Pustaka
Cari
Beranda / Romance / Bon Appetit / Bon Appetit CHAPTER 185

Share

Bon Appetit CHAPTER 185

Penulis: MIKS DELOSO
last update Terakhir Diperbarui: 2025-06-29 01:48:04

Tahimik pa rin si John.

Sa bawat patak ng ulan sa bintana ng taxi, tila kasabay ang bawat pintig ng puso niyang pilit binubuo muli ang sarili. Wala siyang sinabi, ni isang salita, mula nang umalis sila sa ospital. Ni hindi niya naalalang magtanong kung saan sila tutuloy. Basta ang mahalaga—kasama niya si Alessia. At si Fortuna. Kahit sa ganoong distansya, kahit hindi pa siya lubusang tinatanggap.

Tumingin siya sa kanan, at pinagmamasdan ang tulog na mukha ng kanyang anak. Sa maliit nitong labi, sa makipot na kilay, sa malambot na pisngi—parang nakikita niya si Fortuna noong una niya itong minahal. Payapa. Walang halong galit.

Hindi niya napigilan ang paghaplos sa pisngi ng bata.

“Hi, Alessia…” bulong niya, pilit na tinatago ang pag-iyak. “Ako nga pala si Daddy.”

Ang lalamunan niya’y tila may bara. Ang puso niya, punung-puno ng damdaming hindi niya alam kung paano ilalabas. Pagsisisi. Pag-asa. Pagmamahal. Lahat iyon, sabay-sabay na nagpapabigat sa kanya.

Napatingin si Fortuna. Tahimik
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci
Bab sebelumnya Bab selanjutnya

Bab terbaru

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 222

    Habang nagsasalita si Madam Irene, ang boses niya ay may kabigatan, puno ng sakit at pagnanasa na sana'y magbago ang lahat. Si Señora, na nakatayo pa rin sa gitna ng sala, ay hindi kayang tumingin kay Madam Irene. Ang bawat salita ni Madam Irene ay tila isang palaso na tumama sa kanyang puso, bawat hating linya ng pagnanais ng pagbabalik-loob ay nagsisilbing malupit na paalala ng mga pagkakamali niya.“Sinaktan mo kami, Señora,” muling sinabi ni Madam Irene, ang tinig ay kalmado ngunit ang pusong nasaktan ay halos magtataglay ng isang malupit na kabigatan. “Sinaktan mo si John, pati na kami ni Leona, lalo na si Fortuna. Hindi mo na kayang buuin ang mga sugat na idinulot mo, hindi mo kayang itama ang lahat ng ito.”Tahimik na umiling si Señora. Ang bawat salitang ipinapahayag ni Madam Irene ay nagsisilbing hamon sa kanyang konsensya. Hindi na niya kayang pagtakpan ang mga kasalanan niyang siyang nagdulot ng lahat ng pighati sa mga tao na minahal niya.“Hindi ko kayang ibalik ang lahat

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 221

    Pagpasok nila Marco at Señora sa bahay ng mga Tan, ang hangin ay tila napakabigat. Ang bawat hakbang nila ay bumabagsak na parang ang bawat segundo ay isang taon ng pagkatalo. Si Leona ay nakatayo sa harap, ang mga mata niya ay naglalagablab ng galit. Nakikita ni Señora ang poot na hindi na kayang itago, at ang sakit na dulot ng mga kasinungalingang nagpalasakit sa pamilya.Si John, na tahimik lang, ay tumayo sa tabi ni Madam Irene, ang kanyang lola, na may mga mata ng isang tao na matagal nang nakatanaw sa kaharian ng pighati at pagkawala. Ang mga mata ni John ay puno ng lungkot, hindi dahil sa galit, kundi dahil sa pagdududa sa kanyang puso dahil sa mga pagkakamali, at sa mga kabiguan na naganap.“Ang kapal naman ng mukha mo, Señora, at bumalik ka pa dito!” ang sigaw ni Leona. Ang boses ni Leona ay puno ng poot. “Ano na naman kasinungalingan ang sasabihin mo? Ano pa bang dahilan mo at nagbalik ka dito?”Sa mga salitang iyon, naramdaman ni Señora ang bigat sa kanyang dibdib. Hindi na

