Chapter 42

Sinigurado kong mahigpit ang pagkakatali ng aking suot na roba.  

"Ito ba ang ipasusuot mo sa 'kin?" Tinuro ko ang mga damit. 

Nanatili siyang nasa pintuan, tila natigilan sa aking bungad sa kaniya. 

Nag-angat siya ng kilay. "Yeah, why? Hindi mo nagustuhan? My secretary chose that. I'm gonna call him to buy another set if you don't like it," seryoso ang kaniyang tono. 

Pumikit ako nang mariin. "Hayes, hindi. Bakit kailangang Louis Vuitton pa? Ang mahal niyan! Dapat sa ukay na lang siya bumili. Ayos lang naman iyon sa akin. Tsaka hindi ko 'yan kayang bayaran!"

Kumilos siya at sinara ang pintuan sa kaniyang likuran. Nagsalubong ang kaniyang mga kilay.

"Anong bayaran? Wala kang babayaran. Why would you even think that?"

"E, ang mamahal ng mga 'yan! Hindi ko naman kailangan ng mahal!" katwiran ko at napaatras nang hum