Chapter 12. ดูโง่มากสินะ

“เธอไม่พูด พี่ไม่พูด ไม่มีใครรู้หรอก”

“แต่ว่า...”

“หรืออยากเห็นพี่ทะเลาะกับคำรัก”  เขาขู่และดูเหมือนจะได้ผลทำให้คำหวานยอมปิดปากเงียบ “เรื่องของพี่ไม่ต้องห่วงหรอก หวงเรื่องของตัวเองเถอะ”"

“เรื่องอะไรคะ”

“กับไอ้ธามไทนั้นไง”  เขาเค้นเสียงพูดอย่างไม่พอใจนัก แสดงความหึงหวงออกมา

“ก็ไม่มีอะไรนี่คะ”  เธอไม่ได้บอกว่ากดส่งข้อความบอกเลิกไป

“ไม่รู้หรือไงว่าตัวเองถูกหลอก”

“หลอกอะไรคะ พี่รบพูดเรื่องอะไรกัน”  คำหวานเอียงคอมองอย่างแปลกใจ

“ไอ้หมอนั้นมันหลอกหวานอยู่นะ”  เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าน้องเมียจะใสซื่อได้ขนาดนี้ “ไม่เชื่อพี่เหรอ จะพาไปให้เห็นกับตาเลยดีไหม”

คำหวานไม่แน่ใจว่าพี่นักรบหมายถึงเรื่องอะไร เท่าที่คบกันถ้าไม่นับเรื่องที่ธามไทละเลยความรู้สึกเธอ เขาก็ไม่เคยหลอกเอาเงินหรือให้เธอไปทำอะไรไม่ดีเลยนี่ เธอเห็นสีหน้ามั่นใจของนักรบแล้วก็พยักหน้ารับ เธอก็อยากรู้เหมือนกันว่าธามไททำอะไรที่ไม่รู้บ้าง

            นักรบหยิบชุดกระโปรงสีดำยาวเหนือเข่าให้คำหวานผลัดเปลี่ยน มันเป็นชุดเดรสสีดำแขนกุดที่ดูเรียบร้อยที่สุดเท่าที่คำหวานพอจะนึกออก เพราะชุดเที่ยวกลางคืนของพี่คำรักเซ็กซี่มากกว่านี้ ที่เธอรู้ว่าเธอเป็นคนซักรีดเสื้อผ้าให้คนในบ้าน

            “ใส่ไปก่อน เอาไว้พี่ซื้อให้ใหม่”  เขาพูดยิ้มๆ แล้วดึงมือเล็กมากุมไว้พลางพาเดินไปที่รถ ไม่ใช่ครั้งแรกที่ขึ้นรถของเขาแต่อาจเพราะเป็นครั้งแรกที่ได้ออกไปข้างนอกด้วยกันแบบนี้

            คำหวานนั่งเงียบไปตลอดทาง เธอไม่รู้ว่าเขาจะพาเธอไปไหน ได้แต่เตรียมทำใจไว้ก่อน คนที่คบหากันก็อาจไม่ได้รู้จักกันทุกแง่มุม เหมือนที่เธอ...มีใจให้พี่เขย

            รถเก๋งคันหรูไปสู่จุดหมายที่ผับแห่งหนึ่ง นักรบเปิดประตูให้คำหวานลงมา เขาเอื้อมมือไปดึงยางรัดผมออกปล่อยให้เส้นผมยาวสยายแล้วโอบไหล่หญิงสาวเข้าไปในผับ พนักงานต้อนรับยกมือไหว้ราวกับคุ้นเคยกับแขกที่มาใหม่ นักรบแค่พยักหน้ารับ เธอไม่ได้ยินว่าเขาพูดอะไร แต่พนักงานผายมือเชิญเข้าไปด้านใน  ทั้งคู่เดินขึ้นบันไดเล็กๆ ที่พาไปสู่ชั้นสองเป็นห้องรับรองแบบVIP ด้านหนึ่งเป็นกระจกใสมองเห็นเหล่านักเที่ยวที่กำลังเต้นรำอยู่ด้านล่าง  คำหวานไม่เคยมาเที่ยวแบบนี้ เพราะเธอไม่มีเงินและไม่ชอบเสียงดังจึงดูแตกตื่นอยู่บ้าน  นักรบรอจนพนักงานนำเครื่องดื่มมาเสิร์ฟแล้วจึงเดินไปดึงคนตัวเล็กมานั่งบนโซฟาหนังสีแดงสดซึ่งสามารถมองเห็นด้านล่างได้ถนัดเต็มตา

            “ไม่ต้องกลัว ข้างนอกมองไม่เห็นในนี้หรอก”  เขายกเบียร์ขึ้นจ่อริมฝีปากสวย “ดื่มสิ”

            “หวานดื่มไม่เป็นนะคะ”  เธอพูดไปตามตรง

            “อยากลองไหมล่ะ” เขาไม่บังคับ แต่ท่าทางอยากรู้อยากเห็นทำให้เขาหัวเราะแล้วให้เธอดื่มเบียร์จากแก้วของเขา

            รสขมทำให้คำหวานเบ้หน้า เธอส่ายหน้าไปมาแล้วหันไปหยิบถั่วทอดขึ้นมากินแทน “พี่รบชอบมาเที่ยวแบบนี้เหรอคะ”

“เมื่อก่อนบ่อย” เขายอมรับ “ก็เจอคำรักที่แบบนี้แหละ”

คำหวานมองเขาอย่างแปลกใจ เธอไม่ค่อยรู้ชีวิตของพี่สาวเท่าไรนัก

“แล้ว...ให้หวานมาดูอะไรคะ”