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 220

    Si Marco ay tumigil sandali sa pagtanaw sa pinto, ang mga mata'y naglalaman ng kalungkutan at galit. Minsan, ang mga pagkakataon ay hindi nangyayari tulad ng inaasahan natin. Ang mga pangarap ay madalas na napupunta sa alapaap, na parang mga bula na unti-unting nawawala. Pero hindi siya titigil, hindi siya susuko. Para kay Alessia, para sa anak nilang dalawa, at para na rin sa huling pagkakataon na maaaring magbukas ang pinto ng pag-asa.“Kung hindi man, patuloy akong maghihintay para sa huling pagkakataon,” bulong niya sa kanyang sarili, ang tinig ay puno ng pananabik at pagnanais. Hindi na siya babalik sa nakaraan, pero hindi rin niya magagampanan ang lahat ng responsibilidad na ito mag-isa.Si Señora ay tahimik na nanatili sa kabila ng lahat ng sinabi ni Marco. Ang kanyang isipan ay puno ng magkasalungat na damdamin. Gusto niyang maging matatag, ngunit ang mga pagkakamali ay patuloy na bumabagabag sa kanya. Kung sa tingin niya'y napagod na siya, ito ay dahil hindi niya kayang tiisi

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 219

    Sa loob ng isang malamlam na silid, nagtagpo ang dalawang magkaibang mundo si Marco at si Señora. Ang mga mata ni Señora ay malungkot, puno ng panghihinayang, habang si Marco, na matigas ang mukha, ay naglalakad sa paligid ng silid, hindi alam kung paano simulan ang usapan.“Marco…” mahinang nagsalita si Señora, ang tinig niya'y puno ng kalungkutan at panghihinayang. “Hindi ko na kayang magtago pa. Lahat ng mga kasinungalingan ko… napag-isipan ko na... hindi ko na kayang magpanggap na ang lahat ay okay.”Tumingin si Marco sa kanya, ang mga mata’y naglalaman ng sama ng loob, ngunit may kalakip na malasakit. “Hindi ka ba nahihiya, Señora?” tanong niya, ang tinig ay matalim. “Ginamit mo pa ako para sa mga plano mo, para sa mga interes mo, para sa iyong sariling kagustuhan. Ginamit mo ang lahat ng tao, pati ako. Tapos ngayon, nagsisisi ka?”“Hindi ko alam kung anong nangyari,” sagot ni Señora, ang kanyang boses ay malalim sa kalungkutan. “Minsan hindi ko na alam kung bakit ko ginawa ang l

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 218

    Habang naglalakad palayo si John, ang bawat hakbang ay mabigat, parang isang malupit na tanikala na nag-uugnay sa kanya sa mga pagkatalo at pagkabigo. Hindi na niya kayang iwasan ang sakit na dulot ng mga salitang binitiwan ni Tony at ni Fortuna. Hindi siya pwedeng magpanggap na hindi nasaktan, hindi pwedeng magpanggap na hindi siya natupok ng lahat ng emosyon na iyon. Hindi na siya kayang pabalikin.Sa likod niya, naroon ang tahanan na iniiwasan na niya ang isang lugar na minsan ay puno ng pag-asa, ngunit ngayo'y puno ng mga sugat na hindi na kayang pagalingin. Ang mga mata ni Fortuna na hindi nakatingin sa kanya, ang kanyang katahimikan ay nagsalita ng higit pa kaysa anumang mga salita. Si Tony, na ang mga mata ay nagsilbing tagapagtanggol, ay nagbigay ng huling hampas sa kanyang puso.Pagdating niya sa kalsada, hindi pa rin siya makapaniwala na wala nang balikan. Ang mga pangarap nilang tatlo siya, si Fortuna, at si Alessia—ay tila isang kasaysayan ng isang nawawalang panahon. Wala

  • Bon Appetit   Bon Appetit CHAPTER 217

    Ang araw ay sumikat, ngunit ang kanyang liwanag ay hindi nakarating sa puso ni Fortuna. Matapos ang mga araw ng pagluha, pagsisi, at mga pagbabalik-tanaw, naroroon siya ngayon—mas malakas at mas matatag, ngunit puno ng galit at pighati. Hindi na siya ang dating babaeng masyadong nagmamahal, masyadong nagbibigay ng pagkakataon. Ang mga sugat sa kanyang puso ay hindi na kayang pagalingin ng mga salitang “sorry” o “mga pangako ng pagbabago.”Sa labas ng bahay, nakita na ni Tony, ang kuya ni Fortuna, na may isang hindi inaasahang bisita. Si John. Nakasuot ng simple ngunit maayos na damit, may dala-dalang isang bouquet ng rosas, paborito niyang pagkain ni Fortuna, at isang maliliit na damit ng kanilang anak na si Alessia.“John, ano ‘yan?” tanong ni Tony, ang boses ay puno ng pagdududa at galit.Tumango si John, parang naghihirap na nagsimula maglakad patungo sa pintuan. “Tony, gusto ko lang makausap si Fortuna. May dala akong mga bagay na alam kong gusto niyang makita… gusto ko sanang mag

Bab Lainnya

Anda juga akan menyukai

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status