Kabanata 47.2

Nakahinga lang ako ng maluwag ng makalabas na siya ng office ko. Napahawak na lang ako sa bandang dibdib ko dahil sa bilis ng kabog ng puso ko. Is he really serious? Masyadong biglaan ang mga lumalabas sa bibig niya kaya pati ako nabibigla at hindi ko alam ang isasagot sa kaniya.

Napasandal na lang ako sa upuan ko ng mapansin ko ang isang vase ng bulaklak sa gilid ng table ko na ngayon ko lang napansin. Kinuha ko naman ang card sa ibabaw nun.

“You’re beautiful than this flowers my wife. I love you.”

Kahit walang pangalan alam kong siya ang nagbigay nito. Yeah, he’s serious, he’s really serious. Paano kung bumalik na yung ala-ala niya at nalilito lang pala siya sa akin?

Why am I thinking this anyway?  Kung magbago man ang isip niya wala na akong pakialam. Si Chris ang mahalaga sa akin, he’s enough for me. I don’t need any man in my life.  

Paglabas ko ng office ko ay sakto rin ng makita ko si Ate Joyce.

“Ate,” tawag ko sa kani