Chapter 3

I woke up early today to go back to my job. Tapos na ang sabado at linggo kong day off at oras na ulit para kumita ng pera.

Dalawang oras din ang biyahe kaya naman maaga pa lang ay kailangan ko ng umalis nang maaga. Pinakausapan ko na rin ang mga kaibigan ko na samahan na muna ang kapatid ko habang wala ako.

I work in a 5-star hotel and restaurant as a chief. I know people keep on wondering about the career that I chose. Cum laude ako sa isa sa mga batikan na paaralan sa kursong Accounting bago ako nag-abroad, bumalik, at napunta sa posisyon na ito. I tried to applied in banks, pero sa lahat ng inapply-an ko noon ay wala ni isang tumawag.

I blow goodbye kisses to my sister and friends. Kumuha na rin pala ako ng bahay sa isang subdibisyon para sa seguridad ng aking kapatid. Hindi na ligtas doon sa tinirahan ko dati dahil kay mommy. I know my mom very well. She gets what she wanted to happen.

Nang makarating ako sa Orklam City ay diretso agad ako sa parking lot. The whole city is still the same, napaka-busy pa rin ang kalsada. Mabuti na lang talaga at hindi ako naabutan ng traffic.

I park my car. Bago ako umalis at tiningnan ko na muna ang sarili ko sa salamin. I guess they’ll freak out if they see me with my black hair. Madalas kasi nilang akong nakikita na may kulay ang buhok every month.

I gazed at the place and notice the number of vacancies. Kumunot ang noo ko. Kapag ganito kasi ay madalas puno na itong employee’s parking lot. I noticed too that Jellay’s car wasn’t there. Himala ata at late ang bruha.

“Good morning,” bati sa akin ng mga co-workers ko na tila sa kitchen. Tatlo pa lang silang nandoon at hinahanda ang mga gamit.

“Whoah! You colored your hair?” Napatingin si Chriastian sa kalendaryo’t napakamot sa ulo. “Hindi pa naman katapusan ng buwan, nagpakulay na ulit?” he gigles.

“Hah! That’s funny.” Kalbo!

“Good morning, chef Yin, how’s your weekend?” tinali ko ang apron ko nang lumapit ako kay Yintel. She’s one year older than me, has short hair, and a glass body. Her hips don’t lie.

“As usual, binanatan agad ako ng aking asawa nang walang tigil.”

Dalawa kaming natawa sa sagot niya. I’ve known her for two years, at sa two years na iyon ay naging saksi ako sa pauli-ulit niyang breakdown dahil sa mga naging nobyo niya. And last two mounth lang ay kinasal siya sa isa sa mga co-worker namin. Who would have thought na ang isang mabangis na tulad niya ay mapapaamo ng isang shy type?

Love is ironic.

“By the way, I can't recognize you with those black hairs. You look so pretty, dear.”

“Aw, thank you. By the way, I haven’t seen Jellay’s car. May sakit ba siya?”

“Oh, that, hindi mo ba na-receive ang message niya from email?”

“What about it?”

“Well, Jellay isn’t our head chef. Kaya ayon inutusan siyang bumitaw na lang sa trabaho.”

“What? Seriously? I mean, we all knew na madulas talaga ang dila niya, but she’s the best head chef. Bakit… bakit parang biglaan naman ata?”

“Balita ko kasi sa mga katrabaho natin na may customer daw na nag-file ng complain about the menu that chef Jellay served.”

“What!?” kumunot ang noo ko. “That’s impossible!” Pumwesto na ko sa mesa’t nag kayad ng gagamiting sangkap, ganoon din ang ginawa ni Yin.

“I know.” She rolls her eyes. “Buti na lang talaga at day off natin.”

Isa-isa nang pumasok ang mga katrabaho namin at ang iba naman ay nasa kani-kanila nang station.

A brunet girl snapped a finger, trying to draw our attention.

“Excuse me everyone!” Ngumii si Trisha sa aming lahat.

Tumaas ang kilay ko nang makita ang suot niyang toque. Hindi makapaniwala na nagkatinginan kami ni Yin. Did that girl just wear Jellay’s toque?

“What is happening here?” I whispered to my co-worker, Henry.

“Why did she wear Jellay’s hat?” I cross my arms.

