Chapter 95

"You'll leave us too?"

"I-I'm sorry Seb," malungkot kong turan.

Humugot ng malalim na hininga si Sebastian.

"Alam ko naman na panandalian lang ang iyong pagtira dito sa amin. Na darating ang araw na aalis ka rin. Yun nga lang ay ang hirap isipin at tanggapin. Sa maikling panahon na pananatili mo dito ay napamahal ka na sa amin," aniya na nakatingin sa malayo.

Wala akong maapuhap na salita na pwedeng isagot sa kanya dahil kahit naman ako ay nalulungkot ako sa isipin na iyon. Pero wala na akong gagawin pa dito. Mas mabuting umalis na ako habang mas maaga pa bago ako makagawa ng mga bagay na makakasakit sa iba.

Pagkatapos ng pag-uusap namin ni Sebastian ay pumasok na kami sa loob ng bahay.

"Maghilamos ka muna para mawala yang pamamaga ng mga mata mo. Baka mapansin pa iyan ni Jacob. Nandiyan lang siya sa sala na nanunuod," pigil sa akin ni Sebastian.

Ginawa ko ang sinabi niya. Nang matapos ako ay naglakad na ako papuntang sala. Nadatnan k