Tumunog ang telepono ko na nakalapag sa mesa. Bumagsak ang tingin niya roon. Umigting ang kaniyang panga habang nakadungaw sa screen nito. Mabilis kong pinulot ang aking cellphone. He looked away when I answered the call.
"T-Tyrell..."
"Hey, how's the exhibit? Are you enjoying yourself there?" he said cheerfully.
"Uh, oo. Pauwi na rin ako niyan." wika ko habang nakatanaw kay Hayes. Tulala lamang siya sakaniyang wineglass habang hinahaplos iyon.
"Dinner muna tayo, ah. Magkita nalang tayo sa restaurant. Dala mo ang kotse mo, hindi ba?"
Kinagat ko ang labi ko. Sumulyap sa akin si Hayes. Kitang-kita ko ang pagod sakaniyang mga mata. He must be really tired now. Marami siyang nakausap sa event na ito. Having an even small talk with Hayes Verulendez is an honor for them. Lahat yata ng dumalo ay kilala siya at interesado silang makausap siya.
&
"Totoo naman! Minsan nalang nga tayo magkita, umeepal pa ito. Kainis lang. Hindi ka ba naiinis, Marwa?"It's obvious that she's still annoyed at Tyrell dahil noong huling pagkikita ng dalawa ay nagkasagutan sila. Inimbita kasi ako noon ni Vrela na mag-club ngunit mariing tumanggi si Tyrell. Sinabihan niya pa si Vrela na masamang impluwensya ito sa akin.Kumunot ang noo ni Tyrell. Natunugan ko ang iritasyon sakaniya."Init ng ulo mo, love." natatawang sinabi ni Trevan."I'm just being protective. Palibhasa, wala kang alam gawin kundi mag-inom. Kababaeng tao." bulong ni Tyrell sa huling salita at tamad na umirap.Pumagitna na ako kaagad sa dalawa dahil alam kong hindi matatapos si Vrela."Tagal na nating hindi nagkikita, Trevan. Kamusta ka na?" malawak ang ngiti ko.Ngumiti siya at tipid na tumango.
How can you be happy if the happiness that you want is not meant for you to stay? May ibang paraan ba upang maging masaya? Siyempre ay mayroon, hindi ba? Hindi maaaring wala. Nasa atin kung paano natin hahanapin ang kasiyahan na iyon.Napaka-hiwaga at misteryoso ng buhay. May mga bagay na gusto mong mangyari ngunit hindi umaayon sa tadhana. May mga bagay na kailanman ay hindi mo ginusto ngunit binigay sa'yo. Hindi ko mapigilang kwestiyunin ang realidad... ang mundo.Lahat nga ba ay may dahilan? Lahat nga ba ng mga nangyayari ay may ibig-sabihin? O tayo lang ang nagbibigay kahulugan sa lahat ng iyon.Magdamag akong nagkulong sa aking kwarto. Walang tigil ang mga luha ko. Gaano ko man kontrolin, mas lalo silang hindi nagpapapigil.Bakit ba siya ganoon? Bakit ba pinaparamdam niya sa akin ang mga bagay na ayokong maramdaman. Tapos na ako sa parteng iyon ng buhay ko. Ayoko nang mag
"Then leave! Magpapakasal na kami ni Tyrell. Hayaan mo na ako.""No..." he whispered. Ang kamay niya ay nanginig. May pumatak na likido sa aking leeg.He suddenly knelt in front of me. Natulala ako. Ang kaniyang mukha ay bumaon sa aking tiyan. Mahigpit ang kaniyang kapit sa baywang ko na para bang natatakot kung subukan ko mang lumayo."Hayes..." my voice weakened."Huwag. Don't say that, please. Gago ako. Alam ko iyon. Napaka-gago ko. Hindi totoo ang mga sinabi ko noon. Wala akong video sa ibang babae. Tangina, wala akong iba. Pinuntahan kita noon. Pinuntahan kita sa bahay niyo pero wala ka. Pinahanap kita. Hanggang sa malaman ko na lumabas kana pala ng bansa... kasama ang lalaking iyon. Why would you do that, huh? Hindi mo man lang hinayaang humupa ang galit ko." paos at tila wala ng lakas ang boses niya.Sinapo ko ang aking bibig. Walang tigil ang
"Cleandra..." marahang tawag ko sakaniya nang buksan ko ang pintuan. Nakahiga siya sa kama at tulala nang abutan ko. Hindi niya ako sinulyapan. Nanatili lamang siyang diretso ang tingin sa kawalan.Humugot ako ng malalim na hininga at mabagal na humakbang palapit sakaniya. Umupo ako sa gilid ng kama at pinagmasdan siya. Pumikit siya bago ako nilingon. Malamig ang kaniyang tingin."I'm sick. Siguro iniisip mo na sobrang hina ko. I know that. Huwag mo akong kaawaan ng ganiyan. Nakakairita." nanginig ang kaniyang boses. Natulala nalang ako nang makitang sunud-sunod ang pagbuhos ng mga luha niya.Lumunok ako at inabot ang kaniyang kamay. Hindi siya umapila kaya mas hinigpitan ko ang kapit."Hindi ako naaawa sa'yo. Bakit naman kita kakaawaan? Eh ang sama mo sa'kin. Tingin mo inaagaw ko sa'yo si Hayes."Kinagat niya ang labi niya at binawi ang kaniyang kamay. Marahas
