Chapter 2

“You’re going to be my baby maker.”

“Ano?!” Hindi ko naiwasan ang mapataas ang boses dahil sa sinabi niya na iyon.

Ilang segundo niya pa akong pinakatitigan bago bumuntonghininga. “You’re going to be my baby maker.” May diin ang naging bawat pag-uulit niya sa mga salitang iyon.

Napahakbang naman ako paatras dahil sa dinamirami ng trabaho na inaasahan ko kahit sa pinakamababa pa na posisyon ay ito ang hindi kahit kailanman sumagi sa isip ko.

“Ano’ng k-kalokohan ‘to?!” Ramdam ko ang pagkagasumot ng aking mukha dahil sa mga nangyayari at naririnig mula sa lalaki.

“He’s Zamiel Ayala, Miss Rina. He’s one of the well-known and most successful bachelors in the town. He can offer you triple what you can earn from your jobs,” bigla ay sumabat naman si Sir Patrick.

Umiling iling ako. “I won’t accept that kind of job. Mag-offer na kayo sa akin ng trabaho kahit sa pinakamababa pa na posisyon iyan ay tatanggapin ko pero huwag lang ito.” Halos manikip na ang dibdib ko dahil sa mga pinagsasabi nila. Sa sobrang dami ko nang iniisip ay talagang dumagdag pa sila.

The fact that he’s a rich guy and he’s offering me this kind of job, I can’t believe him. I couldn’t take my eyes from the man who’s now walking towards me. He looks so powerful with his black suit. He has an oval face shape. A reversed egg shape, narrowest in the chin and widest in the middle. With the jaw narrower than the cheekbones, this face shape mostly makes people look friendly but when it comes to him it’s intimidating the hell out of me. His eyes were horizontally wide. It can be big and round too. His black colored eyes look so cold and mysterious as I stare straight into his eyes. He has a grecian nose. I must say that his straight and sharp nose really compliments his long face and obtusely angled jawline. His lips are some of the first features that I’ve noticed in his face. He had quite a voluptuous pout and was naturally reddish. He also had fair skin and was taller than me. He’s the man that all girls will fantasize except from me.

“Don’t you need money?” tanong niya nang tumigil siya mismo sa harapan ko.

Hindi makapaniwala ko siyang tiningnan. “Can you hear what you’re saying?” tanong ko at saka marahas na huminga ng malalim. Hindi ko pa naiwasan na masapo ang ulo ko dahil sa biglaan kong naramdaman na hilo bago muling sinalubong ang misteryoso niyang mga mata. “Hindi ko tatanggapin ang trabaho na inaalok mo. Hindi ako ang klase ng babae na iniisip mo.” Agad ko siyang tinalikuran pero mas higit ang bilis nang nagawa kong pagtigil nang muli siyang magsalita.

“Your boyfriend was in a coma for two years and doesn’t have any sign of waking up within those years. The only thing that’s keeping him alive was a machine and you can’t even pay his hospital bills. How can you even have the guts to refuse my offer given what situation you are in right now?” Bakas sa tono ng pananalita niya ang pang-aasar. “I guess you really just want him to die and you’re just going to reason out that you lack of money to support his hospital bills.”

Naging matunog ang biglaan niyang pagngisi kaya kahit nakatalikod ako sa kan’ya ay naasisigurado ko iyon.

Mariin kong ikinuyom ang pareho kong kamay at saka muling humarap sa kan’ya. Nang makita ko muli ang kabuuan ng kan’yang mukha ay nakangisi pa rin siya na naging dahilan para hindi ko na mapigilan pa ang sarili ko at saka siya sinampal ng malakas na naging dahilan para mapapaling ang kan’yang mukha sa kanan niyang gilid. Habang si Sir Patrick naman sa may gilid ay halatang nagulat rin ngunit walang balak na gumitna o pigilan ang kung sinuman sa aming dalawa ng lalaking ito.

“Hindi porket mayaman ka ay makukuha mo na ang lahat ng gusto mo.”

Mariin ang bawat naging pagbitaw ko sa mga salitang iyon at saka mabilis na tinalikuran siya at nagtungo sa may pintuan ng opisina niya na iyon upang lumabas na sana nang sa pangalawang pagkakataon ay mapatigil na naman ako.

“If you’re not going to accept my offer I will make sure that your boyfriend will never wake up.” Sobrang determinado ng boses niya.

Humarap ako sa direksyon niya at muling nagtama ang aming paningin. “Sino ka ba? Bakit mo ‘to ginagawa? Bakit ako? Sa lahat ng babaeng nasisigurado kong nakapaligid sa iyo at nagkakandarapa at pinapantasya ang isang katulad mo, bakit ako?!”

Nakakainsulto siyang nagkibit ng mga balikat. “Because you need money for your comatose and useless boyfriend?” patanong niya pa na saad.

“Who are you to talk about him like that?!” Sa loob ng limang taon ay ngayon lamang ako nakaramdam ng ganitong klase ng inis sa isang tao.

“Can you just stop asking and accept my offer?! You should be thankful because I’m going to help you to continue your bastard boyfriend’s medication!” Umalingawngaw ang nakakatakot niyang boses sa kabuuan ng opisina ngunit hindi man lang ako nakaramdam ng kahit ano’ng pangamba dahil roon.

Sa pagkakataon na iyon ay ako naman ang napangisi. “How many times do I need to tell you that there’s no way I’m going to accept that kind of job?! I’m not going to be your baby maker! Kung wala kang maisip para pagwaldasan ng pera mo at ako ang napagtripan mo, ako na mismo ang magsasabi sa iyo na magsasayang ka lang ng oras kaya humanap ka na lang ng ibang babae at huwag na ako!” Agad na akong lumabas ng opisina na iyon.

“You, woman! Comeback here! I’m not done talking to you!” Rinig ko pa na sigaw niya.

“Leave me alone! Just go and fuck yourself!” Buong lakas na sigaw ko pabalik. Pasalamat na lamang talaga ako dahil walang ibang tao sa kabuuan ng floor na iyon kaya walang makakarinig o makakasaksi sa kung gaano ako kagalit sa mga oras na iyon.

Sobrang naghahalo-halo na ang mga emosyon ko at ang tangi ko na lamang na nagawa ay ang maiyak hanggang sa makalabas ako mula sa gusaling iyon ng lecheng walang magawa sa buhay na lalaking iyon.

Agad akong sumakay sa jeep at dumerecho pabalik sa hospital ni Renz. Nang makarating sa hospital room niya ay saka ko muling hinayaan ang sarili ko na umiyak nang umiyak. I can only let myself become vulnerable with him. He’s the only one who can see how fragile and weak I am. I can be the weakest person whenever I want to be as long as I’m with Renz. Just him.

Just with him.

“Gumising ka na kasi. Tama na ang pagtulog mo, Renz, please, kailangan kita. Miss na miss na kita kaya gumising ka na. I don’t have the right to demand this to you but I need you, Renz, I need you more than ever so please, wake up and come back to me now.” Hindi ko na naiwasan ang kausapin siya dahil sa sobrang bigat ng nararamdaman ko. But just like the other night that I vocally wish for him to wake up, he’s unresponsive.