นักรบหยิบมือถือขึ้นดูเวลาแล้วพยักหน้าให้มองไปที่ด้านนอก หญิงสาวโน้มตัวไปใกล้จนหน้าแทบชิดกระจก กวาดตามองไปทั่วๆ แรกทีเดียวก็ไม่เห็นมีอะไรผิดปกติ นักเที่ยวนักดื่มเต้นรำกันสนุกสนาน แต่ครู่ต่อมา เธอก็เห็นคนคุ้นตาเดินเข้ามาแล้วโอบกอดหญิงสาวคนหนึ่งท่าทางสนิทสนม

“ธาม...”  เธอเรียกชื่ออดีตแฟนอย่างแปลกใจ เธอไม่เคยรู้ว่าธามไทเที่ยวกลางคืน จะว่าไปก็ไม่แปลกหรอกถ้าธามไทจะมาเที่ยวที่แบบนี้ แต่ที่สะดุดตาก็คือเขานัวเนียกับผู้หญิงอีกคนอยู่

หญิงสาวพูดไม่ออก เธอหันไปมองนักรบที่ยกเบียร์ขึ้นดื่มแล้วขยับตัวมาใกล้ โอบเอวของเธอไว้ ส่วนอีกมือลูบไล้หน้าขาของเธอเบาๆ แต่ทำให้ร่างกายหญิงสาวร้อนวูบวาบขึ้นมา เธอเหลือบมองไปทางประตูอย่างระแวงแล้วพยายามดันแขนของเขาออก แต่พี่เขยกลับหัวเราะชอบใจ จูบแก้มนุ่มเบาๆ

“ไม่มีใครเข้ามาหรอก ห้องVIP จะทำอะไรก็ได้”  มือข้างนั้นเลื่อนเข้าไปแตะกลีบดอกไม้ของน้องเมีย “แยกขาให้พี่หน่อยสิครับ”

“ไม่เอาค่ะ”  คำหวานส่ายหน้ารัวๆ “นี่ไม่ใช่ที่บ้านนะคะ”

“เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง สนุกดีออก” เขายิ้มแล้วจูบต้นคอของหญิงสาว “ไอ้หมอนั้นไม่เคยสอนเหรอ”

คำหวานส่ายหน้าไปแล้วก็สะดุ้งเฮือกเมื่อนิ้วกลางเรียวยาวแทรกเข้าไปในร่องรัก ถึงปากจะปฏิเสธแต่ถูกกระตุกจุดอ่อนไหว ร่างกายก็อ่อนระทวยและเผลอครางออกมา

“พี่รบ...เบา..เบามือหน่อยค่ะ”

“ฮือ? เธอชอบแรงๆ ไม่ใช่เหรอ” เขาแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจ เพิ่มนิ้วเป็นสองนิ้ว “พี่รู้ว่าเราชอบ”

“อือ...” คำหวานครางออกมา พยายามยื้อสติไม่ให้เตลิดไปเพราะเขา “พี่รบรู้เรื่องธามมาก่อนแล้วเหรอคะ”

“อืม...มันไม่ได้คบหวานคนเดียว...ก็รออยู่ว่าเมื่อไหร่หวานจะรู้ตัว” เขาตอบเอื้อมมือไปหยิบแก้วเบียร์ขึ้นดื่ม เขายังต้องขับรถกลับจึงไม่อยากเมามากไป นิ้วที่สอดเข้าไปในช่องรักชุ่มฉ่ำด้วยน้ำรัก

“หวานคงดูโง่มากสินะคะ”  เธอพูดกระท่อนกระแท่น สะโพกส่ายไหวตามแรงเสียดเสียวที่ได้รับ “อ่าส์...สะ เสียวจัง”

“ซื่อจนไม่อยากคิดว่าเป็นน้องของคำรักต่างหาก”

เขาขบติ่งหูของเธอเล่นพลางแย่งลิ้นตวัดเลียใบหู เขารูดนิ้วเข้าออกช่องรักรัวๆ น้ำรักยิ่งหลั่งออกมาจนเยิ้มออกมาที่ปากถ้ำ

“ผับที่นี้รู้กันในหมู่นักเที่ยวนัดกันมามีเซ็กส์ พี่เองก็เจอคำรักที่นี่ เหมือนกับที่มาเจอไอ้หมอนั้นนั้นแหละ”

“คะ...”  คำหวานตามไม่ทันเพราะตอนนี้หัวสมองเธอเบลอไปหมด เขาทำให้เธอเสียวซ่านจนแยกเรียวขาออกกว้างอย่างไม่รู้ตัว

“เวลาอยู่กับไอ้หมอนั้น...มันใช้ถุงไหม” 

เขาถามเพราะรู้ดีว่าผู้หญิงซื่อๆอย่างคำหวาน ถ้าแฟนขออะไรก็คงให้ไปหมด เขารู้ว่าเธอไปทำความสะอาดซักเสื้อผ้าให้ไอ้ธามไทที่ห้องเช่าของมันด้วยซ้ำไป เขาเองก็ไม่ได้คิดต้องการผู้หญิงเวอร์จิ้น แต่เขาชอบผู้หญิงสะอาด หมายถึงปลอดโรคทางเพศสัมพันธ์ แม้กับคำรักที่เป็นภรรยาในทะเบียน เขายังสวมถุงยางทุกครั้ง แม้คำรักยืนยันว่าเธอฝังเข็มคุมกำเนิด เขาไม่ไว้ใจคำรัก กลัวว่าจะถูกจับด้วยการตั้งท้องให้เขารับผิดชอบ

 “สะ...ใส่...ใส่ค่ะ”