Hindi ko magawang kumilos sa kinatatayuan ko kahit pa na nauna na silang umalis. Hindi ko alam na posibleng makaramdam ng ganito. Iyong matinding kaba, matinding takot at matinding lungkot sa maikling pag-uusap na iyon. Napatunayan ko lang na hindi pa rin nagbabago ang opinyon ng ginang sa akin. Ako pa rin ang babaeng pinaniwalaan niyang bayaran noon... ang babaeng huhuthot lang ng pera sa apo niya... ang babaeng walang maipagmamalaki.Kahit pa na nandito na ako sa buhay kung saan masasabi ng marami na tagumpay. Kinikilalang modelo. Binabalandra ang sarili upang makakuha ng maraming oportunidad. Hinahabol ng mga malalaking tatak. Hindi ba alam ng Donya iyon? Hindi ba niya alam na malayo na ang buhay ko kumpara noon? Lahat ng ito ay produkto ng pagod ko. Lahat ng ito ay pwede ko nang ipagmalaki.Why am I even bothered about it? Should I even care about the opinion of other people? About her opinion? I should not...&n
WARNING: SPGPatuloy sa pagbuhos ang mga luha ko sa loob ng sasakyan. Sobrang bigat ng puso ko habang tinatahak ang daan patungo sa condo ko. Gusto ko ng tahimik... gusto kong mapag-isa...Naglalaro sa utak ko ang larawan kasabay ng mga ilaw ng sasakyan sa daan. Hindi ko matanggap. Bakit ganoon? Bakit gusto kong magkalayo kami pero ang hirap tanggapin na talaga ngang magiging malayo siya sa akin.I always believe that life is beautiful. But then... everyone has their own opinion about what makes life beautiful. Is it money? Is it the people that you love? Is it the opportunities? Ngunit para sa akin, wala sa mga ito ang tunay na nagpapaganda ng buhay.It is the pain...Pain makes you realize about everything. Tinuturuan tayo nito kung paano makita ang ibang parte ng buhay na hindi natin nakikita noon. It teaches us how to understand the things that we never tried to u
We made love the whole night. Ramdam ko ang pagkasabik niya. Hindi ko alam kung anong oras nalang ba ako nakatulog habang dinadamdam ang mga halik at haplos niya sa akin.Kagaya nang madalas, nagising ako nang may matinding sakit ng ulo. Kinagat ko ang labi ko upang pigilan ang pag-daing. Ramdam ko ang mainit na brasong nakapalupot sa aking baywang. Napaupo ako sa kama habang sapo ang aking ulo."Baby, are you okay?" napapaos at marahang tinig ni Hayes. Naramdaman ko ang paggalaw niya at sinubukan akong suriin ngunit umiwas ako."W-wala. Ayos lang. Matulog ka na." sinubukan kong maging mahinahon. Mariin akong nakapikit at muling humiga sa kama, nakatagilid upang hindi niya makita ang paghihirap ko.Yumakap siya sa akin at pilit akong pinaharap ngunit hindi ko hinayaan."H-Hayes, doon ka na. Ayos l-lang ako. Sige na. Doon ka na..." nanginig ang aking boses. Walang pahintulot
Naging matiwasay ang pag-uusap namin ni Neal. Ang sarap sa pakiramdam na tila may naglahong mabigat na hangin sa dibdib ko matapos ang pag-uusap na iyon. We talked about a lot of things. Itutuloy niya ang pag-aaral ng medical course. Nasayang ang mga nagdaang taon dahil sa pagkakakulong niya.He told me that he's gonna go back to the Philippines as soon as possible. Nagpunta lang talaga daw siya rito upang makausap ako. He asked if we could catch up through video call habang magkalayo kami. Wala naman kaso iyon at gusto ko rin upang manumbalik ang dating samahan namin.Habang nagmamaneho pauwi pagkatapos ng event, tumunog ang telepono ko. Pinulot ko iyon mula sa dashboard at natanaw ang pangalan ni Asher."Hello–""Fuck this shit! I can't believe this! Rocco is cheating on me with that bitch! Si Kelly! Marwa, ang sakit sakit nito! Nakakabaliw pala!" he cried out.Umawang an