Pabirong ngumisi siya kay Lexie na humingi pa ng isang high-five sakanya.
"Tara na!" malakas na sabi ni Lory na may kinuha pang kong ano sa bulsa ng lalaki na wala ng malay. Nang makita ang itim na card ay doo'n na lamang sila nagmamadaling kumilos.
Nauna itong lumabas, medyo may kadiliman ang lugar na iyon at parang pang hotel ang pathway, nakita rin nila ang madaming maliliit na cctv sa bawat sulok.
And when they heard a footsteps agad na lumiko si Lory at ginamit ang card na iyon sa ibang kwarto na siya namang bumukas.
Agad na pumasok sila, medyo nagkabanggaan pa sila dahil sa labis na dilim. Wala silang makita, but they can hear the cheer and clapping of people na tila nagmumula sa itaas.
"Lory, I have a very bad feeling in this room." Rinig niyang sabi ni Lexie.
<Four years ago, she meet a man in a place where high illegal people exist. A place where she saw those beautiful dark eyes that make her gape and awe at the same time.She was so enthralled with the man's aura na hindi niya na alam kong anong ipapangalan sa nararamdaman niya. And then unexpected things happened that made her choose to stayed with a guy who is a stranger to her yet give her an extraordinary feeling.The guy is really are an eye capture. And no matter how confuse she is of what she feels towards him. Still the fact remain that he can make her happy by just only his presence. And just when she thought that everything was perfect. Things happened so fast. He left and gone with no trace and even a hint where to find him.He left her hanging with her feelings that she didn't know what to name for. Left only nothing but the necklace and the unexplainable feeling he gave her.And then nawalan siya ng balita tungkol dito, p
Gabreo's MansionFour years ago,"Thank you." He said half smiling at biglang kinuha ang kamay niya na busy sa pag punas sa mga galos nito.Hindi naman niya maiwasang uminit ang pisngi niya sa kakaibang dulot ng kamay nitong nakahawak sa kamay niya.She bit her lower lip, as she feel the unexplainable feeling again twirling inside her stomach, when she look at his dark eyes. Napahugot pa siya ng hininga ng hindi niya makayanan ang titig nito."Magpahinga ka na you need that." She coldly said to him para itago ang kakaibang pakiramdam na ibinibigay nito sakanya.Its been a week since that fight happened. At isang linggo narin nilang ina-aalagaan ang limang lalaking hindi nila kilala.Nasa magkaibang silid ang mga ito, At siya ang nagbuluntaryo upang alagaan ang lalaking nasa harapan niya na matiim na tinitignan siya ngayon.
Present Time"Lory let's go." Adeline said, habang hawak nito ang balikat niya. Walang emosyong Inilibot niya ang paningin at nakitang sila Gracelyn, Chloe at Lexie nalang ang kasama niya.Habang kanya-kanya namang alis ang mga taong nakidalo sa libing ng daddy niya. Simula nong unang araw ng lamay at hanggang ngayon ay hindi pa siya naka-iyak.Tila ba ang mabigat na dala-dala sa dibdib ay hindi kayang pawiin ng luha niya. Wala siyang ibang maramdamdaman kundi ang kakaibang lungkot at sakit sa kaalamang wala na ang nag-iisang taong aagapay sakanya."You left me too soon dad. You never even give me a chance to tell you my secret." She mentally said."Lory let's go, uulan na baka mabasa pa tayo at magkasakit ka pa." Rinig niyang sabi ulit ni Adeline sakanya.Hindi pa sana siya gagalaw ng lumapit sakanya ang tatlo at puno ng pagda
Walang emosyong nakasandig si Lorraine sa motor niya, habang hinihintay ang mga kaibigan niyang dumating. Mabilis kasi ang pag papatakbo niya kaya nauna siyang dumating. Tinatanaw niya ang malaking gate ng VU. At walang paki-alam sa paligid, ni hindi niya pinapansin ang tinginan ng studyante, sa gawi niya habang naglalakad papasok ng gate. She's wearing a black sweater na pinarisan niya ng ripped jeans, at puting Fila na sapatos, na kusa niya lamang kinuha lahat sa walk in closet niya kanina. Ni hindi na nag-abalang tumingin sa salamin kong okay lang ba ang sout niya. Pati ang buhok niya na lagpas balikat ay hindi niya sinuklay, at pinabayaan lang na nakalugay. "Sino ba yan? Mukhang tomboy." "What is she doing there. May hinihintay ba yan."