“You’ll see honey.” He scoffs, bago niya itulak ang trolley papunta sa station niya.

"I know all of you are wondering why I am wearing Jellay’s hat. That’s because I have been promoted, and I am your new executive chef! Yey!” Pumalakpak siya na mag-isa.

I can tell that no one wants her to become the head chef. She’s two years older than me. Nobody likes her because of her filthy mouth. If I am not mistaken, palagi lang siyang nasa banyo at kinakalantari ang bagong waiter. But despite her action, the hotel couldn’t fire her, since pamangkin siya ng may-ari.

Napaangat ako ng kamay. “Where’s Jellay?”

“That’s an interesting question. She got fired last Saturday. Why? Because she failed to impress our dear customer.” Paliwanag niya.

“And today, he is here again. So let’s impress him everyone!” She tried to copy Jellay’s words.

Lahat kami napairap sa kaniya. Wala rin naman klasi siyang maiambag sa kusina. I’m afraid baka magsalpukan lang sila ng kilay nitong si Yintel, na kanina ko pa pinipigilan.

Tumingin sa akin si chef Trisha, nang lahat kami ay nawalan na ng gana na makinig sa susunod niyang speech.

“Chef Chan, I know you have the most precious taste in the universe. Bakit na lang hindi ikaw mag-magluto para sa pinakamamahal nating customer na si Mr Travis? Impress me, darling.”

Agad na umangat ang kilay ko. Simula kasing nagtrabaho ako rito ay hindi niya ko kinakausap. She even hates me and her friends. She was the first girl who judge me when I and Jellay became close to each other.

“Sure why not?”

She squeak. Hindi niya siguro inaasahan na papayag ako ng ganoon. Matagal ko na talagang gustong umalis dito and maybe this is my chance to find an excuse.

“Perfect!”

“Wait, can you guys tell me who this guy is? You know a little background. Para naman may idea ako. Any specific food? How about allergies?”

“No specific food. Gusto niya iyong unique na food. This really suits you!” She winks again.

“What’s her name again?”

“He’s Travis. The millionaire and food critique. Marami na siyang naibagsak na mga restaurant dahil sa mga honest review niya. He also dine here in our resataurant last week. Good thing at binigyan tayo ng five star, pero walang comment. Kaya naman, ngayon na nandito siya ulit. Make sure we can get his good feedback.” Hinawakan niya ang kamay ko. “He's the most important customer. I'm put my trust in you, chef Chan!”

“Bakit ba pabalik-balik ang taong iyon dito?" Taka kong tanong.

“I don’t know either! Basta! gawin mo ang lahat para makuha ang feedback niya! I want the good result.”

“Okay, I’ll do it. In one condition.”

“Anything!”

“Kapag napatalsik ako rito, dapat kalahati sa sweldo mo’y sa akin mapupunta ng isang taon. Just in case, lang naman, since this is YOUR job. A prestigious customer must be served by the executive chef. So, deal?” Inunat ko ang kamay ko. I cannot take the risk without return. 

“Deal.” She shook my hands.

Nagsimula na kong magluto. I don’t need to be elegant in this state. Tutal papatalsikin din naman ako rito, isasama ko na sa hukay itong restaurant.

The waitress served the food after 30 minutes. Lahat sila ay nakaabang sa pinto habang hinahatid ng tingin sa mesa ng customer.

“Are you freaking out of your mind?” Yin whispered. Hinatak niya rin ako palapit sa kaniya.

“What?” I said, innocently.

“Why don’t you just let her cook for him? At least we all know she deserves to be fired! Sa gaspang ng ugali niya, malabong may kukontra pa doon.”

Tinuyo ko ang kamay ko. “You’re right, but at least I won't work for her after this. Plus may sweldo pa ko galing sa sweldo niya. So, I think it is worth it naman.”

I can’t wait to get fired. Okay na rin iyon dahil patapos naman na ang café na pinapatayo ko para sa akin at sa kapatid ko. Sapat na rin iyng ipon ko para sa kapatid ko at sa magiging anak niya.

“Guys! Gusto niya raw kausapin ang chef!” Bulagta ng waitress sa amin nang makapasok siya sa kusina.

