I'm sorry

Jake’s POV

Paulit-ulit akong lumunok habang nakatingin sa maraming tao na masayang nakikipag-usap sa isa’t-isa, the day we have been waiting for. Matagal at maayos naming pinagplanuhan ni Jamie ang lahat ng ito, simula una hanggang dulo.

But, standing here wearing this white suit does not make my heart happy.

“Jake, at least act like you are happy.” Bulong ni Lolo sa akin na nakatayo ngayon sa aking tabi, “ayaw mo naman siguro na makita ng pamilya ni Jamie na hindi mo mahal ang unica ija nila.” Sarkastiko niya pa na dagdag.

“Lo, please hayaan n’yo muna ako. Ginagawa ko na ang lahat ng gusto n’yo, isn’t it enough?” Medyo naging mas naging mabilis akong mairita, kahit ayaw ko ay hindi ko na talaga napipigilan ang pagsagot sa kaniya.

Pagod na ako, ayaw ko ng maging sunod-sunuran.

Gusto kong sumigaw at magwala sa harap ng lahat ng taong andito, gusto kong tumakbo palabas at puntahan si Lorain. Alam ko na ngayon ang araw ng alis niya sa bansa, pero kahit huling sulyap ay hindi ko magawa.

K