"Thank you for sharing your table with us." Aniya rito."No beggies. Isa pa masyado namang malaki ang table na ito para saming tatlo lang." Anito sakanya.Tumango na lamang siya dito bilang pasasalamat bago binalingan ang mga kaibigan niya."Ako na ang bibili ng snacks natin. Dito nalang kayo." sabi niya sa mga ito."Sure ka..? Ayaw mo bang samahan ka namin.?" Chloe asked her. Agad naman siyang umiling dito."No, hindi na." Aniya at agad na tumayo. Ganon rin naman si Shahanah."Samahan na kita." Alok nito sakanya, tumango naman siya bilang pag sang-ayon, sumunod naman siya rito ng mauna itong pumunta sa harapan.Nang nasa harap na sila ay agad silang pumili ng snacks at nagbayad sa counter.Hawak hawak ang malaking tray ay nakasunod lang sakanya si Shahanah ng tanggihan
"You should've done that, Lory hindi mo alam kong anong ginawa mo." Shahanah said habang nakatingin sakanya na puno ng pag-aalala ang mukha.Habang magana lamang siyang kumakain ng spaghetti na bagong bili na niya.Hindi na kasi makakain yong pagkaing natapon, marami ng dumi kaya tinapon na lamang niya kahit nasasayangan siya. Sa huli bumili na lamang siya ng bago. Sila Adeline naman ay magana rin namang kumakain. Tinanong lang siya kanina kong anong ginawa niya at nagkaron siya ng ganoong eksenang.Nang sabihin niya ang nangyari ay tumango lang ang mga ito at kanya-kanya kuha na ng pagkain.Habang maang lamang silang tinignan nina Shahanah na tila na we-weirdohan sakanila. Hindi naman nila ito pinansin.Pero hindi ito maperme, at panay saway sakanya at sinasabing mali yong ginawa niya kanina, pero para sakanya ay tama naman.Iwan ba niya sa isang 'to at kahit hindi na kaharap ang mga lalaking yon
Tinulungan niya itong tumayo at napakunot noo sa itsura nito. Mukhang nasa pitong taong gulang lamang ang bata.Madumi at medyo kupas at butas butas pa ang sout na damit nito. Pati ang sapatos na sout ay butas rin at nakaawang na ang apakan.Wala sa ayos ang buhok at marungis tingnan, na talaga namang kaawa-awang tingnan."Okay ka lang.." Tanong niya rito na hawak hawak ang balikat nito. Nanginginig ito at bakas sa mukha ang takot sakanya."A-ate pasensya na po." Nauutal na sabi nito."Anong nangyari d'yan.." Usisa ni Chloe at tinignan ang bata."Anje..!"Napatingin kami sa babaeng nag-aalala ang mukhang nakatingin sa bata.Akmang lalapit ito ng biglang hilahin ng kong sino ang buhok nito na talagang ikinatumba ng babae.Bigla yatang umakyat ang dugo niya
Damon was sitting silently in the teacher's table while tracing every corner of his lips using his finger. A hobby he always do everytime he is confuse and angry.Salubong ang kilay niya sa hindi mapigil na inis. He was just looking straight and thinking what happened a while ago.Ni hindi na niya alintana ang lamig na nagmumula sa air-conditioned, ng classroom.Halos matuyo na ang basang damit niya sa lamig. Nanlalagkit narin siya na hindi na niya inalintana, ni hindi na siya nag-abalang magpalit ng damit at dumeretso na lamang doon.He was busy thinking about that girl, and why does he feel something stupid, when he saw her and most especially when he touched her.He can sense familiarity with that girl na hindi niya alam kong bakit nararamdaman niya yon dito.His sure na hindi niya kilala ang mukhang tomboy na yon. Though he a