“Did he likes it? What did he say? Hindi ba masarap? Pasok na ba sa standard niya?” sunod-sunod na tanong ni chef Trisha sa waitress.

“Pasensya na, iyon lang ang sinabi niya.”

Nilapag ko ang towel sa counter at inalis ang apron ko. Yin wanted to stop me too, but she knows no one will be accountable for this action. Hindi rin kaya ni chef Trisha na tumayo para sa amin, like what Jellay did to me when I was new and had trouble.

I went to the table. Isang lalaki ang eleganteng nakaupo, habang nakatalikod sa akin ang naghihintay. I went beside him just to find out the plate was now empty. Hindi rin ako makapaniwala na naubos niya ang ginawa kong fried rice na wala man lang kaespi-espesiyal.

I mean, I didn’t put so much effort on that, lalo na’t gusto ko rin namang umalis dito.

“You must be the chef.”

Napatingin ako sa pamilyar na boses na iyon. Para akong nakakita ng multo nang mapagtanto si Travis nga iyon. He's Travis I knew 3 years ago.  Pinilit kong alisin ang palaisipan na baka naaalala niya pa ako. Siguro naman hindi, 'di ba?

“How’s the food, sir?”

Tinitigan niya ako. I was praying to the top of my lungs that I hoped he wouldn’t notice me or even remember me at all. Iyong mata niya wala man lang halong pagkagulat. Mukhang malabong maalala niya ako. Beside, with my new look today, malabong makilala niya ako. Marami na rin ang nagbago sa akin.

“To tell you, honestly.” He dropped his eyes in a dec-seconds, pointing at the empty plate.

“I enjoy it.” He circled his finger to the remaining sauce on his plate, and put it on his lips. He licks it and let us torture his action.

“You know.” Napatingin siya sa nakaburdang pangalan sa akin coat na suot. “Ms. Chan, I travel around the world to taste the different cuisines and none of them arouse my taste. But this." Sinubo niya ulit ang daliri niya.

"Your food makes me ignorant. It’s plain though, but la comida huele muy bien.”

Inabot niya ang hinanda kong green tea lassic. I made sure he'd cuss me for tasting like hell. But no, this weirdo continues to complement me.

“You can recognize how delicious the food by its own smell.” Inubos niya ang green tea lasic.

Mas lalo ata akong na stress habang tinitigan ang paggalaw ng kaniang adam’s apple. Bakit kasi hindi na lang siya umalis na lang total tapos naman siya? Hindi ko rin naman gusto na purihin ako lalo na at kating-kati na akong makaalis dito.

“I’ll put your restaurant on my priority list. And I want you to be the one who can cook for me, and serve me.”

“Thank you very much for the compliment sir, but this will be the last time I’m going to work here.”

Biglang napatingin sa akin ang waitress. Maging siya ay hindi rin makapaniwala.

“Oh, that’s sad.” Nilabas niya ang kaniyang chiki. “Well, if that’s the case. Can I hire you then?” Binigay niya sa waitress ang check-holder na naglalaman ng chiki.

“I will double your salary. I will double what you earn here in one year.”

Nangiti ako sa kaniya. “Thank you for your offer, sir. I really appreciate it. But no, thank you. Please excuse me.” Yumuko ako sa kaniya bago bumalik sa kusinang nang bigla na lang may tumawag sa akin.

“Miss Chanty?”

Napalingon ako sa lalaking tumawag sa akin. I clenched my fist when I saw who it was.

Sino pa nga ba?

“Father Gabriel,” bati ko sa kaniya.

What the hell is he doing here?

I am cursing behind my back, but I have to keep myself from freaking out. Ano ba kasing ginagawa niya ng ganito kaaga sa lugar na 'to at nagdala pa siya ng babae? Potangenang babaerong 'to. Kapag talaga nakakuha ako ng impormasyon sa iyo at malaman kong may kinalaman ka sa kapatid ko, tatabasin ko talaga hanggang sa kadulo-duluhan ang ligaya mo.

Napangiti ako sa kaniya. 

“Chanty,” bulong ni Travis. 

Sh*t! Did he recognise me now?

"Wow, no wonder this place is bbeautiful and the food here are very authentic. Ikaw pala ang chief nila?"

"Yes. And what are you doing here?"

"I'm here for a meeting. I'm still a businessman for your information."

