Chapter 59 ขอเป็นแฟน

เมื่อวานออกสนามบินก็ตรงดิ่งกลับบ้าน เธอบอกแม่กับพ่อไว้ก่อนแล้วทั้งสองจึงไม่แปลกใจที่เห็นลูกสาวกลับบ้าน เธอก็พยายามฉีกยิ้มร่าเริงแต่ไม่ได้เล่าเรื่องทั้งหมดว่าเกิดอะไรขึ้น จริงๆ แล้วก็ไม่มีเรื่องให้น่าเล่าเท่าไหร่นัก อย่างน้อยก็รู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้จริงจังหรือสานความสัมพันธ์ เขาก็ยังคงเป็นลุงดินของเจ้าขา แต่ไม่ใช่ฐานะของคนรัก(กัน) อย่างที่เธออยากให้เป็น

เอกสารเกี่ยวกับการเรียนต่อกองอยู่ตรงหน้า เธอตั้งใจจัดการให้เรียบร้อยแต่ยังไม่มีอารมณ์อยากทำอะไรทั้งสิ้น ได้แต่นอนเล่นกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่แบบนี้ เสียงเปิดประตูห้องดังขึ้น จันทร์เจ้าคิดว่าเป็นคนรับใช้นำของว่างมาให้ก็ไม่ได้ให้ไปมอง

“เอาวางไว้ที่โต๊ะนั้นแหละ”

เธอออกปากสั่งแต่ไม่ได้ยินเสียงขานรับจึงลุกขึ้นมาหันไปมองแล้วก็ต้องอ้าปากค้าง ถึงกับยกมือขึ้นขยี้ตาเพราะคิดว่าตาฝาดไปแน่ๆ

“ลุงดินของเจ้าขาเอง”

“ลุงดินจริงๆด้วย” จันทร์เจ้าถลาเข้าไปหาแต่ก็ต้องชะงักแล้วหยุดมองเขา “มีธุระมากรุงเทพฯ หรือคะ”

“อื้ม”

พสุธาพยักหน้า แม้จะเหนื่อยล้ากับการขับรถคนเดียวหลายร้อยกิโลเมตร แต่เมื่อได้เห็นหน