethel at nababasa kung ano ang tumatakbo sa isipan niya." nakangiti nitong sagot nito sa akin na labis kong ikinagulat "Sa nasabi ko na kanina, we are family na at wala kaming ibang hangad kundi ang maging masaya ang pagsasama niyong dalawa ni Elijah lalo na at may mga anak na din kayo!" nakangiti nitong bigkas. "Veronica, thank you! Hindi ko na din alam k
JENNIFER MADLANG AWA VALDEZ POV SIMULA noong pinaalis na ni Veronica si Ethel sa birthday party, mas naging masaya ang atmosphera sa mga mata ko ang buong paligid. Nagawa ko na ding makihalubilo sa iba pang mga kamag-anak at iba pang miyembro ng Villarama Clan. HInaayan ko na din si Elijah na makipag-inuman na muna sa mga pinsan niya. Minsan lang naman itong mangyari at gusto kong i-enjoy niya din! "Jen, nagyaya na si Elias na aalis na kami! Mauna na kami sa inyo!" nakangiting paalam ni Ate Amery sa akin! Sa buong oras ng party, halos ayaw na nitong humiwalay sa akin. Napag-alaman ko na pinalayas daw siya ng Kuya Luis niya dahil nagalit daw ito dahil hinayaan daw akong makabalik sa tunay kong pamilya. Gusto pala talaga ni Luis na angkinin at papaniwalain akong siya ang asawa ko habang buhay! Mabuti na lang talaga at may isang Amery na maawain at tinulungan akong makabalik kay Elijah. Malaki ang utang na loob ko sa kanya at mabuti na lang talaga at to the rescue si Elias. Tin
JENNIFER POV HINDI ko akalain na mag-eenjoy ako sa pakikipag-usap kina Ella, Charlotte, Jeann at hindi nagtagal, sumali na din sa amin si Veronica. Habang palalim nang palalim ang gabi, lalo namang nagkatuwaan ang mga asa-asawa namin sa inuman kaya naman kaagad na ipinahanda ni Veronica ang mga guest room para doon nalang kami magpalipas ng gabi. Nagsipag-uwian na kasi lahat ng mga bisita at kami na lang ang natira. Kahit nga ang mga kapatid ni Rafael ay maaga nang nagsipag-alisan. "Ayos ka na ba dito Jen? Kung nagugutom ka, huwag kang mahiyang magsabi kina Manang ha? Dumaan din ako sa pagbubuntis ng kambal at palagi akong gutom nong time na iyun. Kahit na hating gabi, naghahanap ng pagkain ang tiyan ko." nakangiting wika ni Veronica bago niya ako iwan dito sa kwarto kung saan silid daw ito ni Mommy Miracle noong dalaga pa. Imbes na sa guest room, dito ako dinala ni Veronica para mas maging kumportable daw ako. Mas malaki kasi ang kama at kasama ko din dito sa silid si Baby Ale
THIRD PARTY POV PATULOY sa paghabol si Christopher sa babaeng nakita niya. Hindi siya papayag na makawala ito sa paningin niya. Hindi siya papayag na basta na lang itong makalayo. Kailangan niya itong makausap. Kailangan niya itong makaharap. Samantalang, takot na takot naman si Katrina habang patuloy siya sa pagtakto. Balak niyang pumunta sa siyudad para mama-limos at makabili ng gamot para sa Ate Amery niya. Naaawa kasi siya dito. May sakit ito at ayaw niya nang lumala pa iyun. Alam niyang matagal na siyang pinagbabawalan ng Ate niya na lumuwas ng siyudad pero sa sitwasyon ngayun, kailangan niya na talagang kumilos. Lalo na at hindi din talaga siya papayag na mapahamak ito. Simula nong dumating dito sa gubat si Ate Amery itinuring niya na itong hindi iba sa kanya. HIndi man niya ito kadugo pero napamahal na siya dito. Parang kapatid na nga din ang turing niya dito eh. Lalo na at hindi ito nagsasawa na turuan siyang magsulat at magbasa. "Wait! Who are you? Saan ka pupun
