Chapter 37

Sa madilim na gubat at tanging ang buwan lang ang nagsisilbing liwanag, takbo nang takbo si Zaira.

"Hindi ka na nakakatakas ngayon," sambit ni Magnus habang hinahabol si Zaira.

"Ahh!"

Nadapa si Zaira nang matisod ito sa may malaking ugat na puno. Tumayo siya agad at muling tumakbo saka nilingon si Magnus subalit wala na ito sa likod niya.

Lalong natakot si Zaira dahil hindi niya ito makita ngunit ramdam niyang may matang nakatingin sa kanya. Tumigil siya sa pagtakbo at dahan-dahang naglakad habang pinalakiramdam ang paligid.

Nakarinig ng yapak si Zaira pero nang tignan niya ang paligid wala siyang ibang nakita kundi puno hanggang sa may tumulok sa kanya.

"Sabi ko naman sayo hindi ka makakatakas sa akin ngayon," sabi ni Magnus sabay hawak sa baba ni Zaira.

Sinubukan ito itulak ni Zaira subalit biglang pumulupot ang mga sanga ng puno kay Zaira.

"See? Pati puno nakikisama sa akin," nakangising sabi ni Magnus sabay halik sa leeg ni Zaira.

"Your smell is good," bulong niya pa.

Kinabahan