"Okay, I see. Hope you enjoy your meal in our restaurant."

Aalis na sana ako nang pigilan niya ako. naikuyom ko ang kamao ko dahil sa pagtawag niya sa pangalan ko.

"Wait. Chanty! Why don't you join us?"

"Thank you but, I still have work to do. So, please." Iginiya ko siya sa bakanteng upuan pero bigla niya akong pinagbunot ng upuan. 

"I'll talk to your manager.."

Napatingi ako nang biglang duamating si Trisha. Nakangiti niyang bianati si Gabriel.

"Hi, is there any problem here?" Napatingin siya sa akin bago ibinaling ang tingin kay Gabriel at Travis. Saka sa pinggan ni Travis.

"Hi, you must be the head or manager? Gusto ko sanang yayain na maupo na muna ang chef niyo sa table namin."

Sibukan kong titigan nang makabuluhan si Trisha pero, what will I expected? Syempre papayag ang bruha na iyan lalo na at nakita niya ang malinis na pinggan ni Travis.

"Sure, I let you borrow our very talented chef." Tiningnan niya ako at pwersahang pinaupo. "Enjoy your chitchat, okay?"

What the fuck? Ano ako bayarang babaeng na kayang i-table na lang ng basta-basta?

"You're late bastard!"

"Bro, the traffic is heavy."

"Do we f*cking need her here." Turo niya sa akin. 

"Of course bro. As I can see, kulang na lang ay dilaan mo ang pinggan dahil sa luto niya. It's a good to see that your appetite is back." Mahinang natawa si Gabriel.

"I'm sorry about that, it just this is the first time that this motherf*cker finished his food. All thanks to you."

"Wala naman akong masyadong ginawa sa niluto ko. That rice is my leftover, the egg is almost expired, and I accidentally burnt the garlic and onion." Paliwanag ko sa kaniya. Hoping this food will take me away from this table.

"What?" Bigla siyang natawa, bago kay Travis. "Bro, you seriously ate her leftover!"

"Aren't you afraid, that I'll give you a bad feedback?'

"That's the point." I smug a smile.

"And then what? You won't take the accountability of your action?" Binasa niya ang kanyang labi. "Sabagay, diyan ka naman magaling. Matapos mong ipatikim saka ka aalis."

"Do you think I give a damn? Gusto mo kaming bigyan ng negative reviews? Go ahead. Gusto mo tulongan pa kita?" Tumayo ako mula sa pagkakaupo.

Bigla siyang natahimik kaya ako naman itong nagsalita ulit. "If your food doesn't satisfy you, the door is open." 

Tumalikod na ako at sa galit ko ay binato sa pader ang suot kong hat. P*tangena talaga! Kung makapagsalita siya akala mo kung sino. Ginusto niya rin naman iyong nangyari, parang ako pa tuloy itong lumabas na masama. 

"Are you okay?" pag-aalala ni Chriastian .

"That fucking bastard is getting into my nerve!"

"Bakit binastos ka ba nila?"

"No. But that motherf*cker had the guts to say that to my face!"

"Oh my f*cking gosh!" Lahat kami napatingin sa kasama naming chief. "Bakit hindi ata natin alam na may importante tayong customer ngayon?"

Napatingin kami lahat kay Trisha na mukhang wala rin atang alam. "What do you mean?"

"The board of the religious academy just f*cking sat on the reserved table, dump b*tch!"

THE BOARD?

Bigla akong napasilip nang makitang nakikipagkamay sina Gabriel at Travis sa mga lalaking nakasuot ng suit. Hindi ko rin inaasahan na makita ang mga taong ito rito. Lalo na ang p*tangenang Gil na iyon.

Sino ba naman ang makakalimut sa pari na gustong gumahasa sa akin? F*ck! Hindi kaya may kinalaman ang mga board na ito sa kapatid ko?

Bigla na lamang tumunog ang cellphone ko. Agad kong binunot iyon. I opened Finn's message, and to my surprise. May kinalaman nga si Gabriel sa panggagahasa sa kapatid ko. Finn also send me the video. Pero hindi ko inaasahan na hindi lang isa o dalawa ang nandoon, kundi nasa lima ka tao ang nakapalibot sa kaniya at naghihintay.

F*ck!