THIRD PERSON POV "SHIT, diwata ba iyun, Pare?" seryosong bigkas ng kasama ni Christopher sa pangangaso. "Yes...siya Christopher Villarama. Isa sa mga triplets na magkapatid na sila Charles at Charlotte. Anak ng mag-asawang Carmela at Charles Villarama. Isa sa mga apo ng namayapang mag-asawa na sila Gabriel Villarama at Carissa Perez. "Diwata? May diwata sa gubat na ito? Ano ka ba naman, walang diwata. Tao iyung nakita natin " seryosong sagot naman ni Christopher sa kaibigan niya. Kakabili lang niya sa nakabuyangyang na property na ito na matatagpuan sa Rizal. Actually, basta niya na lang binili pero wala pa naman siyang concret plan kung ano ang gagawin niya dito since gubat nga at maraming mga hayop ang nasa paligid Nanghihinayang din kasi siyang sirain ang gubat para lang tayuan ng mga istraktura. Hindi na kailangan. Talagang biniili niya lang ito sa dalawang may edad nang mag-asawa dahil hindi na daw nila ito maaasikaso.. Well, kitang kita naman ang ibedensya. Sobrang suk
AMERY HEART POV "ATE, umiiyak na naman po kayo." kasalukuyan akong nakaupo dito sa tabing ilog habang nakatitig sa kawalan. Mula sa aking kinauupuan, naririnig ko kanina ang tawanan nila Baby Elizabeth at Katrina. Kay bilis lumipas ng tatlong taon. Feeling ko natulog lang ako at nang magising ako, heto na. Malaki na ang anak ko. Hindi na siya baby at lumaki siya dito sa gubat na hindi man lang kami nahanap ng ama niya "Yes...kahit na nabasa ko noon sa isang magazine na engaged na si Elias kay Rebecca, umaasa pa rin ako na hindi siya titigil sa paghahanap sa amin. Na gagawa siya ng paraan para mahanap niya kaming mag-ina pero mukhang malabo na ang lahat. Sa takot ko noon, nawalan na din ako ng kumpyansa sa sarili ko na lumabas ng gubat. Hangang sa hindi ko na namalayan pa ang mga taon na lumipas. Na nandito pa rin pala ako habang unti-unti nang lumalaki ang anak ko. "limang buwan na lang ang bibilangin at magpo-four years old na si Baby Elizabeth. Ni sa hinagap, hindi ko akal
AMERY HEART POV SIX MONTHS LATER "KATRINA, saan ka galing? Ang tagal mong nawala ah?" seryoso kong tanong kay Katrina. Kanina pa ako paikot-ikot dito sa gubat para hanapin ito pero hindi ko siya makita. Sa loob ng anim na buwan, medyo nakabisado ko na din ang buong paligid. Nasanay na din ako sa bagong kapaligiran. "ATE, tulog pa kasi kayo kanina ni Baby Elizabeth kaya hindi ko na kayo ginising. Minsan po kasi, lumalabas po talaga ako dito sa gubat para manghingi ng limos at makabili ng mga bagay na kailangan natin." nakangiti nitong sagot sa akin. HIndi ko naman maiwasan na magulat. Napatitig pa ng ako sa suot nitong sira-sirang damit. Madungis din siya at ang buhok niya akala mo isang bruha. Madumi din ang kanyang mukha. Sabog-sabog ang buhok at kung hindi ko lang kabisado itong si Katrina baka hindi ko siya makilala. "Galing kang siyudad at namalimos ka? Katrina, alam mo ba kung gaano kadelikado iyang ginagawa mo?" seryosong tanong sa kanya! Hindi siya sanay sa siyud
THIRD PERSON POV "THIS is very impossible! Unacceptable ! Elijah, do something! Hindi pwedeng basta na lang ibahay ng kakambal mong Elias na iyan ang babaeng iyan. Paano na si Amery?" seryosong wika ni Jennifer sa asawa niya habang nagtitipon sila dito sa mansion Villarama. Isang buwan na ng matulin na lumipas at hangang ngayun, wala pa ring Amery na natagpuan. Na para bang tuluyan na itong naglaho na parang bula. Lahat sila ay nag-aalala na sa posibleng nangyari kay Amery sa mga kamay ng mga kidnappers. Wala na din silang naging balita at wala ding ransom na nagaganap which is mas lalong nakakatakot. Ayaw nilang mag-isip ng kahit na anong masama. Pero parang iyun na nga. Mukhang napahamak na yata si Amery at ito ang dahlian kung bakit hindi nila maikwento kay Elias ang lahat-lahat. Naaksidente ito noon dahil sa paghahanap sa mag-ina niya at kapag malaman nito na may masamang nangyari sa mga ito, baka lalong lumala ang sitwasyon. Tiyak silang masasaktan si Elias at ayaw nil
