Bon Appetit CHAPTER 5

Puno ng sakit at panghihina ang katawan ni Fortuna habang tahimik siyang naglakad papasok sa kanilang bahay. Mugtong-mugto ang kanyang mga mata, bakas sa kanyang mukha ang matinding kirot ng isang pusong durog.

Ang gabing iyon… ang gabing matagal niyang pinangarap, ay hindi natapos sa isang fairytale. Hindi siya niyakap ni John, hindi siya hinalikan nang may pagmamahal. Bagkus, itinulak siya nito palayo—parang isang babaeng hindi karapat-dapat mahalin.

"Fortuna!"

Naputol ang kanyang malalim na iniisip nang marinig niya ang boses ng kanyang ina. Agad siyang napatingin sa direksyon nito at nagulat nang makitang may mga bisitang naghihintay sa kanilang sala—isang matandang babae at isang mag-asawang mukhang makapangyarihan at mayaman.

Nag-aalalang lumapit ang kanyang ina, si Jinky Han, at sinuri ang kanyang mukha. “Anak, bakit ngayon ka lang nakauwi? Bakit namumugto ang mata mo?”

Mabilis niyang tinakpan ang sakit sa kanyang puso sa pamamagitan ng isang matipid na ngiti. Hindi niya maaaring sabihin ang totoo. Hindi niya maaaring ipaalam na muli na naman siyang itinakwil ni John.

"Masakit lang po ang ngipin ko, Mama," pagsisinungaling niya. "Kaya natagalan ako sa pag-uwi. Nagpa-check-up na rin ako kanina."

Nag-alala ang kanyang ina, ngunit hindi na nagtanong pa. Sa halip, lumapit ito sa bisita nilang matandang babae at magalang na ngumiti. “Fortuna, gusto kong ipakilala sa’yo si Madam Irene Tan.”

Napatingin siya sa matandang babae—malamlam na ang mga mata nito ngunit may halong awtoridad at respeto. Isang babae na halatang may malalim na koneksyon sa kanilang pamilya.

“Ikinalulugod kitang makilala, iha,” malamig ngunit pormal ang tono ng matanda. “Matagal na kitang gustong makita.”

Bahagyang yumuko si Fortuna bilang pagbibigay-galang. “Ikinagagalak ko rin po kayong makilala, Madam Tan.”

Muling nagsalita ang kanyang ina. “At ito naman ang mag-asawang sina Leona at Luigi Tan.”

Ngumiti ang mag-asawa sa kanya. Halata sa kanilang postura at pananamit ang yaman at kapangyarihan, na lalo lamang nagpatibay sa kanyang pakiramdam na may mahalagang dahilan kung bakit sila naroon.

“Ano pong maipaglilingkod ko sa inyo?” tanong niya, kahit pa hindi niya maiwasang makaramdam ng kaba.

Madam Irene, na kanina pa siya tinititigan, ay ngumiti nang bahagya bago binitiwan ang isang napakalaking rebelasyon—isang bagay na agad nagpabago sa ikot ng kanyang mundo.

“Fortuna, may matagal nang kasunduan sa pagitan ng iyong lola Rose at ng aming pamilya.”

Nagtagpo ang kanyang mga mata at ang kay Madam Irene. Nakaramdam siya ng matinding kaba sa susunod na sasabihin nito.

“Ikaw at ang apo kong si John Tan ay matagal nang nakatakdang ikasal.”

Parang naubusan ng hangin si Fortuna. Si John? Ang lalaking itinulak siya palayo? Ang lalaking nagsabi na hindi niya kailanman mamahalin?

"Hindi… hindi po ako makapaniwala," mahina niyang bulong.

Ngumiti si Madam Irene, ngunit sa kanyang mga mata ay may di-matitinag na determinasyon. "Ito ay pangako ng iyong lola. Matagal nang napagkasunduan na ang susunod na henerasyon ng Han at Tan ay magkakasama upang pag-isahin ang ating yaman, negosyo, at kapangyarihan."

Napalunok si Fortuna. Hindi niya alam kung paano ipoproseso ang lahat ng ito. Ang lalaking nagbigay sa kanya ng pinakamalupit na sakit ang siyang ipinagkasundong ipakasal sa kanya?

“Alam kong hindi ito inaasahan, pero wala tayong magagawa,” dagdag ni Leona Tan, ang asawa ni Luigi Tan. “It’s either sumunod tayo sa kasunduan… o mawala ang lahat ng yaman ng ating pamilya.”

Nagpintig ang tainga niya sa narinig. "Paano pong mawala ang lahat?"

Nanlalamig ang buong katawan ni Fortuna.

Ang mga kamay niyang nakapatong sa kanyang kandungan ay nagsimulang manginig. Pakiramdam niya ay bumagal ang oras, habang pilit niyang inuunawa ang narinig.

Si John Tan?

Ang lalaking matagal niyang minahal.

Ang lalaking ilang beses siyang itinulak palayo.

Ang lalaking tinalikuran siya matapos ang gabing ipinagkaloob niya ang sarili rito.

Siya ang itinakda para sa kanya?

"T-Teka lang po..." halos pabulong niyang sabi, nanginginig ang tinig. "S-Sinong John Tan ang tinutukoy ninyo?"

Nagpalitan ng tingin ang mga bisita. Kita niya sa mukha ng kanyang ina ang bahagyang pagtataka sa kanyang tanong. Samantalang si Madam Irene ay nanatiling seryoso, walang bahid ng alinlangan ang kanyang sagot.

"Si John Tan, iha. Batchmate mo siya sa paaralan. Kumukuha ng kursong Computer Engineering," anito nang may katiyakan. "Iisa lang ang eskwelahan na pinasukan ninyo."

Para siyang binuhusan ng malamig na tubig.

Ang John na tinutukoy nila ay walang iba kundi si John Ethan Tan.

Ang kanyang unang pag-ibig… at ang lalaking pinakamalupit na nagwasak ng kanyang puso.

Napasinghap siya at mabilis na napahawak sa kanyang dibdib, pilit pinapakalma ang mabilis na pagtibok ng kanyang puso. Ramdam niya ang panlalamig ng kanyang mga palad at ang pamamanhid ng kanyang katawan.

"Hindi... imposible ito..." mahina niyang bulong sa sarili.

Nanghina ang kanyang mga tuhod, dahilan upang mapaupo siya sa malambot na sopa sa kanilang sala.

"Fortuna?" nag-aalalang tawag ng kanyang ina.

Napatingin siya sa kanyang ina—sa kanyang nag-aalalang mga mata.

Ang kanyang ina… walang kaalam-alam sa pinagdaanan niya kay John.