REBECCA POV Ngayung umayon na sa akin ang kapalaran, kailangang kong sulitin ang pagkakataon. HIndi ako pwedeng patulog-tulog dahil kaunting kaunti na lang, mapapasa-akin na si Elias. Hyassst, nawalan siya ng alaala at mukhang hindi pa naikwento sa kanya ng kanyang pamilya ang nangyari kina Amery at sa anak niya. "So, bago ang aksidente, ikaw ang naging girlfriend ko?" seryosong tanong ni Elias sa akin. Naluluha naman akong tumango. "Yes...ako nga! Alam mo bang sobrang nag-aalala ako sa iyo, Elias? HIndi ko na alam kung ano ang gagawain ko kapag may masamang nangyari sa iyo. Alam kong ako ang dahilan kaya ka nagkakaganiyan dahil gusto kitang hiwalayan dahil ayaw nilang lahat sa akin, Elias. May iba silang babaeng gusto para sa iyo...'" umiiyak kong muling sambit. Napansin kong kaagad na nagsalubong ang kilay nito. Lalo namang nagdiwang ang kalooban ko. Alam kong maniniwala siya sa akin. Wala naman siyang choice kundi ang maniwala eh. Ang galing ko kayang umarte. Pang theatr
THIRD PERSON POV "Ano ang balita kina Amery? Kumusta sila? Nahanap na ba sila?" nag-aalalang tanong ni Miracle sa pamangkin niyang si Christopher. Mahigit isang linggo na ang lumipas simula noong nakidnap sila Amery at ang apo niya at hangang ngayun, wala pa ring balita sa mga ito Si Elias naman ay kasalukuyang nasa ICU. Hinihintay na magising ito dahil sa kinasangkutang aksidente. Doble-dobleng daguk ang nangyari sa pamilya nila at hindi na nga nila malaman pa kung ano ang uunahin. Masyado nang matagal ang isang linggo simula nang nakidnap sila Amery at hangang ngayun, wala pa ring naging balita sa kanila "Ginagawan na po namin ng paraan para mahanap sila, Tita. May man hunt operation na din po sa mga kumidnap kina Amery. Huwag po kayong mag-alalala, hindi po kami titigil hangat hindi sila mahanap." seryosong sagot naman ni Christopher sa tiyahin niya. Kung nag-aalala ito, ganoon din naman sila eh. Lalo na at hangang ngayun hindi pa rin nagigising si Elias. Kasalukuyan pa r
AMERY HEART POV "NANDITO na tayo, Ate." nakangiting wika sa akin ni Katrina. Halos bente minuto din ang itinagal ng aming paglalakad papasok pa sa gubat. Hindi ko maiwasan na magulat. Nandito lang naman kami sa harap ng bunganga ng isang kweba. Tulala tuloy akong napatitig sa kanya. "Sino ang kasama mo dito?" nagtataka kong tanong. "Dati, si Lolo! Pero ngayun mag-isa na lang ako. Namatay na kasi si Lolo noong nakaraang taon eh." nakangiti niyang wika sa akin. Sa hindi malamang dahilan, bigla akong nakaramdam ng habag sa kanya. Hindi ko akalain na sa gitna ng gubat na ito ay may nakatira pa lang isang dalagita. "Paano ka nakaka-survived? Ibig kong sabihin, paano ka nabuhay dito na mag-isa ka lang?" nagtataka kong tanong. "Sinabi sa akin ni Lolo dati na malupit daw ang mga tao sa patag. Tsaka nasanay na din po ako dito na wala akong ibang kasama kundi ang mga hayop dito sa kagubatan." nakangiti niyang sagot sa akin na lalong nagpadagdag sa habag na nararamdaman ko para
AMERY HEART POV Muli akong nagkamalay na una kong narinig ay ang malakas na pagpalahaw ng iyak ng aking anak na si Elizabeth. Dali-dali ko siyang binuhat nang mapansin ko na nasa lupa na siya. Siguro nabitawan ko siya kanina noong nawalan ako ng malay. HIndi ko din mapigilan ang mapaiyak lalo na nang maalala ko ang mga nangyari. Hindi ko akalain na dadanasin namin ang ganitong sitwasyon. "Baby, tahan na! Sorry...sorry dahil naranasan mo ito. Sorry kung naging mahina si Mommy." mahina kong sambit. Mahigpit kong niyakap si Baby Elizabeth habang hilam ang luha sa aking mga mata. Mabuti na lang din at kahit papaano, tumahan na din naman siya noong kargahin ko siya. Hindi ko alam kung saang bahagi ng gubat kami ngayun. Mukhang tuluyan na din kaming nilubayan ng mga kidnappers. Mula sa pagkakasalampak sa lupa, dahan-dahan akong tumayo at hindi ko mapigilan ang mapangiwi nang maramdaman ko ang pagkirot ng aking binti. Nang tingnan ko iyun, hindi ko mapigilan ang lalong maiyak nang